Faye"Ohhhhh...." halinghing ko sa bawat daan ng kanyang dila sa pagkababae ko."Renz!" impit kong ungol nang sundutin ng kanyang dila ang clitoris ko.Mali 'to! Buong katawan ko na ang naibibigay ko sa kanya, himay na himay na niya ako.Hinawakan ko ang buhok niya. Dapat ko siyang patigilin---"Ohhhh, ummmm..." muli kong nang humagod ang kanyang dila."Oh gosh!"Naisabunot ko ang kamay ko sa buhok niya nang bahagya niyang sipsipin ang pisngi ng pagkababae ko.Napipiga ang puson ko sa rumaragasang sensasyon na kumalat sa hiyas ko.Binuka niya lalo ang legs ko at mas lalong tumindi ang ginagawa niya sa akin.Mabilis at paulit-ulit niyang dinilaan ang pagkababae ko. At tuluyan na rin kong nakalimutan ang natitirang inhibisyon sa sarili ko.Dalawang kamay ko ang sumabunot na sa kanyang buhok."Renzzzz, ohhhhh, like that...."Pikit ang mga mata ko habang linalasap ang pagpapaligaya niya sa akin."Ohhhh-ohhhh-ohhhh." basang-basa na ang pagkababae ko pero tuloy pa rin ang pagsasalubong ko s
FayeMaaga akong nagising, nakasanayan ko na ito dahil naging routine na namin ni Renz ang pagmasdan ang pagsikat ng araw.And I'm starting to appreciate it more."Thank you," ani ko nang ibigay sa akin ni Renz ang isang tasa ng kape."At your service," sagot niya at napangiti naman ako.He became more gentle and caring to me. Malambing ang kanyang boses at nahihiligan na nga niyang halikan ang noo ko.At katulad nang naramdam ko nang una niyang ginawa ito, bumibilis ang pintig ng puso ko."One more day," naisatinig niya."Oo nga, mag-iisang linggo na pala ako dito," kaswal ko namang sabi."Ano bang oras tayo babalik sa Manila?" tanong ko na.Hindi siya sumagot, "Renz," untag ko."Depende kung may gasolina ang sasakyan."Bumaling na ako sa kanya at tinaasan siya ng kilay.Kinamot niya ang kanyang sentido."Bukas ng gabi."Napatango naman ako."Then we'll have a dinner here muna. I'll cook for you," presenta ko.Nakangiti niya akong tinignan.Kiming ngumiti ako pabalik tsaka rin ako hu
FayePagkatapos naming makapag-ayos, kaagad na kaming humayo ni Lorenzo papunta sa Hardin na tinutukoy ni Nardo.Magkatabi kaming naglalakad pero pareho kaming tahimik. Medyo nag-ooverthink nga ako dahil mukhang nasobrahan ko kanina. Hinalikan ko siya na walang pasabi. Baka hindi niya tipo iyong ganoong klaseng babae? Palihim kong ginilid ang mukha at tinignan siya.What if na-turn off siya?Bumaling siya sa akin kaya mabilis kong ibinalik ang mukha ko sa kabilang gilid. “Faye,” untag niya sa akin.“Umm?” tugon ko pero pinili kong panatilihin ang paningin ko sa gilid. Dahil nakakaramdam ako ng hiya. “Ayos ka lang?” tanong niya.“Ayos lang ako,” sagot ko at saglit akong bumaling sa kanya.“Kanina ka pa tahimik,” puna niya“Tahimik ka rin naman-”Sinilip niya ang mukha ko, “Nahihiya ka ba sa ginawa mo kanina?” prangkang tanong niya.Nag-init ang pisngi ko, “No,” mabilis kong tanggi pero malikot ang mga mata ko, nasa mga punong nasa paligid namin.“Namumula ka-”“Hindi no, mainit la
