Chapter 32.2
Lumapit ako sa higaan ni Daddy at nilapag ang dalang mga prutas sa mesa na nasa gilid ng kama niya. Naghanap ako ng pwedeng gamitin na panghiwa sa mansanas at mabuti na lang may nahanap ako sa mga sa isa sa mga drawer.
Umupo ako sa isang monoblock at sisimulan na sanang balatan ang mansanas nang bigla siyang magsalita.
"What are you doing here?" Malamig na tanong niya sa akin. Napayuko ako at tipid na napangiti.
Mas mabuti na 'tong ganito kesa ang makita siyang nakahiga sa kama at walang malay, 'di ba? Mas mabuting magalit siya kapag nakikita ako kesa ang hindi niya na ako kausapin kahit kailan.
I lifted my head and glance at Daddy who's looking at the window. I heaved a sigh and smile. Tinuloy ko ang pagbabalat sa mansanas.
"Kamusta naman
Chapter 33.1Leaving everything behind is the hardest. But leaving also means starting anew in a place where no one knows you and in a place where you can be yourself without judgement.Napangiti ako habang dinadama ang sariwang hangin na tinatangay ang mahaba kong buhok sa likuran. Inilibot ko ang paningin sa boung paligid at mas lalong napangiti. Tama lang ang naging desisyon ko. Tama ang desisyon kong lumayo at mag-umpisa ulit.Napalingon ako kay Daddy na nakakunot ang noo habang nakatingin sa bahay. Tipid akong ngumiti at tinabihan siya. Napatitig din ako sa bahay sa harapan namin.Isang simpleng bahay na may dalawang palapag. Malayo ito sa mga bahay sa siyudad na nakagawian namin. There's nothing wrong with a little bit of a change.Change is constant. Why not go with
Chapter 33.2No'ng isang gabi nga, naggising na lang ako na naghahanap at gustong kumain ng chicken wings. Pero dahil malalim na ang gabi at may kalayuan ang palengke mula sa bahay namin, kumain na lang ako ng prutas at uminom ng gatas para antukin ulit.Nakakaya ko namang lagpasan ang hirap sa araw-araw. Ang pagkamiss, ang sakit at ang mga libo-libong katanungan na pilit kong binabaon araw-araw para makalimot. This is not just for me, but for all of us.Sout ang puting bestida na umaabot hanggang sa talampakan ko, naglakad ako papunta sa dalampasigan. Bumabaon ang paa ko sa bawat pagtapak ko sa puting buhangin.Sinayaw ng hangin ang puting kong bestida at tinangay papunta sa likod ang mahaba kong buhok. Sinikop ko ang buhok ko at hinawakan 'yon para hindi matabunan ng ilang hibla ang mga mata ko.&nb
Chapter 34.1Months after I gave birth to Lauren, I applied to the nearest resort in our home as a receptionist.Gustuhin ko mang ako ang mag-alaga at makasaksi sa mga bagong bagay na nararating niya bawat araw ay hindi ko magawa. Kailangan kong magtrabaho para sa aming tatlo, hindi naman kami pwede tumunganga na lang at hintayin na may tumulong. Kaya kong tiisin ang lahat ng 'yon para sa kaniya at sa magiging kinabukasan niya."Hi Loise!" Carla greeted me. I smiled at her and greeted her too. Of all the employees here, she's the only one who's nice to me. Ang ibang babae kasi dito makita lang ako sobrang taas na ng kilay.I didn't do something wrong, but I guess no matter how good you are people will always have something to say about you.Pinagpatuloy ko na lang ang paglalakad ko papunta sa
Chapter 34.2Hinahain ko na ang mga pagkain sa mesa nang bigla na lang bumaba si Lauren sa upuan at tumakbo palabas ng bahay."Grandpa!" Rinig kong sigaw niya mula sa labas. Hindi ko na narinig ang iba pa niyang sinabi dahil humina na ang boses niya.Maya-maya pa ay pumasok na silang dalawa sa kusina. Tanging masiglang boses lang ni Lauren ang naririnig ko."Yes! We'll play with my dolls today! Do you want to join us Grandpa? It will be so much fun! I'll let you borrow Wendy," saad ni Lauren. Si Wendy ay isa sa mga manikang pinangalanan niya.Sasagot na sana si Daddy sa kaniya nang makita niya akong nakatingin sa kanilang dalawa. Umiwas siya ng tingin at umiling kay Lauren. Bumagsak naman ang mga balikat ni Lauren at napasimangot. Akala ko iiyak na siya pero gano'n
Chapter 35.1Have you ever felt so guilty that it's choking you up? I closed my eyes as I saw Lauren being gloomy today. She's not the usual talkative and jolly Lauren I raised. After that talked the other day, she seems different now. Even if how many times she tried to be cheerful, her eyes says otherwise."What happened to her?"Napamulat ako ng mata at napatingin sa gilid ko. Nakita kong nakatayo si Daddy habang nasa malayo ang paningin na hula ko ay sa kinaroroonan ni Lauren ngayon. Napaiwas ako ng tingin at lumingon sa direksyon ni Lauren. She's playing with her dolls outside our house."Uh... She asked about her father..." Napalunok ako. "And then she told me she'll never ask about him anymore. I never thought she'd act this way."Narinig kong huminga siya ng malalim
