Itong si Donya Merita, parang kontrabida na hindi. hahaha
Pagdating ni Kallahan at Mithi sa bahay nila, mas dumoble ang bilang ng mga maid at security guards ang nakikita niya. Hindi niya makita si Shy, tanging si Alfred lang at ibang mga katulong dati.“Are you tired?” she heard Kallahan pero hindi niya ito pinansin.Umupo sya sa sofa at pumikit. Ang hapdi na ng mata niya kakaiyak kanina. Gusto nalang niya magpahinga ngayon.Wala rin naman siyang magagawa kung patuloy siyang makikipag-away kay Kallahan.Napamulat siya ng mata ng maramdaman na may kamay na tila humihilot sa mga paa niya.“Don’t move,” Kallahan said. “It’ll tire you kung makikipagtalo ka sa akin.”“Do you think magiging maayos tayo sa ginagawa mo?”“No. But at least I make an effort to show how sincere I am to you.”Hindi nakapagsalita si Mithi. Nakatingin lang siya sa asawa niya na seryoso sa ginagawa.“Nasaan si mama?”“Your mom can wait. Magpahinga ka muna. Pupuntahan natin siya bukas.” Sabi nito at binuhat siya para dalhin siya sa kwarto nila.“I hate you.”“I know but I l
Nagising si Mithi bandang madaling araw. Bumangon siya ngunit natigilan ng makita ang asawa niya sa sahig na natutulog. Kahit na may sapin ang hinihigaan niya, alam niyang iba pa rin ang lambot pag sa kama mismo natulog. Narinig niya ang sinabi ni Kallahan kanina sa papa niya at kay Donya Merita. Bigla siyang may napaisip. Napatawad nga niya ang papa niya kaagad, pero bakit hirap siyang maging maayos sila ni Kallahan ngayon? Bakit hirap siyang patawarin ito? Hindi niya mapilit ang sarili niya na maging okay sila. Kahit pa may baby na sa tiyan niya, hindi niya pa rin mahanap sa sarili niya na patawarin ito.Nagutom siya bigla kaya tumayo siya para magluto ng makakain niya lalo’t wala siyang maid na mauutusan dahil tulog na lahat. “Where are you going?” napatingin siya sa sahig at nakita niya si Kallahan na nakaupo na at nakatingala sa kaniya. Nag-iwas siya ng tingin. Ngayon lang niya napansin na mahaba na pala ang buhok ni Kallahan. “Are you hungry? May gusto ka bang kainin?” Hind
When Kallahan said hinihintay siya ni Angel sa loob, nagmamadaling pumasok si Mithi sa loob ng bahay. Naabutan niya doon ang mama niya.Nakatayo ito habang nakaharap sa labas ng bintana.Bigla siyang napatakip ng bibig niya. “M-Mama!”Si Angel, na narinig ang boses ng anak ay agad na lumingon kay Mithi. Kitang kita sa mukha nito ang pagkabigla.Alam ni Francheska na maliban sa Mithi e wala ng ibang nari-recognize ang pasyente niya. But right now, she saw plenty of emotions. Na para bang si Mithi ang susi para magtrigger ang mga ala-ala ni Angel na nakabaon na sa kanyang subconscious mind.“Mama… Ako to.. Si Mithi.”Nakita nila ang luha na tumulo sa isang mata ni Angel.Suddenly, plenty of memories flashed into her mind.Nakita niya ang ibang ala-ala niya noon na kasama ang anak niya.Hindi lahat but she recalls some. And at this point, all of them heard her say, “anak…”She recognized her only daughter. The reason why she’s still holding on.Mas lalong umiyak si Mithi at agad na tumakb
Pagpasok ni Kallahan sa loob ng bahay, naabutan niya si Mithi na nakayakap sa mama niya patagilid ngunit nakaupo na sa sofa.Lumapit siya dito at yumuko sa harapan nila. Ngumiti siya at inabot ang pisngi ni Mithi. Pinunasan niya ang luha sa pisngi nito at marahang hinimas ang ulo nito.“Are you happy?”Mahinang tumango si Mithi. Hindi pa rin siya makapaniwala na gising na ang mama niya ngayon.“Kailangan na nating umuwi.”Biglang natakot si Mithi. Ayaw niyang umuwi. Gusto lang niya sa bahay kung nasaan ang mama niya.“Si mama..”“Kailangan pa niyang magpagaling.”“Sa bahay nalang natin siya Kal..” Pakiusap niya. Natawag na nga niyang Kal si Kallahan at tuwang tuwa naman si Kallahan na marinig yun.Nang makita na hindi pa siya sumasagot, agad na lumapit si Mithi sa kaniya at niyakap siya. Ibinaon pa nito ang kaniyang mukha sa leeg niya at umiyak. “Please…. Isama natin si mama. Doon na lang siya sa bahay natin.”Tumingin si Kallahan kay Francheska. Hindi niya alam ang sasabihin niya. Ram