FayeTumingala si Renz sa puno.“Nangako si Don Fabio na magiging sandalan at lunas siya kapag may dinaramdam ang kanyang asawa katulad ng punong ito. Na sa paglipas ng panahon, mas matatag ang kanilang pagsasama at magtatagal ito,” winika niya.Ngumiti ako, “Napanindigan ba ni Don Fabio ang ipinangako siya?”“Oo, tinupad niya ang kanyang pangako hanggang sa huling hininga ng kanyang asawa. At nagpapatuloy pa rin si Don Fabio na minamahal ang asawa niya.”Tumitig ako sa bulaklak, “Labis siguro ang kasiyahan ng asawa niya noong nabubuhay pa siya. Buo ang kanilang pagmamahal,” sabi ko.“Indeed, Doña Caridad was so happy,” sagot niya, bumaling naman ako sa kanya.“Siya ang nagkwento sa akin ng love story nila ni Don Fabio,” sabi niya, at nakita ko ang ngiti sa kanyang labi.“Interesado ka pala sa ganitong klaseng kwento.” puna ko.Bumaba ang tingin niya sa akin, “Because it’s rare, a love like they had is one of a million. Kaya naging paborito ko ang madre de cacao, hindi lang nagpapagan
FayeBumalik ako kaagad sa Maynila nang marinig ko ang balita mula kay Nardo. Puno ng takot ang puso ko, hindi sa ganitong sitwasyon ang gusto kong pagkikita namin ng mga magulang ko, lalo na si Renz.Pagdating ko sa harap ng presinto, natanaw ko si Zachary sa labas nito. Mabilis naman akong naglakad palapit sa kanya.“Faye,” tawag niya sa akin ng makita niya na rin ako.“Nasaan si Renz?” kaagad kong tanong.“Nasa loob kaharap ang mga magulang mo.”Sumunod ako kay Zachary nang pumasok na siya loob.“Anak,” narinig kong tawag sa akin ni mommy pero deretsong dumako ang mga mata ko kay Renz. Linapitan ako ni mommy at daddy. Hinawakan nila ang kamay ko at ilang ulit akong tinanong sa kalagayan ko at kung anong nangyari sa akin. Umiiyak na si mommy sa harapan ko pero na kay Renz pa rin nakatutok ang mga mata ko.Nakatingin din siya sa akin, malamlam ang kanyang mga mata at-Pakiram ko may bumundol sa puso ko nang makita ko ang pasa sa kanyang mukha. “Ayos lang ako, mommy,” sagot ko haban
Faye“Hindi sumipot ang anak mo sa bisperas ng kanilang kasal. At anong oras na siyang nakarating sa venue, hah? Huwag mong pagbibintangan ang anak ko dahil alam ng lahat ang kanyang sakripisyo para kay Chadrick,” nagpupuyos na wika ni mommy.Mapaklang tumawa si Tita Clarissa, “At talagang pinagtatakpan mo ang anak mo, Feliz. Ibinalita niyo na nakidnap ang unica hija niyo pero heto at sumama pala siya sa isang lalaki. Kakaladkarin niyo pa ang pamilya namin pagkatapos lahat ng itinulong namin sa inyo-““Enough, walang patutunguhan ang lahat ng ito. Ito’y isang maliit na bagay lamang,” putol ni Tito Rick at tumingin siya sa mga pulis.“Pasensya na sa abala, hindi lang kami nagkakaintindihan,” wika niya sa mga ito tsaka siya bumaling sa akin.“Faye, mag-usap kayo ng maayos ni Chadrick nang ituloy na natin ang kasal niyo-““Walang kasal na magaganap.”Lahat kami ay napatigil at napatingin kay Daddy, “Hindi magpapakasal ang anak ko kay Chadrick.”“Edward, mag-isip kang mabuti dahil ito ang
FayeMabilis naman akong tumakbo sa harapan ni Dad.“Dad, please, nagmamakaawa ako.”Hinawakan ko ang kamay niya, “Help me, please. Tulungan mo si Renz–”“Wala akong maitutulong sa kanya–”Lumuhod ako. “Faye!” histerikal na tawag sa akin ni mommy.Ramdam ko ang unti-unti pagbasag ng puso ko kasabay ng rumaragasa kong luha. “Dad, gagawin ko ang lahat ng gusto niyo. Kung aalis ako rito at pupunta sa ibang bansa, gagawin ko. Tulungan niya lang si Renz na hindi makulong,”“Tumayo ka, Faye, mahiya ka sa mga kapatid mo,” nagbabanta ang tawag sa akin ni Dad.Bumaling naman ako kina Farrah at Flynn nakatayo sa hagdan at gulat na gulat silang nakatingin sa akin.Lumunok ako at binalik ko ulit ang paningin ko kay Dad. Alam kong kino kompromiso ko ang pamilya ko pero kapag iniisip ko pa lamang na nasa kulungan si Renz, nadudurog ang puso ko.“Dad, I’m begging you-”“Faye, itigil mo ang kahibangan mo. Ni hindi mo nga kilala ang lalakeng iyon, konting araw mo lang siyang kasama–”Puno ng sakit ko
