Their first transaction was "successful". Nakailang beses nang tanong sa kaniya si Bonny kung ayos lang siya at kung ginawa bang masama sa kaniya pero panay lang din naman ang iling niya.Almirah knew that no one should know about everything that happened inside that room. Kung paano siya inangkin nang paulit-ulit ng kaniyang asawa at kung paano siya nagmakaawa na tama na dahil hindi na niya kaya. "I did not press the button on this watch, Bonny, so that means I'm okay... alright? Stop worrying about me too much," nakangiting aniya kay Bonny para matigil na ito sa katatanong sa kaniya. Isang malalim na buntonghininga ang pinakawalan ni Bonny bago siya nito binalingan. "You can't blame me, Miss. Siyempre kapag napahamak ka at para ko na ring pinatay ang sarili ko. Your safety is my lifeline kaya hindi puwedeng may kung anong mangyari sa'yo," he reasoned. Napatango na lamang si Almirah. Siguro ay iyon ang bilin ng kaniyang ama rito. They all know how dangerous her father could be ka
"Excuse me, Miss? Ano'ng kailangan mo?" It was Bonny who interrupted when Almirah didn't utter any word as a reply to Ariella's inquiry earlier and she was still under shock. Hindi niya pa alam kung paano ipoproseso ng kaniyang utak ang lahat ng nangyayari. "Uh, it's okay, Bonny... I know her," pigil niya kay Bonny na akmang haharang na sa harap niya. Nalilito siyang binalingan nito bago bumalik ang tingin kay Ariella na mukhang naalarma rin sa ginawa ni Bonny. Hindi na kasi siya nagsama pa ng mga bantay kanina dahil ayaw niyang makakuha pa ng atensiyon mula sa ibang tao. Ayaw pa sanang pumayag ni Bonny ngunit dahil pinakiusapan niya ito ay napapayag din naman sa huli. "Mag-uusap lang kami sandali," anito habang nakatingin kay Ariella na nangungusap ang mga matang nakatingin din sa kaniya. Bonny's jaw clenched as if he wants to disagree on what she just said. Nag-aalala lang ito para sa kaniya ngunit dahil iyon ang hiling ay isang malalim na buntonghininga na lamang ang kaniyang
Hello po, readers! As you may noticed by now po, umikli po ang bawat kabanata na ipinupublish ko lately dahil na-realize ko rin naman po na masyadong mataas/mahal ang coins/bonus para mabasa ang mga nakaraang Kabanata kaya para mas abot kaya po siya ng mga mambabasa ay hahati-hatiin ko na lang po sa ilang parts. Gan'on pa rin naman po ang coins/bonus na magagamit pero at least po kapag gan'on, hindi isahang bagsak ang hugot ng coins/ bonus po sa inyo. Puwedeng sa ibang araw niyo basahin, gan'on po, tiyagaan lang po talaga sa pagiipon ng bonus o coins. Plus, may daily bonus din naman po di Goodnovel po kaya ayon po. Puwede rin po kayong manood ng ads po para mabuksan po ang mga kabanata. Aside from that, I want to thank you all na rin po sa mga nagbabasa, vote ng gems, comment at nag-a-add po ng story na ito saka kanilang mga library po. Sobrang na-a-appreciate ko po kayo!Hindi ko po akalain na magkakaroon ng gems ang story na ito noong nagsimula po akong isulat ito, nagkaroon po a
Ipinatawag ni Almirah si Bonny sa kaniyang opisina sa bahay ni Arthur para sa isang misyon. Hindi niya puwedeng ipagpasawalang bahala ang sinabi sa kaniya lalo pa at buhay ng kaniyang mga anak ang nakasalalay. "Miss," si Bonny na kapapasok lang sa pinto. She snapped out of her thoughts to accommodate him. Alam niyang kahit kaya naman ni Lazarus na protektahan ang kanilang mga anak pero hindi siya makakapante hangga't wala siyang ginagawa para mas madagdagan ang proteksyon ng mga ito. Isa pa ay hindi rin naman alam ni Lazarus ang tungkol sa planong iyon ng kaniyang Ina, and she can't just let her guards down. "I want you to send five of your skilled men para bantayan ang address na ibibigay ko sa'yo," panimula niya. She can't help but to tighten her jaw as rage is starting to consume her again. "Tell them to report to me if thy notice any unusual person who are tailing, bothering, or imposing threats to those who lives there," anito saka niya iniabot ang papel na naglalaman ng addr
