Chapter 4

Naalimpungatan ako ng makaramdam ng kaunting ginaw. Marahan kong binuksan ang aking mga mata. Sa una ay may kalabuan pa ang aking nakikita, ngunit hindi nag-tagal ay luminaw rin ito. Nang tuluyang makita ang kabuuhan ng paligid, mabilis akong napabangon dahilan iyon para makaramdam ako ng kirot sa ulo. Agad na inabot ng aking kamay ang aking ulo, bago marahan itong hinilot. I looked around hanggang sa mapag-tanto na hindi pamilyar sa akin ang kwartong kinaroroonan ko ngayon. White and grey ang theme ng kwarto, simple pero sumisigaw ng karang-yaan. 

Nasan ba ako?. 

Marahan akong bumaba sa malambot na kama. I kept on hissing dahil kumikirot talaga ang ulo ko. Nakababa na ang aking mga paa sa sahig, ngunit nanatili akong nakaupo sa kama upang maalis ang kaunting sakit sa aking ulo. Ipinilig ko ito, at handa na sanang tumayo ng biglang bumukas ang pintuan ng silid na ito.

Nakatuon lamang ang attention ko sa kanya, hanggang sa tuluyan siyang makapasok sa loob. Isinara nito ang pintuan, bago marahang lumakad papalapit sa side table ng kama. May dala itong tray na nag-lalaman ng mga pag-kain at inumin. Nakatuon lamang ang attention ko sa kanya, hanggang sa tuluyan niyang ibinaba ang hawak niyang tray. Tinapunan ako nito ng tingin, bago tumingin sa kanyang relo.

"You should eat now. Dinner time is about to end soon. After you eat, drink your medicine and take more rest...Gwen"

Marahas na napapikit ang aking mga mata, nang muling maramdaman ang kirot ng aking ulo. At sa puntong iyon, tila may mga ala-alang gustong maalala ng aking utak. Humigpit ang hawak ko sa cover kama ng mas lalo pang sumakit ang aking ulo. Nag-pakawala rin ako ng mahihinang d***g, hanggang sa maramdaman ko ang dalawang kamay na nakahawak sa tigkabilang side ng aking ulo. Naramdaman ko rin na marahan niyang minamasahe ang aking sentido. Sa hindi malamang dahilan, biglang nag-relax ang aking katawan at ganoon narin ang aking utak. At dahil doon, nag-pasya akong imulat ang aking mga mata. Ngunit laking gulat ko na lamang ng mapag-tanto kung gaano kami kalapit sa isat-isa. He's looking down on me habang patuloy na minamasahe ang aking sentido. Walang kurap-kurap ang aming mga mata. Hindi ko rin malaman kung bakit nakayanan kong labanan ang kanyang mga titig. And those eyes, there's a lot of emotions playing inside that makes me wonder. Ngunit dalawang emosyon ang siyang mas nangingibabaw sa lahat. Lungkot at pananabik.

Ilang minutong pag-titig ang ginawa namin, hanggang sa tuluyang bumalik ang aking ulirat, at agad na nag-iwas ng tingin sa kanya. Inilayo ko rin ng bahagya ang aking ulo, dahilan para mabitawan at matigil siya sa pag-mamasahe sa aking sentido. He sighed loudly, bago ito tumayo ng tuwid.

"Don't force yourself to remember your past. It will not be good for you, Gwen".

Muling nablangko ng panandalian ang aking utak, nang muling marinig sa kanya ang second name ko. Marahan kong ipinilig ang aking ulo, upang pigilan ang mag-isip ng kung ano-ano, tulad ng kanyang sinabi. Ngunit, bakit kaya ganon?. Bakit sa tuwing binanggit niya ang second name ko, biglang kikirot ang aking ulo at may mga ilang imahe at boses ang biglang lilitaw sa ulo ko?. At bakit rin sa tuwing tinatawag niya ako ng 'Gwen', bakit bumibilis ang tibok ng puso ko?. Isn't weird?. Should I go to the hospital para ma-check ako?. 

