Kabanata 1
Nagsimulang tumugtog ang nakakaliyong musika. Hindi na ako ulit tumingin pa sa puwestong iyon. At mas nag-pokus na lang sa pag-sayaw.Noong una, hindi makasunod ang katawan ko sa beat ng music. Kinakabahan ako na nahihiya sa dami ng taong nanonood sa akin. Pero kalaunan, nang naisip ko na wala akong kikitain sa unang gabi ko kung tatayo lang ako na parang stick na puwedeng matumba ano mang oras sa harap ng maraming tao, kinuha ko ang lahat ng lakas ng loob ko sa katawan para iindak ang katawan ko sa tunog ng musika."Whoo!! Ang sexy! More! More!""More!! More!"Nag-umpisa nang sumigaw ang mga kalalakihang nanonood sa akin ng magsimula na rin akong sumayaw.Hindi ako nagpa-distract sa sigaw nila, datapwat, mas lalo akong nag-pokus sa ginagawa ko. Buti na lang, kahit papaano, marunong akong sumayaw dahil noong high school— dance troop ako. At hindi rin naman mahirap sundan ang beat ng nakakaliyong musika kung alam mo kung paano igagalaw ang parte ng katawan mo sa tamang beat."Ang ganda mo Miss!! More!!""Dance more!!""More!! More!! More!!" Sigawan ulit ng madla sabay hagis ng pera sa stage na sinasayawan ko. Nagulat ako, literal. Dahil hindi ko lubos akalain na ang isang kagaya kong baguhan sa larangan ng ganitong trabaho ay makakatanggap agad ng tip sa unang gabi ko. Hindi ko nga lang iyon pinahalata at mas lalong ginawang mapusok ang bawat galaw ko sa stage. Dahil sa isip ko, kung ngayon pa lang, makakarami na ako, baka... mabawasan ko agad ng malaki ang utang ko kay Mami Zie. At mas mabilis akong maka-alis sa lugar na ito ng maaga sa inaasahan ko.Bumilis ang tibok ng puso ko sa isiping iyon. Hindi ko itatangging nagkakaroon ako ng ligaya ng naisip iyon. Kaya dapat, mas galingan ko pa talaga, para mas makakuha ng malaking tip sa mga mayayamang tao na ito na nanonood sa akin."More!!""Show more miss! Ang sexy at ang ganda mo! Whoo!""Whoo!"Hagis ulit ng ilang kalalakihan ng tip sa akin. Kaya naman ng mag-iba ang music sa mas lalong nakakatukso na kanta, ginawa ko ring agresibo ang bawat galaw ko. Ginamit ko ang pole na naka-tirik sa gitna ng stage na sinasayawan ko para isagawa ang plano ko.Malamyos akong naglakad papunta ro'n at nanunukso ko iyong kinapitan habang nakatutok ang tingin sa madla. Sunod kong ginawa, hinawak ko ang isa kong kamay sa hita ko at unti-unti akong lumuhod sa sahig.Mas lalong nagwala ang madla sa ginawa ko."Shit!! Miss, akin ka na lang!""Fuck, ang sarap mo Miss! More!""Anong number mo Miss!"Nang makaluhod na ako sa sahig, giniling ko ang bewang ko sa mabagal na paraan habang nakahawak pa rin sa pole at nakatitig pa rin sa mga manonood. Umulan ulit ng mga tip sa akin sa ginawa ko, kaya naman ang kaninang malinis na stage na pinagsasayawan ko, malapit na ngayon mapuno ng iba't-ibang halaga ng perang papel.May tuwang lumukob sa puso ko sa nangyayari dahil higit pa sa inaasahan ko ang mga nangyayari ngayon. Hindi ko tuloy nagawang hindi mapangisi habang patuloy pa rin sa pag-giling."Ang ganda mo talaga Miss!""Oo nga, akin ka na lang! I'll treat you right!""Gago ka pre! I-book mo na si Miss mamaya! Baka maunahan ka pa!""Fuck, of course!"Natapos ang chorus ng kanta, kaya muli akong tumayo sa pagkakaluhod ko at sumayaw ulit ng mabagal. At habang ginagawa ko iyon, hindi ko napigilan ang mga mata ko bumalik sa sentro ng bar kung saan ko nakadaupang tingin ang lalaking may madilim na ekspresyon ang mukha kanina.Nagulat pa ako ng bahagya, nang paglapat na paglapat pa lang ng mata ko sa malayong puwesto na iyon, siya na agad ang nakatinginan ko. Bumilis ang tibok ng puso ko ng bigla akong kabahan dahil ngayon, literal na nakatutok na talaga sa akin ang buong atensyon ng hindi ko kilalang