Bumaba siya nang mahinahon, tinulungan ang batang pitong o walong taon gulang na tumayo, pinatanggal ang alikabok sa kanyang mga tuhod, at malumanay na nagsalita."Sabi nila, ang mga lalaki ay may ginto sa ilalim ng kanilang tuhod at hindi basta-basta pwedeng lumuhod. Sa totoo lang, ganun din sa mga babae. Ang tuhod ay kumakatawan sa dignidad ng isang tao."Sa isang pangungusap na iyon, namula ang mga mata ng batang babae, at mabilis niyang iniwas ang kanyang mukha at hindi na kayang harapin si Beatrice.“Mali ang okupahin ang bahay ng iba at hindi magbayad ng renta. Alam mo ba iyon?”Tumango ang batang babae.“Sa isang tingin lang, makikita ko na ikaw ay isang batang hindi marunong magsinungaling. Sabihin mo nga, tinatakot ba ni Tito Kembert ang nanay mo?”Nang marinig ng ama ni Joseph ang tanong na ito, nag-alala siya at tinapik ang ulo ng batang babae: “Anong alam ng batang ito! Babalaan kita, huwag mong turuan ang mga bata na magsalita ng kalokohan.”“Babalaan ko rin kayo, huwag m
Dinala ni Beatrice ang bata sa kanyang tabi at mahinhin na nagsalita: "Ayon sa batas, kung parehong nakakulong ang mga magulang, puwede ngang mag-aplay ang bata para mapunta sa isang orphanage.Ipinapangako ko sa'yo na gagawin ko ang lahat ng aking makakaya para matulungan kang mag-aplay, at ang aming foundation ay magbibigay din ng halaga ng pera para matulungan kang tapusin ang iyong pag-aaral.""Talaga?" Kumislap ang mata ng batang babae.Alam na alam niyang hindi siya papayagan ng mag-asawang ito na magpatuloy sa pag-aaral.Mabuti na lang at ang taong nasa harap niya ay tutulong sa kanya na makapagtapos ng kolehiyo at maging independent.Ang mata ng batang babae ay nagpakita ng saya ng makita ang liwanag sa gitna ng dilim. Agad niyang tinawag ang live camera at binuksan ang utility room."Hindi nagdurugo ang aking ina ng araw na iyon. Walang isang patak ng dugo. Ang dugo sa live broadcast room ay mula sa dugo ng manok at pusa.Para magpatuloy na manloko ng mga tao mamaya, pumunta
Habang bumagsak ang boses, biglang hinila ni Joseph ang mainit na twalya sa kanyang mukha at itinuturo si Beatrice na parang nakita ang isang multo: "Ikaw... kailan ka dumating?""Narinig ko ang lahat ng nararapat kong marinig. Joseph, hindi ba't sinabi ko sa live broadcast kaninang hapon na magkikita tayo mamaya? Ang bilis mong makalimot."Nakita ni Joseph na nagla-live broadcast si Beatrice at agad na inabot ang kamay upang harangan ang kamera: "Walang filming! Privacy 'to! Buntis ang misis ko at sobrang stress, kaya dinala ko siya dito para mag-relax. Ano'ng masama dun? May kasalanan ba ako? Ito ang dapat gawin ng isang lalaki!"Ngumiti si Beatrice ng may pang-iinsulto. Hanggang ngayon, pinapalakas pa rin ni Joseph ang "mabait na asawa" persona niya."Wala namang masama. Ang gastos ng kwarto na 'to ay 1200 bawat oras. Ginagamit mo ang pinaghirapang pera ng mga netizens para mag-enjoy sa personal mong buhay, kinikilala ang iyong ina at pinagkakaitan siya. Mali 'yan!"Sinabi niya, at
Nakatayo sa likod ni Joseph ang asawa nyang si Mara, at nagbukas ang labi nito, at bago pa siya makapagsalita, iniwasan siya ni Beatrice."Ang ibig mo bang sabihin ay ako ang naging sanhi ng pagkakamiscarriage mo?" Hinaplos ni Beatrice ang kanyang patag na tiyan, "Nung pinutok mo ang mga kasinungalingan at nagpakalat ng tsismis tungkol sa akin, bakit hindi mo naisip kung magkakamiscarriage ako?"Gusto sanang magkunwaring sumakit ang tiyan ni Mara, pero sa pagkakataong ito, hindi na siya makapagkunwari."Pinagsamantalahan at pinatay mo ang mga protektadong hayop ng bansa, niloko mo ang mga netizens para sa kanilang pera sa maling paraan, inabuso ang mga babae, at sinadyang hindi nagbayad ng renta. Joseph, Mara, ang naghihintay sa inyo ay mabigat na parusa mula sa batas."Pagkatapos bumagsak ang boses, nagdagdag si Marcus: "Hindi lang 'yan, ang perang nakuha niyo sa pamamagitan ng live broadcast room ay ibabalik sa mga nag-donate sa pamamagitan ng platform.""Ano?"Nanlaki ang mga mata