Almirah never imagined that she could ever raise havoc in front of someone else's house. It was never her thing, pero dahil ibang usapan na ang pagtatangka sa kaniyang pamilya ay hindi puwedeng basta lang siyang manahimik. "Ma'am, pasensiya na po pero ang bilin ni Ma'am ang huwag na huwag kang papapasukin," anang guard sa kaniya na bakas din naman ang pagkadisgusto sa ginagawa. "I just want to talk to her," it was her trying to be calm amidst the chaos she's feeling inside her head. "Pasensiya na, Ma'am... ginagawa ko lang po ang trabaho ko. Gustuhin ko man pong papasukin kayo... ayoko pong masisante dahil may anak po akong pinag-aaral," halos makiusap na ito sa kaniya. Naiintindihan naman ni Almirah ang kalagayan ni Almirah. Ang hindi niya lang maintindihan ay kung bakit kailangan pang takutin para lang sundin ang utos na hindi naman dapat. "Magkano ang pinapasahod sa'yo rito, Kuya? I will hire you once I get this done tripling the price of your salary here only if you want," sh
Ramdam ni Lazarus ang pagragasa ng kaniyang kumukulong dugo habang nagmamaneho patungo sa bahay ng kaniyang mga magulang dahil sa kaniyang nalaman. For years, he was blind of what happened pero ngayong alam na niya ang totoo, hindi na niya ito palalagpasin. Ang akala niya pa naman ay ang pagkadisgusto nito kay Almirah at sa kanilang mga apo lang ang nagawa ng kaniyang Ina, ngunit lingid sa kaniyang kaalaaman ay ito rin pala ang dahilan kung bakit napunta sa kaniya si Almiah nang sanggol pa ito at ito rin ang dahilan kung bakit nagdusa ang kaniyang asawa ng ilang taon. Halos paliparin na niya ang sasakyan para mas mabilis lang na makarating doon. He was just reading some files and proposals earlier when he was called by one of his trusted workers from his parents' house. "What is it, Manang?" Tanong niya nang masagot ang tawag. Masasabi niyang abala siya ngunit hindi kailanman para sagutin ang tawag nito daily alam niyang kapag tumawag ito ay importanteng bagay ang sasabihin nito
"Ilang beses na rin niya itong pinagisipan, and I'm glad that he finally decided that end everything with you. Imagine, ngayon lang siya tuluyang natauhan pagkatapos mo siyang paikutin nang ilang taon? He loved you, but sometimes you just need to let go of those who don't see your worth and love because they are blinded by money and power," Lazarus said which made her look more scared for her dear life. Hindi rin naman lubos akalain ni Lazarus na aabot ang lahat sa gan'ong sitwasyon. Masaya naman noon, at least based on what he could see. Ngayon niya lang din naisip na baka kaya nga gan'on ay dahil sinubukan naman talagang gawin ng kaniyang ama ang lahat para kalimutan ang nakaraan pero ngayon na lang hindi tuluyang kinaya dahil sa lahat ng nangyayari. "I came here to confirm something but you made me say things I know you wouldn't like. I know now that you're the one responsible on why Almirah had to suffer for years! You made her believe that our baby died, huh? Para saan, ha? Sa
Madaling araw nang maalimpungatan si Almirah. Kumpara sa pakiramdam niya kahapon ay mas mabuti na ang ngayon. Nakakagalaw na rin siya nang mas maayos ngayon at nang nakaupo na sa kama ay namataan niya si Lazarus na nasa sofa, kaharap ng kama kung saan siya nakahiga. Gising pa rin ito habang seryosong nakatingin sa kaniyang laptop na tila ba may kung anong pinapanood o binabasa. His fist was on his chin making him look more serious on what he was doing, ngunit nang nakita ang paggalaw ni Almirah ay kaagad nitong isinantabi ang kaniyang laptop bago ito lumapit sa kaniya. "How are you feeling now?" Baka pa rin ang pag-aalala sa mukha at boses nito nang lumuhod ito sa gilid ng kama. Mabilis na dumapo ang likod ng kaniyang kamay sa noo ni Almirah para damhin kung mainit pa ba ito o mas bumuti na. He let out a sigh of relief when he felt that her body is now warm, not hot as last night. Parang may kung anong mabigat na bagay ang naalis sa kaniyang dibdib. "Hindi ka pa natutulog 'no?" S
