Nasira ang kulungan, at nakatakas ang mga biik. May ilang kapitbahay na lihim na nanghuli ng biik at hindi na inamin na sa amin iyon."Bago pa matapos magsalita ang kapatid ni Chona, napahagulgol na ang ina ni Chona."Nawala na ang mga biik, kailangan pang ayusin ang kulungan, bumili ng bagong biik, at ipagamot ang sakit ng asawa ko. Ano na ang gagawin ko!"Nang makita ni Albert ang matinding hirap ng pamilya, nakaramdam din siya ng awa."Tits, huwag kayong malungkot. Maliit na bagay lang ang pera. Basta maayos natin ang kulungan ng baboy at makabili ng bagong biik, gaganda rin ang buhay ninyo."Umiling ang ina ni Chona: "Lagi na lamang kaming umaasa sa sahod ni Chona! Maaari nating palampasin ang ibang bagay, pero hindi natin maaaring pabayaan ang sakit ng matanda natin!"Habang nagsasalita, tumingin ang ina sa anak niyang lalaki: "Ibenta ko na lang kay ang isang bato ko. May isa pa naman akong natitira. Kapag naibenta ko ito, magkakaroon tayo ng pera."Mabilis na niyakap ng kapatid
Nagulat ang kuya ni Chona nang makita si Albert na may dala nang bagahe. "Saan ka pupunta, Sir Albert?""Kailangan kong umuwi agad." Hinila ni Albert ang kanyang bagahe at handa nang lumabas.Lalong nagbago ang ekspresyon ng kuya ni Chona. "Hindi—hindi pwede, Sir Albert! Wala nang ilaw sa kalsada sa may entrada ng baryo namin, at madalas nangyayari ang mga aksidente roon. Napakapanganib kung babalik ka pa ngayon sa Maynila!""Pero ang pamilya ko..."Bago pa matapos ni Albert ang kanyang sasabihin, agad siyang pinutol ng kuya ni Chona. "Ang kasintahan mo ba ang nag-utos sa iyong bumalik ka? Napaka-walang konsiderasyon naman! Ganitong oras ng gabi, pipilitin kang bumalik? Paano kung may mangyari sa'yo sa daan!"Habang nagsasalita, biglang inagaw ng kuya ni Chona ang bagahe ni Albert."Ikaw ang naging tagapagligtas ng pamilya namin. Hinding-hindi kita hahayaang umalis sa ganitong oras!Kung may mangyari sa'yo, buong buhay kaming mabubuhay sa pagsisisi!Sir Albert, makinig ka sa akin. Ala
Ang kapatid ni Chona ay nagmaneho ng motorsiklo at dinala si Chona sa isang ospital sa mga suburb upang ipaliwanag ang kanyang layunin. "Doktor, ovulation period ngayon ng kapatid ko. Gusto niyang magpa-artificial insemination." Hinubad ng babaeng doktor na nasa edad singkwenta ang kanyang salamin at tumingin sa magkapatid na nasa harapan niya na medyo kakaiba. Ito ang unang pagkakataon na nakita niya ang isang kapatid na lalaki na kasama ang kanyang kapatid na babae sa paggawa ng artificial insemination. Inunat ng doktor ang kanyang kamay: "Ipakita sa akin ang sertipiko ng kasal." "Katibayan ng kasal?" Natigilan si Chona. Mabilis na kumindat sa kanya ang kuya nya, at pagkatapos ay sinabi sa doktor: "Doktor... Nagmamadali kaming lumabas at nakalimutang dalhin ito." "Bumalik na lang kyo bukas, kapag nakuha na ninyo ang iyong sertipiko ng kasal, saka ka pumunta sa amin upang ayusin." Businesslike na sabi ng babaeng doktor. Napahiya ang kapatid ni Chona: "
Matinding sakit ng ulo ang naramdaman ni Albert at kusa niyang hinipo ang kanyang damit. Sa kanyang gulat, maayos pa rin ito at walang anumang gusot.Ngunit may mga nagkakalat na imahe sa kanyang isipan—tila may nangyari sa pagitan nila ng kanyang junior assistant, ngunit hindi niya mabuo ang buong pangyayari.Mabilis ang tibok ng kanyang puso. Pagbangon niya, agad niyang napansin ang bahid ng dugo sa puting sapin ng kama, na siyang nagpatibay ng kanyang hinala.Pabagsak siyang lumabas ng kwarto at agad na nagtanong, "Nasaan ang junior assistant ko?"Nagmukhang balisa ang kapatid ni Chona, parang may gustong sabihin pero pinigilan ang sarili. Sa huli, malamig siyang sumagot, "Bakit mo siya hinahanap?"Namutla si Albert at hindi nakasagot.Sa sandaling iyon, lumabas mula sa kabilang kwarto si Chona na may masamang itsura. Paika-ika siyang lumapit kay Albert at pilit na ngumiti."Sir Albert, ano ang gusto mong pag-usapan?"Tinitigan siya ni Albert at biglang nakaramdam ng matinding kaba
