"Oo! Gustong-gusto kong malaman! Mula pagkabata hanggang pagtanda, palagi kong pinapangarap na malaman kung ako nga ba talaga ang anak mong ipinanganak mo matapos ang siyam na buwang pagbubuntis!"Mahigpit na pinisil ni Beatrice ang kanyang mga kamao, pinagtutusok ng mga kuko ang kanyang palad upang hindi tumulo ang kanyang luha sa harap ni Wang Meifeng!Lumapit si Wang Meifeng nang ilang hakbang, puno ng poot ang kanyang mga mata."Kung gano’n, sasabihin ko sa’yo nang malinaw. Oo! Kinasusuklaman kita!""Nang ipinagbubuntis ko ang tatlo mong kapatid na lalaki at si Miaomiao, hindi ko man lang naramdaman ang hirap.""Pero ikaw! Ikaw lang, ikaw na malas na bata! Napakahirap ng pagbubuntis ko sa’yo!""Matapos kong manganak ng tatlong lalaki, gusto ko ring magkaanak ng babae.""Diyos ko, kung alam mo lang kung gaano kasaya ang iyong ama at ako nang malaman naming babae ka!""Noong panahong iyon, kakabuntis ko pa lang, araw-araw akong nagsusuka. Maski apdo ko ay nadala na sa pagsusuka, per
"Kung gano'n, hindi na kita idadamay, Mrs. Aragon!"Biglang nagbago ang ekspresyon ni Lucy. "Anong sinabi mo?!"Ngumiti si Beatrice nang kalmado. "Ang sabi ko, hinding-hindi na kita sasaktan sa hinaharap. Dahil sobrang takot ka na madamay kita at ang buong pamilya, putulin na lang natin ang relasyon natin."Pagkasabi nito, pakiramdam niya ay gumaan ang loob niya."Mula pagkabata hanggang ngayon, lagi kong inaakala na mas pinapaboran mo lang si Abby. Pinilit kong maging mabuti sa'yo, sinubukan kitang pasayahin.""Inisip ko na balang araw, makikita mo rin ang kabutihan ko at marerealize mo kung gaano mo ako trinato nang hindi patas sa loob ng maraming taon.""Pero ngayong alam ko na ang katotohanan, napagtanto kong... hindi na maaayos ang relasyon natin, kaya mas mabuting tapusin na lang ito.""Sa totoo lang, ilang beses nyo akong pinagkaisahan, ginawan ng masama, at hinangad ang kapahamakan ko. Hindi ako Diyos, hindi ko kayang tanggapin ang isang inang tulad mo nang walang sama ng loob
"Bang——!" Malakas na sinipa ni Erica ang pinto at bumagsak ito nang may ingay."Nasiraan na ba kayo ng bait?! Isa itong krimen!"Pagkasambit pa lang ng mga salitang iyon, nagbago ang mga mukha nina Minda, Monica, at Lucy.Mabilis na lumapit si Erica kay Lucy, puno ng galit."Ina ka pa ba talaga?! Narinig mong may balak silang gawin sa anak mo, pero hindi ka man lang nagsalita! Kinain na ba ng aso ang konsensya mo?!"Mabilis na umiwas ng tingin si Lucy, halatang nahihiya, at nag-aalangang sumagot."A-Ako… hindi ko alam na plano nila ‘to. H-Hindi pa nga ako nakakapagsalita, bigla ka nang dumating!"Matalim ang tingin ni Erica sa kanyang ina. "Sobrang nadismaya ako sa'yo."Pagkatapos noon, mabilis siyang lumapit sa kanyang cellphone at kinuha ito upang tawagan si Beatrice.Nagtinginan sina Monica at Lucy.Sa isang iglap, lumapit si Minda at marahas na inagaw ang cellphone mula sa kamay ni Erica, saka agad na ibinaba ang tawag."Mommy!" sigaw ni Erica, "Ibalik mo sa’kin ‘yan! Kung hindi,