Almirah is married to a future mafia boss. Isang katotohanang hanggang ngayon ay hindi niya pa rin mapaniwalaan. Nang akalain niyang higit na nang nagpakasal siya sa isang mayaman, maimpluwensiya, at kilalang businessman, hindi pa pala dahil may mas hihigit pa roon. "At least we can relate to each other with that, right? Parehong may naghihintay na mabigat na responsibilidad," natatawang ani Almirah habang naglalakad palapit sa isang wall kung saan nakasabit ang iba't ibang klase ng baril at katana. "I won't mind having that big of a responsibility as long as I have you and the kids by my side," sagot naman ni Lazarus. "Gan'on din naman ako. Dahil hindi na rin naman natin ito matatakasan, mas mabuting gawin na lang natin ang lahat ng makakaya natin para protektahan ang mga mahal natin sa buhay," Almirah said as she extended her arm to reach for one of the pistols on the wall. "That's a pistol, Glock 19... that's what it's called," Lazarus explained to his wife. Nakatalikod ito sa
When Almirah thought she knew her husband very well, napatunayan niya lang sa mga oras na nakapasok siya sa sikretong silid na iyon sa ilalim ng mansion nito na hindi pa pala. Matapos niyang makita ang kabuuan ng isang malawak na silid na iyon ay wala na siyang ibang naging reaksyon kung hindi ang pagkagulat. "Why are there so many firearms here?" Tanong niya sa wakas nang nagkaroon siya ng lakas para magsalita pagkatapos ng matagal na katahimikan dahil sa pagmamasid sa buong silid. Ni hindi niya matapunan ng tingin ang kaniyang asawa dahil abala pa rin siya sa paninitig sa iba't ibang armas na nakikita roon. Habang naghihintay ng sagot mula kay Lazarus ay hindi niya maiwasang pasadahan ng hagod ang bawat armas na nakikita niya roon. All those firearms, the katanas, and any other tools for combat…"I have this room… because I'm just like you," ani Lazarus dahilan para makuha niya ang buong atensiyon ni Almirah. When she looked at her husband, bakas sa mukha nito na hindi niya maint
"You're extra touchy today, huh? Siguro may nagawa kang kasalanan kaya ka ganiyan?" Nahihiwagaang paratang ni Almirah kay Lazarus habang nakayakap ito sa kaniya mula sa likuran. Kanina niya pa napapansin na sa tuwing nakakakuha ito ng pagkakataon para mahawakan siya ay wala itong pinalalampas. Hindi niya lang pinupuna dahil inoobserbahan niya pa, pero ngayong nakumpirma na ay saka lang isasaboses ang kanina pa niya napapansin sa asawa. "Bawal na ba akong maglambing ngayon?" anito bago mas isiniksik pa ang kaniyang sarili sa pagitan ng leeg at balikat ni Almirah. Nasa terasa sila ngayon ng kanilang silid, tanaw ang malawak na lupain sa harap ng mansion ni Lazarus, payapa ang paligid at tanging sariwang hangin lamang ang nanunuot sa kanilang pang-amoy. "That's not what I meant," si Almirah habang sinusubukang kalasin ang kamay ng kaniyang asawa sa kaniyang bewang, ngunit sa bawat kalas na ginagawa niya ay mas humihigpit lamang ang pagyakap nito sa kaniya. "Masyado lang kita na-miss
"You've got to be kidding me, Almirah. Isn't he the one who bought the artifact? The one that you're having transaction with?" Tanong ng kaniyang boss nang nakabawi ito mula sa mahabang katahimikan. "Yes, that's him," sagot niya, ngunit tipid lamang. "Then that means that you can give me that artifact sooner, right? Because he's your husband?" There was a glimpse of joy in his voice. "We haven't talked about that yet, but if you really want that artifact to be yours, please expect that my husband will have his conditions," she said as a matter of fact. When it comes to these things, Lazarus always comes with his own terms. "Whatever term that is, as long as that artifact will be mine soon," aniya dahilan para lalo siyang magtaka kung bakit gan'on na lamang nito kagusto na mapasakamay ang bagay na iyon. "What's with that artifact that you would do everything just so you could have it? Does it have magic or something?" Hindi na niya napigilan ang sarili sa pagtatanong. Sa halip n
"Papa..." Kabadong sinambit ni Almirah ang iisang salitang iyon nang sagutin nito ang tawag ng kaniyang ama. Isang araw pa lang simula nang nakabalik siya mula sa kanilang bahay ay palagi na itong tumatawag sa kaniya. Alam niya naman ang dahilan pero mas pinili niyang bumawi muna sa kaniyang mga anak kaya ngayon niya lang mapapaunlakang kausapin. "How are you doing there, my love?" Tanong nito kahit pa alam niyang atat na atat na itong kausapin siya tungkol sa desisyon nito. Marahil ay nakarating na ito sa kaniyang ama dahil ipinarating na ito ng mga tauhan na pagmamay-ari ng organisasyon. "I'm fine, Papa..." aniya habang pinapanood ang kaniyang mga anak na nanonood ng pambatang palabas sa silid nilang mag-asawa. Her father let out a deep sigh before he continued on the reason why he called his daughter. "Are you really sure about the decision you made, hija? You know by doing that, you've gotten them involved in our world," anito kagaya lamang ng inaasahan niyang sasabihin nito
