Chapter 2

Tahimik ko na silang sinundan sa pagkakataong ito. Pinili kong gayahin ang nakayukong si Mama habang naglalakad pero hindi ko magawang hindi mapatingala at mailibot ang aking tingin sa napakalaking hardin ng mga Visser.

The immense beauty of their garden compliment every single flower planted on it. Isama mo na ang mga naglalakihang sculpted statues na talaga namang nagpapagarbo pa dito.

What's more is, kung anong itsura ng tinatatapakan namin ngayon.

Bago makarating sa malaking set ng hagdan patungo sa pinaka-entrance ng mansyon ay may malaki at umiilaw na artificial pond ang nga Visser. Hindi ko alam kung paano nangyari, pero salamin ang inaapakan namin ngayon, na sumasapat para makita ang iba't-ibang isdang lumalangoy sa aming ilalim.

Hindi ko nga lang masulit ang paglibot ng aking mga mata dahil sa lalakeng nagmamadaling maglakad sa unahan namin ni mama. Hinabol ko ng tingin si Noah. Direderetyo lamang siya papasok ng kanilang pintuan. Someone opened the door for him, but he never bothered to stop. Basta dere-deretyo lang siya sa kanyang pagpasok sa bahay hanggang sa hindi ko na siya nakita.

"Madam." Tawag iyon ni mama sa babaeng sumalubong kay Noah. Bagay na agad niyang ikinaharap sa amin nang marinig niya si Mama.

Teka Madam?

At talaga namang napakurap na lang ako sa ganda ng babaeng nasa harapan namin ngayon. Supistikada ang dating ng mala-anghel nitong mukha. She's at her fourty I guess. But just by looking at her right now, ay talaga namang pati ako ay na-insecure sa sarili ko.

I mean, she's perfect! Lalo na nang salubungin kami nito ng ngiti, that makes her cheekbone's prominent. Emphasizing the perfect shape of her face that narrows her jawline and chin, like a kite.

Napakaganda rin ng mata nito kasama na ng makapal at mahaba nitong mga pilikmata na talaga namang gugustuhin mo siyang makita sa mga panahong ng kadalagahan niya.

"Oh, Mira. Who's this beautiful young lady beside you? Is that Lilibeth? Your daughter?" Hinawakan ako nito sa magkabila kong balikat, buong ngiti akong pinasadahan ng tingin mula ulo hanggang paa. At ako itong natitibo sa magaganda ay nabato na at hindi na makakilos pa o ni makapagsalita sa harap niya.

Teteng, ngayong malapit siya. Pati ata pabango niya crush ko na rin! Langhiya.

"Yes, Madam. Siya nga. Siya iyong sinasabi kong running for Suma Cum Laude sa College nila, Madam," tuloy-tuloy na pagpapakilala ni Mama s akin na agad ko namang ikinatingin sa kanya.

"Ma!" Awat ko rito. Ugh, kailangan ba talagang sabihing running ako. Nakakahiya.

"No, don't worry dear, " natatawang pisil ni Madam ganda sa balikat ko.

"Ganiyan talaga ang mga magulang. Gawi lang talaga naming ipagmalaki ang mga anak namin." Paliwanag pa nito pero hindi pa rin mawala ang pagkahiya ko.

Pero in fairness sa tagalog accent ni Madam. Hindi siya hirap magsalita ng tagalog. May bakas ng banyaga pero matatas ang kanyang dila. Ang akala ko talaga ay manonose bleed ako.

"Oh siya. Let's head to our dinning area at kumain. Malayo pa ang pinanggalingan ni Lily, sigurado akong nagugutom na ang anak mo. You should've told us that she's coming today, Mira. Edi sana napasabay na natin siya kay Noah." Tuloy-tuloy itong lumakad na sinundan lang naman namin ni Mama.

"Naku, ayos lang po. Batak naman ako sa malalayong byahe," nahihiya kong tanggi lalo na nang marinig ko ang pangalan ni Noah. Hindi ko maintindihan, why Am I too sensitive just by hearing his name? Umayos ka nga Lily!

Kung anong ikinaganda ng labas ng mansyon ng mga Visser ay dumoble pa ang ganda nito sa loob. Ang mga paintings, portraits, statues, classic furnitures. Para akong nasa ibang lugar. Its a combination of a classic design and modern design na para bang nasa palasyo ako ng makabagong henerasyon.

