Warning 18+ Lucas' POV Pagdating namin sa aking bahay ay agad binuksan ni Boral ang higanteng pinto at lumantad sa amin ag isang mahabang pulang carpet papunta sa aking upuan. Isang ngiti ang nabuo sa aking labi habang tinitignan ang aking upuan na kay tagal kong hindi nakita. Lumakad ako palapit doon kasabay nila Rell at Lucio sa aking tabi. Hinimas ko ito bago ako naupo. Pinagkrus ko ang aking mga binti habang nakatingin nang diretso kay Boral. "Get them here." Nakayuko siya at nakaluhod. "Yes, My Lord." Mabilis siyang nawala sa aking paningin at ako naman ay naghanda ng dalawang upuan para kina Rell at Lucio. Namiss ko ang amoy ng lugar na ito, ang tanawin sa malaking binatana sa aking gilid at ang amoy na nanggagaling sa aking hardin mula sa mga bulaklak na ako mismo ang nagtanim. "Lucas?" Tumingin ako kay Lucio, may pag aalala ang ekspresyon sa mukha. "Sasagutin ko lahat ng katanungan niyo pero hindi sa oras na ito. Mamaya pagkatapos
Lucas' POV "Ah..... Ang sakit ng ulo ko." Hindi ako nakatulog buong gabi kahit na ang sabi ko ay pagod ako at gusto kong magpahinga. Mabigat ang katawan ko at ayaw kong bumangon ngunit...... kailangan kong pumunta sa lugar na iyon upang makuha sa taong 'yon ang napakaimportanteng bagay na iyon. "Lord, it is time for your bath." Akmang sisigaw ako nang maalala ko na ang lahat ng mga kailangang gawing paglilinis ng katawan kahit na ang pagbibihis ay trabaho nila. Nasanay ata ako masyado sa buhay na 'yon. "Lord?" Bumaling ako sa kaniya at tumango, sensyales na maaari na siyang lumapit sa akin. Inalalayan niya ako kahit na hindi naman talaga kailangan, siya rin ang naghubad ng aking damit at habang inilalagay ang mga maruruming-hindi naman talaga marumi ako naman ay umupo sa loob ng bathtub. Kung ako pa rin ang Lucas noon malamang ay ilang araw....buwan kong suot ang mga damit na 'yon. Butas butas man, gula-gulanit o amoy patay na daga ay wala akong pakialam b
Lucas' POV I never expected myself to reach his house this long, dati naman ay hindi ako inaabot ng isang oras para maakyat ang bundok na ito pero ngayon, isang oras bago ko narating ang bahay niya. Tatlong katok ang ginawa ko pagkatapos kong tumayo nang maayos sa harap ng kaniyang pinto. Maliit kung titignan ang kabuoang bahay at simple lang ang dekorasyon. Bumukas ang pinto matapos ang isang minuto. "Sin—" Bakas sa kaniyang mukha ang gulat, may kaunting kaputlaan at may pag-awang pa ng bibig. "Snap out of it." Pumasok ako nang kusa, hindi ko na siya hinintay pang makabawi sa pagkagulat. Naupo ako sa isang eleganteng sofa na kulay pula, malambot at komportableng upuan. Hindi pa rin nagbabago ang bahay niya, malaki at maganda pa rin ang loob. Ramdam ko rin ang mahika sa bawat corner ng bahay niy—. "How?"......... There's a long silence between us. He's staring at me like he want me to give him an answer instantly. "What
Luca' POV I'd rather roll on the dirt than meet that bastard. "Iyan lang ang dadalhin mo?" Isang maliit na bag ang dala-dala niya na nakasukbit sa kaniyang balikat. Hawak naman niya ang walis niya, hindi rin mabura-bura ang ngiti sa labi niya. "Yup! Nandito na lahat ng gamit ko. Look!" Binuksan niya ang bag at ipinakita sa akin......they have this kind of bag?! Since when? This is a perfect place to hide a corpse! "Let me have this bag." I want this badly, hindi ko na kailangan mag-isip kung paano at saan ko sila ililibing. "Errr, why are you smiling like that? You're being creepy." Timingin ako sa kaniya nang masama at siya namang paggiba ng bahay niya. Mukhang wala na talaga siyang balak na bumalik dito....well, hindi rin naman siya makakabalik. "Get me one of these." Seryosong saad ko sa kaniya bago ko binitawan ang bag at nagsimulang tumakbo. Malayo pa man ay ramdam ko na ang presensiya ng mga mangkukulam sa bundok na ito, malam