"Sigurado ka na ba talagang uuwi ka na?" Tanong ni Arthur kay Almirah habang nasa hardin ang mga ito para sa isang mahalagang pag-uusap. Bukas kasi ang napag-usapan nilang pag-alis nito sa bahay ni Arthur para makabalik ito sa kanilang bahay. She misses her kids so much so she's looking forward to it, but still can't help but feel sad as she'd have to leave the house which has been part of her life for years now. She requested for just the two of them to have a conversation about her decision kaya nasa kaniyang silid si Lazarus ngayon dahil iyon sa kaniyang hiling kahit pa gusto rin sana nitong malaman kung ano ang pag-uusapan nila. "I can't just hide like this forever, Art. He wants to get involved at ilang beses ko mang itanggi, hindi ko rin siya matatakasan," aniya dahil iyon naman ang totoo. She tried to for so many times, but her she is again, failing. Kaya buo na ang desisyon niyang pagkatiwalaan ang kaniyang asawa na kaya nitong ibigay ang kaligtasan sa kanilang mga anak la
"Mabuti naman at naisip mong lumabas kahit sandali lang sa kwarto ng asawa mo?" Nakangising tanong ni Arthur kay Lazarus nang magpang-abot ang mga ito sa kusina. He was rummaging through the fridge when Arthur saw him kaya kinailangan niya pang pumihit para maharap ito nang marinig niya itong nagsalita. "I'm gonna cook us breakfast," simple niyang sinabi habang nilalapag ang mga nakuhang pagkain sa fridge. Arthur let out a soft chuckle. "Kung makakalkal ka sa fridge ko, parang bahay mo 'to, a?" Napailing-iling pa ito habang naglalakad palapit sa isang highchair. "Forward me your bank account at babayaran ko sa'yo kung magkano 'to lahat," ani Lazarus nang hindi siya binabalingan. Nagpatuloy ito sa pag-aayos ng mga gagamitin para sa pagluluto ng kanilang agahan. Arthur shook his head more. Nagbibiro lang naman siya at masyadong seryoso ang kaniyang kausap. "Hindi na kailangan," sabi rin naman nito kalaunan. "Almirah is like a sister to me, at dahil asawa ka niya, it's fine for me
When Lazarus woke up, mahimbing pa rin ang tulog ni Almirah kaya hindi rin muna siya gumalaw. He just stared at his peacefully sleeping wife. Hinawi niya ang ilang hibla ng buhok nitong tumatabing sa kaniyang mukha para mas malinaw niyang makita ang mukha nito. She looks so innocent, kaya lalo siyang nasasaktan kapag naiisip niyang ang dami nitong pinagdadaanang hindi niya alam. Kahit hindi naman nito sabihin sa kaniya, alam niyang marami itong iniisip at marami ring nakadagang responsibilidad sa dibdib nito. Dahan-dahan niyang hinaplos ang malambot nitong mukha at habang nakatitig siya rito ay hindi niya maiwasang maisip ang mga desisyong nagawa niya noon. "Are you sure you want this position, son?" His father asked. Pareho silang nasa opisina nito noon habang pinag-uusapan ang paglipat sa posisyon nito sa kaniya. "I trust in you, but you don't have to do this just because you're pressured. Kaya ko pa namang gampanan ang pagiging CEO ng kompanyang ito kaya ayos lang kung gagawin m
Madaling araw nang maalimpungatan si Almirah. Kumpara sa pakiramdam niya kahapon ay mas mabuti na ang ngayon. Nakakagalaw na rin siya nang mas maayos ngayon at nang nakaupo na sa kama ay namataan niya si Lazarus na nasa sofa, kaharap ng kama kung saan siya nakahiga. Gising pa rin ito habang seryosong nakatingin sa kaniyang laptop na tila ba may kung anong pinapanood o binabasa. His fist was on his chin making him look more serious on what he was doing, ngunit nang nakita ang paggalaw ni Almirah ay kaagad nitong isinantabi ang kaniyang laptop bago ito lumapit sa kaniya. "How are you feeling now?" Baka pa rin ang pag-aalala sa mukha at boses nito nang lumuhod ito sa gilid ng kama. Mabilis na dumapo ang likod ng kaniyang kamay sa noo ni Almirah para damhin kung mainit pa ba ito o mas bumuti na. He let out a sigh of relief when he felt that her body is now warm, not hot as last night. Parang may kung anong mabigat na bagay ang naalis sa kaniyang dibdib. "Hindi ka pa natutulog 'no?" S