FayePatakbo kaming sumunod sa loob ng emergency nang ipasok na nila ang stretcher kung saan nakahiga si Dad. Tahimik akong napahikbi habang tinatanaw ko ang maputlang mukha ni Dad. Habang tumatakbo kami papasok sa emergency room, naririnig ko ang ingay ng mga kagamitan at ang mabilis na tunog ng mga sapatos ng doktor na nagsisigaw ng mga utos. “Code blue! Code blue!”Mabuti na lamang at kasama namin si Doc. Arthur, tinawag na niya sa hospital na cardiac-arrest si Dad. “Thank you, Doctor Sevilla, if you’re not there the patient would have experienced severe damage.”“No problem, but you still need to stabilize him, dahil may mataas na posibilidad na magka-komplikasyon.”“Dad,” usal ko, tinakpan ko ang bibig ko at tahimik akong humikbi. Hindi ko kayang makita siyang nakahiga doon na parang wala nang buhay.Para itong isang malakas na sampal sa akin gumising sa pagkatao ko. Kusang humakbang ang paa ko palapit kay Dad pero hinawakan ni Flynn ang braso ko at pinigilan ako.Tinignan k
Faye Sumunod sa amin si Renz hanggang sa shop. “Pasok ka, mukhang kabisado mo naman rito,” wika ko na ikinatingin niya sa akin. Nakagat ko naman ulit ang gilid ng pisngi ko. Faye! Tumigil ka, ngayon na nga lang kayo magkita ng asawa mo. Bumuga ako ng hangin– Pero paano ako titigil. Nakakatampong isipin na pumupunta naman pala siya dito sa shop, eh araw-araw akong pumupunta rito pero hindi ko siya naaabutan. Ibig sabihin iniiwasan niya talaga ako. Naisuklay ko ang kamay ko sa buhok ko– Oo nga, aminado ako, tanggap ko na iniiwasan niya ako. Tumingin ako kay Renz. Kumalma ka, Faye, magpasensya ka. Kung maiinis at magagalit ka sa kanya lalong hindi kayo mag-aayos. Pinagaan ko ang ekspresyon ko, “Pasok ka,” maamo kong sabi. Gumalaw ang kilay niya, mukhang nagtataka pa nga pagbabago ng mood ko. Pero pumasok na rin naman siya. Lumukot ang labi ko sa inis, hard to get ng lalaking ito! “Hoooo, kalma, Faye,” naibulong ko sa sarili ko– Lumi
FayeSa mga sumunod na araw, inuunti-unti kong aralin ang mga gawain sa mansion habang tumutulong pa rin ako sa shop namin.“Ate, narinig ko na hindi pa umuuwi si Kuya sa Casa.”Niligpit ko ang notebook ko at tinignan si Flynn, “Sabihin mo nga sa akin kung paano ka naging marites na, ang dami mong naririnig,” sita ko sa kapatid ko.“Nagtataka lang ako Ate kung bakit may kumakalat na ganito sa mga negosyante. Eh lagi ngang pumupunta rito si Kuya.”“Pumupunta rito?” gulat kong tanong at naituon ko na ang atensyon ko kay Flynn.“Oo, kakaalis nga lang ni Kuya nang dumating ka dito kanina.”Nagulantang ako sa sinabi ni Flynn. Lagi siyang pumupunta dito tapos hindi ko man lang naaabutan. Kaya pala kung maka-kuya itong kapatid ko kala mo close na sila.“Ba’t hindi mo sinasabi sa akin na pumupunta siya dito?”“Ba’t ko naman babanggitin sa iyo, eh hindi ba dapat mas alam mo. Kayong dalawa ang nakatira sa iisang bahay.”Hindi naman ako nakikibo.Nag-aalinlangan naman akong tinignan ng kapatid k
