Episode 47“...”พี่เคนใช้มือของเขาเช็ดคราบนมบนริมฝีปากของฉัน ก่อนที่เขาจะทำเรื่องไม่คาดคิดโดยการใช้นิ้วที่เลอะคราบนมไปดูด แทนที่เขาจะใช้ผ้าเช็ดออกและการกระทำของเขาแบบนั้น ก็ทำให้หัวใจฉันเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง จนฉันเผลอกลืนน้ำลายลงคอ...ไม่เข้าใจเลย ทำไม่พี่เคนจะต้องขยันทำให้หัวใจฉันเต้นแรงด้วยนะ!“เอ่อ พี่เคนค่ะ” ฉันเรียกเขาออกไปราวกับคนละเมอ“ครับ?” พี่เคนมองฉันด้วยใบหน้าเรียบเฉยเป็นปกติ เขาทำตัวปกติทุกอย่าง แต่กลับเป็นฉันเองที่รู้สึกไม่ปกติ เหมือนกับว่าฉันมีความรู้สึกบางอย่างแทรกซ้อนเข้ามา แต่มันคงไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก เพราะถ้าฉันรู้สึกกับเขา...แบบที่รู้สึกกับลูกพีชจริง ฉันคงรู้สึกกับเขาไปนานแล้ว“เออ อ๋อ คือแพรจะบอกว่า พรุ่งนี้แพรไม่มีงาน อยู่ที่ห้องทั้งวันเลยค่ะ” ฉันบอกกับเขาก่อนจะก้มลงมองมือตัวเอง “ครับ ดีแล้วหนูแพรจะได้พักบ้าง ทำแต่งานไม่มีเวลาพักเลยนะเราน่ะ” ในขณะที่พูดพี่เคนก็ลูบศีรษะของฉันอย่างแผ่วเบา ฉันรู้นะว่าเขาเอ็นดูฉันเหมือนน้องสาว และฉันก็รักเขาเหมือนพี่ชายเหมือนกัน ถึงแม้ว่าช่วงนี้ฉันจะมีความรู้สึกแปลกกับเขา แต่ฉันก็พอรู้ว่าตัวเองยังไม่ได้รู้สึกอะไรไปมากกว
Episode 48ในขณะที่พิธีกรสาวที่สวมชุดชวนแสบตา บนหน้าจอกำลังพูดบรรยายข่าวบันเทิงอยู่นั้น ก็มีสไลส์ภาพที่ปาปารัสซี่ส่งไปยังรายการขึ้นมาเพื่อเป็นภาพประกอบ ให้ผู้ชมรายการนี้ได้ชมกันภาพชายหญิงคู่หนึ่งนั่งทานอาหารด้วยกันในร้านอาหารธรรมดา ก่อนจะเลื่อนไปอีกภาพทั้งสองจับมือกันโดยมีฝ่ายชายเดินนำแล้วมีดาราสาวเดินตามด้วยรอยยิ้ม และสายตาของเธอนั้นก็ก้มมองไปยังมือที่จับกันของทั้งสอง ก่อนจะเปลี่ยนไปอีกภาพก็คือภาพดาราสาวที่พิธีกรพูดถึงกันก่อนหน้านี้‘เดี๋ยวเราไปฟังเรื่องนี้จากปากของนางเอกสาวกันเลย ว่าจริงๆแล้วความสัมพันธ์ของเธอกับหนุ่มปริศนาคนนั้นเป็นยังไงกันแน่’ จบคำพูดของพิธีกรสาวก็มีภาพข่าวของนางเอกสาวขึ้นมา ก่อนจะเป็นภาพเคลื่อนไหวในเวลาต่อมาน้องแพรค่ะ ช่วยเล่าถึงความสัมพันธ์กับผู้ชายที่กำลังเป็นข่าวให้พวกเราฟังได้มั้ยค่ะ เสียงนักข่าวสายบันเทิงสำนักหนึ่งเอ่ยถามดาราสาวขึ้นมาอย่างตรงประเด็น และนั้นทำให้ดาราสาวที่ถูกไมค์หลายสื่อตั้งอยู่ตรงหน้า เผลอยิ้มออกมา‘...อ๋อ เขาเป็นพี่ชายของแพรเองค่ะ’ เสียงหวานบอกออกมาด้วยรอยยิ้ม ก่อนจะหันมามองกล้องที่กำลังถ่ายเธออยู่‘พี่ชาย? งั้นแสดงว่าเขาคือคนในคร
