Caspian Alexander Buenaventura

Kasalukuyan akong narito sa loob ng sasakyan ng aking mga magulang. Hindi ko alam kung saan man kami pupunta ngayon ng ganitong oras. Dapat ngayon ay natutulog na ako sa malambot kong kama, ngunit pinuntahan ako ng aking nanay sa silid at sinabi na may importante daw kaming pupuntahan. At first nag-tataka ako kung bakit pati ako ay kasama. Usually kasi sila lang ni papa ang umaalis ng bahay or minsan ay kasama nila si kuya. And now, nag-tataka ako kasi this is the first time na isinama nila ako sa kung saan man sila pupunta. 

Kanina ko pa rin pinag-iisipan kung saan man kami pupunta, ngunit na kahit na anong isip ko ay walang ideya ang pumapasok sa aking utak. Hindi naman makitid ang utak ko, kaya pakiramdam at nararamdaman ko na tila ba ay may mali sa ikinikilos ng mga magulang ko. They keep on saying na dapat daw ay kaaya-aya akong tingnan. Kaya nga pinag-suot ako ni mama ng dress na sobrang yumakap ng mahigpit sa aking katawan, kaya naman kitang-kita ang hubog ng aking katawan. Hindi man sa pag-mamayabang, ngunit maraming nag-sasabi na maganda daw ang hubog ng aking katawan. Maganda rin raw ako at tama lamang ang tangkad para sa isang babae. Maraming pumupuri sa akin, at tanging pasasalamat lamang ang ginagawa ko. Hindi ko naman kasi alam ang dapat na sabihin maliban sa mag-pasalamat sa papuri nila, hindi ba?. 

Habang nasa byahe, hindi ko maiwasan ang hindi isipin kung saan ba talaga kami pupunta ng ganitong oras. 8pm na ng gabi at talagang nakakaramdam na ako ng antok. Dapat ngayon ay nag-papahinga na ako dahil bukas ay marami na naman akong gagawen. Isa akong teacher sa isang kilalang paaralan dito sa bansa. Tatlong taon na akong nag-tatrabaho doon as an English teacher. So far, maganda naman ang pakikitungo ng mga studyante sa akin. Malapit rin ako sa section na hinahawakan ko. Mababait kasi ang mga naroon at nakikita ko rin sa kanila kung gaano sila nag-aaral ng mabuti. Pinakakatutukan ko ang section ko, dahil gusto ko walang maiiwan sa kanilang lahat. Gusto ko na once umangat na ang isa sa kanila, gusto ko na pati ang iba ay aangat rin.

Tuluyang lumipas ang mga oras at sa wakas ay nakarating narin kami sa lugar na pupuntahan namin. Nang makalabas sa kotse, agad na napako ang aking attention sa isang malaking restaurant. Kung hindi ako nag-kakamali, ang restaurant na ito ay pag-mamay-ari ng pamilyang Buenaventura. Sa labis na pag-tataka, lumapit ako sa aking ina upang mag-tanong.

"Mom, what are we doing here?" Napupuno ng pag-tatakang tanong ko sa kanya. Imposeble naman na kakain kami ng dinner dahil nag-kain na kami kanina. 

"May mga tao nag-hihintay sa atin sa lugar na ito, Zevianna. Kaya naman ihanda mo ang iyong sarili" nakangiting sabi ni mama.

"Let's go?" Tanong ni dad bago in-offer ang kanyang dalawang braso sa amin ni mama.

Wala naman akong nagawa kundi ang humawak sa kaliwang braso ni papa, bago nag-patianod sa pag-pasok sa malawak na entrance ng restaurant na ito.

