Ange POVIsang suntok sa manibela ang ginawa ko. Hindi pwedeng mapunta sa iba si Azrael. Akin lang siya."I will kill you bitch, I will kill you!" paghihimutok na sigaw ko. "Akin lang si Azrael, akin lang!" inis ko pang sigaw.Nang mahimasmasan ako ay agad kong binuhay ang makina at pinuntahan si James. I need him right now. Kailangan niya akong tulungan para mawala sa landas namin ang babaeng iyon. Oh! I forgat her name. Di bali may next time pa naman."Nagpunta na lang ako sa mall, dahil gusto kong gumala. I need to cool down, baka pag nagpatuloy ang galit ko ay baka makapatay na talaga ako ng tao. Baka maubos ang tauhan namin ni daddy.Nakarating ako sa mall at agad na pumasok sa isang department store. Kukunin ko na sana ang perfume nang may makasabay ako. Nilingon ko siya. Piningkinitan ko siya ng mga mata. Dahil ang kasabay ko lang naman sa pagkuha sa perfume ay ang girlfriend ni Azrael."Ako ang nauna, kaya dapat sa akin siya mapunta," saad ko dito.Ngumiti ito. "Okay, By the w
Elizabeth POVNangilid ang mga luha ko. Dahil hindi ko inaasahan na darating siya ngayon. Lumapit ito sa akin.I saw he had a bouquet of red roses. He hand me the flowers at tinanggap ko naman iyon. Inilapit ko ito sa aking ilong at inamoy.Napatingin ako sa kanya. I smiled."Akala ko ba 3 days pa? May dalawang araw pa," sambit ko.Umiling ito. "I can't live without you by my side. Kaya pumunta na ako dito. I miss you so much."Lumapit ito sa akin at agad akong hinapit sa aking baywang. Napakapit ako sa dibdib nito. Nagtagpo ang aming mga mata. Hanggang sa bumaba ang mukha nito at hinalikan nito ang aking labi.He kissed me. Sobrang pusok ng halik na ibinigay nito sa akin. He french kiss me. Wala nang pakialam sa aming paligid. Naghalikan kami na para bang kami lang dalawa na nandito. Ikinawit ko sa batok nito ang aking dalawang braso. Hingal na hingal kaming dalawa nang maghiwalay kami. Pinagdikit nito ang aming noo."Sobrang namiss kita.""Me too."Binitawan niya ako. Humarap ito sa
Elizabeth POV"Eliza, wait!" sigaw nito. Pero hindi ako huminto. Ayaw ko siyang makita. Ayaw ko siyang pakinggan.Tama na iyong nakita ko. Siguro, tama lang na di muna kami magpakasal. Dahil kung ganun pala kababaw ang dahilan. Kayang kaya niya akong saktan. Isang malabakal na kamay ang pumigil sa akin. Hinihingal ako, dahil sa bilis ng lakas ko. Pero naabutan pa rin niya ako. Ayaw kong humarap sa kanya. Dahil hindi ko kayang salubungin ang mga mata nito. Baka makita lang nito ang mga luha na kasalukuyang tumutulo ngayon sa mga mata ko."Hey, Eliza."Pinaharap niya ako. Nanatili ang tingin ko sa sahig. Ayaw kong mag-angat ng mukha. Pero bigo ako. Hinawakan nito ang ilalim ng baba ko at ini-angat iyon."Damn!" niyakap niya ako. Nakita nito ang mga luha ko na nag-uunahan sa pagtalon sa aking mga mata."I am sorry, baby. I am sorry."Itinulak ko siya. Tumingala ako sa kanya. Nagtagpo ang aming mga mata. Malumanay itong nakatingin sa akin."Okay lang. Karapatan mo naman iyon, you should m
Elizabeth POVDahil sa gulat ay hindi agad ako nakagalaw. Namalayan ko na lang na naka-alis na ang babae. Hahabulin ko sana ng pigilan ako ni Azrael. Umiling ito."Ano iyon, Azrael?" tanong ko sa kanya."Let's go home."Umuwi na kaming dalawa. Hindi talaga maalis sa isipan ko ang babaeng iyon. Kamukhang-kamukha ko siya."Is she my family? My twin?"Hindi ito sumagot. Tahimik lang kaming dalawa sa loob ng kotse nito. Dumating kami sa bahay nito na walang umiimik."Answer me, Azrael. Who's that woman?!" sigaw ko sa kanya. "Is she my twin?""Yes, she is. Kaya pinapunta kita sa isang bakasyon. Dahil ayaw kong magkita kayong dalawa.""Bakit?!" tanong ko."Dahil delikado. Ayaw kong mawala ka sa akin, Ain. Kung noong una, hindi kita na protektahan. Ngayon ay ibahin mo. Ayaw kong may mangyaring masama sa iyo.""Hindi kita maintindihan!""Ang pamilya mo ang dahilan kung bakit nawala ka sa akin. Muntik ka ng mawala sa akin noon, Ain. Ngayon ay hindi ko hahayaan iyon."Napaupo ako sa couch na na