"H-how did you know about my past?" Ang hindi mapigilang tanong ko sa kanya.

He looked at me for about five seconds, bago ibaling ang kanyang attention sa mga pag-kain na dala niya.

"Your parents told me" maikling sabi nito, bago iabot sa aking ang isang baso ng tubig. Marahan ko naman itong tinanggap bago uminom.

"Are you close with them now?" muling tanong ko na siyang ikinalingon niya sa akin.

"I've been close with them since....we were young"

Kumunot ang aking noo, at nag-salubong rin ang aking mga kilay dahil sa pag-hina ng kanyang boses, na tila ba ay ayaw niya itong iparinig sa akin. Ang unang part na sinabi niya ay malinaw sa akin, ngunit ang huli ay talagang malabo na sa aking pandinig.

"Since what?" nang-uusisang tanong ko sa kanya.

Bago ito sumagot, kinuha niya sa kamay ko ang baso ng tubig bago ibinalik sa tray.

"They're my parent's friends, right?. So I've known them since I was young" sagot nito na siyang ikinatango ko na lamang.

"Here. Eat your dinner first, then take your medicine" huling sabi nito bago ibigay sa akin yung tray na nag-lalaman ng mga pag-kain. Bago kuhanin sa kanya ang tray, muli akong bumalik sa kama at umayos roon ng upo. Ibinaba naman niya sa harap ko ang tray, bago nag-lakad patungo sa isang couch na narito sa silid. Nag-simula na akong kumain, habang siya naman ay nakatutok ang attention sa kanyang cellphone.

Lumipas ang ilang minuto hanggang sa tuluyan na akong matapos kumain. Kinuha ko ang isang tableta bago ito ininom. Matapos uminom ng gamot, ibinalik ko ang tray sa side table ng kama na siyang dahilan para makuha ko ang kanyang attention.

"Done?" tanong nito na siyang ikinatango ko sa kanya. Tumayo ito at muling lumapit sa kama.

"Anong oras na?. Baka hinahanap na ako sa bahay"

"8 pm. I already inform your parents about you... staying here for tonight".

Halos lumuwa ang aking mga mata sa kanyang sinabi. Halos mapatid rin ang aking litid sa leeg dahil sa mabilis kong pag-lingon sa kanya.

"W-what?" gulat na tanong ko rito.

"Are you deaf?. I really hate repeating my words, Gwen" malamig nitong sabi na siyang ikinatikom ng bunganga ko.

Tsk. Bakit ang sungit ng lalaking ito?. Nag-tatanong lang naman ako, dahil baka namali lang ako nang dinig.

"Whatever. Where is my bag then?" Masungit ko ring tanong sa kanya.

Hindi naman ito nag-salita, subalit itinuro niya kung saan naroon ang bag ko. Agad akong bumaba sa kama, bago lumapit sa glass coffee table kung saan doon nakapatong ang bag ko. Inis kong kinuha ang aking cellphone at agad itong binuksan. Muli akong nagulat ng makitang tinadtad ako ng miscall at message mula sa boyfriend ko.

Agad kong tinawagan ang kanyang number. Wala pang dalawang ring ay agad ko ng narinig ang kanyang boses.

"Zevianna, where the h*ll are you?"

Agad kong nailayo ang cellphone sa aking taynga, at agad na napa-buntong hininga. Marahan ko ring kinagat-gat ang aking kuko dahil hindi ko alam ang sasabihin ko sa kanya.

"Zevianna!"

"S-sorry" 

"Where are you?. Kanina pa kita tinatawagan pero lahat ng iyon ay hindi mo sinagot!. Alam mo bang kanina pa ako nag-aalala sayo, huh?"

"I'm really s-sorry, babe. Nag-karoon lang ng kaunting problema kaya hindi ko namalayan na tumatawag ka. I'm sorry, okay?. I love you" sa huling tatlong words na sinabi ko, napalingon ako sa Caspian ng marinig ko ang mahinang mura nito. Kumunot rin ang aking noo ng mapansin na tila ay dumidilim ang kanyang awra na siyang ikinakaba ko sa takot.