Dahan-dahang ipinatong ni Beatrice ang kanyang kamay sa palad ni Marcus.Mahigpit ang pagkakahawak nito sa kanya, at sa isang mabilis na galaw, hinila siya ni Marcus pataas at marahang niyakap sa kanyang mga bisig.Pagkaupo ni Beatrice sa kandungan ni Marcus, biglang dumilim ang kanyang paningin.Walang pag-aalinlangan, tinanggal ni Marcus ang kanyang itim na amerikana at maingat na binalot siya rito.Ang kanyang maliit na mukha ay napadikit sa matigas ngunit mainit-init na dibdib ng lalaki, at narinig niya ang malakas at matatag na pintig ng puso nito.Isa.Isa pa.Isang ritmo na nagbigay sa kanya ng pakiramdam ng kapanatagan at init.Nangingilid ang kanyang mga luha, at muling bumagsak ang mga patak nito.Ito marahil ang huling pagkakataon na mararamdaman niya ang init na ito.Kapag sinabi ni Lucy kay Marcus na hindi na siya maaaring magkaanak, iiwan din siya nito…Tahimik na gumalaw ang wheelchair ni Marcus, habang si Carlos ay hawak ang payong sa ibabaw nila.Sa bawat madaanan nil
Ding.Ang pangalawang text message ni Albert ay naipadala na rin.[Beatrice, huwag kang mag-alala. Matapos akong sabihan ni Erica, agad akong kumonsulta sa doktor. Sabi ng doktor, sa kaso mo, malaki ang posibilidad na mabuntis ka nang kusa.]Habang nakatitig sa mensahe, unti-unting lumubog ang puso ni Beatrice.Ang nobyong kasama niya sa loob ng tatlong taon!Ang lalaking minsang isinugal ang buhay para iligtas siya!Sa sandaling ito, nasabi niya ang ganitong makasarili at lubhang iresponsableng mga salita!Sa totoo lang, bumalik lang siya upang matulog kasama siya upang subukan kung maaari siyang mabuntis. Kung mabuntis siya, magpapakasal sila. Kung hindi, wala namang mawawala.Dahan-dahang tinipa ni Beatrice ang sagot: "Albert, gago ka, sayang lang ang dami mong nabasang libro!"Pagkatapos niyang ipadala ang mensahe, humiga siya sa kama at umiyak.Kung ganito ang ugali ng nobyo niyang kasama niya ng tatlong taon, paano pa siya makakaasa sa isang lalaking magpapakasal sa kanya nang b
Dumighay nang bahagya si Marcus at malumanay na nagtanong, "Ito lang ba? Wala nang iba?"Natigilan si Beatrice, at bahagyang tumaas ang kanyang boses, "Ano pa ba ang pwedeng maging mas malala? Sapat na itong problema! Gustong-gusto mo ng anak..."Bago pa siya matapos magsalita, agad siyang pinutol ni Marcus sa medyo mabigat na tono, "Sino may sabi niyan?!"Papatayin niya kung sino man ang nagsabi niyon!Nasasangkot ang buhay niyang mag-asawa dahil sa maling akala!"Ikaw mismo ang nagsabi!" Tinitigan siya ni Beatrice nang hindi makapaniwala, "Ilang araw lang ang nakakalipas, sinabi mong gusto mo ng mga bata."Napasinghap si Marcus at nagkamot ng ilong, halatang hindi komportable. "Ah... iyon... nagsinungaling lang ako sa'yo."Sandaling hindi alam ni Beatrice kung paniniwalaan ba ang kanyang sinabi."Hindi ko naman talaga gusto ang mga bata. Ang iingay nila, lagi silang umiiyak at makulit.""Bukod pa riyan, nakakaapekto ang mga bata sa relasyon ng mag-asawa. Ang dami kong kilala na nali
Bago pa man makapagtanong si Beatrice kung sino ang babae, lumabas si Marcus habang tinutulak ang kanyang wheelchair.Walang anumang emosyon sa kanyang mukha habang nakatitig sa babaeng nakatiwarik at diretsong nagtanong, "Malinis ba ang tubig sa utak mo?""Malinispo." Sagot ng babae na parang isang sundalo."Humingi ka ng tawad sa madam." Utos ni Marcus.Agad namang sumagot ang babae sa tonong disiplinado, "Madam, nabigo akong protektahan ka kahapon at natakot ka. Patawarin mo po ako."Nakita ni Beatrice na si Nikki Dominguez pala ang babaeng iyon, nakatayo nang baligtad gamit ang kanyang mga kamay. Hindi niya alam kung gaano na ito katagal sa ganoong posisyon, pero halata sa kanyang maputlang mukha at nanginginig na mga kamay na hirap na ito.Hindi na nakatiis si Beatrice at sinabing, "Bumaba ka na dali!""Hindi po maaari, hindi ako maaaring bumaba nang walang utos mula kay Master Villamor." Sagot ni Nikki nang matigas.Napatingin si Beatrice kay Marcus, "Hayaan mo na siyang bumaba.
Ang mga nakaupo sa loob ng pribadong silid ay pawang mga matatanda mula sa malalaking pamilya sa Plipinas, karamihan sa kanila ay kilala si Marcus.Nang makita nilang lantaran nitong kinakalaban si Ferdinand Villamor, marami ang naghanap ng palusot upang umalis nang hindi nadadamay.Dalawa lamang sa mga matatandang walang takot sa pamilya Villamor ang nanatili. Ipinatong nila ang kanilang mga kamay sa balikat ni ferdinand Villamor at nagbiro sa isang mapanuyang tono."Mauuna na kami, Little Boss.""Oo nga, oo nga. Para naman hindi kami makaistorbo sa masayang muling pagkikita ng Big Boss at Little Boss."Matapos lumabas ang dalawang pasaway na matanda, binalot ng katahimikan ang buong silid.Sa sumunod na sandali, mahigit dalawampung lalaking naka-itim ang biglang sumugod mula sa ibaba at pinalibutan sina Beatrice.Mula pagkabata, hindi pa kailanman nakakita si Beatrice ng ganitong eksena. Totoong nanlaki ang kanyang mga mata sa pagkagulat.Habang nagkakagulo, kalmadong nakaupo lamang
Hindi nasira ang mga strap ng damit ni Beatrice, at nanatili siyang kaakit-akit sa entablado.Sa sandaling iyon, tumingin si Rommel Cristobal sa anak nyang si Monica at sinenyasan siyang pindutin ang remote control button.Mahigpit na tumango si Monica.Sa pagkakataong ito, agad niyang kinuha ang remote control, itinutok ito kay Beatrice sa entablado, at pinindot ito nang may matalim na titig.Ngunit walang nangyari!Natigilan si Monica, at kumunot ang noo ni Rommel Cristobal."Imposible!" Napaatras si Monica sa gulat at pinindot pa ito nang ilang beses, ngunit nanatiling maayos ang mga strap ng damit ni Beatrice, walang kahit anong problema.Dismayado, binuksan ni Monica ang remote control, sinuri ang baterya, muling kinabit ito, at mariing pinindot muli habang nakatutok kay Beatrice.Umandar ang ilaw ng remote control, ngunit nanatiling mahigpit ang suot ni Beatrice sa kanyang katawan—walang kahit anong pagbabagong nangyari."Paano nangyari ito?" Hawak pa rin ni Monica ang remote co
"Oh, may mali ba sa sagot ko?" Tanong ni Beatrice na may ngiti.Sandaling natigilan ang celebrity, pagkatapos ay itinuro ang malaking screen nang may pananabik: "Hindi ba ito isang malaking problema? May babaeng tumawag sa’yo upang humingi ng tulong, ngunit tinanggihan mo siya nang walang awa.Ang babaeng ito ay malamang na buntis. Ang pagtanggi mo ay katumbas ng pagtanggi sa dalawang buhay!Masyado mong minamaliit ang buhay ng tao! Napakalupit mo!""Sandali lang," pinutol ni Beatrice ang celebrity habang nakangiti, "Huwag kang magmadaling husgahan na ito ay kalupitan.Una sa lahat, nang matanggap ko ang tawag na ito, hindi pa ako nahahalal bilang pangalawang tagapangulo, kaya walang sitwasyon kung saan may mahihinang grupo na lumapit sa akin para magtanong at ako ay tumanggi.Pangalawa, wala akong pagtutol sa sinabi mo. Totoo ngang buntis ang babaeng ito. Gusto niyang ituloy ang pagbubuntis, ngunit may ibang opinyon ang ama ng bata. Kaya, ako ba ang mali?Ang bagay na ito ay usapan s