Elizabeth POVHindi ko alam kong saan kami pupunta ni Azrael. Ang sabi lang nito sa akin ay pupunta kami sa lugar na alam niyang ligtas para sa akin."Saan ba talaga tayo pupunta, Az? Akala ko ba sa Isla?""Pupunta naman tayo sa Isla. Pero hindi pa ngayon." Tumingin ito sa akin."Bakit parang nararamdaman ko na may hindi magandang mangyayari?!""Trust me, please, Eliza. Don't worry. Hindi kita papabayaan."Tumahimik na lang ako. Nanatili ang paningin ko sa unahan. Tumingin ako sa labas ng bintana. Hindi ako pamilyar sa lugar kung nasaan kami ngayon. Hindi ko alam kung nasaang lugar na kami."Doon muna tayo sa mansion ko. Doon safe ka.""Ano ba talaga ang nangyayari, Azrael?"Hindi ito umimik. Nanatili itong tahimik na nagmamaneho. Kaya wala akong magawa kundi ang tumahimik na lang din.Inaaliw ko ang mga mata ko sa tanawin na nakikita ko sa labas ng bintana. Hanggang sa huminto si Azrael. Muntik na akong humagis sa unahan ng sasakyan nito, kung hindi ako nag seatbelt."Damn! Paano nil
Azrael POVNagising ako, dahil sa pagbuhos sa akin ng isang tubig. Pupungas-pungas ako sa pag gising. Naramdaman ko din ang isang kadena na nakagapos sa akin. Ngayon ko lang nalaman na nakatayo pala ako at nakagapos paitaas ang kamay ko gamit ang isang kadena. Hinila ko iyon."Hindi mo iyan matatanggal," tumatawang saad ng isang lalaki.Nanlilisik ang mga mata kong tinitignan ito."What did you do to, Aingelle?" galit kong tanong sa lalaki.Ngumisi lang ito. "Tapos na ako sa kanya. Kaya pinaubaya ko na siya sa mga tauhan ko. Siguro sa ngayon nabili na siya ng iba!" tawang sambit nito.Galit ko siyang tinignan."Ano ba ang kailangan mo kay Aingelle, Amel. She is your daughter."Tumawa si Amel ang ama ni Aingelle."Yeah, she is but not as biologically. She is not my daughter. They are not my daughters. Anak sila mula sa kataksilan ng aking asawa!" galit na sigaw nito sa akin.Nagulat ako sa rebelasyon ni Amel sa akin.Tumingala ang lalaki. "Akalain mo iyon, inipotan ako sa ulo ng asawa
Aingelle POVNgayong bumalik na ang ala-ala ko. Hindi ko akalain na nakalimutan ko ang lalaking mahal ko. Hinaplos ko ang mukha ni Azrael. Payapa itong natutulog sa tabi ko. Nakayakap sa akin at nasa dibdib ko ang mukha nito, nakabaon.Kagabi, nailipat na sa pangalan ni Keir ang mga ari-ari-an na dapat at sa akin talaga. He is now the new heir of our clan. The Vanguardia Legacy. Pag nagkaroon ng kapatid si Keir. Hahatiin nila ang kayamanan. Sa ngayon ay si Keir muna ang magmamana noon. Kahit nailipat na sa akin ang kayamanan ng aming angkan at nailipat na ulit kay Keir nang walang nakaka-alam.Ako, si Azrael, si Butler Ali, at ang Attorney lang ng aming pamilya ang nakaalam. Kahit na nailipat ko na ang ari-ari-an ko kay Keir once na may masamang mangyari sa akin ay alam ko na mapapanatag ako.Kahit na walang masamang mangyari sa akin. Mamatili iyong kay Keir. Mananatili iyon sa anak ko. Hinaplos ko ulit ang buhok ni Azrael. Gumalaw ito. Kagabi, pagkapasok namin sa kwarto ay agad niya