It took us a minute and two before kaming makarating sa dinning area ng mga Visser. At talaga namang kahit na busog ako sa kwek-kwek na kinain namin ng kaibigan ko sa school ay talaga namang nagutom pa rin ako sa dami ng pagkain sa hapagkainan.

As in, tuwing piesta lang ako nakakakita ng ganitong karaming pagkain sa hapag. Ganito lang siguro talaga kapag mayayaman.

Okay lang iyan, Lily. Makakatapos ka na! Mapapakain mo na ng marami ang pamilya mo!

"Lily, Anak. Kinakausap ka ni Sir Conor." Napakurap ako nang sunod-sunod nang sikuhin ako ni Mama. Saka ko lang marealise na kanina pa pala ako nakatulala sa pagkain. At talaga namang kahiya-hiya lalo na nang matanaw ko ang lalaking nasa dulo ng lamesa.

It was him, Conor Visser. Ang sikat na sikat na business Tycoon ng pinas. Humahabol ito kila Henry Sy at Lucio Tan ng Pinas. Ang aking inspirasyon sa pagsisipag ko ngayong mag-aral. At hindi ako kahit kailan nagkamali, dahil talaga namang pinagpala ang lalaking ito.

Katulad ni Madam Visser kanina. Nagliliwanag rin ang kakisigan ni Sir Conor sa kabila ng edad nito. Tanging ang mangilang puting buhok lamang nito ang nakakapagdepina sa kanyang katandaan. Pero all in all, para siyang mas pinatanda lamang na bersyon ni Noah Visser kanina.

Bigla akong nataranta at nagpalinga-linga nang maalala ko si Noah. Hinanap ko ito agad, dahil magpapakain na ako sa lupa, now na! Kung sakaling nakita niya ang kahihiyang nagawa ko ngayon-ngayon lang.

Pero laking pasalamat ko ng ni anino nito ay hindi ko nakita.

"You're looking for someone, Iha?" agarang tanong ni Mister Visser sa akin na agad kong inilingan.

"Wala, Wala po Sir," tanggi ko.

"Magandang gabi po, " yumuko ako bilang paggalang. Bagay na ikinatawa nito ng mahina sa akin na sinabayan pa ni Madam.

"Siya ba iyong sinasabi mong anak mo, Mira? Kaidaran niya lang si Noah. I'm sure they can get along well!" Tila sabik na sabik nitong puri sa akin. Hindi ko naman maintindihan masyado ang ibig niyang sabihin.

How can I get along with someone in the upper rank of this society.

Tumabi si Mrs. Visser sa kanyang asawa at makatayong itinanday ang kaliwa niyang siko sa balikat nito. Nagtama ang nga nata namin at ngiting-ngiti akong pinagmasdan.

Oh no, I have a bad feeling about this.

"Exactly, Honey. I'm sure she could help us a lot with him."

With him? With whom?

Don't tell me...

Agad akong napatingin kay Mama at ikinanlaki ng mata ko ang nakaplaster rin nitong ngiti sa akin.

Oh, my, god. No....

"Anyways could you do me a favor young lady?" Napatindig ako ng maayos sa sinabing iyon ni Mr. Visser. Hindi naman sa nakakatakot siya, sadyang ang gawin ang pabor na siya ang may utos ay talaga namang karangalan sa akin.

Agad akong ngumiti dito at tumango ng marami.

"Could you please call Noah upstairs? Tell him that dinner is ready," tuloy nito na ikinatuyot agad ng lalamunan ko. But I still managed to breathe some air and smile back.

"Of course, sir," sangayon ko kahit daig pa may tumatakbong kabayo sa dibdib ko.

Teteng naman Lily! Get yourself together! He's just that holy effin hottie from Villanova University. Wala ng iba!

Dahil sa kaba at hindi ko maintindihang inaakto ng sarili ko. Ay agaran akong tumakbo papataas ng malaki at engrandeng stare case ng mg Visser.

Tumakbo lang ako dahil malawak naman ang itaas nila. At dahil sa kagagahan ko ngayon ko lang narealise na hindi pala ako nagtanong ng dereksyon sa magasawang Visser.

"Oh great, Lily." Inis kong tigil sa pagtakbo. Nagpalinga-linga ako at wala akong ibang makita kung hindi ang asul na carpet, magagandang ilaw na nakasabit sa kisame. At walang katapusan at nakakalulang mga taas ng pintuan na may iba't-ibang design.

