Chapter 35.2
Kinabukasan, maaga akong naggising para magtrabaho. Tulog pa si Lauren nang maggising ako. Dumating kagabi ang tagabantay niya kaya hindi ko na kailangang hintayin pa ang pagdating niya.
Nagluto muna ako ng agahan bago inasikaso ang sarili. Nagsout ako ng uniporme ng resort na pinapasukan ko ngayon. Hindi ko aakalaing isa sa mga branch ng pinuntahan namin noon ang pagtatrabahuan ko ngayon.
"Edna?" Tawag pansin ko sa dalawampu't anim na taong gulang na payat na babae. Kasalukuyan siyang nasa kwarto na nakalaan para sa kaniya.
Ngumiti ako sa kaniya, "Ikaw na ang bahala kay Lauren, okay?"
"Sure! Ako na ang bahala sa kaniya, huwag kang mag-alala," sagot niya na nagpanatag sa akin.
Medyo madilim pa no'ng umalis ako sa bahay kaya saktong lu
Chapter 36.1Days before the event, we both practice. Lauren really has a great voice, it's very soothing and sweet. I smiled while looking at her emotionally singing the song she choose. I've already heard this song before but I didn't really care and now that my Lauren's singing it, I wanna hear more of it."Mommy..."Napalingon ako kay Lauren nang tawagin niya ang pangalan ko. Dahil sa kakatitig ko sa kaniya ay hindi ko namalayang hindi na pala siya kumakanta at nakalapit na siya sa akin."What is it, hm?"Kinuha ko ang puting tuwalya sa gilid ko at pinunasan ang mukha hanggang sa leeg niya."My teacher told me that we should be there early in the morning," saad niya at uminom ng tubig sa pink niyang tumbler.
Chapter 36.2Our most awaited day finally came, the family day event at Lauren's school. Maaga pa lang ay gising na si Lauren at kahit madilim pa sa labas ay ginising na niya ako."Mommy! Come on!"Huminga muna ako ng malalim bago bumangon at umupo nang maayos. Nakita ko si Lauren na nakatayo sa paanan ng kama ko, mukhang bagong ligo pa siya at sout ang pink niyang roba.Basa pa ang buhok niya at halatang kakagaling lang sa banyo. Ngumiti ako sa kaniya at ibinuka ang mga braso para sa isang yakap.Ngumiti siya, kaagad na sumampa sa kama at dinaganan ako para sa isang yakap. Natawa ako at agad ding napangiwi nang mapatakan ng kunting tubig galing sa buhok niya ang braso ko at mga mata ko."Your hair is still wet honey," saad ko. "You're excited huh
Chapter 37.1Pagkabalik namin sa gym, marami na ang mga tao at maingay na rin. Nakita kong tuwang-tuwa si Lauren dahil sa mga nakikita niya sa paligid. Napangiti rin ako at tuluyan na kaming pumunta sa mga bleachers na nasa gilid kung saan nakaupo ang mga pamilyang may kaparehong kulay ng sout naming t-shirt."Hi!" Rinig kong bati ni Lauren sa mga kaklase niya. Nang nagsimulang makipag-usap si Lauren sa mga kaklase niya, ngumiti naman ako sa mga magulang na kasama nila.Matapos kong bumati sa kanila ay umupo na ako sa nasa likod na bleachers ng kinauupuan nila. Hinayaan ko naman si Lauren na umupo katabi ang mga kaklase niya.Pinanood ko lang siya habang tuwa-tuwang kausap ang mga kaklase niya. Napapangiti ako sa tuwing tatawa siya at kumikinang ang mga mata dahil sa saya.Nawala ang ate
Chapter 37.2Tumango naman ako, "Oo, gustong sumali ni Lauren eh," sagot ko."Aecil wants to join too!" Excited na saad niya. Mukhang mas excited pa siya kesa sa anak niya.Maya-maya pa ay narinig na namin ang emcee."Okay. Go to the starting line, please," anunsyo ng emcee. Umayos naman kami sa pagkakatayo. "Babies, punta na kayo sa gitna ng track please at maiwan ang mga mommy sa starting line. Make sure na ka-linya niyo ang mga mommy niyo."Pumunta naman sila Lauren sa gitna ng track. May ibinigay sa aming sticks na may iba't-ibang kulay kaparehas ng kulay sa mga anak namin."Okay, ready? On my cue! One!" Himigpit ang hawak ko sa stick. "Two! Three!" Agad akong tumakbo papunta kay Lauren na ngayon ay tumatalon sa gitna ng track.