Third Person's POV Sa pagdating ng mga bampira, ang mga ranggo maging sina Rell at Lucio ay hindi mapakali. Iniisip kung ano ang puwedeng gawin upang matapos agad ang laban. Kaya lang ay pagod na at malapit na ring maubos ang kanilang enerhiya, bilog man ang buwan at nadagdagan ang lakas ay hindi pa rin sapat para sa dami ng kalaban. Sa bawat makakatapat ni Lucio ay walang pagdadalwang isip niyang inihihiwalay ang ulo nito sa leeg at saka ihahagis palayo. Paulit-ulit na proseso lang, sa kabilang banda naman ay Rell na busy sa rin katulad ng lahat. Bakas ang inis at asar sa kaniyang mukha ngunit mahahalata mo ang kaunting saya. Tumalsik naman sa isang pader malapit sa may halaman si Lisencio na ngayon ay kaharap ang isa sa mga malalakas sa pila ng mga Ferus, ang kanang kamay ng matandang Ferus. Walang inaksayang oras at agad ding bumangon. Tumalon nang mataas habang nakalabas ang matutulis na kuko at saka mabigat at mabilis na umatake sa kalaban. A
Lucas' POV Agad naman akong dinaluhan ni Fenrill pero agad ring itinulak ni Moria si Fenrill palayo at niyakap ako nang mahigpit. May pag-aalala sa mukha at malapit nang umiyak. "Let go of me." Mahinang bulong ko sa kaniya. "A-are you okay? Are you hurt? I heard you screaming earlier!" He's pissing me off. Tinignan niya ang buong dibdib ko bago niya ako nginitian. "Yup, definitely fine." I'm gonna kill him later and bury him inside his magical bag. I swear! Tumingin naman ako sa kinaroroonan ni Fenril ngunit nakatalikod na siya. "Heal Lucio." Itinuro ko ang kinahihigaan ni Lucio kanina. "Why would I?" Tinignan ko siya ng masama bago pa niya naisipang sumunod. Sayang....buhat na sana ako ni Fenrill sa kaniyang mga braso. Haaa, parang napakakapal naman ata ng mukha ko para mag-isip ng ganoong bagay. Tumayo na rin ako para tignan ang lagay ni Lucio, hindi ko tuloy nagawa ang plano ko para sa babaeng iyon dahil sobrang inis ko kanina. Hindi
Lucas' POV As expected, these two are together, more like Moria is pestering Boral. Simula noong bumalik ako galing sa bahay ng mga Adalwolf ay walang oras na hindi naka dikit si Moria kay Boral. I really shouldn't have brought him here. "Moria, I believe that I gave you a job to do and I still haven't heard a single report about the details." Naka upo ako sa aking malaking upuan sa harapan ng aking mga bampira. "Oh, right. I have the whole report. Ibibigay ko mamaya mukha ka pa kaseng busy." Excuses. I would love to bring him back to his cage and let his mother take care of him. "Boral." Agad namang tinanggal ni Boral ang mga kamay ni Moria sa kaniya at lumuhod sa aking harapan. "My Lord." Magalang niyang saad habang naka yuko pa rin. "You are to take these guys under your care to train them. I believe they are being rusty now after being stock a long time inside this huge house." I need to be prepared for my dear brother. H
Lucas' POV From walking out of the maid's quarter to this dining table, Rell and Lucio won't budge. They have been clinging to me the whole time while Fenrill has this sharp look on his face. Para akong may alagang mga linta sa tuwing tatayo ako at aalis sa kasalukuyang puwesto. "Can you stop clinging onto him? I'm sure Lucas is already irritated by you." Walang tinging saad ni Fenrill sa dalawang nakakapit sa aking braso. "Inggit ka lang dahil hindi mo magawa ang ginagawa namin." Isang mapaglarong ngiti naman ang pinakawalan ni Rell gayon din si Lucio na mas lalo pang humigpit ang kapit sa braso ko. "I'll be able to, not now but soon." Ang mga nakasanayan kong mapaglarong mata ni Fenrill ay puno ng kaseryosohan ngayon. Diretso ang mga tingin niya sa akin na para bang gagawin talaga niya ang sinabi. "Too bad, that won't happen." Hindi ko alam kung dapat ba akong magsalita o kumain na lang. "Just eat." Matabang na saad ni Fenrill.