binata. Seryoso niya akong pinapanood habang nakayuko ng bahagya at nakadantay ang dalawang siko sa mga hita habang may hawak siyang inumin na nakakalasing sa isang kamay. Wala na rin ang kaninang babaeng kahalikan niya. At literal na sa puwesto ko talaga siya nakatingin na para bang isa siyang liyon na nag-aabang lang ng magandang pagkakataon para atakihin ang target niya.Nawala ako bigla sa sarili dahil sa pagkaka-intimidate sa kung paano makatingin ang lalaki sa buong pagkatao ko. Buti na lang, walang nakahalata sa mga nanonood na bigla akong nabalisa dahil maingay pa rin silang nagsisigawan sa bawat galaw ko.Huminga ako ng malalim sa isip isip para makabalik sa konsentrasyon. Tinanggal ko rin ang tingin sa lalaki at sa ibang puwesto na lang tumingin dahil para akong napapaso sa sa kanya. Hindi rin ako gaano komportable sa malagkit niyang tingin... may iba sa mga tingin niya na kinakatakutan ng sistema ko. Hindi ko lang matukoy kung ano iyon pero, meron talaga.Kanina ko pa iyon nararamdaman sa unang banggaan pa lang ng mga mata naming dalawa. Meron sa kaloob-loob-an ko ang sumisigaw sa akin na umiwas sa lalaking iyon sa kahit anong paraan dahil may kutob akong mapanganib siya.Tinanggal ko na lang sa isipin ang lalaki at mas nag-pokus na lang sa pagsasayaw. Hindi ko na rin sinubukang balingan ng tingin ulit ang sentrong puwesto ng club kung saan ang lalaking bumabagabag sa akin naka-puwesto.Nagpatay malisya na lang ako at inisip na hindi nanonood sa akin ang lalaki kahit na, mahirap iyon gawin dahil sa buong pagsasayaw ko ng gabing iyon, ramdam na ramdam ko ang purong itim niyang mga matang nakasunod lagi sa bawat galaw ko.Buti na lang rin, pagkatapos pa ng ilang patugtog ng music, natapos na rin ako ng gabing iyon."Whoo!! Ang galing mo Miss!""Ikaw na lagi ang papanoorin ko! I love you Miss!""Gago ka pre! Anong I love you ka d'yan! Nakakahiya ka!""haha! Ang ganda at ang sexy pre, e! Anong magagawa ko?"Napangiti ako ng kaunti ng marinig ko ang mga sigawan na iyon ng pababa ako ng stage. Tumingin ako sa gawi ng pinanggalingan ng sigawan, at mas lalo akong napangiti ng makita kung gaano nagulat ang grupo ng mga lalaki ng makitang nasa kanila na ang atensyon ko.Sinuntok ng katabing lalaki ang kaibigan niya, "Gagi ka pre! Nakakahiya ka! Narinig tayo ni Miss!""Shit, ang ganda niya pala lalo kapag nakangiti, may gusto na rin ata ako sa kanya.""Hoy pre, gago! Ako ang nauna sa pila! Pumila kayo sa likuran ko, ako ang unang didiskarte kay Miss!""Haha!"Napa-iling na lang ako sa kakulitan ng grupong iyon. Pati ang mga kalapit nila, natawa rin. Nakakatawa naman kasi talaga. At sa punto ring iyon, na-realize ko na kahit hindi ako komportable na mga salitang binitiwan nila: maganda, sexy, maputi, o ano pa... siguro kailangan ko na rin sanayin ang sarili ko makarinig ng mga ganoon dahil simula ngayon, sa lugar na ito muna iikot ang maliit kong mundo."Good job, Kylie. Maganda ang performance mo, unang gabi mo pa lang," bungad ni Mami Zie ng tuluyan na akong nasa backstage ng club.Tinanggap ko muna ang inaalok niyang roba sa akin bago sumagot ng nahihiya, "S-Salamat po..."Ngumiti siya sa akin ng tipid, "Kung magpapatuloy ang malakas na ganitong kita mo, baka mabayaran mo agad ako at maka-alis ka agad dito."Sa sinabing iyon ni Mami Zie. Hindi ko napigilan ang pagliwanag ng pagod kong mukha, "T-Talaga po?!"Natawa siya at napa-irap sa ere, "Talagang ayaw mo dito, huh? Bakit? Dahil hindi marangal na trabaho ito?"Napatungo at hindi ako nakasagot na sa tanong na iyon ni Mami Zie. Hindi dahil takot ako sa kanya o ano, halata naman sa tono niyang pabiro lang ang tanong niyang iyon sa akin, datapwat, hindi ko lang iniisip sa sarili na ang ganitong trabaho ay hindi marangal.Trabaho pa rin ito. At alam ko, wala ako sa posisyon para manghusga kung ano ang mabuti at masamang trabaho dahil sa panahon ngayon, lahat, pinapasok na ang uri ng mga trabaho para mabuhay at magpatuloy lang. At wala ako sa posisyon para husgahan ang sino man sa kanila sa pinili nilang trabaho katulad ng ganito dahil may rason sila na hindi ko alam kung bakit nila pinili ang ganitong buhay.A-Ang akin lang, wala akong tapang sa sikmurain ang ganito trabaho. Wala akong lakas ng loob at tatag katulad ng mga babaeng nandito.Nagpakawala ng malalim na buntong hininga si Mami Zie ng maging awkward at naging tahimik kami sa isa't-isa dahil sa birong pinakawalan niya, "Anyway, wala naman akong paki-alam kung ayaw mo manatili sa trabahong 'to. Ang akin lang, kung gusto mo talaga umalis dito, pagsumikapan mo munang mabayaran ako."Tumungo agad ako. Dahil iyon naman talaga ang balak kong gawin una pa lang. Dinala ako ni Mami Zie sa office niya at doon, nag-usap ulit kami ng tungkol sa magiging set-up ko rito sa club."Ang mangyayari, dito ka muna titira sa loob ng Club. 'Wag ka mag-aalala may nakalaan na kuwarto para sa 'yo rito, ihahatid kita mamaya doon pagkatapos natin pag-usapan ang mga importanteng bagay."Tumungo ako at maiging nakinig sa kanya."At tungkol sa suweldo mo, kadalasan, walang hati ang Club sa mga binibigay na tip sa 'yo ng mga customers, dahil tip nga nila sa 'yo iyon, pero dahil ikaw ang magbabayad ng perang binigay ko sa Tita mo, ang mangyayari, Seventy-thirty ang hatian. Seventy sa akin, thirty sa 'yo, payag ka ba do'n?""Opo," sagot ko agad. Dahil hindi ko naman kailangan ng malaking pera. Sarili ko lang naman ang pag-gagastusan ko at hindi rin naman ako pihikan sa pagkain. Kaya ko nga mag-ulam ng delatang sardinas ng buwan ang tagal. Kaya ayos lang talaga.Ang mahalaga lang sa akin ngayon, makabayad agad kay Mami Zie, maka-alis dito ng mas maaga, at makahanap ng mas ok na trabaho at mag-ipon para ma-ipagpatuloy ko ang pag-aaral ko.May mga sinabi pa sa akin si Mami Zie tungkol sa mga pasikot sikot na regulasyon at batas sa club na dapat alam ko bago kami tuluyang matapos sa pag-uusap. Binigay niya rin sa akin ng gabing iyon ang una kong kita."T-Trenta mil M-Mami Zie??" gulat kong wika ng iaabot niya sa akin ang makapal na brown envelop na naglalaman ng kinita ko 'daw' ngayong gabi.Mabilis siyang tumungo at ngumisi sa akin, "Oo Kylie, iyan ang unang sahod mo sa unang gabi mo rito. Kaltas na rin d'yan ang pursyento ko. Puwede pa 'yang tumaas o bumaba, naka-depende sa makukuha mong tip bawat gabi."Iyon ang nirason sa akin ni Mami Zie sa malaking halagang natanggap ko na puwede ko na mapagkasya sa mga susunod pang mga buwan.Hinatid niya na rin ako pagkatapos niya maabot sa akin ang parte ko sa tinutukoy niyang magiging kuwarto ko. Nagpa-alam na rin kami sa isa't-isa kalaunan at tuluyang naghiwalay.Pagpasok ko sa magiging kuwarto ko, sinuyod ko ng tingin ang buong paligid. Malaki siya. Mas malaki kesa sa dati kong kuwarto sa bahay ni Tita. May sarili na rin siyang CR at maliit na kusina na para sa isang tao lang. Kumpleto na rin lahat ng gamit maging tv, ref, at kama. Naligo ako para makapagpahinga na mamaya dahil bukas, tuloy na naman ang buhay. At habang sinasalubong ko ang mainit na tubig ng shower na bumabagsak sa mukha ko, hindi ko napigilan ang sarili balik tanawin ang mga nangyari ngayong araw sa akin.Sa pagkalubog ng Tiyahin ko sa utang, sa pag-benta niya sa akin sa strip club, sa pagiging pole dancer ko— lahat. Binalik tanaw ko. At inisip na lahat ng iyon, baka may rason talaga kung bakit nangyari dahil wala namang aksidenta lang sa buhay.Siguro