Nagdilim ang mga mata ni Robert.Hindi siya tanga—medyo kahina-hinala na nasa bahay ng nkababata nyang kapatid si Beatrice sa ganitong oras.Ngunit nang mapansin niya ang nakangiting mukha ni Marcus, bahagyang lumambot ang kanyang malamlam na tingin, at napalitan ito ng isang mas mainit at mapag-arugang titig.Mula sa loob ng silid, narinig niya ang masayang tinig ni Erica."Papa! Bakit ka nandito?"Sa sumunod na sandali, tumakbo si Erica at buong siglang yumakap sa kanya, mahigpit na niyakap ang kanyang ama. "Papa! Miss na miss kita!"Napangiti si Robert at mahinang tinapik ang likod ni Erica. "Ang laki mo na, pero nagpapa-cute ka pa rin."Nagpaawang ang labi ni Erica. "Kahit gaano pa ako katanda, ako pa rin ang baby mo!"Tumawa si Robert. "Oo na, oo na. Ikaw lang talaga ang marunong sa mga bagay na ‘yan."Habang pinagmamasdan ni Beatrice ang matamis na interaksiyon ng mag-ama, hindi niya napigilang makaramdam ng matinding inggit.Bahagyang inilayo ni Robert si Erica, at itinuro ang
"Siyempre, kung mayroon ka pang ibang kahilingan para sa pagkakasundo, sabihin mo lang," dagdag ni Robert.Walang malay na tumingin si Beatrice kay Marcus.Ngumiti si Marcus at nagsabi, "Ikaw ang biktima sa sitwasyong ito. Kung gusto mong makipagkasundo, gawin mo. Kung ayaw mo, huwag monh gawin. Nasa iyo ang desisyon."Ang ibig sabihin nito ay sinusuportahan niya ang anumang magiging desisyon ni Beatrice.Bahagyang nagulat si Robert at pinagmamasdan nang mabuti ang nakababatang kapatid. Kumunot ang kanyang noo.Mabilis niyang napansin na may kakaiba sa relasyon ng dalawa!Si Beatrice ang magiging manugang niya, kaya bakit tila humihingi ito ng opinyon mula kay Marcus?At si Marcus naman, na kilalang hindi nakikialam sa buhay ng iba, bakit bigla na lang napaka-aligaga sa mga bagay na may kinalaman kay Beatrice?Mukhang kailangan niyang ilayo muna si Erica at tanungin ito nang masinsinan.May mali rito!Nauunawaan ni Beatrice ang gustong ipahiwatig ni Marcus. Saglit siyang nag-isip bago
"Noong nagnenegosyo pa ako, may isang traydor na nagturok sa akin ng virus, pero kalaunan, gumaling din ako."Mahigpit na hinawakan ni Marcus ang kamay ni Beatrice at mahinahong ipinaliwanag, "Pero may kaunting natira pa rin sa katawan ko. Sabi ng doktor, hindi naman ito makakaapekto sa araw-araw kong kalusugan. Pero sa loob ng maraming taon, hindi pa rin sumuko ang kuya ko."Bihirang makita ni Beatrice si Marcus na ganito kalungkot. Alam niyang hindi ito kasingsimple gaya ng kanyang sinasabi.Kaya hindi siya nagsalita pa—sa halip, lumapit siya at mahigpit na niyakap ito, hinayaang sumandal ang mukha niya sa kanyang tiyan, habang banayad na hinaplos ang kanyang ulo."Noong tinurukan ka ng virus… masakit ba?"Biglang nanginig si Marcus. Mabilis na bumalik sa kanyang isipan ang madilim na panahong iyon.Bihira siyang matakot sa kahit ano.Pero doon… doon siya natakot.Hindi niya napigilan ang sarili at mas mahigpit na niyakap si Beatrice, ibinaon ang mukha sa kanyang malambot na tiyan.