Lucas' POV Living a life that I prayed for before those big guys dragged me here is really a bliss. Dati ay nasa imahnasyon ko lang lahat at iniisip kung kailan mangyayari ang mga bagay na nasa aking isipan. I was just a lonely and pitiful child before I met these guys and let me in their lives. I am really grateful to them. "I now now announce you husband and husband. May the blessing of heaven give you eternal love. " Nagpalakpakan ang mga bisita at may narinig pa akong sumipol. Hindi ko maalis ang tingin ko kay Fenrill na ngayon ay nasa aking harapan at nakangiting lumuluha. Inangat ko ang aking kamay at pinunasan ang kaniyang luha na patuloy sa pagdaloy sa kaniyang namumulang pisngi. Kahit ako ay hindi makapaniwala na aabot kami sa ganitong level ng relasyon. "I really love you, Lucas, my baby. " Ngumiti ako sa kaniya at inabot ang kaniyang labi upang gawaran siya ng halik. "I know, and I also love you.... Like crazy." Niy
WARNING: This chapter includes content that might not be suitable for young ages. Strictly for 18 and above! Third Person's POV Lucas moaned loudly when Fenrill licked his ears. His body shudders in every Fenrill's touch, he feels like it is their first time making love again. He can't even remember the last time they had sex. Fenrill's hand travelled Lucas body as if he is in a new paradise. He missed how warm Lucas's body is when they are making love together. The sensation that he was longing for is now right in front of him. The reason why he is losing his mind. He wants to devour Lucas right now. "Ugh hmp Y-yes." Fenrill undressed Lucas and pulled his legs up as soon as he is done taking off Lucas' pants. He planted small kisses on Lucas' legs. "Ah! Hmp, Fenrill, that hurts!" Fenrill bit Lucas' inner thigh and licked it. He smirked when Lucas yelled at him with his flushed face. He left multiple marks on Lucas' thigh. He is even
Third Person's POV Nang makarating sila sa mansyon kasama si Ambriel ay una niyang pinaayusan ito sa isang katulong sa loob ng kwartong personal pang inayos ni Lucas para sa pagdating ni Ambriel. Malaki ito at maganda ang mga kagamitan. Mukha ring mamahalin, maging ang mga damit na nasa loob ng kabinet ay bago sa kaniyang paningin. Ngunit ang talagang naka-agaw ng kaniyang tingin ay ang napakalaking kama na mukhang napakalambot talaga. Maraming unan at malaking kumot. Maganda ang kulay at mga disenyo. Ang kaniyang bintana ay malaki rin at napakataas. Hindi niya tuloy alam kung tama ba ang kanilang pinasok na kwarto, kung kaniya ba talaga ang silid na ito. Habang siya ay tnutulungan ng katulong ay hindi siya mapakali dahil hindi naman siya sanay sa ganitong trato. Kahit na minsan ay walang gumawa ng mga bagay na ito para sa kaniya habang siya ay nasa loob ng ampunan. Ngunit sa kaniyang loob ay masaya siya dahil nararanasan niya ang mga b
Third Person's POV Matapos ang preparasyon nilang apat ay agad din silang nagtungo sa ampunan upang sunduin si Ambriel at iuwi sa bago niyang tahanan. Malayo-layo ang kanilang biyahe dahil medyo liblib ang lugar at hindi talaga madaling matahak ng kahit na sino maliban na lamang kung alam mo ang lugar at may mataas kang ranggo sa mundong ito. Si Fenrill ang nagmamaneho ng sasakyan nila habang nasa likod naman ang dalawa at sa tabi naman ni Fenrill si Lucas. Tahimik at nakangiting pinanonood ang tanawin mula sa kaniyang gilid na bintana. Tahimik ding pinagmamasadan ng dalawang binata ang daang kanilang tinatahak at pinag-aaralang mabuti ang mga nililikuang kalsada. Dahil sa hindi sila pamilyar sa daan ay gusto nila itong memoryahin para sa dagdag kaalaman nila, iniisip nilang maaaring magamit ang lugar na ito ay kahit mabanggit man lang sa mga susunod pa nilang usapin kasama ang mga matatandang kasosyo. Bukod sa puro puno ang makikita sa