ngayon, hindi ko pa alam. Pero siguro, kapag nalagpasan ko na ang puntong ito ng buhay ko, malalaman ko rin kung ano iyon. Basta sa ngayon, kailangan ko lang magpakatatag.Tama si Tita Susan. Simula ngayon, kargo ko na ang sarili ko. Kaya kailangan ko pang mas pagsumikapan para maitaguyod ang sarili. Hindi dito sa madilim na lugar na ito iikot ang buong buhay ko. Hinding hindi. Naniniwala ako doon.Aalis ako dito. Babayaran ko muna ang utang ko kay Mami Zie at papatunayan ko yon sa sarili ko.Tama... tama...Binuksan ko ang mga namumungay kong mga mata at pinatay ang shower. Sinuklay ko pati ang basa kong buhok paibaba at tumitig sa kisame para i-imagine ang imahe ng isang ako na may trabahong maayos, nakatira sa mumurihang apartment, at pinagsasabay ang pag-aaral.Napangiti ako sa sarili ko ng maisip ko iyon. Pero nawala rin ng bigla ko na lang maalala ang binata kanina na nasa sentro at hindi umaalis ang titig sa akin.At aaminin ko, guwapo ang binata. As in guwapo talaga. Sa malinis na gupit pa lang ng buhok at sa maypagka banyagang postura ng mukha, gagapang na agad ang mga babae sa paanan niya.Pero... kahit ganoon, meron pa rin talaga sa kanya ang nagpapakaba sa akin sa tuwing nakikita ko siya. Hindi ko alam, pero ngayon ko lang napansin na ang kaninang mga tingin niya sa akin... para bang... may gusto siyang angkinin...Ano kaya iyon?Itutuloy...Kabanata 2Mabilis lumipas ang mga araw at linggo sa buhay ko simula ng ipagkanulo ako ng sarili kong tiyahin sa isang strip club kapalit ng malaking pera.At ang naiisip kong impyernong buhay na pagdadaanan ko sa pagiging bayarang babae ay taliwas sa natatamasa at nararanasan ko ngayon."Tangina pre, ang ganda talaga ni Miss Kylie 'no? Tignan mo, nandyan na siya, shit.""Oo nga pre, kaya hindi talaga nakakapag-taka na ang bilis niyang nakilala kahit baguhan pa lang siya, sobrang galing niya pa sumayaw. Napanood mo na ba siya?!""Oo pre, siya nga ang dahilan kung bakit ako nandito. Hindi naman ako palatambay sa mga ganito. Satingin mo, may jowa na kaya 'yan si Miss Kylie?""Tss, pre, ang dami ko nang narinig na nagtanong niyan. Huwag ka na umasa. Interesido rin sa kanya si..."Hindi ko na narinig ang dulo ng pinag-uusapan ng dalawang lalaking nadaanan ko ng tuluyan kong malampasan ang puwesto nila. Marami pa rin naman akong narinig na iba pang bulungan ng mga tao tungkol sa akin sa da
Kabanata 3Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko sa gulat sa isiniwalat ni Mami Zie sa akin ngayon-ngayon lang. Ang hirap iproseso. Ang hirap paniwalaan. Dahil…S-Si Zairo Emmanuel Del Ferrio ang nangbugbog bigla doon sa lalaki? Bakit? B-Bakit niya na lang ginawa iyon? May galit ba siya sa lalaki? Kaaway niya ba ito? Ano?Sobrang daming tanong patungkol sa ginawa niya ang rumagasa sa utak ko. Dahil hindi ko talaga matukoy kung bakit nangbugbog na lang bigla ang binatang iyon ng walang dahilan. O... ganoon lang talaga siya? Nanapak na lang bigla ng hindi niya gustong tao, hindi ko lang alam?Bigla akong kinabahan sa naisip. Bumuntong hininga lang ako para mawala iyon, dahil hindi ko pa naman kumpirmado kung totoo nga."M-Mami Zie, hindi po ba talaga alam ang rason kung bakit binugbog ni Zairo Emmanuel Del Ferrio, 'yung lalaki?" pagbibigay ko ng interest sa balitang prino-problema niya ngayon.Bumuntong hininga siya ng malalim, binitiwan ang ballpen na hawak at tinigil ang ginagawa sak
