Chapter 33.2

Chapter 33.2

No'ng isang gabi nga, naggising na lang ako na naghahanap at gustong kumain ng chicken wings. Pero dahil malalim na ang gabi at may kalayuan ang palengke mula sa bahay namin, kumain na lang ako ng prutas at uminom ng gatas para antukin ulit. 

Nakakaya ko namang lagpasan ang hirap sa araw-araw. Ang pagkamiss, ang sakit at ang mga libo-libong katanungan na pilit kong binabaon araw-araw para makalimot. This is not just for me, but for all of us. 

Sout ang puting bestida na umaabot hanggang sa talampakan ko, naglakad ako papunta sa dalampasigan. Bumabaon ang paa ko sa bawat pagtapak ko sa puting buhangin. 

Sinayaw ng hangin ang puting kong bestida at tinangay papunta sa likod ang mahaba kong buhok. Sinikop ko ang buhok ko at hinawakan 'yon para hindi matabunan ng ilang hibla ang mga mata ko. 

&nb