Third Person's POV Nang matapos si Lucas sa paglilinis ng mga sugat ni Fenrill ay hinayaan niya muna itong magpahinga at matulog habang ang dalawa naman ay pinauwi muna niya upang tingnan ang kalagayan sa kanilang manor. Si Lucio naman ay dumiretso sa kaniyang kuya upang ipaalam na ayos lamang ang kaniyang kalagayan. Nagpahinga na rin siya habang naroon at nakipaglaro sa kaniyang pamangkin habang nasa trabaho ang kaniyang kuya at abala naman sa pagtulong sa kusina ang kaniyang sister-in-law. Naging komportable ang buong katawan ni Lucio nang siya ay mahiga sa kaniyang higaan sa manor ng kaniyang kuya. Nawala lahat ng kaniyang pag-aalala kanina at tuluyang nakatulog matapos maghapunan dahil sa pagod na natamo ng kaniyang katawan. Iyon lang din ang kaniyang naging pahinga matapos ng kaguluhang nangyari. Gulat din ang kaniyang kuya Licensio dahil wala silang kaalam-alam na may kaganapan hindi maganda. Hindi rin naibalita ni Norte sa mga ranggo an
Third Person's POV The four them are having their moment meanwhile Boral is sitting in a corner with a paper and a pen on his hands, writing an information about Amira's recovery. Boral is so busy that he doesn't give a care about the four of them hugging in front of them. There's a long silence between the four of them that it became awkward. "Let go of me already." Ilang beses namang sunod-sunod na napapikit ang tatlo bago dahan-dahang bumitaw kay Lucas mula sa kanilang mga yakap. Hindi pa man tuluyang nakakalayo si Fenrill mula sa yakap niya kay Lucas ay bumagsak na ang kaniyang katawan sa sahig. "Fennrill!" Agad na dumalo si Lucas kay Fenrill. Lumuhod siya at hinawakan ang mukha ni Fenrill habang suot ang nag-aalala niyang expression sa mukha. "What? What happened?" Nag-aalalang saad ni Lucas kay Fenrill. "I think, I'm out of strength now. My whole body is aching that I feel numb." Even though Fenrill is in pain, he is still smiling. An un
Lucas' POV Sigh. I want to lay down and sleep for the whole day today until tomorrow. Ah! But I'm worried for those werewolves. I want to see Fenrill right now but he is still busy with his stubbornness. He was critically hit earlier by Luce's attack and I know that it will be painful. He took the whole damage by himself, of course that would hurt so bad. "My Lord, would you like me to ready the bath for you?" A bath would be nice but I'll take one with Fenrill later. "I will prepare it myself later." He bowed once and then left. Ah, I would really want a cuddle right now from Fenrill. Pakiramdam ko kasi ay matagal kaming hindi nagkita. My body is in a mess and so the situation but I'm feeling horny right now. Wow, I think I'm really pent up for not having sex for awhile now. What an embarrassing thoughts I'm having right now. When are they coming? They should have finished it already since it's been like half an hour now. O
Lucas' POV "What do you think is happening outside?" I know that he has his army. But those are just small fries. Students he managed to influence with his hypnosis. Those kids are all weak compare to those two young werewolves. "I know what you did, Luce. And I know what you're trying to do." He just want me to open this smoke and directly go to Amira. If he successfully stole Amira's memories then he will be able to learn the secret behind the spells that Amira has. Even though she's still weak and incompletely awoken, she still knows how to release her power but unable to do that since her energy is not as powerful as the spell requires her to be. The reason must be because she needs to learn the business of her father in order to rise again from the mud. Poor thing, she's unable to enjoy the youth that most kid enjoyed using their abilities. "Blood Bits." Mula sa mga usok na nakapalibot sa amin ay may mga lumabas na maliliit na bil
Lucas' POV Mas humigpit pa ang yakap ni Fenrill nang may malakas na pagsabog akong narinig. Ramdam ko rin ang kaunti niyang panginginig. Nang mawala ang liwanag ay tumingala ako para tignan ang mukha niya ngunit parang sinasaksak ang puso ko dahil sa mga ngiti niya kahit na ramdam ng mga daliri ko ang basa niyang likod. "You fool." Nakangiti pa rin siya sa akin at hindi nagsasalita. Nakatingin sa aking mukha habang nakangiti na para bang satisfied siya sa kaniyang ginawa. "What did you do?" Kumalas ang kaniyang mga braso mula sa pagkakayakap sa akin. "Don't get hurt." At mabilis namang bumagsak ang kaniyang katawan pababa na agad ko namang sinundan para abutin siya at ilapag nang maayos. "Baby." Hinaplos ko ang kaniyang pisngi nang marahan, takot na baka mas lalo ko siyang masaktan. "I'm okay. Go and don't hold back, baby." Nilapit ko ang aking labi sa kaniyang noo at ginawaran siya ng magaang halik bago ako tumayo at bum