Kabanata 4Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng harap-harap-an ko ng matitigan ang guwapo ngunit madilim na mukha ng binatang nagpapagulo lagi sa isip ko. Kusa rin akong nanigas at pinag-ugatan ng paa. At hndi ko alam kung humihinga pa ba ako ng mga oras na iyon dahil hindi ko alam ang una kong mararamdaman sa nangyayari.Galit, pagkalito, pagkataranta— hindi ko talaga alam. A-At… mas lalong hindi nakakatulong sa sitwasyong kinakalagyan ko ang maikling distansya ng mga mukha namin ng Zario Emmanuel Del Ferrio, na isang maling galaw na lang ng isa sa amin, mahahalikan na naman namin ang isa't-isa…Bumilis sa ekstra-ordinaryong paraan ang puso ko sa pagp-panict. Sinubukan kong pumiglas sa madiin niyang pagkakahawak sa isa kong braso para sana makagawa ng distansya sa pagitan namin, para mailabas ko lahat ng galit ko sa kanya dahil hindi ko kayang makipag-argumento sa kanya ng ganito kalapit ang mukha namin sa isa't-isa.Pero ng gawin ko iyon, awtomatikong dumiin ang kapit niya sa b
Kabanata 5Nang gabing iyon, pumasok ako sa kuwarto ko ng nanginginig ang dalawang tuhod at mga labi. Mugto rin ang dalawang mata ko at wala sa sarili. Ang kaninang tapang na ipinakita ko sa lalaki, dahil sa bugso ng damdamin, nawala na. Bumalik na ulit sa sistema ko ang takot na naramdaman ng maisip na muntik na ako kanina kay Zairo Emmanuel Del Ferrio…Napaka-tuso at mapangahas niya. Iyon ang masasabi ko sa personalidad ng lalaki. Dahil hindi ko talaga lubos akalain na makakaya niya akong puwersahin, makuha lang ang gusto niya. Napakasamang tao niya... inaalalal ko pa lang ang mga nangyari sa pagitan naming dalawa kanina… naiiyak at nanginginig na ako sa takot. Muntik muntikan na talaga ako kanina.Buong akala ko talaga, hindi niya sa akin magagawa iyon pero nagkakamali pala ako sa inaakala ko. Dahil higit pa pala siya sa inaasahan ko.Sana talaga, iyon na ang huli. Sana, hindi niya na ako habulin pa pagkatapos ng ginawa ko sa kanya. Kahit na malaki ang tiyansang balikan niya ako pa
Kabanata 6Hindi na ako sinagot ng mga lalaking kumakaladlad sa akin, sa kung sino ang bumili sa akin at nag-utos sa kanila. Sapilitan na lang nila ako kinaladlad papunta sa pangatlong palapag ng Club kung nasaan ang mga nakahilerang private rooms na ginagamit kapag may bumibili sa serbisyo naming mga stripper.At habang mas papalit kami ng papalit sa pinaka huling kuwarto, kung nasaan VVIP room, mas lalong bumibigat ang dibdib at paghinga ko. Pakiramdam ko, ano mang oras, mahuhulog na ang puso ko sa halo-halong nararamdaman.Hindi ko talaga sukat akalain na aabot ako sa puntong ito, na may bibili sa pagkatao ko, at magagamit ang katawan ko ng sinong lalaki…A-Akala ko talaga, makaka-alis ako sa strip club na ito ng dala-dala pa rin ang dignidad ko. P-Pero... bakit ngayon pa ito mangyayari sa akin kung gayung huling araw ko na ito dito? Bakit ngayon pa? Bakit nangyari pa?Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko sa mga isipin. Sino ba ang lalaking nagtatago sa kuwartong unti-unti ko nang
Kabanata 7Sabi nila, pantay ang mundo. Sabi nila, walang pinapanigan ang tadhana at tuwid ito kung tumingin sa mga nabubuhay... sabi nila... hindi malupit ang buhay sa mga naghihirap na. Pero—bakit ganito?Bakit ganito ang buhay ko kung totoo lahat ang mga iyon? Bakit ang buhay kong lugmok na nga, mas pilit pang dinidikdik paibaba?Bakit ganito Siya sa akin? Bakit a-ang sama-sama Niya? B-Bakit... hinayaan niya ako mapa-sakamay ng demonyong lalaking umaangkin sa akin ngayon? Bakit nagagawa niyang panoorin ako, na anak niya, kasama ang lalaking ito na binababoy ako at—"F-Fvck, hmm... Kylie... you taste so good, you're making me crazy, argh..." ungol ni Zairo Emmanuel Del Ferrio sa kalagitnaan ng mapusok niyang paglantak sa isa kong dibdib, habang ang isa sa malaki't maugat niyang kamay ay nasa kabilang dibdib ko naman at doon naglalaro.Napaungol ako sa ginawa niya at napa-liyad. Habang ang mga luha sa pisnge ko ay tuloy sa pag-agos dahil ngayong gabi, mukhang wala atang balak ang mga
