Chapter 1

"You’re doing great, Lily! I am impressed with your grades! Ipagpatuloy mo lang iyan at ga-graduate ka talaga with flying colors!"

Napangiti na naman ako nang maalala ko ang sinabi ng Mrs. Bonifacio nang ipatawag niya ako sa kanyang office bago pa man ako makauwi. She's the dean of our university and my high grades cought her attention. Hindi na ako makapaghintay pa na ibalita ang lahat kay Mama! I am sure matutuwa na naman iyon sa akin.

"See you tommorow, Lily! Ingat ka sa byahe!" Sigaw iyon sa akin ni Yna habang papasakay ako sa bus. Kinawayan ko naman ito nang oras na makaupo na ako sa bus at matanaw siya.

Papunta ako ngayon sa mansyon ng mga Visser. Doon pinalad si Mama na makapagtrabaho bilang kasambahay. At tinawagan ako nito kanina dahil gusto raw akong makilala ng amo niya. At hindi ko pa iyon mapaniwalaan, dahil sino ba naman ako para naising ma-meet ng mga taong nasa itaas.

Ang pamilya ng Visser ay isa sa mga business tycoon from Australia na napiling manirahan sa Pilipinas. They are building their business empire here in Manila, and having this kind of opportunity to introduce myself to them ay hindi ko na ikakahiya pa!

I could use this chance para magkaroon ng pagkakataon na makapasok sa kompanya nila kapag nakagraduate na ako. Gaya ng napapanood ko sa mga pilikula! At sa oras na iyon ay mapapatigil ko na si Mama sa pagtratrabaho. Mabibili ko na siya ng sariling bahay at mamumuhay na kami ng matiwasay!

From our university, it took me two hours of travel para makarating sa mansyon ng mga Visser sa Antipolo. Unang kita ko pa lang sa mataas at itim na gate nila ay nalula na ako sa ganda ng mansyon sa natatanaw ko sa loob nito. Dapit-hapon na rin pero nagiliwanag pa rin ang mansyon na para bang nasa Olympus ako ngayon dahil nasa pinakamataas ding bahagi ng lugar na ito ang kanilang mansyon.

May tatlong lalaking naka-itim na suit ang nakatayo sa gate nito. Para silang mga estatwa. Pero walang kaabog-abog kong nilapitan ang isa sa kanila at nagtanong.

"Hi! I am Lily, anak ako ni Amira—" Pero tumigil ako nang mapansin kong ni ang tumingin sa akin ay hindi ginawa ni kuya. Ikinaasar ko iyon at nilapitan pa ito.

"Mga 'to naman hindi man lang sumasagot!" ngiwi kong angal.

Ito lang talaga ang problema sa akin. Hindi ko talaga kayang pigilan ang sarili ko kapag naasar ako. Pero ikinagulantang ko nang biglaan silang yumuko sa harapan ko.

W-Wait? Bakit sila yumuyuko sa harapan ko? Anong nangyayari?

"Teka, teka, kuya! Nagtatanong lang naman ako. Hindi ako ang amo mo. Huwag kang yumuko!" Pinilit ko pang iangat ang ulo ni kuyang Guard. Pero napakatigas nito at hindi ko man lang magawa ang paayusin siya ng tayo.

"Pfft! What the hell are you doing?" Napalingon akong bigla nang marinig ko ang natatawang boses na iyon sa likuran ko.

Ngunit nasubsob lang ako sa matigas na bagay sa harapan ko sa paglingon ko sa direksyon na iyon. Mariin akong napapikit. Kinapa kung ano ito.

Bukol-bukol ang una kong nakapa sa harapan ko. Napakabango pa! I don't know, pero instinctively, i got my hands up para kapain pa iyon papataas nang sa isang malambot na bagay roon dumampi ang kamay ko. Mamasa-masa ito na agad ko ring ikinabato.