Sa kabilang banda, pinag-drive ni Freddie Marquez si Abby pabalik sa villa ng pamilya Aragon.Pagbaba ng kotse, iniabot pa ni Abby ang kamay upang hawakan ang leeg ni Freddie."Honey, hindi mo na kailangang ihatid ako pauwi. Gusto ko pang magtagal kasama ka. Kung gusto mo, pumunta tayo sa villa mo ngayon.""Hindi." Agad na tinanggihan ni Freddie at kinuha ang isang bank card mula sa kanyang bulsa, "Nandiyan ang 200,000 pesos, pwede mong gastusin. Sa mga susunod na araw, may kailangan akong puntahan sa ibang bansa para makipag usap tungkol sa isang malaking proyekto. Huwag muna tayong mag-contact sa ngayon."Napalaki ang mata ni Abby nang makita ang bank card. Paano ba naman siya makakaintindi ng nais iparating ni Freddie?Kinuha niya ang bank card at hinalikan si Freddie sa pisngi na may kasamang excitement: "Honey, ikaw ang pinaka mabait sa akin. Sigurado ka bang ayaw mo akong makasama ngayong gabi?""Hindi, kailangan ko pang pumunta sa ibang bansa para pag-usapan ang isang proyekto
Pagpasok niya, galit na galit si Oscar."Sinikap kong ayusin ang relasyon ko sw ate mo, tapos ikaw pa nag-live broadcast!"Secretong nag-roll ng mata si Abby. Kung sinabi ito ni Oscar, ibig sabihin hindi siya madalas pumunta sa ospital. Maging masunurin siya kung madalas siya doon."Daddy, inaantok ako. Pag-usapan na lang natin bukas. At huwag mo akong sisihin kung hindi kita na-remind, kasi tuwing binabanggit mo si ate, hindi maganda ang tiyan mo. Ang malas ng kapalaran niya sa buong pamilya natin."Pagkatapos nitong sabihin, tiningnan ni Abby si Aling Nora, ang kasambahay, ng may kahulugan, at umakyat sa itaas.Gabi na, dinala si Oscar sa ospital.Kinabukasan, pumunta si Lucy sa Laifu Temple sa tuktok ng bundok upang magdasal para kay Oscar.Habang nag-aalay siya ng insenso sa harapang hall, agad na pumunta si Aling Nora sa likod na hall upang asikasuhin ang lahat kasama ang isang matangkad at payat na monghe.Binilang ni Aling Nora ang dalawampung malaking perang papel at lihim na
Puno ng galit at sakit ang mga mata ni Beatrice, hindi niya kayang magpaliwanag ng maayos.Inisip niya palagi na si Lucy ang naghanap ng isang tinatawag na master upang ipasuri ang kapalaran niya.Inisip niya na sinabi ng master na masama ang kanyang kapalaran, kaya't hindi siya pinahahalagahan sa bahay at palaging binibigyan ng hirap.Ngunit hindi pala iyon ang dahilan, may taong nagmamanipula! Isang malaking sabwatan!Paano ba siya hindi magagalit!"Asawa ko, huwag ka nang magalit." Lumapit si Marcus, inabot ang kanyang hinlalaki at dahan-dahang pinunasan ang gilid ng kanyang mata na basang-basa. "Dinala kita dito dahil iginagalang ko ang iyong opinyon at iniisip kong gusto mong ayusin ito mag-isa. Pero kung gusto mo, tutulungan kita, ako na ang bahala."Naantig ang puso ni Beatrice at niyakap ang baywang ni Marcus, inilubog ang mukha sa dibdib nito at kiniskis: "Ang aking asawa, ikaw pa rin ang pinakamabuti sa akin."Hinaplos ni Marcus ang likod ng kanyang ulo: "Natural lang. Kung