Chapter 38.1Masigabong palakpakan ang pumuno sa boung gym matapos naming kumanta ni Lauren.Napangiti ako at gano'n din siya.Hinawakan namin ang kamay ng isa't-isa at sabay na nag-bow sa gitna ng stage. Kinuha ko muna ang cellphone ko mula sa sound operator bago kami bumaba. Pagkababa namin, kaagad kaming dumeretso sa bleachers kung saan kami nakaupo kanina."Wow! Ang galing niyo naman!" Salubong ni Sheena sa amin habang pumapalakpak nang makarating na kami sa bleachers. Ngumiti naman ako at nagpasalamat."I love your voice, Lauren!" Masayang wika ni Aecil.Ngumiti naman si Lauren sa kaniya."Thank you, Aecil."Nabalik ang atensyon naming lahat sa stage nang magsal
Chapter 38.2"Pasensya na po ma'am pero 'yan po kasi ang policy ng hospital," saad ng guard. Tumango lang ako sa kaniya at napatingin kay Lauren na ngayon ay nakatingala na sa akin."I'll stay here and wait for you, mommy," saad niya na nagpabigla sa akin. Kaagad akong umiling."No, baby. Hindi kita iiwan mag-isa rito. We'll wait for Tita Edna okay?" Saad ko. Tumango naman siya. Hinawakan ko ang kamay niya pagkatapos ay dinala ko siya sa isang malapit na waiting shed.Binuhat ko si Lauren para makaupo siya. Kinapa ko ang likuran niya at naramdaman kong basa iyon dahil sa pawis.Kumuha ako ng isang bimpo mula sa dala naming bag at inilagay ko yon sa likuran niya.Kumuha ulit ako ng isang bimpo para punasan ang mga namumoung pawis sa noo at leeg niy
Chapter 39.1Pagkabalik ko sa kwarto ni Daddy, ang pangyayaring 'yon pa rin ang bumabagabag sa isipan ko.Gusto kong kutusan ang sarili dahil napaka-imposibleng mangyari ng iniisip ko. Marahil ay pareho lang sila ng pabango kaya gano'n. Hindi lang naman siya ang may gano'ng pabango rito sa Pilipinas.Wala sa sariling inilapag ko ang dalang pagkain sa isang maliit na mesa na nasa loob ng kwarto ni Daddy. Malakas akong napabuntong-hininga at napaupo sa malapit na upuan. Isinandal ko ang ulo ko sa sandalan ng upuan at pumikit ng mariin."Who's with Lauren?"Ibinuka ko ang mga mata ko at kaagad na napatingin kay Daddy na ngayon ay gising na pala."She's with Edna," sagot ko at dahan-dahang tumayo. "How are you feeling? Bakit po kayo inatake?"
Chapter 39.2Napakunot ang noo ko nang isang unregistered number ang tumatawag. Sasagutin ko na sana ang tawag nang tawagin ako ng cashier. Sinabi niya sa akin ang bill namin sa hospital, kinuha ko naman sa loob ng bag ko ang card ko at ibinigay sa kaniya.Pagkatingin ko sa cellphone ko ay namatay na ang tawag. Nang akmang ibabalik ko na sa loob ng bag ang cellphone ko, muli iyong tumunog dahil sa isang tawag."Hello?" Nakakunot ang noo ko habang sinasagot ang tawag ko."Kayo po ba ang guardian ni Lauren Buenaventura?" Tanong sa kabilang linya.Kaagad na lumukob ang kaba at takot sa puso ko sa di malamang dahilan. Napalunok ako at napahigpit ang hawak sa cellphone."A-ako nga. Ako ang mommy niya, bakit? Ano'ng nangyari?" Kinakabahang tanong ko.&nb
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito