Kabanata 6

Kabanata 6

Hindi na ako sinagot ng mga lalaking kumakaladlad sa akin, sa kung sino ang bumili sa akin at nag-utos sa kanila. Sapilitan na lang nila ako kinaladlad papunta sa pangatlong palapag ng Club kung nasaan ang mga nakahilerang private rooms na ginagamit kapag may bumibili sa serbisyo naming mga stripper.

At habang mas papalit kami ng papalit sa pinaka huling kuwarto, kung nasaan VVIP room, mas lalong bumibigat ang dibdib at paghinga ko. Pakiramdam ko, ano mang oras, mahuhulog na ang puso ko sa halo-halong nararamdaman.

Hindi ko talaga sukat akalain na aabot ako sa puntong ito, na may bibili sa pagkatao ko, at magagamit ang katawan ko ng sinong lalaki…

A-Akala ko talaga, makaka-alis ako sa strip club na ito ng dala-dala pa rin ang dignidad ko. P-Pero... bakit ngayon pa ito mangyayari sa akin kung gayung huling araw ko na ito dito? Bakit ngayon pa? Bakit nangyari pa?

Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko sa mga isipin. Sino ba ang lalaking nagtatago sa kuwartong unti-unti ko nang nalalapitan, at nagawa niya akong mabili kay Mommy Zie?

At isa pa pala iyon sa hindi ko maatim. Paano ako nagawang ipagkanulo ni Mommy Zie gayung alam niya naman sa una pa lang, na kaya kong gawin lahat ng uri ng trabaho dito sa club 'wag lang ang — isang ito…

Alam niya iyon, alam na alam, dahi sa lahat ng tao rito sa club, unang araw pa lang, pinaki-usap-an ko na siya tungkol sa bagay na ito. Pumayag naman siya sa pakiusap ko dahil malaki naman ang bawat gabing kinikita ko at sabi niya hindi ko na talaga kailangan ipagbili ang sarili ko dahil doon, p-pero— ano ito?

Bakit ako nasa sitwasyong ito? Bakit ako nasa kamay ng dalawang lalaki na nagsasabing binili ako ng boss nila sa malaking halaga? Anong pahiwatig nito? Hindi ba pinanghawakan ni Mommy Zie ang pangako niya sa akin? Trinaydor ba ako ni Mommy Zie?

Naakit ba siya sa malaking halaga na inalok ng boss ng mga lalaking ito kaya niya ako ipnagkanulo? Mas matumbas ba ang halaga ng in-offer sa kanyang pera ng bumili sa akin kesa sa halaga ko sa kanya kaya niya nagawa sa akin ito? Ganoon ba talaga lagi? Mas matimbang ang pera sa akin kaya mas lagi nila iyong pinipili?

Ang sakit... ang sakit-sakit. Dahil sa pangalawang pagkakataon, pinagpalit na naman ako ng tinuri kong pangalawang magulang sa pera. Siguro... ganoon lang talaga ako kawalang kuwentang babae kaya nangyayari ito sa akin... siguro—

Hindi lang talaga ako kamahal-mahal at sulit ipaglaban ng mga tao. Siguro, ganito lang talaga ako. Walang kuwenta at bayarang babae lang ang silbi.

Kusang pumatak ang mga luha sa mata ko ng pumasok sa akin ang mga isiping iyon. Nag-pumiglas ulit ako para makawala sa dalawang naka-itim na lalaki na nasa magkabilian ko, pero katulad ng kaninang resulto, wala. Walang silbe.

Mas lalo akong naiyak, "M-Mga Sir... paki-usap p-po, huwag niyo po s-sa akin gawin 'to, ayaw ko po..." tingala ko sa dalawang lalaking diretso lang sa pagkaladkad sa akin.

Hindi nila ako binabaan na dalawa ng tingin, patuloy lang nila akong kinakaladkad papunta sa pinaka-dulong kuwarto. At pagka-kuwan, nang nasa harap na kami, saka lang nila ako binabaan ng tingin at sinagot.

"Sorry, miss. Pero wala rin kaming magagawa. Napag-utusan lang."

Mas lalo akong napa-iyak sa sagot na iyon. Umiling ako sa kanilang dalawa habang pinipilit kumawala sa mahigpit nilang kapit sa dalawa kong braso, "M-Mga sir please p-po... alam kong may mabuting kalooban pa k-kayo... kaya p-please po, pakawalan n-niyo na po ako..."