Ang petsang ibinigay mo ay nagpapakita na magkakaroon ka ng alitan sa iyong mga kapatid, at magiging palaboy-laboy at maghihirap sa iyong kabataan, na labis na hindi tugma sa iyong mukha."Habang nagsasalita, pinaikot ng master ang kanyang mga daliri: "Maglalakas-loob akong magbigay ng isang bold na hula na ang mukha ng donor ay batay sa oras ng taon at buwan na ito, at ipinasok isang oras na mas maaga. Ang oras na iyon ay tugma sa iyong mukha."Alam ni Marcus na hindi tugma ang dugo ni Beatrice sa pamilya Aragon. Nang marinig ito, namutla siya.Inisip ni Beatrice na ang tinatawag na master na ito ay nagbabalasak ng walang kwentang kasinungalingan, at kasabay ng kanyang nais na magsalita ay may isang tao na huminto sa kanya."At paano naman ang kapalaran ko, master?"Tinutok ng host ang mata niya kay Marcus, pinaghirapan ang kamay, at yumuko ng buong galang."Amitabha, ang temperamento ng donor ay tunay na isang dragon at phoenix sa kalalakihan. Hindi lamang siya magiging mayaman at b
Punong-puno ng selos si Gilbert at lumapit na may kamay sa kanyang mga balakang.Nang si Shaira ay nakikipag usap sa kanyang monitor sa high school, nahagip ng mata ni Gilbert si Shaira at sinabi sa kanya, "Pasensya na, may nakita akong kakilala. Maghintay ka lang."Tumayo si Shaira at lumapit kay Gilbert.Bahagyang bumukas ang labi ni Gilbert.Pinagsabihan siya ni Shaira, "Tumahimik ka!"Hindi nakaimik si Gilbert."Ikaw, sumunod ka sa akin!" Inuna ni Shaira at naglakad patungo sa maliit na pasilyo sa harap.Sumunod si Gilbert ng maayos at sumulyap sa direksyon ng lalaking nasa booth.Pabulong na nagsalita si Shaira : "Huwag kang tumingin!"Nagmumukmok si Gilbert sa pagkakabigo: ...Pagdating nila sa kanto ng pasilyo, tinagilid ni Shaira ang mga braso at tumingin kay Gilbert "Anong ginagawa mo? Wala kang kailangang sabihin.""Hoy, Shaira, sobra ka na! Ikaw... ikaw, dinadala mo ang anak natin para makipagkita sa isang lalaki ng pribado." Sinabi ni Gilbert ang mga mata ay kumikislap ng
Madilim ang langit at ang mga patak ng ulan ay bumabagsak.Gusto sanang sipain ni Bryan si Gemrey, pero hinarang siya ni Erica.Tinulungan ni Erica si Gemrey na tumayo mula sa lupa, binuksan ang kanyang cellphone, at sinabi sa kanya: "I-add mo ako sa socials at kung may mga tanong ka, hanapin mo ako."Tumingin si Gemrey kay Erica na nakasuot ng mga branded na damit at lumabas mula sa Maserati, medyo naguluhan siya. Agad niyang binuksan ang cellphone at in-add si Eruca sa Socials.Nag-transfer si Erica ng 100,000 pesos sa kabilang tao: "Ito ang aking kabayaran para sa kanyang suntok. Ayusin na natin ito nang pribado."Nag-alinlangan si Gemrey, at kinuha ni Erica ang kanyang cellphone, pinindot ang confirm, at inihagis pabalik ang cellphone sa kanya.Dahan-dahang humiwalay si Bryan kay Erica: "Bakit mo siya binigyan ng pera? Hindi ko kailangan ang pakialam mo."Sabay, naglakad si Bryan patungo sa daan papunta sa dalampasigan ng malungkot.Ibinato ni Erica ang mga susi ng sasakyan kay Co
"Ano?" naguguluhang tanong ni Conrad, "Boss, labag ito sa batas.""Lumabas ka sa sasakyan!" utos ni Bryan.Pagkatapos ng huling salitang iyon, binuksan niya ang pinto at lumabas ng sasakyan, nilapitan ang pinto ng driver, hinila si Conrad at iniwan siya sa kalsada, at umupo sa driver's seat.Isang kamay sa manibela at isang paa sa accelerator, tinulungan ng sasakyan ang mabilis na pagtakbo diretso sa dalawang pinto.Akala ni Conrad na si Jennifer ang gustong tamaan ni Bryan, kaya't nais niyang pigilan si Bryan na gumawa ng krimen, kaya't sumigaw siya ng malakas: "Miss Jennifer takbi!"Narinig ni Jennifer ang pamilyar na tinig, lumingon siya at nakita si Bryan na nagmamaneho ng sasakyan na walang ekspresyon sa mukha, diretso patungo kay Gemrey.Ang puso ni Jennifer ay gumalaw, at mabilis niyang itinulak si Gemrey palayo at itinulak siya sa tabi ng mga bulaklak.Inaayos ni Bryan ang manibela gamit ang isang kamay at patuloy na tinangka niyang tamaan si Gemrey.Ang preno ay tumigil na 0.
