Nagising silang mag-asawa na parang niyayanig ang kanilang higaan. Mas lalong lumakas ang hangin at maya maya lang nawalan na ng kuryente at sobrang dilim. "Ney, nasaan ka?" tanong ni Hailey na takot na takot. "Nandito lang ako ney, hwag kang matakot." sagot naman niya at kinakapa ang table kung saan nito nilapag ang kan'yang cellphone. Nang makapa niya ito agad niyang binuksan ang flashlight nito para magkaliwanag sa kanilang paligid. "Ney, magtatagal ba ito?" natatakot na tanong niya. "Hindi ko rin alam ney, makinig na lang tayo ng balita." sagot niya. At ganon na nga ang kanilang ginawa. Hanggang sa narinig nila na aabutin pa raw hanggang bukas ang pananalasa ng bagyong Enteng kaya naman pinalilikas na rin ang mga tao na malapit sa mga dagat. "Ney, kamustahin mo naman ang mga bata baka hinahanap na rin nila tayo." aniya at sobrang nag-aalala siya sa mga anak niya..Hindi siya sanay na mawalay sa mga ito. "Sige ney, saglit lang tatawag ako." sagot niya at nagsimula
Parang pinagbagsakan ng langit at lupa si Hailey nang marinig ang sinabi ng kan'yang asawa. Kanina nagmamadali pa naman siyang magtungo sa room nito ng ipaalam ng nurse na pwede na niyang bisitahin ang kan'yang asawa ngunit ang sakit lang marinig mula sa labi nito ang mga katagang; "Sino ka Miss, anong ginagawa ko rito? Ano 'to? Bakit may mga ganito ako? Tanggalin niyo 'to. Ano ba, tang ina naman!!" sigaw nito na may kasama pang mura. Hindi malaman ni Hailey kung bakit nagkakaganon ang kan'yang asawa. Sobra siyang nasasaktan na makitang ganito ito at wala siyang magawa. Naghi hyterical na ito kaya agad tinarakan ng pampakalma kaya unti-unti rin itong kumalma hanggang sa nakatulog na rin. "Doc hindi ko ho maintindihan?" tanong ko sa doktor na tumitingin sa asawa ko. "Misis mas mabuti sa opisina ko na lang kayo kakausapin." ani nito. Iniwan ko muna ang asawa ko at sumunod ako sa doktor paglabas nito. Pumasok kami sa isang kwarto at doon niya ako pinaupo. "Misis tatapatin na kita
Makalipas ang isang linggo. Medyo nakaka recover na si Xavier pero, hindi parin siya nito maalala. Umalis muna siya para umuwi sa kanilang bahay. Pinauwi na muna siya ng byenan niya para makapag pahinga siya. Lately kasi para siyang laging hilo dahil na rin siguro sa puyat niya. Nang makarating siya sa bahay agad siyang nilapitan ng mga anak niya. Nagtanong ito sa kan'ya na; "Mommy, you look tired. What happened?" tanong ni Harvey. Matalino ang anak niya kaya wala siyang maitatago rito pero, ayaw niya munang ipaalam rito ang tungkol sa daddy nila lalo na't wala itong maalala. Masasaktan lang ang kambal kung katulad niya pagtatabuyan sila ng sarili nilang daddy kagaya niya. Mas matitiis niya pa kung sa kan'ya pero, kung sa anak niya na ibang usapan na 'yon. Kayat hangg't kaya niya pang itago ang tungkol sa kalagayan ng daddy nila itatago niya ito. "Okay lang ang Mommy anak. Medyo pagod lang ako sa work. Siya nga pala nasaan ang kambal mo?" tanong niya rito. Para maiba ang usapan n
Isang linggo bago siya bumalik ng ospital. Umaasa siyang magiging okay na lahat. Maaga siyang umalis ng bahay at hindi siya gumamit ng sasakyan at baka bumalik ang hilo niya kaya natatakot siya. Nagtaxi na lamang siya patungong ospital. Wala siyang kaalam alam na may maabutan siyang wawasak ng kan'yang puso. Hindi niya alam kung bakit sa loob ng taxi pa lang ay hindi na siya mapalagay hanggang sa makarating siya ng ospital. Hindi na siya nagdial ng cellphone number ng Mommy nito at baka busy na rin kasi ito. Bumaba siya ng taxi pagkatapos niyang magbayad. Naglakad siya sa loob at gumamit ng elevator para maka akyat siya ng 2nd floor. Naroon kasi ang room nito. Pagbukas nito lumabas rin siya kaagad at naglakad patungo sa kwarto ng asawa. Pipihitin niya sana ang doorknob kaso bukas na pala ito. Pagkatulak niya ng pintuan naririnig niya ang tawa ng asawa. "Tama na ayoko ng kumain. Ilapag mo na lang yan dyan." mariing wika nito. Hindi niyq alam kung sino ang sinasabihan ng asawa ng gan