Sinubukan ko rin namang bumalik sa pinangalingan ko. Pero hindi ko na matandaan dahil sa takbo lang ako ng takbo kanina.

"I mean seriously, Lily? Talagang ngayon ka pa naligaw?" Kagat ko sa labi ko at napakamot nalang sa noo ko.

Gaya ng lagi kong ginagawa kapag ako ay naliligaw. Tinahak ko ang hilagang direksyon ng mansyon. Naniniwala kasi ako na laging may liwanag sa itaas. Tss sige Lily, ipagpilitan mo ang paniniwala mong walang kabuluhan!

Isang puting pinto ang tumambad sa akin sa kaduluduluhan ng hilagang bahagi ng mansyon. Para itong entrance ng school namin sa laki. Pero ang kisig ng nakaukit ditong disenyo. Mga tilado ng piano at mga nota.

Music room ba ito?

Sinubukan kong hawakan ang pintuan nito at nagulat ako nang bumukas ang pintuan nito nang bahagya.

It's unlocked. Kaya naman ang atrimidang bahagi ng sarili ko ang naging dahilan para magkaroon ako ng lakas ng loob para pasukin ang silid, na talaga namang ikinaningning ng mata ko nang makita ko ang nasa loob nito.

At the corner of the room, there is this beautiful grand diamond white piano na ikinalaglag ng panga ko.

Agad agad akong lumapit dito.

Napakakintab at napakaganda! Sa sobrang tuwa ko ay hindi ko na napigilang haplusin ang bawat tiklado nito nang hindi ito napapatunog.

Pero napatigil rin ako agad nang madaananbl ng nata ko ang isang King size na kamang itim na akala mo ay lumulutang dahil sa ilaw nito sa ilalim.

A bedroom?

Shit, ganito na ba ako kaignurante, o normal lang talaga sa mayayaman ang magkaroon ng ganitong klaseng kwarto? Hamak na sampong beses ang laki nito sa kwarto ko!

Naupo ako sa kama. Hinaplos ang malambot nitong tekstura.

Shete lang. Ang sarap sigurong mabuhay kung ganito ang tutulugan ko araw-araw!

That's okay, Lily! You'll achieve every ounce of you dream sooner!

"So you actually learn to follow me here, don't you?"

Nanigas akong bigla sa kinauupuan ko nang marinig ko na naman ang malalim na boses na iyon. His voice gone husky even more. At kilalang-kilala ko agad ang nagmamay-ari ng boses na iyon.

N-Noah?

I-is this his bedroom?

Dahil sa taranta ay agad akong napatayo sa kinakaupuan ko at nabilisang humarap sa pinangagalingan ng boses niya.

But for the effin second time. Bumangga na naman ako sa dibdib nito. Yes, I know its his chest again. Ganito katigas na harmless ang dibdib ni Noah. Pero may kakaiba na sa pagkakataong ito.

My forehead that is leaned against his chest felt more warm than earlier. Ramdam na ramdam ko rin ang tibok ng puso nito.

Na talaga naman ikinadilat ko at ikinatulala nang naglalakihang mga muscles sa kanyang dibdib ang tumambad sa aking harapan.

Bagay na tila ikinabagal ng lahat ng nasa paligid ko. Na maging ang pagtulo ng tubig sa dibdib nito pababa sa anim na layer na pandesal ng kanyang tyan ay ang bagal-bagal sa mga mata ko.

Sh...

"Enjoying the view, Love?" salita nito na ikinatigil ng tuluyan ng puso ko. But instead of panicking. I managed to look him in the eyes wishing that no other emotion will be reflected on my face and spoke.

"Wear some clothes. Mr. Visser is waiting for you downstairs. Dinner is ready," dire-diretyo kong sabi rito pagkatapos ay mabilis ko na siyang tinalikuran at nagtungo papalabas ng kanyang kwarto. Sinarado ko agad ang pintuan nito kasabay ng pagpapakawala ko ng hiningang galing pa ata sa kaibituran ng baga ko.

"Shit," mura ko sa sarili ko kasabay nang mabilis kong paghawak pisngi kong tila nagbabaga na.

As in, what the hell happened?! Did i just saw Noah visser only wearing a towel? Did I just saw her effin six pack abs and V line?! Did I just dump Noah Visser's firm chest with my own bare forehead?!

Did I... Did I just die earlier?

Holy shit!