Ang tumutunog sa kanyang mga tainga ay ang mga aral mula sa kanyang mga magulang at ang boses ni Conrad."Makinig ka sa payo ng mama mo. Hindi natin kayang makipagsagupa sa ganung klase ng tao.""Hindi ko alam kung ilang buhay meron ang babaeng iyon. Ang lakas ng loob niyang iwan si bose! Hindi ba siya natatakot na ang pamilya niya ay maputol-putol at itapon sa dagat para pakainin ang mga pating?""Yung mayamang lalaking yun, gusto lang siyang gawing laruan dahil sa katawan niya!""Boss, wala namang malaking bagay doon. Hindi lang matulog sa isang babaeng gusto niyang makasama, ano ba!"...Biglang umupo si Jennifer sa lupa at napaiyak."Inay, tatay, patawarin niyo ako. Mali ako."Hindi alam ni Jennifer kung gaano katagal bago siya nakauwi.Pagdating niya sa pintuan ng komunidad, nakita niya ang kanyang ina na naghihintay sa kanya na may payong sa malayo.Wala ni isang salitang pang-uusig mula sa kanyang ina. Kinuha siya nito para ibalik ang bisikleta at tahimik siyang dinala pauwi: "
Ang mga salitang sinabi niya kanina kay Bryan, bawat isa sa mga ito ay parang kutsilyo, at bawat kutsilyo ay tumama sa kanyang puso.Kahit na nasa kabilang linya lang ng telepono, nararamdaman niya ang galit at inis niya.Dingling.Narinig niyang may tunog ng mga batang nagbibisikleta sa labas ng bintana.Nagulat si Jennifer at mabilis na umupo mula sa kama.Isang matapang na ideya ang pumasok sa kanyang isipan.Maingat niyang nilock ang pinto, binuksan ang bintana, binuksan ang escape hatch sa mga bars ng bintana, at tumalon palabas.Isang kaluskos, tumama siya sa lupa ng maayos.Maginhawa ang tumira sa unang palapag.Naglakad si Jennifer ng nakayuko. Pagkalayo sa bintana ng kanilang bahay, kinuha niya ang maliit na bisikleta ng bata kanina, at sumakay patungong club.Wala siyang cellphone o pera, kaya't pinili niyang magbisikleta patungong Huangchao.Ngunit sa buong paglalakbay, habang tinatamaan ng hangin ng gabi, ang puso niya ay tumatalon sa saya, parang kaya niyang lumipad.Sa m
"Sir Bryan, ako ito si Jennifer" Kinuha ni Jennifer ang telepono, ang mga mata niya ay namumula, at ang tono niya ay bahagyang magaspang."Alam ko."Ang bahagyang lasing na boses ng lalaki ay narinig mula sa kabilang linya ng telepono, at maririnig na tila magaan ang kanyang pakiramdam.Sa kabila, patuloy syang pinipilit ng kanyang ama na makipaghiwalay sa kanya agad.Ang kanyang ina naman ay nag-aalala, nagdasal na magbago ang isip ng anak.Pumikit si Jennifer ng may sakit, huminga ng malalim, at nagsabi ng puno ng pagkalungkot: "Sir Bryan, hindi na ako papasok sa club mula ngayon."Tulad ng inaasahan, nagulat ang tao sa kabilang linya.Nagpatuloy si Jennifer: "Sa panahong ito, labis akong nagpapasalamat sa tulong niyo, sir. Kung hindi dahil sa tulong niyo, hindi ko magagather ang ganitong kalaking pera sa maikling panahon. Wala akong paraan para mabalik ang kabutihang loob niyo.""Jennifer, ano ba ang ibig mong sabihin?" Ang boses ng lalaki sa kabilang linya ay nagbago mula sa inaas