"Sige, gusto kong itanong, ano ang layunin ng pagtatatag ng Caring for Women Association?""Ito ay upang alagaan ang mga kababaihang nasa mahirap na kalagayan sa Pilipinas!Kung nais mong magpakita ng malasakit sa kanila, dapat ay marunong kang umunawa sa kanilang sitwasyon upang maabot mo ang kanilang damdamin.Ang isang taong may dalang bag na nagkakahalaga ng higit sa tatlong milyong piso ba ay kayang umunawa sa isang taong kinakailangang pagkasyahin ang tatlong libong piso sa loob ng isang buwan?""Sa palagay ko, hindi!"Matapos magsalita ni Beatrice, ang direktor ng Women's Federation ang unang tumango bilang pagsang-ayon at nagsabi, "Tama."Ang asawa ni Mr. Salazar ang unang pumalakpak, at agad namang sinundan ng malakas at masiglang palakpakan mula sa buong lugar.Makalipas ang ilang sandali, isang pangalawang socialite ang nagtaas ng placard upang magtanong.Siya ang socialite na may retokadong mukha—ang parehong taong humarang kay Beatrice kanina."Ms. Aragin, ayon sa aking k
"Oh, siya nga pala, may gusto pa akong idagdag. Ngayon, wala nang anumang koneksyon sa pagitan naming dalawa."Saglit na tumigil si Marcus, tila may naalala, at biglang napangiti.“Sapat na sa akin ang asawa ko, baka kasi magselos pa iyon kung may mga babaeng umaligid pa Sa akin. Hehehe selosa kasi yun”.Nagkagulo ang lahat sa takot at pagkabigla.Ano ang nangyari sa mahiyaing ngiti ng big boss kanina???Bakit bigla na lang nakakatakot?Ganito ba ang itsura ng taong in love?"Sige. Naipaliwanag ko na nang malinaw. Kung ilang boto ang makukuha ni Miss Cristobal ngayon, wala na akong kinalaman doon."Matapos niyang sabihin ito, itinulak na ni Carlos si Marcus pabalik sa tabi ni Rommel Cristobal.Hindi maipinta ang mukha ni Rommel Cristobal sa sobrang sama ng pakiramdam.Ngunit bahagyang lumingon si Marcus at tinanong siya, "Maganda ba ang palabas?"Malamig na humumpak si Rommel Cristobal. "Hindi pa ito ang rurok ng kwento. Maghintay ka lang!""Sige." Sagot ni Marcus nang walang alinlan
Si Monica Cristobal, na nuoy nakatayo sa entablado, ay nakaramdam ng matinding lamig sa buong katawan, at parang dumaloy ang dugo niya patungo sa kanyang noo.Sinabi ng kanyang kutob na hindi niya magugustuhan ang sasabihin ni Marcus.May isang tinig sa kanyang puso na sumisigaw: Hindi, hindi ako naniniwala rito!Hindi, ayokong ipaliwanag mo ito sa ganitong okasyon!Gayunpaman, bumalik ang kanyang katinuan. Mas malakas ang sitwasyon kaysa sa tao, kaya't napilitan siyang ngumiti nang pilit. "Mr. Villamor, may punto ka."Itinaas ni Marcus ang kanyang salamin na may gintong gilid at bahagyang ngumiti sa isang mahinahong paraan. Kinuha niya ang mikropono at tumingin sa lahat, ang kanyang boses ay banayad.**"Hindi ko alam kung sino ang nagpakalat ng tsismis na may relasyon kami ni Ms. Monica Cristobal .Marahil ay naging masyado akong mabait nitong mga nakaraang taon, kaya iniisip ng lahat na hindi ko kayang humawak ng malaking kutsilyo?"**Parang isang batong inihulog sa tubig ang kanyan
Nang marinig ang boses, halos maiyak ang emcee.Unang beses pa lang niyang maging host, bakit naman siya nakatagpo ng ganito karaming gulo!Muling lumingon ang lahat patungo sa entrada at nakita si Carlos na dahan-dahang tinutulak si Marcus papasok sa venue, kasunod ang maraming executive na nais ding manood ng palabas.Pagkapasok ng mga executive, agad silang kinawayan ng kanilang mga asawa, senyales na may nakalaan nang upuan para sa kanila.Mabilis silang yumuko, tila nais bawasan ang kanilang presensya, at agad na tumakbo papunta sa tabi ng kanilang mga asawa, handang "kumain ng melon."Ang saya nito!Mula sa panonood ng drama sa video conference hanggang sa live na panonood ng eksena sa harapan nila!Malalantad na ba ang asawa ng Big Boss nilang si Marcus Villamor?!Bumulong ang mga executive sa kanilang mga asawa."Narito si Mr. Villamor upang suportahan ang kanyang kasintahan!"Dahil iniisip nilang lihim na kinasal ang kanilang big boss at hindi niya nais itong ipaalam sa publi