Chapter 35.2Kinabukasan, maaga akong naggising para magtrabaho. Tulog pa si Lauren nang maggising ako. Dumating kagabi ang tagabantay niya kaya hindi ko na kailangang hintayin pa ang pagdating niya.Nagluto muna ako ng agahan bago inasikaso ang sarili. Nagsout ako ng uniporme ng resort na pinapasukan ko ngayon. Hindi ko aakalaing isa sa mga branch ng pinuntahan namin noon ang pagtatrabahuan ko ngayon."Edna?" Tawag pansin ko sa dalawampu't anim na taong gulang na payat na babae. Kasalukuyan siyang nasa kwarto na nakalaan para sa kaniya.Ngumiti ako sa kaniya, "Ikaw na ang bahala kay Lauren, okay?""Sure! Ako na ang bahala sa kaniya, huwag kang mag-alala," sagot niya na nagpanatag sa akin.Medyo madilim pa no'ng umalis ako sa bahay kaya saktong lu
Chapter 36.1Days before the event, we both practice. Lauren really has a great voice, it's very soothing and sweet. I smiled while looking at her emotionally singing the song she choose. I've already heard this song before but I didn't really care and now that my Lauren's singing it, I wanna hear more of it."Mommy..."Napalingon ako kay Lauren nang tawagin niya ang pangalan ko. Dahil sa kakatitig ko sa kaniya ay hindi ko namalayang hindi na pala siya kumakanta at nakalapit na siya sa akin."What is it, hm?"Kinuha ko ang puting tuwalya sa gilid ko at pinunasan ang mukha hanggang sa leeg niya."My teacher told me that we should be there early in the morning," saad niya at uminom ng tubig sa pink niyang tumbler.
Chapter 36.2Our most awaited day finally came, the family day event at Lauren's school. Maaga pa lang ay gising na si Lauren at kahit madilim pa sa labas ay ginising na niya ako."Mommy! Come on!"Huminga muna ako ng malalim bago bumangon at umupo nang maayos. Nakita ko si Lauren na nakatayo sa paanan ng kama ko, mukhang bagong ligo pa siya at sout ang pink niyang roba.Basa pa ang buhok niya at halatang kakagaling lang sa banyo. Ngumiti ako sa kaniya at ibinuka ang mga braso para sa isang yakap.Ngumiti siya, kaagad na sumampa sa kama at dinaganan ako para sa isang yakap. Natawa ako at agad ding napangiwi nang mapatakan ng kunting tubig galing sa buhok niya ang braso ko at mga mata ko."Your hair is still wet honey," saad ko. "You're excited huh
Special Chapter II slowly open my left eye only to be greeted by a cold and silent room. I stretched my arms and I felt the coldness of the sheets against my skin.Tuluyan na akong naggising at bumangon. Pagkalingon ko sa gilid ay wala na ang dalawa. Napasimangot ako at nilibot ang tingin sa boung kuwarto. Napangiti ako nang umihip ang mabining hangin mula sa labas ng bintana.Dahan-dahan akong bumangon at lumabas ng kuwarto. Naglalakad pa lang ako sa hagdanan ay naririnig ko na ang hagikhik ni Lauren na nagpangiti sa akin.Natagpuan ko silang dalawa ni Wyatt sa couch ng sala na naglalaro. Nakaupo si Lauren sa paanan ni Wyatt at inaangat naman ni Wyatt ang paa niya na parang seesaw. Pinagkrus ko ang braso ko at nakangiti silang pinagmamasdan."Again! Again!" Tuwang-tuwa saad ni Lauren nang itigil n
Epilogue 1.5While reading happily of a contract despite of the headaches it gave me last time. A loud knock outside my office and the harsh noise from the door caught my attention. A raging mad Fred barge in."Do you really think you already knew her Wyatt?!" He burst."What?" I confusedly ask him."She's with a lot of old men, Wyatt. Don't turn a blind eye here. Do you really think that she's the woman you think she is?""What are you talking about Fred?" I tried to clam down but I'm slowly losing my patience here."She's a wh*re! She's nothing bu—" before he could even finish his words, I punch him right into his face. He lay down on the floor because of the impact of my punch."Don't you dare insult her again
Epilogue 1.4You've really got it bad this time, Wyatt.I bit my lip as I'm looking at my cellphone. What should I do? What is she doing right now? Oh God! I'm gonna die thinking what's going on here.I stood up which caught Christian's attention. He immediately went to me."Ready the private plane," I said then left the room.Mabilis akong nakauwi ng Pilipinas at hindi na tinapos ang pinunta ko sa ibang bansa. Closing ceremony na lang naman bukas at pasasalamat sa mga dumalo kaya hindi na necessary na pumunta pa ako. Besides, Christian already know what to do.I'm really glad that I have a spare key of her apartment. I swiftly went inside without any problem. It felt like all of my shouldered responsibility lessen the moment I saw h
