014

Maria Lyn POV

Hindi kami pwedeng tumigil. Dahil alam ko na hinahabol niya kami. Akala ko talaga ay napatay na ito. Pero hindi pala. Napatay niya pala ang kanyang tauhan.

"Takbo, Maria Lyn, Ezekiel. Maabutan ko din kayo!" sigaw nito.

"Tumigil muna tayo, Maria Lyn. Pagod na ako."

"Hindi pwede, Ezekiel. Kaya tumayo ka."

"Iwan mo na ako. Tumakas ka na."

"No, hindi kita iiwan."

Humihingal din ito. Dahil kanina pa kami tumatakbo. Nanghihina na din ako. Dahil nakikipaglaban pa ako kanina kay Mezzy.

Nasa kagubatan kami ngayon. Pinag-aralan din namin ang kagubatan na ito.

"Malapit na tayo sa labasan. May nag-aantay sa atin doon. Kaya, lalaban tayo," sabi ko sa kanya. Hinawakan ko ang kamay nito.

Tumayo ito at tumakbo kaming muli. Alam ko na malayo pa ang bukana ng kagubatan na ito. Pero kailangan namin makipagsapalaran. Lalo na ngayon na alam ko na naghihintay sa amin ang mga anak namin. Patuloy lang kami sa pagtakbo. Hanggang sa makita ko ang bukana ng kagubatan. Ngunit bago pa kami makaratin