Lucas' POV I know that I'm the one who let him tag along but I didn't know that he will do this to me. Buying whatever he sees that suits me well, he said. Sigh. Now, my hands are full of bags as well as his. I should have brought Moria or Boral but those two are nowhere to be found. They won't even answer my command! I'll really kick that Moria. "This, too." He showed me red top with a deep v in front and a pants that has long slit on the sides. "It will look sexy on you. Considering you have a slim waist." This damn bastard! "Lucas, this one! It's cute!" He pulled me at the dressing room and pushed me in with the clothes Rell picked. I should be the buying them a gift not them buying me gift. A navy blue long sleeve with a ruffle at the end of the sleeves and a......skirt. This is definitely a wrong pick, Rell must have picked a wrong o--- . "Lucas, you should try the dress. I'm sure that will look good on you."
Fenrill's POV Good job! "Lady Teresia, pay no attention to those words." Pay attention to it because it's the truth. "Our Lady here is one of the most elegant among all the ladies in our country. She graduated in a prestigious school here with honors." "I heard about that, she is indeed a good match." "I also heard that she is quite capable for combat." Quite? Tsk, my Lucas is much more capable. "Then, let's do the ceremony as soon as possible." Ceremony my ass. "I can't, it's really blinding. I mean her ugliness is blinding me." Farell covered his eyes while he's straightly facing the lady. I can hear my ranks forcing themselves not to laugh. Even me, I hardly keep my straight face anymore. I wanna laugh as hard as I can. "Are you not going to send those two away? We are currently in the middle of a meeting." "I will not hold a ceremony this early. Not that I'm interested wi
Lucas' POV I'm getting annoyed! Why does he keep sending me flowers? My room looks like a garden now. I know that I like flowers but why everyday? Gusto ba niyang ilibing ako sa bulaklak? Malapit nang mapuno ang buo kong kwarto at parang lahat ata ng bulaklak sa hardin nila ay pinapadala na niya dito. "Why don't you just throw them?" Dumampot ng isang tangkay ng bulalak si Moria na agad ko namang kinuha sa kamay niya. "Don't touch anything." Madiing saad ko sa kaniya. "Really? I thought you don't like them? You've been complaining nonstop." Ibinalik ko sa dating lugar ang tangkay bago tumingin sa kaniya. "I still like flowers." It will be a waste to throw them. Sayang. "The flowers? Or the one who gave them?" "The flowers, Moria." He shrugged his shoulders. "How's the work I told you to do?" He sat comfortably on my bed before staring at me seriously. "I'm still trying to convince
Third Person's POV Habang ang mga ranggo ay abala sa kanilang mga ginagawa, ang kanilang kapitan ay umalis upang gawin ang napag usapan nila ni Moria patungkol sa gustong makuha ni Lucas. Habang nakasuot ng ordinaryong damit at dala ang pekeng identity card ay maingat niyang inoobserbahan ang mga nilalang sa kaniyang paligid. Karamihan ay bampira at iilang mga werewolves. Sa kabilang banda naman ay abala ang mga tauhan ni Lucas sa pag aayos ng buong mansyon para sa darating na pagdiriwang. Habang walang ginagawa si lucas ay naisipan niyang pumunta sa lugar na matagal na niyang hindi na napupuntahan. Lucas' POV How long has it been since the last time I've visited this gloomy place? Wala pa ring pagbabago sa hitsura, siguro ay mga puno sa paligid at nadagdagan lang ang mga patay pero hindi ang atmospera. Malakas ang ihip ng hangin at medyo malamig sa balat pero masarap sa pakiramdam. Una kong pin
Lucas' POV I burned them alive while they are tied up. But before that, I made them suffer to the point of hating me until their death. I don't care about their curse, they were not a witch after all. Nakangiti ako habang pinapanood ko silang sumigaw sa sakit at galit. Wala akong maramdamang kahit na ano maliban sa kalungkutan habang paulit-ulit na tumatakbo sa isip ko ang imahe ni Trone habang nakangiti siya sa akin. His sweet smile never left my mind before I died. Those bastards will never be given a second chance to live again. But if they really get to live a second life, I will kill them again and again without mercy in mind. My hatred will burn them multiple times in hell. Thinking of them makes my stomach turn upside down. "My love.....I have to apologize for one more thing." I took a deep breath before facing him again. "I know that you want me to be happy. And I am doing my best to become happy." I shifted my gaze to
Lucas' POV "Luuuuucaaaasss!" Rell jumped on me while Lucio is walking elegantly. Pareho silang maganda ang suot at halatang pinaghandaan ang pagpunta nila dito sa aking mansion. "Lucas, how are you doing?" Rell is still clinging to me while Lucio is hugging me. These two have grown since the last time I saw them. Kung mas malaki na sila sa sakin noon ay mas lumaki pa sila ulit. It's really amazing, their genes I mean. "I really missed you a lot, Lucas." I pat his head, I had to stretch my arms now just to reach for his head. I feel so old when these are growing so fast. "Are we gonna spend our time together today?" Maamong tanong ni Lucio sa akin. Pansin ko lang din medyo nagbago si Lucio. Medyo matured na ang hitsura niya kumpara noon. HIndi ko na din makita ang malambing nitong ekspresyon pero nakikita ko ang saya sa mukha niya. "Oh, you are going to have a spar with me today." Sabay silang tumingin sa sakin nang ma
Lucas' POV Dumating si Moria kagabi nang may malaking ngiti sa labi niya. Pagkatapos ng pagsasanay namin nila Rell at Lucio ay pinauwi ko na sila, pinahatid ko kay Boral para makasigurado akong ligtas silang makaka-uwi. Ang pag-alis nila Lucio at Rell ay siya namang pagdating ni Moria. Wala naman siyang sinabing kahit na ano tungkol sa mga nangyari sa kaniyan kahapon pero ramdam kong may ginawa siya kahapon kaya siya ganoon na lamang makangiti. Ang problema ay wala siyang nabanggit na kahit ano. Siguro naman ay wala siyang ginawang ikapapahamak ng sarili niya ng kahit na sino. O baka naman may maganda lang talagang nangyari pero wala talaga akong tiwala sa mga ngiti niya. "Boral." Hindi ko puwedeng hayaan si Moria na gumalaw nang wala akong nalalaman. Malakas si Moria pero hindi sapat para matalo niya ang kapatid ko. "My Lord." Magalang na lumuhod at yumuko sa harapan ko si Boral. "Did something unexpected happened yesterday?" Mo
Third Person's POV Habang tahimik na naka-upo si Moria sa hardin sa likod ng mansion ni Lucas ay siya namang biglang pagdating ni Norte habang salubong ang dalawang kilay at masama ang tingin kay Moria. "What do you think you are doing, Moria?!" Sigaw ni Norte kay Moria nang may galit na tingin rito ngunit kalmado namang nakatingin sa malayo si Moria na para bang walang narinig. "Did you do that?" Tumigil sa harapan ni Moria si Norte habang pilit na kinakalma ang sarili. "Norte, do you really think that I would waste my time helping you?" Ngumiti si Moria kay Norte nang humarap ito kay Norte. "I was busy searching for Damon's weakness." Norte flinched by what he heard from Moria. "I told you not to get involve with him again." Moria looked away. Hindi siya sumagot, tanging hampas lamang ng hangin sa mga dahon ang gumagawa ng ingay sa bawat segundong lumilipas. "Norte, I will......" Walang emosyong tumingin si Moria kay Norte. "