Episode 49“พะ พี่เคน!!!”น้องตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อก้มมองถ้วยในมือที่ว่างเปล่า ไม่มีสิ่งที่กินได้อยู่ในนั้นเลยสักนิด เมื่อเห็นดังนั้นผมจึงเดินเร็วๆไปยังห้องของตัวเอง ก่อนจะได้ยินเสียงฝีเท้าเล็กตามผมติดๆ“พี่เคน เอาของพี่มาให้แพรเลยนะ” น้องพยายามเข้ามาแย่งถ้วยไอติมในมือผม แต่ผมก็หลบเธอได้ก่อนจะชูขึ้นสูง และนั้นทำให้ผู้หญิงที่มีความสูงเพียงระดับปลายคางผม กระโดดขึ้นเพื่อจะเอาถ้วยไอติมของผม“อ้าว! ก็ตอนแรกพี่ให้หนูแล้วแต่เราไม่เอานี่” ผมแกล้งถามน้องออกไปอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะทำให้หน้าใสซื่อเลียนแบบเธอบ้าง ก็น้องนะเวลาทำอะไรก็จะแสดงสีหน้าแบบนี้กับผมเสมอนะสิ“ก็พี่เคนกินของแพรหมด พี่เคนก็ต้องเอาของพี่มาให้แพรสิค่ะ” น้องพูดกับผมในขณะที่กระโดดใช้มือดึงแขนผมลงมา แต่ก็ไม่สำเร็จสักที“พี่ให้หนูแล้วแต่เราไม่อยากได้แล้วไม่ใช่เหรอ” ผมเลิกคิ้วถามน้องอย่างข้องใจ“ตอนนี้แพรอยากได้แล้วค่ะ ฉะนั้นพี่เคนเอาไอติมมาให้แพรกินน้า เนี่ยแพรกินได้แค่ไม่กี่คำเอง”น้องดึงชายเสื้อผมเธอกำเสื้อผมแน่น ก่อนจะใช้คางสัมผัสหน้าอกผมเป็นเชิงอ้อน และผมก็ดันบ้าจี้ก้มลงไปมองน้อง ที่ส่งสายตาออดอ้อนมาให้ผมอย่างไม่ม
Episode 5012.40 น.“กินเยอะๆเลยจ้ะ มื้อนี้แม่เลี้ยงเอง” แม่ลีแม่ของพิงค์บอกกับฉันด้วยยิ้ม แต่สายตากับเหลือบไปมองร่างสูงข้างกายฉันเป็นเป็นระยะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า...“บอกตรงๆเลยนะ ตอนแรกแม่คิดว่าคุณเคนเขาเป็นแฟนของหนูซะอีก เห็นมีข่าวออกมาเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ แต่พอพิงค์บอกว่าคุณเคนเป็นพี่ชายของหนู แม่ถึงเชื่อ”“ทุกคนก็คิดเหมือนแม่ลีกันทั้งนั้นแหละค่ะ แพรเลยให้สัมภาษณ์กับพวกพี่ๆนักข่าวเอาไว้แล้ว แต่ก็ยังมีคอยคำถามเกี่ยวกับแพรและก็พี่เคนอีกเยอะอยู่เหมือนกันค่ะ” ฉันบอกออกไปเสียงสดใส และไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรกับเรื่องเข้าใจผิดครั้งนี้ เพราะฉันเป็นคนนอกก็เข้าใจแบบี้เหมือนกันอ่อ ฉันลืมบอกไปตอนนี้ฉันกับพี่เคนเรามาทานข้าวที่ร้านของพิงค์ โดยมีคุณแม่ลีมานั่งร่วมสนทนากับฉันและพี่เคนอีกด้วย ตอนแรกฉันคิดว่าพี่เคนจะไม่ชอบใจสักอีก