Nagising si Hailey na nasa hospital bed na siya. Sinubukan niyang irewind sa isipan niya ang lahat ng mga nangyari hanggang sa pumasok sa isipan niya ay nakita niyang eksena. Sobra na naman siyang nadurog ng maalala 'yon. Hindi na sana niya gustong isipin pa kaso 'di talaga mawala wala sa utak niya. Hanggang sa pumasok ang nurse, doktor at ang byenan niya. "Hija, kamusta na ang pakiramdam mo?" bungad na tanong nito. "Maayos naman ako Mommy. Bakit po ako nandito?" tanong niya hindi niya kasi alam kung bakit siya nasa hospital bed ngayong hinimatay lang naman siya. Wala naman problema doon unless naisip niya na may sakit siya. "Mabuti naman kung ganon, hintayin na lang natin muna ang sasabihin ng doktor mamaya. Maya maya lamang pumasok na ang doktora at iniabot kay Hailey ang isang pregnancy test kit. Hindi naman na bago sa kanyang paningin ang mga ganitong bagay mas natakot pa nga siya ng makitang positive ito. Halo-halong emosyon ang kan'yang narandaman ng mga oras na iy
Buo na ang naging desisyon ni Hailey. At gusto na muna niyang magpakalayo layo. Pinilit niyang magpadischarged ng araw na 'yon. Tinawagan niya ang Mommy niya at nagpasundo siya rito. Agad naman pumunta ang Mommy niya at walang nagawa ang byenan niya sa gusto ng Mommy niya at ni Hailey. Habang lulan silan ng sasakyan. Hindi maiwasan ni Hailey na mapaluha kapag naaalala niya ang sinapit ng kapalaran niya. Pero, wala siyang magagawa kundin tanggapin na hanggang dito na lang sila ng daddy ng mga anak niya. "Hija, may problema ka ba? Kanina ka pa walang imik dyan?" nag-aalalang tanong ng kan'yang Mommy. Wala kasi itong kaalam alam sa problema niya gayong hindi naman niya sinasabi ang lahat lahat dito para hindi rin ito mag-isip o mag-alala pa sa kan'ya. Hangga't kaya naman niyang sarilinin ang lahat ng kan'yang problema ay kinakaya niyang mag-isa lamang. Nasanay kasi siya na sinosolo lang niya ang problema niya mula pagkabata. Ayaw niyang nagsasabi sa mga magulang gayong wala naman it
Isang linggo ang nakakalipas ng lumipat si Hailey at bumalik sa tahanan ng kan'yang Mommy habang wala naman na siyang balita pa kay Xavier at nawalan na talaga ng alaala ito ng tuluyan. Inayos niya ang kanilang gamit sa pagkakasanlansan sa loob ng cabinet. Balik Mansyon na kasi silang mag-anak. At ayaw niya naman kasing mag stay sa bahay nito habang wala naman itong maalala pa. Mas nasasaktan lang kasi siyang lalo sa pinaparamdam nito sa kan'ya na parang wala siyang pakialam sa kan'ya. Pinunasan niya ang luhang pumatak sa kan'yang mga mata. Ayaw niya ng maging emosyonal masyado at kawawa naman ang baby niya sa tummy. Puro stressed na lang ang sinasalo sa kan'ya. As long as she wanted a smooth pregnancy journey, the universe cannot cooperate. The history repeats also. At wala siyang magagawa kong muli mag-isa na naman niyang papalakihin ang anak ng mag-isa. Kung noon maiintindihan niya na hindi alam ng daddy nito pero, ngayon ganon rin pala at walang nagbago. Hindi pa rin sila maalal
Geleen is always by him side. Mula umaga nagpupunta ito para alagaan siya. Sobrang saya ni Xavier ng sandaling iyon. Sa wakas natupad na ang pangarap niya na makasama ang kaisa isang babaeng minahal niya mula pa noon. Nakasimangot si Donya Sofia ng makitang nakalingkis ang babae sa anak niyang si Xavier. Naiinis siya sa paggamit ng babae sa sitwasyon ng anak. Mabuti sana kung hindi niya alam ang ginawa nito dati sa anak. Halos pagbagsakan ng mundo ang anak niya ng umalis ito ng bansa. Kaya ngayon buo na ang anak niya hindi yata siya makakapayag na warakin na naman ng babaeng ito ang buhay ng anak niya. "Mom, Geleen is here." masayang wika ni Xavier. Tumango lang ang ginang at nagsalita sa harapan mismo ni Geleen para ipaalala rito kung saan siya nararapat. "Hijo, by the way I called Hailey a while ago." panimula nito pero, nakita niyang kumunot agad ang noo ng anak. "What about her, Mom? Kung ipipilit niyo na naman sa akin ang babaeng iyon. Hwag ngayon at nandito ang mahal ko