Chapter 1

3 YEARS LATER

LILURA ÁSVALDR ODESSA

“Miss Odessa? You have a phone she’s in line 1..” wika ng secretary kong si Mila — halos 50% ng tauhan ko ay puro Filipino, dahil maraming filipino dito sa France ang nawalan ng trabaho. Iba ay biktima ng illegal recruiter kaya naisipan ko na asikasuhin ang papers sila o utusan sila para sa akin na sila mag trabaho.

“Thank you.. ako na bahala..” ngumiti ako at lumabas na ito agad. Nag tungo ako sa table ko at sinagot ko ang tawag.

“Good day Miss. Odessa, it’s me Attorney Elizalde..” bati nito, umupu muna ako..

“Good day too, Attorney. Kumusta ang aking case? Pumayag na ba siya?” Tanong ko dito.

Tungkol ito sa annulment, gusto ko na ipa-walang bisa ang kasal namin ni Val. Wala na rin akong mukhang maihaharap sa buong pamilya niya matapos ang nangyari tatlong taon na ang lumipas.

Kaya wala na akong rason para manatili pa ang apelyedo nila sa pangalan ko. “Well may condition..” sagot nito na kina salubong ng kilay ko.

“Anong condition?” Tanong ko kay Attorney.

“Naka pirma na siya sa annulment, pero gusto niya sa mga araw na didinigin ang annulment ninyo. Nandito ka..” pag papa-alam nito sa akin.

Napa hilot ako sa sentido ko at huminga ako ng malalim. “Susubukan ko pero kailangan ko parin bumalik dito..” sagot ko dito at paliwanag ko.

“Sure, ako muna ang bahala na kumatawan sayo..” sagot nito.

“Hindi.. sabihan mo ako kung kailan ang unang pagdinig pupunta ako before..” sagot ko dito nang sabihin nito kung kailan binaba ko na ang tawag at umiling.

“Makikipag hiwalay na lang kailangan pa mg maraming pag dadaanan..” bulong ko at inayos ko na ang mga designs ko.

Sa loob ng tatlong taon, nag take ako ng special course upang maging architecture hindi mahirap dito. Hindi katulad sa Pilipinas, online lang naman ako pero kapag may presentation kailangan ko pumasok kahit dala dala ko pa ang anak ko.

And i succeeded it, kahit hirap na hirap ako hindi ko inasa ang anak ko sa mga yaya nito, oo kasama ko pero ako parin halos nag aalaga.

Ngayon hindi ko sinama ang anak ko dahil na rin sa uuwi din agad ako. Tumayo na ako at niligpit ko ang gamit ko — kinuha ko ang mga gamit ko at susi ng sasakyan ko.

Nag lakad ako palabas at sinabihan ko ang secretary ko na umuwi na sila before 7pm dahil sobrang lamig sa mga ganung oras dahil winter ngayon at may mga snow pa.

Maliit lang ang kumpanya ko hindi tulad sa iba wala din akong firm as architect dahil ang serbisyo ko ay hindi ganun karami.

Isa din ako sa nag design ng mansion ni Boss Flame ako ang bumuo ng kalahati, katulong ko ang mga pinsan niya na architect at engineer.

Ang nakita ko noon ay hindi pa sa laki ng mansion nila ngayon, mas malaki ang mansion nila boss Flame ngayon.

NANG MARAKING AKO sa ground parking nag tungo ako sa sasakyan na regalo sa akin ni Kohen. I don’t know happened to them pero pag naka uwi ako ng Pilipinas makiki-balita ako at pupunta ako sa headquarters namin.

I’m still assassin hindi ko lang magawa tumanggap ngayon ng mission dahil sa trabaho ko at anak ko. Napaka delikado. Sumakay ako sa loob at agad kong minaneho ito pauwi, dumaan muna ako sa pastries shop dito.

Sa daan ko pauwi madadaanan ko ang Eiffel Tower. Wala akong naging balitaan sa mga gawain ng mga mafia at ng mga kasama kong assassin, dahil pinag bawal ni Boss Flame na ilabas ang kahit ano.

Kahit wala akong nagawa kundi ipag dasal na lang maayos silang lahat. Hindi ko na rin alam kung ano nangyari sa mga Lambrix.

HINDI NAGtagal nakauwi na ako sa bahay st binigay ko sa Filipino kong yaya ang mga pinamili ko at agad kong binuhat ang anak ko. “Hello mommy is here na..” ngumiti ako at pinag halik-halikan ko ang anak ko.

Narinig ko ang maliit nitong tawa na kina ngiti ko ng husto. “Naku po ma’am napaka kulit po niya, panay po takbo saka napaka daldal po..” sumbong ng angel ng anak ko.

Natawa naman ako at nilingon ko ang anak. “Pinahirapan mo naman ata anak si yaya eh..” naka ngiti kong wika sa anak ko.

Medyo baluktot pa ito mag salita pero naiintindihan naman. “Sige na po ate Nida ako na bahala kay Louvre..” naka ngiti kong wika kay Ate Nida, tumango ito at sinabihan ako na siya na lang mag ligpit ng toys ng anak ko.