Habang nagsasalita si Monica, hindi niya inalis ang tingin kay Beatrice, at mayabang na nakataas ang sulok ng kanyang mapulang labi.Ngunit hindi rin nagpakababa si Beatrice—nakangiti niyang sinalubong ang titig ni Moniva.Napairap si Monica at muling bumulong sa kanyang ama:“Dad, ang tanga pa rin niya. Hindi pa rin niya alam na naloko na siya!Mamaya, mahuhubaran siya mismo sa entablado—at ang kapal pa ng mukha niyang titigan ako! Hmph, ang mga mahihirap talaga, ignorante at mahilig sa libre.”Dumilim ang mga mata ni Rommel Cristobal."Sige, aantayin ko ‘yan.""Sino mang magtatangkang bumangga sa pamilya Cristobal—sisiguraduhin kong hindi na makakalabas nang hindi napapahiya."Nagtaas ng baba si Monica at mayabang na naglakad patungo sa election waiting area.Simula ng HalalanIsa-isang dumating ang mga direktor ng foundation at naupo sa kanilang mga pwesto.Pinangunahan ni Mrs. Salazar, asawa ng Pangulo ng foundation, ang unang hanay—napapaligiran ng mga iginagalang na miyembro.Ka
Napakalakas ng boses nina Abby at Ian, kaya agad silang napansin ng mga taong nasa paligid.Ngunit kalmado lang na binati sila ni Beatrice, sabay ngiti. "Nandito ako para tumakbo bilang vice chairman.""Sino’ng nagbigay sa’yo ng kumpiyansa?!" Pasigaw na tanong ni Ian, na lalo pang nakatawag ng pansin sa paligid.Medyo naiinis si Beatrice, kaya ibinaba ang boses at mahinahong nagpayo, "Nasa publiko tayo. Pwede bang magpakita ka naman ng kahit konting breeding?"Pagkatapos ay tumingin siya nang makahulugan kay Lucy. "Isang guro na nagngangalang Kevin Baltazar ang nagbigay sa akin ng kumpiyansa.At sinusuportahan din ako ng Papa ko, hindi ba? Ang limang milyong piso para sa admission qualification, siya ang nagbigay!"Pagkarinig sa pangalang “Kevin Baltazar," biglang nanlamig ang likod ni Lucy, at namutla siya.Samantala, hindi rin mapakali si Oscar nang mabanggit ang "limang milyon."Nagulat sina Ian at Abby, sabay napabulalas:"Papa, binigyan mo talaga ng limang milyon si Beatrice?!""
Diretsong lumapit si Minda kay Beatrice.Napakunot ang noo ni Beatrice, iniisip kung bakit parang ang malas niya ngayon—lahat na lang ng tao ay ginugulo siya.Ngunit sa ikinagulat niya, sa halip na siya ang lapitan, dumaan lang si Minda sa tabi niya at huminto sa harap ni Chona. Sa galit, mariing sinabi nito, "Malandi ka!"Kasabay noon, tiningnan niya si Albert na may pagsisisi sa kanyang mukha. "Bakit mo siya dinala rito!"Nakayuko si Albert, halatang nahihiya. "Sinabi ni Papa na dapat akong maging responsable. Nagsabi si Chona na nababagot siya sa bahay, kaya dinala ko siya rito para maglibang.""Gago!" Napapadyak si Minda sa sobrang pagkadismaya at matalim na tiningnan si Chona. "Saan ka ba galing? Lumayas ka! Hindi ito lugar para sa isang probinsyanang tulad mo!"Namutla si Chona at biglang ibinagsak ang baso na hawak niya.Pak!Napalingon ang lahat sa paligid.Sa isang iglap, nagmukhang takot na takot si Chona kay Minda. Nanginginig pa ito at may luha sa kanyang mga mata nang sab