Aingelle POVPumasok na ako ng kusina. Para magluto ng almusal namin ni Azrael. Alam kong sumunod sa akin si Azrael at iniwan ang babaeng iyon doon.Naghahanda ako ng lulutuin ko ng yumakap ito sa akin mula sa likuran ko."Hindi ko alam na pati sa mansion ko ay nagdadala ka ng babae.""Hindi ko babae iyon, wala naman akong babae. Hindi ko nga kilala ang babaeng iyon eh.""Ewan ko sa iyo.""Lets go home.""Hindi ako pwedeng umuwi, alam mo kung bakit. Alam kong nakawala si Amel, Azrael. Kailangan ko ding tutukan ang kumpanya na noon pa ay nakatayo.""I know. But, I need you."Humarapa ako sa kanya. "Kailangan din kita, Azrael. Pero kailangan din ako ng kumpanya ko."Binalikan ko ang niluluto ko. Pumasok naman ang babae."Hey, babe. Nandito ka lang pala," malanding sambit ng babae.Bago pa makalapit ang babae kay Azrael ay hinarap ko na ito."What do you want.""Excuse me. Magluto ka na lang diyan, inday. Magiging busy kami ng lalaking iyan.""Carmen!" sigaw ni Butler Ali."What dad?""P
Anastacia POV"Anastacia, please!" sigaw nito."Pwede ba. Tantanan mo ako, Clyde. Hindi ako uuwi.""But dad need you.""Sabihin mo kay dad. I am happy sa buhay ko ngayon. Masaya ako, dahil may nagmamahal sa akin. Mahal nila ako, kung sino ako.""But, they didnt know you. For god sake, Anastacia.""Iyon nga ang gusto ko eh. Mahal nila ako bilang si Stacy Aragon. Hindi si Anastacia Morthon Miller."Hindi ito nagsalita. Kaya iniwan ko na ito. Papunta kasi ako sa kumpanya na pinagta-trabaho-an ng asawa ko. Yes, I am married. Kasal ako sa lalaking mahal ko at mahal ako.Nang makarating ako sa kumpanya at agad akong dumiretso sa elevator. Hindi na ako dumadaan sa reception. Dahil kilala naman nila ako."Hi, Milley, si Kurt nandyan ba?"Nagulat si Milley nang makita niya ako. Para ba itong nakakita ng multo. Kumunot ang noo ko. Tumingin ako sa pinto ng opisina ng asawa ko. Dahil alam ko na ang klaseng tingin ni Milley sa akin."Who is this time, Milley?" tanong ko sa kanya."Anak ng isa sa b
Maria Lyn POVNasa gilid lang ako. Nagbabasa ng magazine at tinitignan ang pag te-therapy ni Ezekeil. He had an improvement. Determinado talaga itong makalakad muli.For 8 month since his therapy. Walong buwan din ang ginugol nito upang makalakad talaga ng maayos. Ngayon na tapos na ang session nito at maayos na ang lakad nito ay natutuwa ako."This is your last session, Mr. Miller. You are such an obedient patient. I hope I can see more patients like you.""Thank you, too. Doc. Sanchez."Tumayo na ako. Dahil alam ko na aalis kami ngayon at kakain sa isang restaurant. We will celebrate now. Dahil nakakalakad na talaga ito ng maayos ngayon."Let's go, baby.""Sure, love."Hinawakan nito ang baywang ko at pinatakan ng halik ang aking ulo."I miss you, you know.""Ezekiel, kailangan nating pumunta sa restaurant na nireserved ng pamilya natin.""I miss you.""Nakailan ka kagabi? Hindi mo ako pinatulog."Ngumuso ito. Totoo naman talaga na hindi niya ako tinantanan kagabi. Sobrang lakas ng
Maria Lyn POVNasa tabi ako ni Ezekiel. Limang buwan na kami dito at hangganv ngayon ay hindi pa rin siya gumigising. Pero ang sabi ng doktor ay may chance na gumising ito."Love, winter na dito. Sobrang ginaw. Hindi kaba giniginaw? Ang haba na nang tulog mo. Gising ka na. Gusto na kitang makasama. Gusto ka na naming makasama."Araw-araw iyon ang ginagawa ko. Kausapin siya. Dahil sabi ng doktor ay nakakatulong daw iyon. Para sa progress nito. Kaya araw-araw. Kinakausap ko ito."Alam mo bang si Leigh ay magaling sa klase? Palaging kinakausap ka din noon. Pag kagalinh sa school. Hindi ko na din naaalagaan ng maayos ang mga anak natin. Please, gumising ka na. We need you. I need you."Hindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil sa sitwasyon namin ngayon. Noong nakaraang buwan lang ay may pumasok dito ay nag code blue si Ezekiel. Buti na lang at nahuli ang salarin. Ayon dito, may nag utos daw sa kanya at hindi namin nakuha ang pangalan ng totoong may sala. Dahil namatay na lang bigla ang lalaki.