ที่มีคนอื่นมานั่งด้วยแบบนั้นแต่พอเขาเงียบ ไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าอนุญาตส่งมาให้ฉัน ฉันจึงพอรู้ว่าเขาก็ไม่ได้อะไรมากขนาดนั้น แต่กลับเป็นซะอีกที่คิดมากแทนเขาอยู่ฝ่ายเดียวเฮ้อ ก็จะไม่ให้ฉันคิดมากแทนเขาได้ยังไงล่ะ พี่ชายของฉันน่ะ ไม่ชอบให้คนอื่นที่ไม่รู้จักเ
Episode 51แต่ในระหว่างที่คุณเคลวินหลบสายตาจากพิงค์ไปนั้น เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาซะก่อน เขาจึงหยิบโทรศัพท์ก่อนจะลุกขึ้นออกไปจากวงสนทนาของพวกเราทั้งสามคน และเดินเร็วๆหายไปทางหลังร้านทันที ส่วนพิงค์ที่มองตามร่างสูงของคุณเคลวินไปจนลับสายตา ก็หันกลับมาทางฉัน แต่คิ้วกลับขมวดเหมือนกำลังสงสัย“มีอะไรหรือเปล่าพิงค์?”“อ่อ ไม่มีอะไร แล้วเธอกับพี่เคนเป็นไง ได้ข่าวว่าถูกพวกแอบถ่ายลงข่าวนี่” ถึงแม้พิงค์จะเปลี่ยนเรื่องในการคุยกับฉัน แต่เธอก็ยังขมวดคิ้วแล้วมีหันไปมองทางหลังร้าน และกิริยาแบบนั้นของผู้หญิงที่นิ่งๆจึงทำให้ฉันขมวดคิ้วก่อนจะเผลอยิ้มออกมาไม่ได้“แหมพิงค์...ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น ทำไมไม่เดินไปถามเขาตรงๆเลยล่ะ” ฉันอดที่จะแซวออกมาไม่ได้ พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“หืม? อะไรแพร ใครอยากรู้ไม่มีสักหน่อย”“ก็เนี่ย อาการที่พิงค์เป็นอยู่นี่ไง เขาเรียกว่าอยากรู้” ฉันบอกกับพิงค์เสียงดังฟังชัด ก่อนจะหันไปทางพี่เคนเพื่อหาแนวร่วม “จริงมั้ยค่ะ พี่เคน”“...”พี่เคนไม่ได้ตอบอะไรฉันกลับมานะ เขาแค่เพียงกระตุกยิ้มส่งมาให้ฉันและเผื่อแผ่ไปยังพิงค์ ที่มองฉันและทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่ชอบใจ
Episode 52“พี่เคน...”“ว่าไงครับ” ผมตอบรับเสียงเรียกของน้อง พร้อมกับพาร่างของตัวเองเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะนั่งลงข้างกับน้อง และหลังจากที่ผมนั่งลงไปไม่นาน นอนก็มีท่าทีออดอ้อนราวกับลูกแมวขึ้นมาทันที“...เอ่อ! ไม่มีอะไรค่ะ เราไปทานข้าวกันดีกว่านะ ตอนนี้หนูแพรหิวจนจะกินพี่เคนได้ทั้งตัวแล้วค่ะ”ในตอนที่น้องเริ่มพูดประโยคที่ออกมานั้น เธอก็ใช้แขนเข้ามาโอบเอวของผมไว้หลอมๆ ก่อนจะใช้หน้าเข้ามาถูไถบนอกผมราวกับเด็กน้อยขี้อ้อน“หึ! ชักจะแก่แดดขึ้นทุกวันแล้วนะครับ”“แฮ่ๆ แพรแค่พูดเปรียบให้พี่เคนฟังจะได้มองเห็นภาพไงค่ะ” น้องเอี้ยวหน้าขึ้นมาพูดกับผม