Nagkaroon ng bahid ng simpatya ang nasa kanan kong lalaki sa akin, sa pagmama-kaawa ko, datapwat ng mapansin iyon ng kasama niya...

"Russel, utos 'to. Sumunod na lang tayo. Kung hindi tayo ang masisisante. Ipasok na natin siya," madiing sambit nito. Pumikit ng mariin ang lalaking nakitaan ko ng simpatya sa akin bago pilit na tumungo sa kasama.

"S-Sige, tara na..."

Kumalabog ang puso ko ng triple sa tagpong iyon, lalo na ng pinihit na nung lalaki ang doorknob ng pintuan at sapilitan na nila akong pinasok sa loob ng kuwarto.

At pagkapasok, kadiliman ang sumalubong sa amin, dahil ni isang ilaw sa malawak na kuwarto, wala. At ang tanging liwanag lang na nagbibigay sa buong kuwarto ay ang liwanag na nanggagaling sa veranda, kung saan pumapasok ang ilaw ng maliwanag na gabi sa kalahati ng kuwarto, habang ang mga puting kurtina ay sumasayaw sa alon ng malakas na hangin na kasama niyon.

Awtomatikong nanikip ang dibdib ko ng makita ko ang pamilyar na matangkad at magandang postura ng lalaking nasa veranda. Pamilyar ang madilim niyang pustura pero hindi ko matukoy kung saan ko ito nakita.

Naka-suksok ang isang kamay ng lalaking nakatalikod sa amin sa bulsa niya habang ang isang kamay ay may hawak na shot-glass. 

Tumagal ang titig ko sa malapad at puno ng kakisigan niyang likod. Batid ko kasi sa sarili kong hindi ito ang unang nakita ang lalaki. Sa pumuputok pa lang niyang mga muscles na mariing nakaukit sa navy long sleeves niyang suot-suot...

Hindi talaga ako puwede magkamali...

"Boss, nandito na po kami. Dala na namin ang inuutos niyong babae," basag sa katahimikan ng nasa gilid kong lalaki.

Napatitig ako lalo sa nasa harapan kong lalaki. Malakas kasi ang kutob ko na ang lalaking sinisigaw ng utak ko ay siya ring lalaki na nasa harapan ko ngayon at nakatalikod sa akin.

A-Aaminin ko… medyo nag-iba ang pangagatawan ng binata… mas lalong kumisig ang katawan niya. Likod pa lang, halata ko na. Hindi ko rin alam kung bakit ko rin pansin. Pero ganun pa man, hindi talaga ako puwede magkamali sa hinala ko na ang lalaking bumili sa pagkatao ko ay walang iba kung hindi si—

"Leave us alone," tipid lang niyang sagot habang ang tingin ay hindi inaalis sa madilim na kalangitan. Sa malalim niya ring tono na puno ng awtoridad, doon ko rin tuluyang nakumpira na siya nga at wala ng iba.

Sinunod agad siya ng dalawang lalaki ng walang sabi-sabi. Binitawan ako ng mga ito at agad na lumabas sa madilim na kuwarto at iniwan akong mag-isa sa halimaw na lalaki.

Bumilis lalo ang puso ko sa pagpa-panik at matinding kaba. Mabilis kong sinundan ang pinaglabasan ng dalawang lalaking kumakaladkad sa akin papunta rito para sana subukan tumakas. Pero nang maka-ilang pihit na ako sa doorknob, wala. Hindi bumubukas. Naka-lock.

Narinig ko ang mumunting kaluskos mula sa likuran ko, kaya awtomatiko akong napatingin sa direksyon niya. At halos mawalan na ako ng hininga ng mapagtanto kung ang lalaki ngang kasama ko ngayon sa kuwarto ay walang iba kung hindi si Zairo Emmanuel Del Ferrio.

Nakaharap na siya sa akin. Ang lalaking gamit na naman ang madilim niyang mga mata kung tumingin. Napansin ko rin kung gaano bumabagay ang mga iyon sa dilim ng kuwarto kung nasaan kami habang tinitigan niya ako ng puno ng pagkasabik at may halong galit.

Napasandal ako sa pintuang nasa likod ko ng walang sa oras dahil sa matinding takot para sa kanya. Hindi ko na rin mabilang kung ilang beses na ako napalunok ng sariling laway habang katitigan siya.

"You look lovely than ever, Kylie," garalgal niyang asar. Tumayo ang buong balahibo ko sa katawan. Nginisian niya ako ng nakaka-loko at lalaking lalaki, "Did you miss me?"

