“How can you say she's dead when you haven't seen her? Bakit hindi mo muna hanapin ang bangkay ng anak mo bago ka pumunta rito at manggulo sa kalagitnaan ng gabi? Hindi mo ba alam na malaking akusasyon ang mga sinabi mo?!" Galit na galit na bulalas ni Anita kay Armando.Hindi pa siya nakuntento roon. Nilapitan pa niya ang matandang lalaki at pinagduduro ito habang paatras nang paatras si Armando.“Sinong nagsabi sayo na patay na si Ms. Rosie, huh? Sino ang nagsabi sayo ng kabaliwan na yan?” Lumikot ang mga mata ni Armando, hindi malaman kung ano ang isasagot kay Anita.He couldn't say it. Hindi niya masabing ang kanyang anak na si Ivy ang nagsabi sa kanya na pinatay ni Sebastian ang kanyang anak na si Rosie kaya hindi nito mahanap kahit na anong gawin niya.Nang marinig niya ang balitang iyon kay Ivy ay nagpakalunod siya sa alak at pagkatapos ay basta na lamang sumugod sa villa ni Sebastian para muling manggulo. Kahit na iyon ang totoong nangyari, hindi pa rin kayang sabihin ni Arman
Ilang oras lang ang lumipas nang mapansing niyang unti-unti nang lumiliwanag sa labas. Marahas na bumuntong-hininga si Rosie at napangisi na lamang nang i-close niya ang tab sa kanyang computer.It was completed. 40% of the nickel to be traded in a month is now in her hands. With this thing, she has enough bargaining chips to negotiate with Sebastian.Samantala, tahimik na nakatayo si Sebastian habang may hawak na baso, tinatanaw ang villa ni Elton sa ‘di kalayuan.Limang taon na ang lumipas magmula nang itaga niya sa bato na hinding-hindi na siya babalik pa sa villa na iyon dahil sa takot na bumalik sa kanyang alaala ang lahat, at hindi niya makontrol ang kanyang emosyon.Ngunit nang sandaling tumapak siya sa bahay na iyon, ramdam niya ang pagkalma ng kanyang puso. Ni hindi siya nakaramdam ng lungkot. Could it be that time can really dilute everything? Including the unforgettable past?Ni hindi rin siya nakatulog nang gabing iyon dahil sa kakaisip sa mga nangyari.Nang makaalis sila
Sinubukang tawagan muli ni Sebastian ang numero, ngunit hindi na niya ito macontact pa. Tanda na hindi na siya nais makausap pang muli ni Spectra.Inutusan pa niya ang kanyang tauhan upang i-trace ang numero at kung sino talaga ang may-ari nito. Ilang minuto lang ang lumipas ay bumalik kaagad ang lalaki.“Boss, nasa Manila naka-pin ang location ng number. Luma na dahil limang taon nang ginagamit ng may-ari na si Ayanna Trinidad,” pahayag ng kanyang tauhan sa kanya.Inaasahan ni Sebastian na magrereact ang kanyang puso sa oras na marinig ang pangalan na iyon, ngunit hindi na. Marahil ay dahil napatunayan na rin niya na hindi nga talaga ito si Ayanna at totoong ginagamit lamang ni Spectra ang impormasyon ng dati niyang nobya.Padarag na naupo si Sebastian sa sofa habang hinihilot ang kanyang ulo. Isa lang ang ibig-sabihin ng kanyang nalaman ngayon. Ayanna is indeed dead at hindi na ito babalik pa sa kanya. Sobrang tanga niya para paniwalaan na maaari pang buhay ito.“Hello, Mr. Trinidad
“Basti, wait! You can't go in there! You’re trespassing!”Mabilis na hinabol ni Elton si Sebastian na nasa hagdan niya at doon lamang niya napagtanto ang isang bagay.“Great. So, you can see now, huh? Masaya ka ba sa pagpapanggap mo na bulag ka?”Samantala, huli na napagtanto ni Rosie ang kanyang ginawa. Ilalock na sana niya ang pintuan ngunit muli siyang lumabas.“Aray—!” She hissed nang bumangga siya sa tila pader. Nang tingnan niya kung sino ito, nanlaki ang mga mata niya nang makita si Sebastian.“Get out of the way. Where is Spectra?” bulalas ni Sebastian at tinulak siya saka tuluyang pumasok sa silid.Sebastian’s eyes were burning. Napangiwi naman si Rosie nang tumama ang kanyang likuran sa wall, ngunit agad siyang dinaluhan ni Elton. Tiningnan pa siya nito nang malumanay—-tila humihingi ng pasensya.“Basti, hold on, damn it! This is my house. You think everywhere is your territory, you can go wherever you want. Umalis ka na.""Get out of the way!” Halos hiyaw sa kanya ni Sebast