Anong problema ng lalaking ito, at tila mukhang papatay na ngayon?. Nabalik ang attention ko kay Marco ng marinig ko ang kanyang boses.

"So where are you, now?. Should I pick you up?. I wanna see you right now, babe"

Gumuhit ang malaking ngiti sa aking labi ng marinig ang malambing nitong boses. Isa sa katangian ni Marco yung magalit, ngunit wala pang isang oras agad lalambing ang boses nito.

"Me too, bab--Ay palaka!!" Napatalon ako sa gulat at agad na lumingon kay Caspian ng makarinig ako ng tila ba nabagsak na bagay. Sa lakas ng tunog noon, nakarating iyon sa kabilang linya.

"Ano iyon, Zevia?. Anong nangyayare dyan?" Tanong ni Marco sa kabilang linya kaya muling natuon sa kanya ang aking attention.

"Sorry. May nahulog lang. Saglit lang okay?" sabi ko bago tinakpan ang speaker ang cellphone ko upang wala siyang marinig.

"What are you doing?. Nag-wawala ka ba?. May galit ka ba sa closet na iyan?" nag-tatakang tanong ko kay Caspian. Halos mapa-atras naman ako sa kinauupuan ko ng masama siyang tumingin sa akin. What's with his aura?. Nakakatakot!.

"Is that your boyfriend you are talking the first day we met, huh?!" may halong inis at galit na tanong nito sa akin.

Nag-salubong ang aking mga kilay dahil sa kanyang sinabi. 

"Babe, papatayin ko muna itong tawag, okay?. I will call you back, may aayusin lang ako. I love you" matapos kong sabihin iyan, hindi ko na inantay pa ang sasabihin ni Marco at agad na pinatay ang tawag.

Ibinalik ko ang aking attention kay Caspian na ngayon ay kaunting tulak na lamang ay siguradong sasabog na sa galit.

"Ano bang problema mo?. Yes, boyfriend ko nga yung kausap ko, may problema ba doon, huh?. Noong una pa lang ay alam mo ng may boyfr---"

"And you already knew, we'll going to marry each other!!" Galit nitong turan na siyang ikinatayo ko sa kinauupuan ko. Galit siyang nakatingin sa akin, at ganoon rin naman ako sa kanya.

"Oo!. Alam ko!. Pero alam mo rin na hindi ako mag-papakasal sa iyo, dahil unang-una hindi kita gusto!. At higit sa lahat may boyfriend na ako at malapit na kaming ikasal!!" halos sigaw ko sa kanya.

Mas lalong dumilim ang awra nito, kaya naman muli akong nakaramdam ng takot. Mabilis ang mga hakbang nito na lumapit sa akin, dahilan iyon kung bakit napaurong ako. Ngunit dahil nga malapit lang ako sa couch na inupuan niya kanina, bumangga roon ang aking paa dahilan para mawalan ako ng balanse. Halos ipag-siksikan ko na ang sarili ko sa couch na iyon ng tuluyan siyang makalapit sa akin. Bahagya siyang yumukod at mahigpit na hinawakan ang dalawa kong braso. Nag-liliyab sa galit ang kanyang mga mata na ikinatibok ng mabilis ng aking puso.

"You will never be his wife, Gwen!. Sa akin ka lang!. Ako lang ang may karapatan na pakasalan ka, at hindi ang gagong iyon!. Naiintindihan mo ba, huh?!. You are mine!. Mine alone!. Kahit na anong mangyare tayong dalawa ang ikakasal!. Hindi mo matatakasan ang matagal ng nakaplano. Even you have a fvcking boyfriend, I don't care!!. I'll do everything to get you, Gwen. I've been waiting you for so long, and now you are here, I won't waste this chance to let you disappear from my sight...ever!. His just your boyfriend, and I am your soulmate, Gwen. I will not let that bastard to take you away from me!. I can kill, Gwen. I can!."