Maria Lyn POVHindi kami pwedeng tumigil. Dahil alam ko na hinahabol niya kami. Akala ko talaga ay napatay na ito. Pero hindi pala. Napatay niya pala ang kanyang tauhan."Takbo, Maria Lyn, Ezekiel. Maabutan ko din kayo!" sigaw nito."Tumigil muna tayo, Maria Lyn. Pagod na ako.""Hindi pwede, Ezekiel. Kaya tumayo ka.""Iwan mo na ako. Tumakas ka na.""No, hindi kita iiwan."Humihingal din ito. Dahil kanina pa kami tumatakbo. Nanghihina na din ako. Dahil nakikipaglaban pa ako kanina kay Mezzy.Nasa kagubatan kami ngayon. Pinag-aralan din namin ang kagubatan na ito."Malapit na tayo sa labasan. May nag-aantay sa atin doon. Kaya, lalaban tayo," sabi ko sa kanya. Hinawakan ko ang kamay nito.Tumayo ito at tumakbo kaming muli. Alam ko na malayo pa ang bukana ng kagubatan na ito. Pero kailangan namin makipagsapalaran. Lalo na ngayon na alam ko na naghihintay sa amin ang mga anak namin. Patuloy lang kami sa pagtakbo. Hanggang sa makita ko ang bukana ng kagubatan. Ngunit bago pa kami makaratin
Maria Lyn POVLumayo ako sa kanya. Pero hindi pa man ako nakakaupo ng maayos ay binangga ang aming sasakyan. Kaya tumilapon ako sa isang bahagi ng sasakyan. Huling naalala ko at nakita ko at pilit na inilalabas ng sasakyan ang nanghihina na si Ezekiel."Ezekiel!" tawag ko sa kanya."Hindi ka na sana nakialam. Ngayon, mauuna kang mama–"Isang putok ng baril ang narinig ko bago ako nawalan ng malay.Nagising ako na masakit ang ulo ko. Buong katawan ko. Nagmulat ako ng mga mata at tumambad sa akin ang mga mukhang ng mga taong malapit sa akin. Alam kong nag-alala sila sa akin."I am okay." assurance ko sa kanila."Okay? Look at you. Nandito ka sa hospital, nakaratay. Ilang araw na walang malay. Tapos sasabihin mong okay ka lang!" galit na sambit ni Kuya kier.Ngumiti na lang ako. Dahil alam ko na sobrang nag-alala ito sa kalagayan ko."Mom, please, don't do it again.""Okay."Iginala ko ang paningin ko sa paligid. Kompleto lahat ng pamilya ko. Pero isang tao ang gusto kong makita."Si Eze
Maria POV"Who are you?" Iyon agad ang tanong ni Ezekiel sa akin. Matapos naming kumain ng agahan. Dito kami sa isang restaurant sa baba ng condo na inuukupa nito."Can we talk that in private?" saad ko."No, dahil once na mapag-isa tayo. Iba ang nararamdaman ko. Gusto kitang angkin ng paulit-ulit."Ngumisi ako. Dahil ganun din naman ako."Actually, I am your wife. At hindi si Mezzy ang asawa mo."Hindi agad ito napagsalita. "I am sorry, Ezekiel. Kung nagsinungaling ako sa iyo. Noong una, hindi ko naman talaga na ikaw ang business partner ko. Until my secretary. She took you a photo at pinakita niya iyon sa akin. Alam ko na hindi ako makakagalaw ng mabuti sa Paris. Dahil alam kong nandoon si Mezzy. Kaya pinalabas ko na gusto kitang makausap dito sa Pinas. For 10 years. Akala ko nawala ka talaga sa amin. I feel like dying. Pero naging matatag ako. Dahil sa mga anak nating dalawa."Hindi agad ito nakapagsalita. Nakatitig lang ito sa akin."How can I be sure na nagsasabi ka ng totoo.""C