Kabanata 8"Here's my tip," saboy ni Zairo Emmanuel Del Ferrio ng kanyang lilibuhin sa mukha ko pagkatapos niya ayusin ang huling butones ng pang-itaas niya.Hindi ko siya tinaasan ng tingin o binalingan. Tulala lang akong nakaupo sa kama habang sinusubukang itago ang hubot-hubad kong katawan sa paningin niya gamit ang comforter na may mantsa ng dugo at sem!lya. Sabog sabog ang mahaba kong buhok, habang ang mukha ko ay nababalot sa tuyong mga luhang itinangis ko kanina. Masakit rin ang buong katawan ko at mas lalo na ang gitnang parte ko. At sa estado ko ngayon--kaya ko nang ikumpara ang sarili ko na mas mababa pa sa isang basura."Take those money Kylie and use it to pamper yourself," wika na naman ng binata gamit ang nakakalunod sa lalim niyang boses.Hindi ko ulit siya inimik. Sa kadahilanang, naglalaro na naman ang isipan ko sa mga bagay-bagay. D-Dahil sa totoo lang...H-Hindi ko na talaga alam kung anong unang iisipin o mararamdaman sa mga nangyayari sa akin ngayon. Gulong gulo,
Kabanata 9Sinulit ko ang pagtanaw sa mga nalalagpasan kong abot-langit na mga gusali habang ang haring araw ay unti-unting tumataas kasabay ng paglipad ng grupo ng mga ibon sa kalangitan.Sinusulit ko na pagmasdan ang kinalikahan kong hindi natutulog na syudad kung saan desperadong minulat ang mga mata ko ng reyalidad. Dahil baka-- ito na ang huling pagkakataong makikita ko ang pamilyar na pamilyar na syudad na ito.Gusto ko kalimutan ang lahat. Gusto ko magsimula muli. Gusto ko pulutin ang dinurog nilang mga piraso ng sarili ko. Gusto ko- sa pangalawang pagkakataong ito na meron ako- ako naman ang hahawak sa buhay ko. Hindi ang ibang taong nakapaligid sa akin. Gusto ko... maranasang mabuhay. Gustong gusto...At para magawa iyon, ito lang ang sagot. Ang umalis. Ang umalis sa lugar kung saan ako pinilit ng mundo maging matibay at malakas. Umalis sa lugar kung saan nagsimula ang lahat...Kailangan ko hanapin ang sarili kong muli. Kailangan kong buhayin ang pinatay nilang pag-asa sa loo
Kabanata 11Masuri kong tinatanaw ang mga hindi kalakihang bahay na dinadaanan ng trisikel na sinasakyan ko ngayon, habang pinipilit ko rin hindi sumabog sa hangin ang aking mahabang buhok na nasa likod ng aking tainga.At habang papalayo kami ng papalayo sa kaninang lugar na pinagbabaan sa akin ng bus, doon ko mas lalong napapatunayan sa sarili na ang lugar talaga na ito ay probinsya, dahil sa mga hindi dikit-dikit na bahay at tahimik na lugar.Tanging ang malakas na hangin, hampas ng mga alon sa katabing dalampasigan, at ang mga ugong ng nagtataasang bukong puno lang ang namumutawing ingay sa mga lugar na nadadaan namin. At kung hindi naman sa mga iyon, ingay lang naman ng mga lumalagpas sa aming bus, trisikel, o jeep ang nagbibigay ingay.Hindi mga tao, na aking nakasanayan sa maingay na lungsod kung saan ako nanggaling. Nakakapanibago, pero sa sitwasyon at estado ko ngayon— ang ganitong lugar ang pinaka perpektong tirahan para sa akin para magpanggaling sa mga sugat ng kahapon na
Zairro Emmanuel Del Ferrio 1st POV"Kaigan, why the fvck did you invite me here?" Singhal ko sa kaisa-isang kaibigan ng makarating ako sa gusto niyang Strip Club na puntahan naming dalawa.Tinaasan ako ng kaibigan tingin at pilyong nginisian, and his silver lips piercing doesn't help me to collect my mood."Bro, finally, you're here!" anas pa niya bago tanggalin ang dalawang braso sa dalawang babaeng nasa magkabilaang gilid niya at saka tumayo para bigyan ako ng yakap.Binigyan ko siya ng masama kong tingin, dahilan, para hindi niya maituloy ang dapat niyang gagawin. Napatawa siya at napa-iling."What?" He played innocent as if it would work to save his ass. Hindi ako nakisabay sa pag-mamaang-maangan niya. I glare at him more intently to give him an idea that I'm not here to play with him. He get my cue. Natawa ulit siya at umiling, "Alright, alright, my bad. I give up. I know you didn't like this kind of place because you think it's cheap, but I forced you. So alright, it's my fault