Lumunok ulit ako ng mariin.

"H-Hayop ka, Zairo E-Emmanuel Del Ferrio... wala kang awa..." puno ng pait kong sagot habang nakatitig mismo sa nagliliyab niyang mga mata.

Mas lalo siyang ngumisi. Humakbang siya palapit sa akin, paunti-unti, habang ako ay kusang umuurong kahit na wala na akong puwedeng maurungan dahil nakasandal na ako sa pintuan. 

Kinain siya ng dilim ng kuwarto ng makarating ang mga paa niya sa gitna ng kuwarto na hindi na abot ng ilaw galing sa gabi ng veranda. Dahil doon, mas lalo siyang nagmukhang mabangis at nakakatakot na halimaw para sa akin.

"You really hate me, huh? How's that? I thought you are playing fire with your stares?" mapaglaro niya pang sabi sa dilim habang paunti unting pinapatay ang agwat sa pagitan namin.

Kinain ko lahat ng takot sa katawan ko at pilit na tinaas ang noo sa kanya ng tuluyan kaming magkaharap para ipakitang hindi ako natatakot sa kanya kahit na puno na ang mukha ko ng luha.

"S-Sinabi ko na sa 'yo Mr. Del Ferrio," pagmamatapang ko kahit na may unting nginig ang boses, "Wala akong kahit anong interest sa 'yo. K-Kaya... kung ano man ang binabalak mo sa 'kin. H-Huwag mo na ituloy, dahil magmumukha ka lang desperado sa ginagawa mo, pakawalan mo 'k-ko!" buong lakas ko pang dugtong.

Mas lalong tumahimik ang madilim na kuwarto pagkatapos no'n. Hindi nag-bigay ng panayam ang lalaki sa sinabi ko. Hindi ko rin alam kung anong mga emosyon ang naglalaro sa mukha niya ngayon dahil literal na binabalot siya ng kadiliman.

Pero pagkaraan, narinig ko siyang suminghal at humalakhak ng mahina. Kita ko rin kung paano pumameywang ang malapad niyang katawan bago umiling-iling na tila ba may nakakatawa sa sinabi ko.

"You... really..." may puno pa ng yabang ang unang lumabas sa bibig niya, pero nang muli niyang itaas ang mukha sa akin, at padarag na sinakop ang baba ko gamit ang malaki niyang kamay, doon na rin nagsimula ang paglabas ng tunay niyang nararamdaman.

"-Fucking irritates me all the time," puno ng gigel niyang dugtong. Nilapit ang mukha sa akin. Ramdam ko na ang malalim niiyang paghinga dahil tumatama ang bawat iyon sa taas ng labi kong nanginginig.

Tumili ako sa pagp-panict at matinding takot. Mabilis ko ring sinubukan alisin ang mahigpit niyang pagkakapit sa baba ko, pero kahit anong gawin ko, parang wala lang nangyayari. Mas lalo lang dumidiin ang kapit niya. Napa-iyak na ako.

"B-Bitawan mo 'ko, Mr. Del Ferrio! Nasasaktan ako!!" Buong pilit kong sigaw sa kanya kahit na parang mababali na ang bagang ko sa tindi ng kapit niya.

Parang wala lang naman siyang narinig sa akin, at mas lalo lang hinigpitan ang pagkakapit sa pisnge ko. Mas lalo akong napa-iyak.

"You fucking stripper," pagsisimula niya na naman. Puno ng insulto at panghahamak. Na mabilis bumaan sa puso ko, "Who do you think you are for saying those to me? Do you have even the capability to say those to me, huh? Hmm?"

Tumangis na ako at mas agresibong nag-pumiglas, "B-Bitawan mo 'ko, Mr. Del Ferrio! Hayop ka! N-Napakasama m-mo!! Wala kang pinagka-iba sa demony—"

"Shut the fuck up will you?!" labas litid niyang sigaw sa mismong mukha ko bago mas lalong diininan ang pagkaka-kapit sa mukha ko. Na pakiramdam ko, matatangal na talaga.

Natahimik rin ako dahil sa sigaw niyang iyon. At kahit man, hindi ko kita ang kabuuang reaksyon ng mukha ng lalaking kaharap dahil sa dilim, batid kong ubos na ubos na ang pasensya niya sa akin.

Ilang minutong katahimikan ang tumagal bago siya sunod na nagsalita, "You're just a stripper but you talk to much. Can you just close that filty mouth of yours and let my d!ck enter between your thighs, hmm? Please?" buong diin niyang bulong sa akin, habang unti unting nilalapit ang mukha sa gilid ng tainga ko.