Kahit na nasa labas ka pa lamang nito, masasabi mo na agad kung gaano kaganda ang lugar. And if you go inside, siguradong hahanga ka sa taglay na kagandahan ng loob. Silver and gold ang theme ng lugar. May malaking golden chandelier sa itaas. Kapag papasok ka pa lang sa loob, makikita mo na agad ang mahabang red carpet na siyang nag-sisilbing hallway. The place is so breathtaking. Idagdag mo pa na may ikalawang palapag ang restaurant na ito. Sa itaas, doon makikita ang mga vip table. Para iyong isang malaking silid tapos may malawak na table sa gitna at maraming upuan. Ginagamit iyon ng ilang customer na ayaw sa maingay na paligid. Ginagamit iyon para sa mga private celebration ng isang pamilya. Meron rin namang good for two para sa mag-asawa o mag-kasintahan na nais ng privacy. Minsan na akong nakapunta rito, kaya naman pamilyar na ako sa lugar. 

Nag-patuloy ang lakad namin, hanggang sa makarating kami sa second floor. Nag-tataka man ay wala na akong nagawa kundi ang sumunod kila papa. Nakarating kami sa huling vip-room na agad namang kinatok ni papa ang pintuan. Tatlong katok ay nakarinig na kami ng boses mula sa loob, na pinapahintulutan na kaming pumasok. Marahan ang pag-bukas ng pinto, hanggang sa bungad sa aking mga mata ang tatlong taong naroon. Kumunot ng sobra ang aking noo ng makilala kung sino iyon.

The ' Buenaventura ' family.

A-ano ang ginagawa nila rito?. Don't tell me, sila yung mga taong tinutukoy ni mama kanina?. N-ngunit, mag-kakilala sila?. Paanong nangyare iyon?. Kilala ang pamilya ng mga Buenaventura sa pagiging mailap nito sa lahat. Bilang lamang ang mga taong malalapit sa kanilang pamilya. Kaya naman nakakapag-taka kung bakit sila ang taong narito.

"Good evening Mr and Mrs. Buenaventura. Kanina pa ba kayo rito?. Pasensya na kung natagalan kami" hinging paumanhin ni papa sa dalawang tao na hindi naman gaanong katandaan. Kaedaran lang sila ng mga magulang ko. And I think nasa 40's na sila.

"Ayos lamang iyon, Arthur. And please, drop the formalities. Para namang hindi tayo mag-kaibigan" natatawang sabi ni Mr. Buenaventura na siya namang ikinatawa ng papa ko.

Mag-kaibigan...sila?.

W-what?.

Sa loob ng dalawampu't tatlong taon na nabubuhay ako sa mundong ito, bakit ngayon ko lang nalaman na kaibigan pala ng mga magulang ko ang kilalang pamilya ito?.

W-wow. That was so amazing!. I didn't really expect na mag-kaibigan pala ang mga ito. Alam kaya ni kuya ang tungkol sa bagay na ito?. Should I feel honored matapos malaman na kaibigan ng mga magulang ko ang pamilya ng mga Buenaventura?. Or maybe, I should just shut up. Ayaw kong tumalon sa tuwa sa harap nila at mapag-kamalang baliw. Sapat ng kinikimkim ko ang sayang nararamdaman ko ngayon.

Bakit ako masaya?. Wala lang, pakiramdam ko lang na malaking achievement itong nalaman ko. Don't mind me.

Nabalik ang aking attention sa aking magulang at sa mag-asawang Buenaventura. The way they speak tila ay galing sila sa isang royal family. Napaka-pormal ng kanilang ayos. And even may katandaan na sila, makikita parin ang ganda ng kanilang mga mukha. Ilang minuto kong pinakatitigan ang mukha nila. Ito kasi ang unang beses na nakita ko sila ng malapitan. Sa ilang minutong pag-titig sa kanila, isang pares ng mga mata ang siyang nakaagaw sa aking attention. Marahan ang aking pag-lingon sa gawing iyon, hanggang sa tuluyang nag-tagpo ang aming mga mata. Ang mga mata na iyon ay kulay tsokolate. Napakagandang titigan, ngunit ang mga ito ay walang emosyon na makikita. Binaybay ng aking mga mata ang kabuuhan ng kanyang mukha. 