Wait a minute…

"You won't know how soft it is just by touching it" galaw ng bagay na hinahawakan ko na mabilis kong inalis at takbong umatras.

Shit!

Too late for me to realise na hindi bagay ang nabangga ko, dahil isa itong… oh my god. How could I even call him a human if he is too perfect for that?

It wasn't an 'it'. It was a 'he'.

Hellish shit.

The close-set of his protruding hazel-green gaze got me. Parang tumatagos ang mga tingin nito sa akin dahilan para hindi na ako makapagsalita pa. With his firm chiseled face the one corner of his heart-shaped lips raise smirking at me. At doon lamang ako natauhan sa kagagahang ginawa ko.

"Of course!" taranta kong sagot.

Wait what?!

"I mean, no! Why would I kiss you!" taranta kong sigaw na ikinangiti lang nito lalo.

“I never meant that,” natatawa nitong sabi na agad kong ikinasapok sa buong mukha ko.

Oh my God, Lord! Kunin niyo na ako! Now na!

Napatigil namang kaming dalawa nang marinig kong may tumatawag sa pangalan ko sa loob ng mansyon.

“Lily! Anak!” Mabilis akong umalis sa harapan ng gwapong nilalang at tumakbo kay Mama na papalabas na ng gate. Oh my God. My mother needs to save me!

“Ma!” sigaw ko at nagpatay malisya na lang sa iniwasan ang lalake. Run for your life, Lily!

Pero parang slow motion akong napahinto nang lumagpas sa akin ang tingin ni mama at mabilis na yumuko para sa lalaking nasa likuran ko.

Oh no, this is no good.

“Sir, Noah! Nandyan na po pala kayo! Magandang hapon po!” mabilis na bati ng nanay ko sa lalaki na ikinangiwi ko na lang.

Sinasabi ko na nga ba!

“Good evening too, yaya Mira. Perhaps she’s the daughter you were talking about?” may accent pa nitong salita at tukoy sa akin. Nanlaki ang mata ko sa sinabi nito at napatingin pabalik kay mama.

"Opo sir, Noah. Siya po si Lily. Lily! Magpakilala ka!" Ikinanlaki ng mata ko ang utos na iyon ni Mama. Naglabanan pa kame ng tingin nito matapos kong umiling at sumenyas na ayaw ko. Pero pinanlakihan lang ako nito ng mata for the first time in my life.

Kaya naman wala na akong naging ibang choice kung hindi ang humarap kay Noah at kabadong sinalubong ang tingin nito.

I was expecting a smirk from him. But I only saw a cold stares na akala mo ay mas maliit pa ako sa langgam sa mga tingin na iyon. Bagay na ikinatulala ko pa at nabalik sa realidad nang sikuhin ako ni Mama sa tagiliran.

"Ah-Hi! I am Lily! N-Nice to meet you!" yuko ko kasabay sa pagkagat ko sa aking labi at pilit na inabot ang kamay ko sa kanya.

Teteng naman oh.

Pero ikinatigil ko at ikinatutulala nang abutin niya rin naman ang kamay ko. Inaasahan kong nakapalambot niyon. Kasi nga naman, hindi ba? Anak mayaman? Ni tagahugas ata ng pwet, meron sila. But his hands was firm. Makalyo iyon. At hindi ko maintindihan kung bakit ang big deal sa akin ng paghawak nito sa kamay ko.

"Nice to meet you too. I am Noah. Just Noah." He flatly introduced na ikinatingala ko naman agad sa kanya.

Nagtama ang mga tingin namin nang oras na iyon, at para bang nalaglag ako sa kung anong bangin sa malamlam niyang tingin sa akin. Kaya naman mabilis kong iniwasan ito.

Teteng naman Lily! What was that?

He started to walked inside at sinundan lang naman ito ni Mama. Pero nang mapansin ni mama na hindi ako sumusunod sa kanila ay pinanlakihan muli ako nito ng mata at sinenyasan na sumunod.

Tss, umayos ka nga, Lily!