Gusto ko na siyang sampalin at awayin ngayon sa pambabastos niya sa pagkatao ko, gusto ko nang depensahan ang sarili ko, pero hindi ko magawa kahit anong pilit ko sa bibig mo. Natatakot ako na baka pisikalin niya ako…

Ilang minuto pa, pinakawalan niya na ang namagaga ko na atang pisnge bago magsalita ulit mas malapit sa tainga ko, "Nice. Good girl, Kylie. That's the proper way for a girl like you. Just shut the fvck up and let me fvck you."

"Ang laki ng binayad ko, makuha ka lang. So don't put my mood into something bad like what you did last time or else I will really put you in your place, gets? Hmm? Baby?" garalgal niya pang dugtong habang nararamdaman ko na ang paunti unting dampi ng malambot niyang labi sa parte ng leeg ko.

Kusa na lang akong napatingala sa madilim ng kisame habang walang tigil ang mga luha ko sa pagragasa. Lahat ng galit ko patungo sa lalaki ay binaon ko na lang sa mga kamay kong madiing nakasarado. Alam ko ang mga kagayang lalaki ni Mr. Del Ferrio na kapag mas lalong tinatanggihan— mas lalong nagagalit.

Kaya huwag n-na... ayoko na ipaglaban ang sarili ko. Pagod at suko na ako. Hindi ko na kaya... 

"Hmm, fvck... you're so sweet Kylie..." ungol ni Zairo Emmanuel Del Ferrio sa leeg ko. Madiin akong napakapit sa malapad at matigas niyang dalawang balikat habang nakatingala pa rin sa kisame at patuloy pa rin sa pag-iyak.

"H-Hayop ka Mr. Del Ferrio... w-wala kang kasing sama..." hindi ko napigilang bulong, na hindi nagpahinto sa lalaki sa pagpapaulan ng malalalim na halik sa leeg papunta sa dibdib ko pababa.

"Yes, Kylie. I am a beast. I can't deny that. And this beast will show you in bed why is that," sagot niya pa sa akin, bago ikulong ang maliit kong bewang gamit ang dalawa niyang braso na nagpuputakan ang mga ugat. Sunod, binuhat niya ako ng walang kahirap-hirap bago mabilis na inihiga sa kalapit na kama na tinatamaan ng ilaw sa labas galing sa veranda.

Tiningala ko si Zairo Emmanuel Del Ferrio para sa kauna unahang pagkakataon, makita ko ang mukha niya. At pagkalapat pa lang ng dalawang mata ko sa mukha niya, nasunog na agad ako dahil sa nagliliyab niyang mga mata na nakatututok sa akin.

Gulo na ang buhok niya at ang long-sleeves na mabilis niyang hinuhubad sa harapan ko ngayon habang nakatitig sa akin ay gusot-gusot na rin.

Hindi ko rin alam kung paano ako nagagawang titigan ng binata ng puno ng pagnanasa gayung puno ng luhaa ang mukha ko. Ganito ba talaga siya kawalang puso? Ganito ba siya kasama, na kahit labag sa kaloob-an ng isang tao, gagawin niya pa rin makuha niya lang ang gusto niya?

Inilingan ko siya, at sa huling pagkakataon, nagmakaawa, "M-Mr. Del Ferrio... w-wag mo g-gawin sa 'kin 'to... pakawalan mo ako..."

Saktong pagkatapos ko sabihin iyon ay sakto ring tapos niya na hubarin ang navy long-sleeves niya, dahilan, para bumalandra sa akin ang malusog at matikas niyang dibdib at namamawis na six-pack abs at depinadong depinadong v-line.

Kitang kita ko rin kung paano kabakat sa black slacks niya ang pag-aari niya na para ring halimaw na gusto na kumawala sa kulungan.

Hindi niya pinansin ang pagmamakaawa ko at mabilis lang akong pinatungan. Pagkapatong niya sa akin, tinitigan niya ulit ako ng puno ng pananabik.

"Sorry Kylie, but just like you said... I am beast. And what the beast wants, what the beast gets," dikta niya bago mabilis na siilin ang labi ko ng isang malalim at gutom na gutom na halik.

Itutuloy...

Notice: The following scene will show violence, physical & sexual harassment, and abuse that's not very suitable for young readers.]

Sorry for no updates! It is due to our midterm weeks, argh! Finally!