Chapter 38.2
"Pasensya na po ma'am pero 'yan po kasi ang policy ng hospital," saad ng guard. Tumango lang ako sa kaniya at napatingin kay Lauren na ngayon ay nakatingala na sa akin.
"I'll stay here and wait for you, mommy," saad niya na nagpabigla sa akin. Kaagad akong umiling.
"No, baby. Hindi kita iiwan mag-isa rito. We'll wait for Tita Edna okay?" Saad ko. Tumango naman siya. Hinawakan ko ang kamay niya pagkatapos ay dinala ko siya sa isang malapit na waiting shed.
Binuhat ko si Lauren para makaupo siya. Kinapa ko ang likuran niya at naramdaman kong basa iyon dahil sa pawis.
Kumuha ako ng isang bimpo mula sa dala naming bag at inilagay ko yon sa likuran niya.
Kumuha ulit ako ng isang bimpo para punasan ang mga namumoung pawis sa noo at leeg niy
Chapter 39.1Pagkabalik ko sa kwarto ni Daddy, ang pangyayaring 'yon pa rin ang bumabagabag sa isipan ko.Gusto kong kutusan ang sarili dahil napaka-imposibleng mangyari ng iniisip ko. Marahil ay pareho lang sila ng pabango kaya gano'n. Hindi lang naman siya ang may gano'ng pabango rito sa Pilipinas.Wala sa sariling inilapag ko ang dalang pagkain sa isang maliit na mesa na nasa loob ng kwarto ni Daddy. Malakas akong napabuntong-hininga at napaupo sa malapit na upuan. Isinandal ko ang ulo ko sa sandalan ng upuan at pumikit ng mariin."Who's with Lauren?"Ibinuka ko ang mga mata ko at kaagad na napatingin kay Daddy na ngayon ay gising na pala."She's with Edna," sagot ko at dahan-dahang tumayo. "How are you feeling? Bakit po kayo inatake?"
Chapter 39.2Napakunot ang noo ko nang isang unregistered number ang tumatawag. Sasagutin ko na sana ang tawag nang tawagin ako ng cashier. Sinabi niya sa akin ang bill namin sa hospital, kinuha ko naman sa loob ng bag ko ang card ko at ibinigay sa kaniya.Pagkatingin ko sa cellphone ko ay namatay na ang tawag. Nang akmang ibabalik ko na sa loob ng bag ang cellphone ko, muli iyong tumunog dahil sa isang tawag."Hello?" Nakakunot ang noo ko habang sinasagot ang tawag ko."Kayo po ba ang guardian ni Lauren Buenaventura?" Tanong sa kabilang linya.Kaagad na lumukob ang kaba at takot sa puso ko sa di malamang dahilan. Napalunok ako at napahigpit ang hawak sa cellphone."A-ako nga. Ako ang mommy niya, bakit? Ano'ng nangyari?" Kinakabahang tanong ko.&nb
Chapter 40.1"Are you okay, hm?"Pareho kaming napatingin ni Lauren kay Wyatt nang bigla na lang siyang magsalita. Nakita ko kung paano kumunot ang noo ni Lauren dahil sa pagtataka. Kumurap-kurap si Lauren habang nakatingin kay Wyatt, habang si Wyatt naman ay halos hindi na kumurap habang nakatingin kay Lauren.Dahan-dahang lumingon si Lauren sa akin. Puno ng mga katanungan ang mga matang nakatingin sa akin. Napalunok ako at kaagad na nanlamig ang mga kamay ko. Napakuyom ako ng mahigpit sa kamao ko at napahinga ng malalim."Mommy?" Tawag ni Lauren sa akin.Unti-unti kong ibinuka ang mga kamay ko mula sa pagkakakuyom at inisang hakbang ang paglapit sa kaniya. Nakita ko naman sa gilid ng mata ko ang paghakbang ni Wyatt paatras."Yes? M
Chapter 40.2I was pulled back at the present from my own reverie when I heard Wyatt talked.I blinked my eyes a few times and saw Wyatt smirked at me, but his eyes says otherwise though.He looked lost and gloomy.But I abruptly throw those thoughts away, there's no way he'd felt that! He chose this then he'll have to take the dose of his own medicine."What are you doing here, Tito?" Nagtatakang tanong ni Aecil kay Wyatt. Bahagya namang ngumiti si Wyatt sa kaniya at tiningnan muna ako bago sinagot si Aecil."I'm visiting a princess, Aecil," nakangiting sagot ni Wyatt."Woah! Really?" Excited na tanong ni Aecil sa kaniya."Yeah."