Hindi kailanman naglihim si Beatrice Kay Genna, kaya maikli niyang ikinuwento ang mga nangyari sa araw na iyon.Agad namang nagpadala ng voice message si Genna bilang sagot."Best, ano pa bang iniisip mo? Na hindi pa talaga kayo kasal? May marriage certificate na kyo di ba!"Namula ang mukha ni Lin Qingyu. "Hindi ko talaga matanggap ang masamang gawi niya. Hindi mo alam... Kung hindi niya lang pinunit ang black stockings ko noong huling beses, hindi sana ako napahiya sa harap ng pulis at hindi ko alam ang isasagot.""Ay, Beatrice ko, sobrang bait na sa’yo ni Marcus!""Wala namang perpektong tao! Sa paningin ko, halos perpekto na siya!""Konting kakaibang fetish lang ‘yan, wala naman ‘yon.""Kung tutuusin nga, perpekto rin ang sagot niya sa isyu ng pagkakaroon ng anak.""At narinig ko mula sa pinsan ko na kung gusto mong magkaanak, kailangan mong mag-relax. Kilala mo ang pinsan ko, ‘di ba?"Napaisip si Beatrice saglit, at agad na sumagi sa isip niya ang imahe ng isang mahiyain na babae
Dumarami ang mga tao sa paligid.Hindi pa nakakita si Ara ng ganitong klaseng babae. Natakot siya kaya’t pinakawalan si Rebeca at mabilis na nagbigay ng paliwanag sa isang tao na kumukuha ng video gamit ang cellphone: "Hindi, ang perang hawak niya ay sa anak ko at sa pamilya namin."Habang nagpapaliwanag siya, mabilis na tumakbo si Rebeca.Ang anak ni Rebeca na si Rostum ay dumating saksi sa malayo gamit ang motorsiklo at kinuha siya mula sa lugar.Si Jennifer, na nakatakas lamang mula sa kanyang ama, nakita ang ina niyang may magulong buhok at tila nawawala ang kaluluwa. Naglakad siya pabalik na para bang wala sa sarili."Inay!" Nabigla si Jennifer at nilapitan ang ina upang suportahan ito. "Anong nangyari sa'yo?"Hindi nagsalita ang kanyang ina.Namumula ang mata ni Jennifer. Alam niyang hindi niya dapat itanong, ngunit tinanong pa rin niya: "Nasaan si tiya? Nasaan ang premyo ko...""Wala na." Sagot ng kanyang ina na parang wala sa sarili at dumaan pabalik nang walang pakiramdam.Pa
Si Arturo ay nasa isang kalituhan: "Ate, hindi ko nais na hindi ka matulungan.Ako'y isang manggagawa, paano kita matutulungan?Saan ako makakakita ng 280,000 pesos!May utang pa kami dahil sa utang ni kuya!"Nang makita ng ama ni Jennifer na hindi siya handang tumulong, muling lumuhod ang hipag nito at paulit-ulit na nagbigay galang."Ikaw na lang ang makakatulong sa amin! Di ba't nakatanggap ng premyo na 200,000 pesos ang anak mo ngayon? Pakiusap, tulungan mo ako. Ako na lang ang makikipag-bargain para sa natitirang 80,000 pesos. Isa lang ang anak ko!"Habang binabanggit ito ng hipag nya, siya ay lumuluhod at may luha sa mata."Malaki na ang naabot ng Jennifer mo! Kilala na siya sa Internet. Baka maging malaking bituin siya sa hinaharap at kumita ng daan-daang libo o milyong dolyar sa bawat pelikula. Tapós na ang mga araw niyo!""Pero kami? Kami'y mga ulila at biyuda, at kailangan pang alagaan ang isang matandang babaeng may masamang ugali. Hindi na kailangang makita ng asawa mo ang