แต่ไม่ได้ปล่อยแขนที่โอบกอดผม และนั้นทำให้ผมต้องก้มหน้าไปมองใบหน้าหวานน่ารัก และถะนุถนอมนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างจากร่างบอบบางที่แนบชิดกับตัวผม ผมไล่มองไปทั่วใบหน้าหวาน ที่วันนี้ผมรู้สึกว่ามันจะหวานขึ้นมากเป็นพิเศษ และมาหยุดที่ริมฝีปากบางสีชมพูสวยนั้นอย่างไม่อาจละสายตาไปจากภาพตรงหน้าได้เลยแต่อยู่ดีๆร่างกายผมมันก็ขยับไปเองอัตโนมัติ ผมจัดการล็อกท้ายทอยของน้องไว้ ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงไปใกล้เธอจนเมื่อริมฝีปากของผมแนบช
Episode 53“ครับ หนูยังกลัวพี่อยู่ไหม...”ประโยคนี้พี่เคนเอ่ยถามฉันเสียงเรียบ เขาไม่ได้หันมาถามหรือมองหน้าฉันเวลาที่พูดประโยคคำถามนี้ แต่เขาเลือกที่จะใช้สายตามองไปตามท้องถนนข้างหน้าอย่างคนใช้สมาธิ ที่เขาทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้ฉันรู้สึกเกร็งเวลาอยู่กับเขาหรือเปล่านะ และเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ก็ทำให้ฉันเพิ่มแรงขยุ้มที่กระโปรงไปอีก“ทำไมพี่เคนถึงคิดแบบนั้นล่ะค่ะ” ฉันเหลือบไปมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของพี่เคนก่อนจะหันกลับมามองถนนตรงหน้า“ถ้าหนูไม่กลัว หนูก็คงไม่ขยุ้มกระโปรงแรงจนเกิดรอยยับขนาดนั้น...พี่พูดถูกไหมครับ” พอพูดมาถึงประโยคสุดท้ายใบหน้าหล่อเหลาก็หันมามองฉัน ที่เผลอแอบมองเขาอยู่ก่อนแล้ว แต่แค่ไม่นานเขาก็หันกลับไปมองถนนที่อยู่ตรงหน้าเหมือนเดิม“แล้วนี่พี่เคนจะพาแพรไปไหนค่ะ” ฉันถามเขาออกไปในตอนที่รถหยุดไฟแดงพอดี และอีกอย่างที่ฉันถามเขาออกไปแบบนั้นก็เพราะทางที่เขาขับมานั้นไม่ใช่ทางกลับคอนโดน่ะสิ“พี่มีคุยกับลูกค้า ไม่อยากให้หนูรอนานเลยพาหนูออกมาด้วย หนูไม่ว่าอะไรพี่ใช่ไหมครับ”“ไม่ค่ะ ดีเหมือนกันแพรจะได้ดูพี่เคนทำงานด้วย” ฉันบอกเขาออกไปด้วยรอยยิ้ม“...”หลังจากที่ฉันพูดจบพี่เคนก็ไม
Episode 54“...แล้วนี่คุณแพรจะกลับตอนไหนค่ะ” ป้ากล้วยถามฉันเสียงนุ่ม“คงอีกสักพักนึงค่ะ พี่ชายแพรยังคุยธุระไม่เสร็จเลย” ฉันบอกป้ากลับไป ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มเนื้อมะม่วงสีเหลืองสุกที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำเข้าปาก“สรุปแล้วคุณแพรเป็นน้องสาวของคุณอะไรนะป้า ยา...มา..