Kabanata 10Hindi ko alam kung ilang oras ako nakatulog sa byahe paalis ng syudad, basta ang alam ko lang, pagka-mulat ng mga mata ko, gabi na sa daan.Nag-inat ako bago silipin ang katabi kong upuan kung may naka-upo naba; Meron. Babae na may katandaan na. Hindi ko lang gaano maaninag ang mukha niya dahil patay ang lahat ng ilaw dito sa bus.Natutulog ito kaya hindi ko na tinagalan ang pagtitig sa babae at binalik ko na lang ang tingin ko sa daan. Nakaramdam ako ng matinding lungkot ng matanaw ko sa malayo ang mga naglalakihang imprastraktura na tanging namumukod tangi sa gabing ito dahil sa mga ilaw na nang-gagaling doon.Sumakit na naman ang puso ko ng maalala ko, kasabay ng pagtanaw ko sa lugar na iyon, ang lahat-lahat ng nangyari sa akin.Sariwang sariwa pa talaga sa akin ang lahat. Ramdam ko pa rin ang pait sa buo kong sistema kapag naiisip ko kung paano paglaruan ng mga tao sa lugar na iyon ang buhay ko sa mga palad nila, na tila ba'y ang buhay ko ay isang bola na puwede nilang
Kabanata 9Sinulit ko ang pagtanaw sa mga nalalagpasan kong abot-langit na mga gusali habang ang haring araw ay unti-unting tumataas kasabay ng paglipad ng grupo ng mga ibon sa kalangitan.Sinusulit ko na pagmasdan ang kinalikahan kong hindi natutulog na syudad kung saan desperadong minulat ang mga mata ko ng reyalidad. Dahil baka-- ito na ang huling pagkakataong makikita ko ang pamilyar na pamilyar na syudad na ito.Gusto ko kalimutan ang lahat. Gusto ko magsimula muli. Gusto ko pulutin ang dinurog nilang mga piraso ng sarili ko. Gusto ko- sa pangalawang pagkakataong ito na meron ako- ako naman ang hahawak sa buhay ko. Hindi ang ibang taong nakapaligid sa akin. Gusto ko... maranasang mabuhay. Gustong gusto...At para magawa iyon, ito lang ang sagot. Ang umalis. Ang umalis sa lugar kung saan ako pinilit ng mundo maging matibay at malakas. Umalis sa lugar kung saan nagsimula ang lahat...Kailangan ko hanapin ang sarili kong muli. Kailangan kong buhayin ang pinatay nilang pag-asa sa loo
Kabanata 8"Here's my tip," saboy ni Zairo Emmanuel Del Ferrio ng kanyang lilibuhin sa mukha ko pagkatapos niya ayusin ang huling butones ng pang-itaas niya.Hindi ko siya tinaasan ng tingin o binalingan. Tulala lang akong nakaupo sa kama habang sinusubukang itago ang hubot-hubad kong katawan sa paningin niya gamit ang comforter na may mantsa ng dugo at sem!lya. Sabog sabog ang mahaba kong buhok, habang ang mukha ko ay nababalot sa tuyong mga luhang itinangis ko kanina. Masakit rin ang buong katawan ko at mas lalo na ang gitnang parte ko. At sa estado ko ngayon--kaya ko nang ikumpara ang sarili ko na mas mababa pa sa isang basura."Take those money Kylie and use it to pamper yourself," wika na naman ng binata gamit ang nakakalunod sa lalim niyang boses.Hindi ko ulit siya inimik. Sa kadahilanang, naglalaro na naman ang isipan ko sa mga bagay-bagay. D-Dahil sa totoo lang...H-Hindi ko na talaga alam kung anong unang iisipin o mararamdaman sa mga nangyayari sa akin ngayon. Gulong gulo,