Pagpasok sa sasakyan ni Bryan, hawak ni Jennifer ang trophy at patuloy na nakangiti."Masaya ka ba?" tanong ni Bryan na may ngiti."Oo." Hawak niya ang trophy na may labis na ekspresyon, "Ito ang unang pagkakataon na nalaman kong ang dalawang daang libo ay ganoon karami at ganoon kabigat."Nahulog sa isip ni Bryan na mahirap intindihin ang kanyang kaligayahan. Hindi na lang siya nagsalita, hinaplos ang ulo ni Jennifer at tahimik na nakinig habang nagkukuwento siya.Pagkatapos ng ilang sandali, kinuha ni Jennifer ang braso ni Bryan at isinandal ang ulo niya sa braso nito."Gusto kong ipakita itong panalo ko sa mga magulang ko at pasayahin sila. Ibabalik ko ito sa iyo bukas, okay lang ba?"Naalala ni Bryan ang karanasan niya sa kulungan ng aso, at nakaramdam siya ng kaunting hindi kasiyahan.Pinisil niya ang mga kilay at nagsabi ng kaswal: "Okay lang na hindi mo na ibalik. Jennifer, hindi kita pinapahirapan tungkol sa maliit na perang ito."Masaya si Jennifer sa mga sandaling iyon at hi
Natakot si Jennifer, hinawakan ng mahigpit ang mabigat na trophy, at lumapit kay Bryan.Hinaplos ni Bryan ang kanyang mga braso at bumulong: "Wala 'yan, ilang aso lang yan."Pumunta si Jack sa dormitoryo upang magpalit ng damit at magpatuyo ng buhok. Mukha siyang mas fresh, ngunit mas mayabang din."Sinabi mong aso ako?""Hindi ba?" Itinaas ni Bryan ang kanyang mata at tiningnan siya, binanggit ang kanyang mga talukap ng mata at naglabas ng isang malamig na titig.Hindi pa nakakita si Bryan ng ganitong uri ng matinding titig, parang isang lobo na naglalakad sa kagubatan, tanging ganitong uri ng dugoing titig ang maipapakita. Agad siyang natakot at hindi na nakapag-reply.Nang makabawi siya, naramdaman niyang nahihiya siya at kinuyom ang kanyang mga kamao: "Putang ina..."Bago pa siya makapagpatuloy, itinataas ni Bryan ang kanyang paa at tinadyakan siya sa shin bone.Isang malakas na tunog, at naramdaman ni Jack ang sakit at napaluhod sa isang tuhod sa harapan ni Bryan."Putang ina..."
Ikaw ay nangungulit sa klase, may karelasyon ka, umaasa sa libreng dila sa likod, minamaliit ang isang batang babae, malisyosong nagkakalat ng tsismis laban sa isang mas matandang guro!"Ang boses ng direktor ay malakas at matatag, kaya’t ang mukha ni Jennifer ay namula at tumigil siya sa paggalaw. Gusto niyang umalis, ngunit hindi niya magalaw ang kanyang mga paa.Ganoon siya ka yabang kanina, ngunit ngayon ay ganoon siya ka kahiya-hiya."Ms. Mae , tanong ko lang, nabigyan ba kita ng makatarungan at patas na pagkakataon?Matapos itayo ang heated swimming pool, pinilit mong maglikha ng gulo muli, at nagsama-sama ang lahat upang mag-PK. Binigyan kita ng pagkakataon, ngunit alam mo kung anong klase ng sayaw ang ipinakita mo kanina.Sinabi mong lahat kayo ay makikipagkumpitensya sa akin, at sinabi ko na inyong sinayang ang mga resources ng aming departamento!""Zhong Hong, tanong ko sa iyo, maraming beses ka bang bumagsak sa mga propesyonal na kurso at elective na kurso, at hindi ka puma
Nanahimik ang mga hurado sa ilang saglit.Tahimik ang buong eksena, si Jennifer ay nakatayo roon, basang-basa pa ang katawan.Hinawakan niya ang towel sa kanyang dibdib gamit ang kanyang maliliit na kamay, at naramdaman niyang sobrang nahihiya at naaagrabyado.Sa mga sandaling iyon, lumakad ang dean patungo sa gitna ng podium, kinuha ang mikropono, at malakas na nagsalita."Mae, tama na!"Biglang sumikip ang puso ni Mae nang siya'y pagalitan sa harap ng publiko.Ang biglaang pagbabago ay nagpalala ng sitwasyon, at may ilang tinatawag na "tagapagtanggol ng katarungan at pagiging makatarungan" na kumuha ng kanilang mga mobile phone at nag-video sa dean.Ang dean, na nasa edad limampung taon, ay nakasuot ng isang pormal na striped na polo shirt at tumayo ng may dignidad sa entablado."Magandang araw sa inyong lahat, magpapakilala ako. Ako po ang department head na sinasabing paborito si Jennifer at nakikipag-tulog sa mga estudyante ko!Ang mga kandidato para sa MV shooting ng event na it