ดา อ่อ ยามาดะ จริงๆใช่มั้ยค่ะ” พี่ชะอมเอ่ยถามฉันขึ้นมาหลังจากที่เราสามคนนั่งเงียบกันไม่นาน“ใช่ค่ะ แพรกับพี่เคนเราเป็นพี่น้องกัน แต่ก็อย่างที่บอกไปกับพวกสื่อต่างค่ะ แพรกับเขาไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ”“แบบนี้ก็มีลุ้นใช่มั้ยค่ะ”แต่แล้วอยู่พี่ชะอมที่ได้ฟังฉันบอกออกมาแบบนี้ เธอก็ทำหน้าดีใจยิ้มออกมาอย่างร่าเริง ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉันและเอื้อมมาจับมือฉันไว้หลวมๆ ก่อนจะพูดประโยคต่อมาด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ“คุณแพรรู้มั้ยค่ะ พี่น่ะชอบคุณแพรกับคุณยามาดะมากเลยค่ะ แล้วตอนนี้ก็มีแฟนคลับคุณแพรมากว่าครึ่งอยากให้คุณแพรกับพี่ชายของคุณคบกัน”“คะ?” ...ทำไม ฉันไม่เคยได้ยินข่าวแบบนี้เลยล่ะ“จริงๆค่ะ แฟนคลับอยากให้คุณแพรกับยามาดะคบกันเป็นแฟน”“เอ่อ มันจะเป็นไปได้ยังไงค่ะ แพรกับพี่เคนเราเป็นพี่น้องกันค่ะ ...ทำไมทุกคนถึงคิดแบบนั้นกันนะ” ประโยคท้า
Episode 65"อื้อ!"ฉันร้องครางออกมาด้วยความตกใจ เมื่อแผ่นหลังของฉันกำลังสัมผัสกับเตียงนอน และเพิ่งรู้ตัวได้สติก็ตอนที่ศีรษะสัมผัสกับหมอนนุ่มบนเตียงของพี่เคนเมื่อกี้นี้ แต่พี่เคนก็ไมาได้สนใจอะไรเขายังคงจูบฉันต่อด้วยความเอาแต่ใจ เขาจูบฉันอีกสักพักก่อนจะผละออกมา แล้วหันมาจูบหอมทั่วใลหน้าของฉันแทน และสุดท้ายหลังจสกที่เขาก้มลงไปจูบหน้าผากฉัน เขาก็พูดกับฉันเสียงนุ่มแต่ความหมายของมันกลับทำให้ฉันใจเต้นแรงอีกครั้ง"พี่เคนรักหนูแพรนะคะ...รักหนูแพรที่สุด" พี่เคนบอกกับฉันเหมือนทุกครั้งแต่ฉันสัมผัสได้ว่าการพูดกับฉันครั้งนี้มันมีความรู้สึกที่ต่างออกไป และนั้นจึงทำให้ฉันประสานสายตากับพี่เคนอย่างต้องการคำตอบ"...ห้ามหนีพี่ไปไหนอีกแล้วนะ เพราะต่อจากนี้พี่จะไม่อนุญาตให้หนูหนีไปจากพี่อีกแล้วนะคะ...พี่รักหนูนะ"จุ้บ!ฉันที่กำลังรู้สึกอึ้งกับการบอกรักของเขาอยู่นั้น ได้แต่มองเขาด้วยสายตาไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็ต้องสะดุ้งตกใจอีกครั้ง เมื่อพี่เคนก้มลงมาจูบที่ริมฝีปากฉันเร็วๆแล้วผละออก ก่อนเขาจะส่งยิ้มมาให้ฉันอีกครั้ง"พะ พี่เคน!""ดึกแล้วหนูควรจะนอนได้แล้วนะครับ...พี่ก็จะนอนแล้วเหมือนกัน" พี่เคนกระชับกอ