Galit na tinamaan siya ng Ina ni Jennifer: "Gemrey, Pamilya Arce, ito lang ang alam mo, wala kang ibang alam, di ba?""Aba, asawa ko, bakit hindi mo maintindihan ang sinasabi ko! Kahit walang Gemrey at walang kasunduan sa Pamilya Arce, hindi ko kayang makita ang anak ko na kasama ang isang delikadong tao tulad niyan.Si Bryan Montenegro, pwede mong i-search yung mga maliliit na post sa Internet para makita mo kung paano nila sinasabing siya ay isang mamamatay-tao at malupit ang mga pamamaraan niya.Ang lolo niya ay isang gang member noong mga nakaraang taon, at ang kasalukuyang kapangyarihan ng pamilya Montenegro ay nakamit ng kanyang lolo noong mga nakaraang taon.Kapag kasama mo ang ganung tao, baka mahuli ka o ma-blackmail ng ibang tao anumang oras. Bukod pa roon, paano mo alam na totoo ang nararamdaman ni Bryan Montenegro sa kanya? Pinaglalaruan lang siya ng isang batang babae na hindi pa pumasok sa lipunan!"Naramdaman ni Jennifer na nag-aaway ang kanyang mga magulang, kaya't hin
"Naalala mo ba yung sinabi ko sa'yo dati? Noong mga panahong tinanong ng mga kidnappers ang tatay ko kung pipiliin niya ang isa sa dalawang opsyon, pinili niyang isakripisyo ako at hindi makipag-ayos sa kanila.Hindi ko siya kinamuhian noon, kundi iniisip ko, sana hindi ako ang maging tagapagpasya sa ganitong uri ng pagpili, at sana hindi ako mapagpiliin sa pagitan ng taong pinakamamahal ko at ng katarungan."Ngunit ang mga tao sa Black Eagle Hall ay mahilig gawin ito.Sa kasalukuyan, ang mga tao sa Black Eagle Hall ay hindi pa tuluyang nawawala, kaya't ito ang problema na ikinababahala niya.Maaari lamang sabihin na tinamaan lang siya ng master sa kanyang inner demon, kaya't siya ay naging nerbiyoso at nagmamalasakit.Bahagyang inayos ni Marcus ang kanyang posisyon, nagpatuloy na maglakad ng matatag, at bahagyang lumambot ang kanyang boses: "Mrs. Villamor, ang aking inner demon at lahat ng aking mga obsesyon ay palaging ikaw. Lahat ng ito ay ikaw. Iniisip ko... kung paano tayo tatand
Ang mga batong nasa lupa ay nangangahulugang hindi magiging magaan ang paglalakbay sa kasal at tiyak ay magkakaroon ng mga pagsubok at sugat, ngunit ang asawa ay magdadala ng bigat ng buong pamilya at dapat maging mas matiyaga sa kanyang misis."Siyempre, kapag humangin, ang mga puting Artemisia flowers ay mahuhulog at tatama sa ulo ng magkasintahan, na siyang pinagmulan ng magandang kahulugan ng pagtanda nang magkasama.Hindi naniniwala si Beatrice sa mga ganitong uri ng propaganda ng copywriting, at ngayon ay medyo masama ang loob niya sa host, kaya hindi niya maiwasang itanong: "Paano kung walang hangin ngayon? Paano kung hindi mahulog ang mga Artemisia flowers sa ulo ng magkasintahan?"Carlos:...Ngunit walang nakaka-expect na habang nag-uusap ang dalawa, tinanggal ni Marcus ang kanyang sapatos at medyas at kalahating nakaluhod sa harap ni Beatrice.Tinapik tapik niya ang likod ni Beatrice: "Tara na, Mrs. Villamor, sumakay ka na! Buhatin kita at ang bata at maglakad tayo sa daang