Hindi man lang nakaramdam ng pagdududa si Armando sa sinabi ng kanyang asawa dahil sa pagtaas ng blood pressure niya at sakit ng ulo niya. Ramdam na ramdam niya iyon.“I am warning you, Reniella. Don’t ever let your daughter go,” banta niya sa kanyang asawa nang tumayo na siya.Tinuro ni Reniella ang susing hawak niya. “Nasayo ang susi, Armando. Paano ko naman pakakawalan ang anak natin? A kitchen knife to chop the door?"Tinitigan pa siya ni Armando nang ilang segundo bago tumango bilang pagsang-ayon.“Fine, Kukuha lang ako ng gamot.”Tahimik ngunit ramdam pa rin ang galit ni Armando sa buong bahay habang patungo siya sa kanilang silid ng kanyang asawa para kumuha ng gamot. Sinundan lang siya ng tingin ni Reniella, at nang tuluyan na siyang nawala sa paningin ng babae, dali-dali niyang kinuha ang spare key ng silid at tinawag ang kanyang anak.“Stop crying, Ivy. Bilisan mo na’t lumabas ka na habang wala pa ang ama mo,” bulong niya sa kanyang anak.Mabilis na pinalis ni Ivy ang ka
Hindi makapaniwala si Ivy sa narinig niya mula kay Seymour. She had surgery three years ago and has recovered a lot. Mamahaling bath with fragrant essential oil ang kanyang pinapaligo, pati na ang pabangong gamit niya. Imposibleng amoy body odor pa rin siya!Hindi na niya inalintana ang pawis sa katawan niya dahil nag-alala siya na baka hindi na siya mahintay ni Seymour kaya naman tinakbo na niya ito.“No, Seymour…” sambit ni Ivy at pasimpleng inamoy ang sarili. “Baka… baka yung driver na naghatid sa akin dito ang may body odor. Hindi niya kasi binuksan ang bintana. Halos mahimatay na nga ako sa init!”Napanguso si Ivy at sinulyapan ang kanyang wrist watch. Muli niyang binalingan si Seymour nang lumipas na ang halos isang oras.“Anyway, my dad has my ID and other documents. Can you talk to the people in the Real Estate Bureau and get it for me without any documents? You can do that, right?" Nag-aalangang tanong ni Ivy kay Seymour at ngumiwi.Makapangyarihan ang pamilya Villafuerte kay
Dahan-dahang binuksan ni Ivy ang pintuan ng silid. Tumambad sa kanya si Berta na nakaupong de-kwatro habang nanonood ng TV. Dinig sa silid na iyon ang malakas na halakhak nito hanggang sa mahulog na siya mula sa kinauupuan niya.Napangiwi si Ivy sa kanyang nakita. Sa sobrang pangit ng itsura ni Berta ay hindi niya ito matingnan nang matagal, lalo kapag tumatawa ito. Sigurado siyang kapag tinitigan niya ito ay masusuka lamang siya.“Sinabi ko bang pumasok ka rito? Umalis ka na.”Natigilan si Ivy sa kanyang narinig at tila lalong kinilabutan nang marinig ang boses na iyon ni Berta. Pati ang kanyang boses ay sobrang sama gaya ng kanyang itsura! Wala bang maganda sa taong ito?Halos ihagis ni Ivy ang tray ng pagkain na dala at tumakbo palabas!Sinubukan niyang kalmahin ang kanyang sarili, ngunit tumatapon na ang pagkain sa tray dahil sa labis na pangangatal ng kanyang mga kamay.“Um… B-Berta, dinalhan lang kita ng pagkain” Nanginginig niyang sinabi at walang tingin na pinatong ang tray sa
Sa tuwing tumitigil sa pagsigaw si Ivy ay siya namang pagtusok sa kanya muli ni Rosie kaya muli itong naghihisterya.“Help! Please help me! Is there someone outside?!"Inabot na sila ng halos kalahating oras doon at tila pagod na si Ivy sa kakasigaw ngunit hindi pa rin tumitigil si Rosie.“ Help…”“Lumabas ka na.”“No…Please leave me alone.”Ivy was still huddled under the bed, her voice completely hoarse and she could only make very small sounds.Doon lang din niya napagtanto ang lahat. Hindi multo ang kumatok kanina kundi si Berta! Gayunpaman, mas nakakatakot pa rin ang mukha ng katulong na ito kaysa sa totoong multo kaya hindi siya makalabas.“Takot na takot ka ba sa akin?” Tanong ni Rosie kay Ivy.Pagkatapos maglagay ni Rosie ng makeup at disguise ay hindi na niya tiningnan pa ang kanyang sarili sa salamin dahil agad siyang pumunta sa silid ni Ivy, kaya hindi siya sigurado sa kung ano man ang itsura niya ngayon.“W-who wouldn’t? You’re scarier than an actual ghost! Layuan mo ako!