Epilogue 1.3Funny Wyatt, you also see her that way right?"The next time you spit those words again, I'm gonna kill you!" Banta ko sa kaniya bago kami tuluyang umalis.Eloise is giving me a lot of feelings even I couldn't recognized. So when she treated my wounds, I lost it. I wanted to hunt those men who took advantage of her. I wanted to give them what they deserve.The days that we're apart, I thought that I would really get over her. But I just found myself knocking into her apartment and getting close to her. Each day, the feelings feels so strange. It was a good yet threatening feelings that might drown me one day. Eloise is the only woman who could make me feel this way and I hate how could she make drool over her.I even followed in her workplace if it wasn't for an important me
Epilogue 1.2 "Sir?" Gulat niyang tanong sa akin. "I can take care of myself Christian. I've been here before. Just hand me the keys," I answered. He hesitantly give me the keys. Mabilis naman akong pumunta sa kotse at pumasok sa loob. I turned on the headlights before I drove it away. While I'm on my way, I received a call from Tito Raymundo. I connected the call in a bluetooth earpiece. I focused on driving the car while answering his call. "Yes Tito?" I answered. "Where are you hijo? Nasundo mo na ba siya?" Sagot niya sa kabilang linya. Muntikan ko nang mabangga ang sasakyan dahil sa pagkabigla. Itinigil ko ang sasakyan sa gilid ng sasakyan para makausap siya ng maayos.
Epilogue 1.1 "What are you talking about Doc?" My father asked the doctor curiously. I just stayed lying on my bed while still feel dizzy because of all the antibiotics that have been injected to me today. I can't even bat my eyelashes or even lift my finger because of loss of strength. "We need to occur an operation as quickly as possible to..." I don't know what the doctor said after that because I fell asleep. I woke up the next day and saw my mom crying in my father's arm. My heart ache terribly that day. God knows how many times I prayed that I won't wake up anymore so that my mom won't be this hurt. God knows how I badly want to just end this to stop my suffering and my parent's too. We just recently found out about my heart condition and it immediatel
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK. Chapter 54.2 Naging magulo ang kabilang linya pagkatapos ay ang boses naman ni Daddy ang narinig ko. "Eloise..." His voice was laced with warning. Napalunok ako at kinabahan. "You know Lauren, Dad." Bumuntong-hininga ako at napapikit. "Malaki ka na. Just don't give Lauren high hopes," saad niya. Tumango naman ako kahit hindi niya makikita 'yon. "I know Dad." "I'll hung up now." "Okay. Si Edna na bahala sa mga kailangan ni Lauren. Bye." Matapos maputol ang tawag ay napahilot a
Chapter 54.1Dad and I are became more open to each other. We're still getting to know how to be comfortable to each other and I suppose that we're doing great with our relationship development as a daughter and father.Pagkatapos ng nangyari naging maayos ang takbo ng lahat sa buhay namin. Patuloy kaming dinadalaw ni Wyatt sa bahay with Dad's consent of course. I always see them talking silently while watching Lauren and I couldn't be more happy seeing that. The two important man in my life is doing good.'Yon lang naman ang gusto ko; masayang pamilya na puno ng pagmamahal.It was the usual day at work. Madaming mga turista ang nagpabo-book sa hotel dahil malapit na mag-holiday kaya naman busy kami sa kakaasikaso sa mga bagong dating at sa mga nanatili na sa hotel.Nakangiti a
WARNING: THIS CHAPTER CONTAINS MATURE SCENES THAT ARE NOT SUITABLE FOR 17 YEARS OLD AND BELOW. READ AT YOUR OWN RISK.Chapter 53.2Napangiti ako at naabutan iyon ni Wyatt nang dumako ang tingin niya sa akin. Nakangiti siyang lumapit sa akin at niyakap ako mula sa likod. Hinalikan niya ang sentido ko at itinukod ang baba sa balikat ko.I leaned my head into his while watching our daughter sleeping peacefully in the middle of the bed."Sundan na natin?" Biglang tanong niya dahilan para kurutin ko ang gilid niya. "Aw!""Manahimik ka nga! Bumalik ka na lang do'n sa mga pinsan mo," saad ko."Dito lang ako." Mas siniksik niya ang ulo niya sa leeg ko."Matagal din kayong hindi nagkasama lahat. Dito