Chapter 41.1Kinabukasan, naggising ako dahil sa malagkit at basang bagay na dumadampi sa pisngi ko.Kumunot ang noo ko at idinilat ang mga mata. Pinikit kong muli ang mga mata ko nang masilaw ako.Nang idilat kong muli ang mga mata ko ay napangiti ako nang maaninag ko ang maliit na pigurang nakadukwang sa harapan ko. Muling dumampi ang basa niyang mga labi sa pisngi ko na mas nagpangiti pa sa akin."Good morning mommy!" Masiglang bati niya sa akin.Tuluyan na akong naggising at nakita si Lauren na nakangiting nakamasid sa akin. Magulo pa ang buhok niya at sout-sout pa niya ang pantulog niya. Halatang kagigising niya pa lang at kaagad na dumeretso dito sa akin.Humikab ako at bumangon mula sa pagkakahiga ko sa kama. Ibinuka ko ang mg
Chapter 41.2Nakangiti lang ako sa mga turista at guests na dumadaan sa reception area. Boung respeto at galang kong hinaharap at kinakausap ang mga turista at guest na nag-i-inquire sa reception.Kapag wala pang mga guest ay nililingon ko si Lauren na inaabala ang sarili sa mga dala niyang mga manika at naglalaro siya mag-isa. Pagkasapit ng alas nuwebe y medya ay nagpalit muna kaming dalawa ni Carla."Ganda talaga ng anak mo 'no!" Saad ni Carla nang makakuha siya ng pagkakataon para lumingon sa gawi naming mag-ina. Pabiro ko naman siyang inirapan na pareho naming tinawanan.Kasalukuyan kong pinapakain ng snacks si Lauren para hindi siya magutom bago pa man mag-lunch. Ito ang unang pagkakataon na dinala ko ang anak ko rito pero hindi ito ang unang pagkakataon na nakita ni Carla si Lauren.
Chapter 42.1"Tito Lawrence!" Sabay na sigaw ng dalawang batang lalaki.Natulos naman ako sa kinatatayuan ko at hindi magawang makagalaw. Napaawang ang labi ko nang makita si Wyatt na ngayon ay kinukuyog ng dalawang bata. Nakasout siya ng isang manipis na puting polo, beige na khaki shorts, itim na sandals at isang itim na shades. Kahit simple lang ang sout niya ay nangibabaw pa rin ang karisma at kagwapuhan niya. Kaagad kong pinilig ang ulo at sinita ang sarili dahil sa naisip. Napaiwas ako ng tingin mula sa kaniya nang tingnan niya ako.Tahimik akong umalis roon habang hila-hila si Lauren papunta sa cottage. Kinuha ko ang bag niya at maglalakad na sana papunta sa shower area nang tanungin ako ni Lauren."He was the man at the school's clinic right?" Inosenteng tanong niya. Napapikit naman ako at pinakalma ang sa
Chapter 42.2"No!" I abruptly answered her that earned a confused look from her. I cleared my throat and look everywhere but her. "I mean... Nakakahiya kasi kapag sumama siya kina sir. Ayoko namang pabantayan sa kanila 'yong anak ko. Tsaka kagagaling niya lang mula sa sakit no'ng isang araw, ayaw ko naman mabinat 'yong bata..." Paliwanag ko sa kaniya."Gets naman kita sa point na 'yan. May next time pa naman." Positibo ang sagot niya pero sobrang negatibo no'n para sa akin. Walang ng next time dahil hindi na masusundan pa ang tagpong ito.Hindi na ako sumagot pa at nilapitan na lang si Lauren. Umupo ako sa tabi niya, ni hindi man lang siya nag-abalang lingunin ako kahit saglit lang. I cleared my throat to get her attention but it's no use. I abruptly hold her when she's about to fall from her seat.Doon ko lang napansin na naka