Maria Lyn POVNagsisimula na ang party. Halos lahat ng mga mata ng mga tao ay nasa akin–hindi nasa kasama ko. Dahil masquerade ang theme ng party ay madaling naitago ang mukha ni Ezekiel. Tiyak, lalabas sa news ang balitang ito."Ms. Mothor—no Mrs. Miller, who is with you?"Alam kong napatingin si Ezekiel sa akin. Pero kailangan kong magsalita."He is just my business partner.""Oohh, really? Baka naka move on ka na sa namayapa mong asawa.""No, I love him. No one can replace him in my heart.""Is that said so."Hinayaan na kami ng mga reporter. Halos lahat ng mga mata sa akin ang tingin."Maria, Can I talk to you.""Excuse me, Ezekiel."Sumunod ako kay Nicole.Pumasok kami sa isang kwarto."Are you sure about your plan, Maria?""Yes, Kuya Kier. Gusto kong mapalabas sa lungga ang babaeng iyon. All this year. She hide Ezekiel from me. Kaya ito na ang tamang panahon, upang maningil. I need to help, Ezekiel, too. Kailangan na bumalik na ang mga ala-ala nito.""I see from him. That he is
Ezekiel POV"Sir," nag-angat ako nang tingin nang nasa harapan ko ang sekretary ko."Yes?" tanong ko dito."May meeting po kayo with Ms. Maria Lyn.""Sige, Erwin, salamat," nakangiti kong sambit dito."Sir, gusto po sana ni Ms. Maria Lyn sa personal.""Okay, papuntahin mo na lang siya dito. Make her an appointment.""Pero sir, kung pwede daw sa Pilipinas. Kasi po busy po siya at hindi agad makabalik dito sa paris. Para po makapagpirmahan na kayo ng kontrata."Napaisip ako. Papaano ko ba lulusutan ito, na hindi malalaman ni Mezzy."Wag mong bangitin ito kay Mezzy. Sabihin mo na lang na may meeting ako aboard. Wag sabihin sa kanya na sa Pinas ako pupunta.""Sige, sir."Napasandal ako sa sandalan ng swivel chair ko. Alam ko na mali ang gagawin ko. Sa paglilihim kay Mezzy tungkol sa pagpunta ko sa Pinas. Pero kailangan. Dahil alam ko na nandoon din ang kasagutan sa bawat tanong ko."Hi, baby!" nakangiting mukha ni Mezzy ang bumungad sa akin. "I bring a food for you. Lunch na din kasi.""W
Maria Lyn POVAgad kong inihinto ang kotse ko. Lumabas ako at kinuha ang bulaklak. Upang ilagay doon. Isinuot ko din ang dark shade ko."It's been a while, love. 10 years to be exact. Pero bakit ganun. Kahit sampung taon na ang lumipas mula nang iwan mo kami ay parang kahapon lang iyon nangyari? Alam mo bang malalaki na ang quadruplets. Maasahan na sila sa lahat ng bagay. Lalo na sa pagbabantay sa bunso natin."Hindi ko mapigilan ang umiyak. Dahil kahit na matagal na nangyari ang masalimo-ot na nangyari sa buhay ko ay para bang kahapon lamang iyon nangyari.Nandito ako ngayon sa isang warehouse kung saan kasama si Ezekiel sa pagsabog. It is his 10 years death anniversary. Kaya taon taon akong pumupunta dito. Tuwing death anniversary nito. Inilagay ko ang bulaklak doon.Tumunog ang cellphone ko at agad ko iyong sinagot."Yes, pumunta lang ako sa pinangyarihan noon. I know, Nic. Thanks for your concern. Pero alam mo naman na hindi matatahimik ang kaluluwa ko pag hindi ako nakadalaw. Don