Pag-hanga ang aking naramdaman ng makita ang kanyang perpektong mukha. Tila iginuhit siya ng isang propesyonal na artist. Walang ano mang kamalian ang makikita sa kanyang mukha. Sobrang out of the words kung ilalarawan mo ang kanyang itsura. Ngunit ang kagandahan ng kanyang mukha ay  walang ano mang emosyon ang makikita. His whole being scream power and authority. Bahagya akong nakaramdam ng takot ng muling bumalik ang aking mga mata sa kanyang walang buhay na mga mata. He is still looking at me, at mas lalong lumalim ang kanyang titig na siyang nag-patibok ng mabilis sa aking puso...dahil sa kabang nararamdaman ko. Ang kanyang mga mata ay parang isang scanner na pinag-aaralan ng mabuti ang buo kong pag-katao. Takot ang siyang rumihistro sa akin, ng makita ko ang kanyang nakakatakot na ngisi. 

Laking pasasalamat ko naman ng tinawag ni mama ang aking pangalan, dahilan para mabali ang tingin ko sa hindi kilalang lalaki.

"Zevianna, halika na at maupo" sabi ni mama kaya naman agad akong lumapit sa kanyang tabi at doon naupo. Ngunit nakaramdam ako ng pagka-ilang ng mapag-tanto na nasa tapat ko lamang pala nakaupo yung lalaki.

"Siya na ba ang bunsong anak nyo, Anna?" Tanong ni Mrs Buenaventura kay mama kaya natuon sa kanya ang aking attention. Bahagya pa akong nagulat ng makitang nakatingin pala lahat sila sa akin.

"Oo, Divenna. Siya na nga ang bunso naming anak. Zevianna, say ' hi ' to your tito and tita"

At tulad ng utos ni mama, agad akong bumati sa mag-asawa bago ibalik sa plato ang aking attention. Ngayon ko lang napansin na nakahain na pala ang mga pag-kain na kanina ay wala naman nong pumasok kami rito.

"Napakagandang bata naman niya. Sigurado akong maraming nag-kakagusto sa iyo, Zevianna" sabi ni Mr. Buenaventura kaya tanging naiilang na ngite lamang ang isinagot ko sa kanya.

Kahit kailan ay hindi talaga ako nasanay na nakikipag-usap sa mga kakilala o mga kaibigan ng aking mga magulang. 

"Kung ganon, anong trabaho mo ngayon, hija?"

"Isa po akong t-teacher" nauutal na sagot ko na siya namang ikinatawa nila.

"Masyado kang tense, hija. Don't worry hindi naman kami istrikto" natatawang sabi ni Mrs. Buenaventura kaya bahagya na alamang akong napangite.

Ilang minuto ang lumipas, tanging ang mga magulang ko lamang at ang mag-asawang Buenaventura ang mga nag-uusap. Wala akong maintindihan dahil puro about sa company ang pinag-uusapan nila. Hindi rin naman ako interesado sa pinag-uusapan nilang apat. Nakatuon lamang ang attention ko sa aking cellphone. Ngunit kapag kinakausap o nag-tatanong naman sila sa akin, syempre agad naman akong sumasagot. Habang yung lalaking nasa tapat ko naman ay para bang may sariling mundo. Tahimik siya habang umiinom ng wine. Hindi narin ako nag-lakas pa ng loob ng tinginan siya dahil sa nakakatakot niyang awra.

Makalipas ang ilang minuto muling nag-salita si Mrs. Buenaventura na siyang ikinaangat ng aking tingin.

"Oo nga pala, hija. Siya si--"

Ang balak na pag-papakilala ni Mrs. Buenaventura sa lalaking kanina pa tahimik, ay agad na naputol ng mag-salita ang lalaki. Natuon ang attention ko sa kanya ng marinig ang kanyang malamig at malalim na boses.

"Caspian Alexander Buenaventura"