Malupit ang tingin ni Bryan at bahagyang hindi masaya ang kanyang mga kilay na puno ng peklat.Ang host sa entablado ay nagsasalita ng mga pambungad na salita.Maya-maya, pumasok na ang unang kalahok sa tubig.Nang makita ni Bryan na hindi si Jennifer, itinuwa niya ang kanyang suit at tumayo, naglakad patungo sa banyo nang kalmado.Itinaas ni Jack ang sulok ng kanyang labi at sumunod nang walang ingay.Nakatingin si Conrad sa ibang mga bodyguard, at nang makita niyang iniisip nila na si Jack ay pupunta lang sa banyo at hindi sumusunod, nanatili siya sa lugar at nagbantay.Pagkatapos ng lahat, hindi kayang talunin ng sampung Jack si Bryan.Totoo nga, pumasok si Jack sa banyo nang may yabang, at bago pa siya makapagmagaling, hinawakan ni Bryan ang kanyang leeg mula sa likod at pinress ang ulo niya sa lababo.Binuksan ang gripo, at ang tubig ay bumuhos sa ulo ni Jack.Sinubukan niyang kumawala, ngunit mahigpit na nakadikit ang kamay sa kanyang leeg.Pinakawalan niya ang isang kamay upan
Si Bryan, na hindi dumalo sa public welfare lecture tungkol sa etika ng kalalakihan, ay dumaan sa paaralan upang manood ng pagtatanghal ng kanyang kasintahan.Ang araw na ito ay ang araw ng preview ng anniversary MV sa Art Department.Dahil sa constant temperature swimming pool, nagsimula na naman ang grupo nina Mae at ng mga naiinggit na tao na magtangkang manggulo, sinasabing dapat pantay-pantay ang oportunidad para sa lahat, at gusto nilang makilahok sa anniversary performance ng paaralan.Paano nga ba masasabing ang head ng department ay sinasabing ang donor ng constant temperature swimming pool ay nagdonate ito para kay Jennifer!Bukod pa dito, ang grupo nina Mae at iba pa ay patuloy na nagsasabing ang department head ay may pinapaboran na si Jennifer at may hindi tamang relasyon sila. Hindi kayang protektahan ng department head si Jennifer ng labis, kaya’t sa huli, napilitan siyang pumayag na piliin ang mga performer ng MV sa pamamagitan ng PK.Tatlongpong minuto bago ang perfor
Si Marcus ang unang umakyat sa entablado: "Sa palagay ko, hindi naman mahirap sundin ang etika ng kalalakihan.Bilang isang lalaki, dapat mong igalang ang iyong asawa nang pantay-pantay sa kasal at kilalanin ang kanyang kontribusyon sa pamilya.Huwag siyang apihin dahil siya ay mahina, mahalin siya, alagaan siya, igalang ang kanyang personal na halaga, at magpasalamat sa kanya na samahan ka upang makita ang mga tanawin ng buhay na ito. Ito ang dapat gawin ng isang lalaki, ng isang tunay na lalaki, at ito rin ang pinakamahalagang pamantayan sa buhay ng isang tao. Hindi na kailangang itaas ito sa antas ng etika ng kalalakihan.Kaya't ang tinatawag na etika ng kalalakihan at etika ng kababaihan, sa huli, ay para mapanatili ang pinakamababang moral na pamantayan bilang isang tao at mapanatili ang konsensya ng isang tao, yun lang."Pagkatapos magsalita ni Marcus, ang buong lugar ay umapaw sa malalakas na palakpakan.Pagkatapos, umakyat si Gilbert at ilang iba pang mga executive at celebrit