Kabanata 7Sabi nila, pantay ang mundo. Sabi nila, walang pinapanigan ang tadhana at tuwid ito kung tumingin sa mga nabubuhay... sabi nila... hindi malupit ang buhay sa mga naghihirap na. Pero—bakit ganito?Bakit ganito ang buhay ko kung totoo lahat ang mga iyon? Bakit ang buhay kong lugmok na nga, mas pilit pang dinidikdik paibaba?Bakit ganito Siya sa akin? Bakit a-ang sama-sama Niya? B-Bakit... hinayaan niya ako mapa-sakamay ng demonyong lalaking umaangkin sa akin ngayon? Bakit nagagawa niyang panoorin ako, na anak niya, kasama ang lalaking ito na binababoy ako at—"F-Fvck, hmm... Kylie... you taste so good, you're making me crazy, argh..." ungol ni Zairo Emmanuel Del Ferrio sa kalagitnaan ng mapusok niyang paglantak sa isa kong dibdib, habang ang isa sa malaki't maugat niyang kamay ay nasa kabilang dibdib ko naman at doon naglalaro.Napaungol ako sa ginawa niya at napa-liyad. Habang ang mga luha sa pisnge ko ay tuloy sa pag-agos dahil ngayong gabi, mukhang wala atang balak ang mga
Kabanata 6Hindi na ako sinagot ng mga lalaking kumakaladlad sa akin, sa kung sino ang bumili sa akin at nag-utos sa kanila. Sapilitan na lang nila ako kinaladlad papunta sa pangatlong palapag ng Club kung nasaan ang mga nakahilerang private rooms na ginagamit kapag may bumibili sa serbisyo naming mga stripper.At habang mas papalit kami ng papalit sa pinaka huling kuwarto, kung nasaan VVIP room, mas lalong bumibigat ang dibdib at paghinga ko. Pakiramdam ko, ano mang oras, mahuhulog na ang puso ko sa halo-halong nararamdaman.Hindi ko talaga sukat akalain na aabot ako sa puntong ito, na may bibili sa pagkatao ko, at magagamit ang katawan ko ng sinong lalaki…A-Akala ko talaga, makaka-alis ako sa strip club na ito ng dala-dala pa rin ang dignidad ko. P-Pero... bakit ngayon pa ito mangyayari sa akin kung gayung huling araw ko na ito dito? Bakit ngayon pa? Bakit nangyari pa?Mas lalong bumigat ang pakiramdam ko sa mga isipin. Sino ba ang lalaking nagtatago sa kuwartong unti-unti ko nang
Kabanata 5Nang gabing iyon, pumasok ako sa kuwarto ko ng nanginginig ang dalawang tuhod at mga labi. Mugto rin ang dalawang mata ko at wala sa sarili. Ang kaninang tapang na ipinakita ko sa lalaki, dahil sa bugso ng damdamin, nawala na. Bumalik na ulit sa sistema ko ang takot na naramdaman ng maisip na muntik na ako kanina kay Zairo Emmanuel Del Ferrio…Napaka-tuso at mapangahas niya. Iyon ang masasabi ko sa personalidad ng lalaki. Dahil hindi ko talaga lubos akalain na makakaya niya akong puwersahin, makuha lang ang gusto niya. Napakasamang tao niya... inaalalal ko pa lang ang mga nangyari sa pagitan naming dalawa kanina… naiiyak at nanginginig na ako sa takot. Muntik muntikan na talaga ako kanina.Buong akala ko talaga, hindi niya sa akin magagawa iyon pero nagkakamali pala ako sa inaakala ko. Dahil higit pa pala siya sa inaasahan ko.Sana talaga, iyon na ang huli. Sana, hindi niya na ako habulin pa pagkatapos ng ginawa ko sa kanya. Kahit na malaki ang tiyansang balikan niya ako pa
Kabanata 4Hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko ng harap-harap-an ko ng matitigan ang guwapo ngunit madilim na mukha ng binatang nagpapagulo lagi sa isip ko. Kusa rin akong nanigas at pinag-ugatan ng paa. At hndi ko alam kung humihinga pa ba ako ng mga oras na iyon dahil hindi ko alam ang una kong mararamdaman sa nangyayari.Galit, pagkalito, pagkataranta— hindi ko talaga alam. A-At… mas lalong hindi nakakatulong sa sitwasyong kinakalagyan ko ang maikling distansya ng mga mukha namin ng Zario Emmanuel Del Ferrio, na isang maling galaw na lang ng isa sa amin, mahahalikan na naman namin ang isa't-isa…Bumilis sa ekstra-ordinaryong paraan ang puso ko sa pagp-panict. Sinubukan kong pumiglas sa madiin niyang pagkakahawak sa isa kong braso para sana makagawa ng distansya sa pagitan namin, para mailabas ko lahat ng galit ko sa kanya dahil hindi ko kayang makipag-argumento sa kanya ng ganito kalapit ang mukha namin sa isa't-isa.Pero ng gawin ko iyon, awtomatikong dumiin ang kapit niya sa b