Ako naman ay binuhat ang anak ko at ang bag ko bago kami nag tungo sa kwarto namin sa taas. Sinabihan ako ni Attorney na next week ang unang pag dinig sa RTC o ang Regional Trial Court kasama ko ang abugado ko. Dito mag kakaroon kami ng evaluation mas lalo ako dahil ako ang may gusto mg annulment na ito.

Sa akin naka focus ang mga tanong kaya naka kailangan ko mag handa sa mga unexpected questions sa akin.

Gusto ko mapadali ang process na ito upang maka kilos na ako ng malaya kasama ang anak ko. Na hindi ko na kailangan mag tago, nag bihis muna ako at binihisan ko din ang anak ko bago kami bumaba.

“Nay? Aalis po pala ako sa linggo gusto ko po kayo isama, kasi wala naman po akong kasama sa bahay ko doon..” pag kausap ko kay nanay Carmen.

“Saan mukhang malayo ata yan? Paano ang trabaho mo?” Tanong ni Nanay sakin..

“Mommy aalis po tayo?” Tanong ng anak ko, tumango ako at nginitian ito.

“Yes sweetie, pupunta po tayo sa Pilipinas may kailangan kasi akong iprocess na papers..” sagot ko kay nanay at sa anak ko.

“Okay sige, mag iimpake na ako biyernes pa lang ng gabi..” sagot nito na kina ngiti ko.

“Pati po si Nida, ako na po bahala sa gastos basta ang passport niyo dala niyo at mga dokumento.” Paalala ko sa kanila.

Tumango ito at hinain na ang pagkain, sama-sama kami kumain habang ang anak ko ay hinayaan ko ito kumain mag isa. Kahit makalat pa itong kumain, kapag inawat mo naman kasi si Louvre ay iiyak lang kaya hinayaan ko ito.

Sinubuan ko ito ng paborito nitong kalabasa na kanyang kinain naman. Ulam kasi namin ay pinakbet, kahit paano may Filipino market dito kaya nakakain kami ng pang pinoy.

“Ilang araw po tayo mananatili sa Pilipinas?” Tanong ni Nida sakin.

“Hmm hindi ko alam e, hanggang matapos siguro ang annulment ko sa dati kong asawa..” sagot ko dito.

“Madadalaw ko pa ang magulang ko..” wika nito tumango ako at tipid na ngumiti.

Against man si Boss Flame sa kagustuhan ko tungkol sa annulment wala na rin akong rason para manatili sa marriage na ito. Na hindi naman ito mag wo-work, kaya mas magandang tapusin na ito..

Matapos namin kumain pinatulog ko ang anak ko binabasahan ko ito favorite niyang Snow White story. Nang masigurado ko na itong tulog dahan-dahan ako tumayo at kinumutan ko ito ng maayos. “Goodnight my home..” bulong ko at humalik ako sa malambot nitong buhok.

Umupo ako sa pang isahang sofa at binuksan ko ang laptop ko na sana hindi ko na ginawa.

Nagtungo ako sa Philippines Daily News, kitang kita ko ang bumungad sakin ang tungkol kay Val at base dito— he held the party to announce his new girlfriend on public.

Naka published din sa article ang tungkol sa pag process ng annulment namin. Ngumisi ako at umiling, “Tulad ka lang ng iba..” bulong ko at nag binasa ko pa ang iba.

Kahit pakiramdam ko na may tumutusok sa puso ko mas gugustuhin ko na tiisin ito at lunukin na lang ito. Dahil kaunti na lang matatapos na ang pag tatago ko, nilingon ko anak ko.

“Kahit anong mangyari hindi nila pwede malaman kung sino ka sa buhay ko, kahit saan pa ako umabot..” bulong ko.

“Kahit mag bayad ako ng tao para lang maging ama mo gagawin ko..” bulong ko at nag scroll pa ako.

Nabasa ko ang pagka huli kay Boss Damon dahil nanapak pala ito ng General sa isang bar na kanyang pag mamayari. Kahit nakulong ito naka labas ito agad at muling nanuntok.

Natawa naman ako sa ginawa ng isang ito, hindi ko alam paano nakakaya ni Boss Flame ang isang ito na napaka tigas ng ulo.

Muli kong binalik sa unang article ang binabasa ko, “Kaya pala pumayag kana sa annulment may bago na..” naka ngisi lang ako at kinuha ko ang cellphone ko nagpadala ako ng mensahe kay Attorney gamit ang email ko.

Sinabi ko dito na gusto ko madaliin na ang process kahit mag kano ibabayad ko, wala na akong pakialam ang importante sakin matapos ito.

Dahil kailangan ko din bumalik ng France dahil dito na ang buhay ko, ngunit habang nasa Pilipinas ko susubukan ko tumanggap ng trabaho bilang assassin.

Masasabi ko na kahit kaunti namiss ko na rin maging assassin simula ng matapos ang huling mission ko ay— tumahimik ang mundo ko.

Naging abala ako sa anak ko at sa pagiging CEO and President ng sarili kong kumpanya. Sinara ko ang laptop ko at nag desisyon na akong tumabi sa anak ko at niyakap ko ito ng mahigpit.