FayeMagdamag kong hinintay si Renz pero hindi na siya bumalik sa kwarto. Bumangon ako sa kama na mabigat ang loob ko. Pakiramdam ko nadudurog ang puso ko pero kailangan kong magpakatatag. Kung magpapatalo ako sa sakit na nararamdaman ko ngayon, mas lalo lang na mawawalan ng saysay ang kasal namin ni Renz.Kung sukdulan ang galit niya sa akin, sukdulan din ang kagustuhan ko na maayos ang pag-aasawa namin.Kahit wala pa akong tulog, maaga akong bumangon at inayos ang sarili ko. Bumaba ako kaagad at dumeretso sa kusina ng bahay. Naabutan kong abala na ang mga katulong sa pagluluto ng almusal.“Magandang umaga sa inyong lahat,” bati ko, gulat naman silang napatingin sa akin.“Bakit po kayo nandito, ma’am?”“Maaga pa po.”“Gutom po ba kayo?”Sunod-sunod nilang sabi sa akin.“Tutulong ako sa paghahanda ng almusal,” wika ko.Napansin ko naman na mas lalo lang silang nagulantang sa akin.“Naku ma’am, kami na po. Bumalik na po kayo sa inyong kwarto, kailangan niyo pong magpahinga dahil tiyak
Faye Marami pang pinagawa sa amin ng host bago makaupo kami. Pero pareho na kaming tahimik ni Renz. Natupok na rin iyong sigla at saya ko kanina at hinintay ko na lang na matapos ang selebrasyon. Hanggsang nagsiuwian na rin ang mga bisita. “Anak, uwi na kami,” lapit sa akin ni mommy. Magkasabay kaming tumayo ni Renz. Pinilit ko na lang ang sarili kong pagaanin ang ekspresyon ko. Pero habang nagpapaalam sa akin si mommy at mga kapatid ko, mas lalong bumibigat ang dibdib ko. Hindi na ako sasamang uuwi sa kanila at dito na ako sa Casa Blanca titira. Naipadala ko na rin dito ang mga gamit ko noong isang araw. “Iho, ‘kaw na bahala sa panganay ko,” bilin ni mommy kay Renz. “Opo,” sagot ni Renz. Hinawakan ni mommy ang kamay ko at napansin ko kaagad ang pangamba sa mga mata niya. Siguro napansin niya ang katahimikan namin ni Renz kanina. “Mom, I’ll be fine,” paninigurado ko. “Maalaga si Renz. You don’t need to worry.” Kapagkuwan, tumango rin si m
FayePagkatapos sa simbahan, tumuloy kaming lahat sa Casa Blanca, sa mismong garden nito magaganap ang reception ng kasal namin.Punong-puno ng mga bulaklak ang lugar at malamlam na ilaw sa paligid. Magkahawak kamay kaming pumasok ni Renz sa venue, at sinalubong kami ng palakpakan ng mga bisita. “Don Esquivel is really all out for this marriage,” puna ni Flynn ng masolo nila ako dahil nakikipag-usap na si Renz kina Zachary.“Grand party talaga ang hinanda para sa iyo, Ate,” saad namin ni Farrah kaya itinuon ko ang atensyon ko sa kanila.Magarbo at engrande talaga ang dekorasyon ng garden. Kasama pa ang masisipag na staff, sila mismo ang naghahatid ng alak at pagkain ng mga bisita sa bawat mesa. Tapos porcelain collection pa ang souvenir ng kasal namin. Hindi ko na alam kong ilang halaga ng pera ang ginamit sa kasal namin dahil tinanggihan ni Don Esquivel ang share rin sana ng pamilya namin.“Don’t assume, Farrah, this is for his grandson–his eldest grandson who he waited for years,”
Faye“I vow to stand by you, and to honor the promises we make today. Not because everything is perfect—but because we choose this, we choose each other, even through the broken pieces,” pagtatapos ko.Saglit siyang nagbitiw ng tingin sa akin at ginilid niya ang mukha niya pero nakita kong lumunok siya.“Renz,” wika ni father, “ikaw naman.”Tumikhim siya, at tumingin sa akin. Matagal siyang tumitig bago siya nagsalita, tila nag-iisip ng salitang bibitiwan niya.“I, Lorenzo Del Mundo Esquivel,” mababa at mahinang simula niya, “take you, Faye Salvacion, to be my wife. I may not promise perfection, but I will promise presence. I will be there through every high and low, through doubt and healing. I vow to protect your peace, to respect your strength, and—if life allows it—to be with you for a long time.”Nanlaki ang mga mata ko.Pero bago pa ako makasagot, muling nagsalita ang pari.“Ngayon, bilang sagisag ng inyong pangako, pakibigay ang mga singsing.”Lumapit si Zachary para ibigay ang