“Huh? Bakit?” tanong ni Francheska. Agad na sinenyas ni Kallahan si Mithi sa likuran gamit ang mata. Nang mapagtanto ni Francheska ang ibig niyang sabihin, agad siya nitong sinimangutan.Never in her life na nakipagrelasyon siya sa pasyente niya. At kahit pa mayaman si Kallahan, hindi siya nangarap na maging sila. ‘Eww!’ Aniya sa isipan niya ng mag-imagine na sweet sila ni Kallahan sa isa’t-isa.Tumahimik na lang siya at tumingin sa labas ng bintana.Pagdating nila ng terminal, kaagad na bumaba si Francheska. “Salamat Kal.” Sabi nito.Tumingin siya kay Mithi at ngumiti. “Kallahan is all yours. Don’t worry.”Biglang nahiya si Mithi sa sinabi niya. ‘Did I stare too much?’ pagtataka niya.Tumikhim naman si Kallahan at agad na pinaandar ang sasakyan pauwi sa bahay nila.“Francheska and I are close but not in the sense na may namamagitan na sa amin. Hindi siya nakikipagrelasyon sa pasyente niya at ayaw ko rin sa kagaya niya..”“Wala naman akong sinasabi.” Sabi ni Mithi.“Yeah. Nag-explain l
Hindi agad bumalik sa dati ang pagsasama ni Mithi at Kallahan. But they working on their relationship. Alam ni Kallahan na naiilang at mailap pa rin si Mithi sa kaniya pero hindi gaya dati na halos itulak siya nito palayo.Mithi is civil with him. She can smile at him and even converse ngunit ganoon pa man, may haligi pa rin sa pagitan nila.“It takes times bago niya ako tanggapin ulit.” Sabi ni Kallahan sa sarili niya.2 months after, mas halata na ang baby bump ni Mithi. Si Shamcey naman ay sumama kay Kelleon at hindi nila alam saan nagtungo ang dalawa.But Mithi is complacent na ayos lang ang kaibigan niya.Si Francheska ay hindi stay in sa bahay nila. Pero madalas siya sa manatili dahil tinutulungan nito ang mama niya na makarecover ng mabilis.Habang pinapanood ni Mithi ang mama niya, napangiti siya ng makita na mabilis na magresponse ang utak nito sa simpleng usapan.Naglalakad na rin ang mama niya sa loob ng bahay, at kaya na rin nitong magbuhat ng mga bagay-bagay. Her fine moto
Pinagsingkitan ng mata ni Francheska ang dalawa ng bumaba ang mga ito na magkasiklop na ang mga kamay. Hindi naman siya bitter. Matapos ang dalawang buwan na napapansin niya kung saan ay naiilang si Mithi, ngayon e sobra na kung makakapit sa braso ni Kallahan. “Ma, lalabas po muna kami ni Kallahan.” Paalam ni Mithi sa mama niya. “Ayos lang po ba kayo dito kasama ni Francheska?” “Oo naman. Mabait si Francheska.” Saad ni Angel at ngumiti. Tumingin siya kay Kallahan. Nagkatitigan sila sandali. Pagkaraan ay ngumiti si Angel dito. “Uwi kayo ni Mithi ha?” “O-Opo.” Nahihiyang sagot ni Kallahan. Gusto niyang humingi ng tawad kay Angel pero alam naman niyang hindi pa siya naaalala nito. Ngumiti si Mithi at tumingin kay Fracheska. “Si mama—" “Ako na bahala sa kaniya.” Sabi ni Francheska at nag thumbs up pa sa kaniya. Hindi sila close. Ramdam niyang ayaw ni Mithi sa kaniya pero they are civil. Tumango si Mithi at tuluyan na silang umalis ni Kallahan. "Tara na, kain na tayo An
Kinagabihan, nasa sala si Mithi at Kallahan. Nakakandong si Mithi sa kaniya habang nag-uusap sila. Kanina pa pinapakalma ni Kallahan si Mithi dahil hindi pa rin ito nakakamove-on sa naging harapan nila ni Annaliese sa resto. "Ang kapal talaga ng babaeng yun. Matapos nilang perahan si papa, ngayon babalik sila kasi hindi sila nagtagumpay na maging kasapi ng Yeon?"“Do you want me to fire them sa resto na yun?” he suggested.“No.” Sabi ni Mithi. “Baka mamaya e magkaroon pa sila ng oras para hanapin si papa. Hayaan mo sila doon na magtrabaho.”Mas lalong hinigpitan ni Kallahan ang pagyakap sa kaniya. Kung siya ang nasa kalagayan ni Mithi, sinisante na niya si Anneliese at Analia pero kung tutuusin, hindi rin naman mali ang naisip ni Mithi.Mas mabuting maging abala si Annaliese at Analia para hindi na nito maisip na hanapin si Michael.Maya-maya pa ay biglang naisip ni Mithi ang mama at papa niya. Hindi pa nila sinasabi sa papa niya na buhay ang mama niya. “Sa tingin mo ba, ito na ang