FayeNanlalamig ang mga kamay ko habang nasa loob ako ng bridal car. Araw na ng kasal namin ni Renz, naghihintay na lang ako ng hudyat ng coordinator para bumaba at pumasok sa loob ng simbahan.Pero hindi ko nga rin alam kung nasa loob talaga si Renz. Kaya ako ninenerbyos. Paano kung matulad ito sa muntikan kong kasal noon?Humigpit ang hawak ko sa bouquet dahil sa kaisipan kong ito.“Ma’am, pwede na kayong bumaba,” wika sa akin ng coordinator matapos niyang buksan ang pinto ng sasakyan.“Sure?” kabado kong tanong.“Nasa loob na ba si Renz?” tanong ko.“Yes ma’am,” ngiting sagot sa akin ng coordinator.Napahinga ako ng malalim dahil kahit papaano lumuwag ang dibdib ko.Inalalayan ako ng coordinator nang bumaba na ako mula sa sasakyan. Napansin ko naman na may security team na nakapalibot sa simbahan. Hinigpitan talaga ni Don Esquivel ang kasal kaya limitado rin ang bisita namin.“Hoooo,” hinga ko nang makarating na kami sa harap ng nakasaradong pinto habang inaayos ng coordinator ang
FayeKinabukasan, muli akong kinausap ni Don Esquivel. Kahit wala pa ako sa tamang estado ng sarili at gulong-gulong pa rin ako sa sitwasyon ko ngayon. Tinungo ko na lang ang suite ni Don Esquivel.Binati ko ang Don nang pumasok ako sa loob. Nadatnan ko naman siyang humihigop ng kanyang kape.Sumunod ang mata ko nang ibaba niya ang tasa. At hindi ko mapigilang alalahanin ang umaga kung saan maaga pa akong ginising ni Renz para panoorin ang sunrise, tinimplahan pa niya ako ng kape.He has been nice to me. Hindi ko mahulaan ang iniisip niya at madali siyang mainis noon pero inalagaan talaga niya ako.May atraso ang ex ko sa kanya at nasa rurok siya ng kanyang galit pero pinili niyang maging mabait sa akin kahit papaano at pinaintindi niya rin sa akin ang ginawa ng ex ko. He was sincere, pinakita niya sa akin ang galit niya, totoong nararamdaman niya pero hindi ko iyon napansin, hindi ko iyon binigyan ng atensyon hanggang sa huli.At ngayon puno ako ng pagsisisi.“Iha.”Napabalik ako sa
FayeIkinubli ko ang sakit sa binitwan niyang salita at kalmado ko pa rin siyang tinitigan.“I know, ginagawa ko rin ito para sa pamilya ko–”Mapakla siyang tumawa, “Para sa sarili mo, Faye. Huwag mong gamiting dahilan ang pamilya mo.”Nagtitimpi ko siyang sinagot. “Renz, my dad is in the hospital, and our company has been stolen from us.”“And that’s enough to discard me?” masakit niyang tanong sa akin. Sa boses pa lang niya, alam kong puno siya ng hinanakit at galit sa akin.“Faye, may pera ako. Kaya kitang tulungan. Kung tungkol sa hospitalization ng tatay mo, tutustusan ko. Kung sa kumpanya niyo, kaya kitang tulungan na bawiin iyon.”“What are you saying? Ni hindi mo nga kayang isalba ang sarili mong kumpanya, ni hindi mo kayang protektahan ang sarili mo?”Umawang ang labi niya at hindi na siya makapaniwala sa akin. “So minamaliit mo ako?” tanong niya sa nagtitimpi niyang boses.“Alam mo ba kung bakit tuluyang bumagsak ang kumpanya ko dahil pinili kong makasama ka. At nanatili ak