Episode 64“...พี่เคนค่ะ! พี่เคนเป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ!” เสียงหวานของน้องที่ตะโกนถามผมมาจากในห้องนอนของผม ทำให้ผมหันไปมองทางประตูห้องน้ำที่เปิดไว้ไม่ได้ปิดนั้นด้วยความหงุดหงิด ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่งต้องการระบายอารมณ์"พี่สบายดี! หนูแพรมีอะไรหรือเปล่าครับ!" ผมถามน้องกลับไป พยายามจะทำให้เสียงมั่นคงและปกติมากที่สุด แต่น่าแปลกผมกลับตื่นเต้นกับอะไรบางอย่างหลังจากที่รู้ว่าน้องเข้มาหาผมถึงในห้องโอ๊ย!!! แต่ให้ตายเถอะ...ยิ่งผมรู้สึกแบบนั้นกับน้องมากเท่าไหร่ ผมก็ยิ่งอยากดึงร่างบอบบางนั้นมากระทำชำเราเสียให้หายอยาก และพอคิดมาถึงตรงนี้ผมก็ยิ่งต้องพยายามฝืนร่างกายไว้ เพราะตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายผมนั้นมันร้อนราวกับมีน้ำร้อนเดือดๆอยู่ในร่างของผมซ่าาาา!ผมยืนนิ่งให้สายน้ำชำระล้างกายตัวเอง ก่อนจะพยายามเงี่ยหูฟังว่าน้อวจะพูดอะไรหรือเปล่า เพราะตั้งแต่ผมถามน้อง เธอยังไม่ได้ตอบอะไรผมกลับมาเลย"หนูแพรครับ!"ผมตะโกนเรียกน้องเสียงดัง แต่ก็ไม่มีเสียงตอบอะไรกลับมา สงสัยน้องจะออกไปแล้ว ดีเหมือนกัน...ผมไม่อยากให้น้องเห็นสภาพนี้ของผมสักเท่าไหร่ เดี๋ยวน้องจะกลัวน้องยังไม่เคยเห็นด้านมืดของผม... ผมไม่อยากให้น้องก
Episode 63ปึง!“ขอบคุณยูโกะกับไรอันมากนะที่มาส่งเรา...กลับกันดีดีนะ!” หลังจากลงจากรถแล้วปิดประตู เพื่อนสาวที่นั่งข้างสามีของเธออย่างทานะกะ ยูโกะก็เลื่อนกระจกรถลงมาส่งยิ้มให้ฉัน และนั้นจึงทำให้ฉันต้องพูดบอกขอบคุณทั้งสองออกไปอีกครั้งไม่ได้จริงๆ“จ้า! เดี๋ยวว่างเราไปเที่ยวกันใหม่นะ” ยูโกะพูดด้วยรอยยิ้ม“โอเคจ้า”ฉันโบกมือลาและยืนส่งจนรถยนต์เคลื่อนห่างออกไปจากบ้านพี่เคน ก่อนจะหันกลับมาทางประตูบ้าน ฉันกำลังจะผลักประตูเข้าไปในตัวบ้าน แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีใครบางคนเปิดออกมาเสียก่อน“คุณซันไชน์กลับมาแล้วหรือครับ!” และคนที่เดินออกมาจากด้านในก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นพี่เรนนั้นเอง แต่ทำไมเขาถึงมีสีหน้าไม่สู้ดีแบบนั้นล่ะ“มีอะไรหรือเปล่าค่ะ”“อ๋อ...คุณเคนฝากให้ผมมาบอกคุณหนูคืนนี้ให้รีบเข้านอนนะครับ” พี่เรนบอกกับฉันด้วยท่าทีสงบนิ่ง ใบหน้าขาวนั้นก้มลงมองพื้นไม่ได้มองสบตาฉันเหมือนทุกครั้ง และนั้นทำให้ฉันรู้สึกไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ก็ไม่กล้าซักไซ้อะไรมาก เพราะพี่เรนก็คงได้รับคำสั่งแบบนั้นจากพี่เคน“อืม...ได้ค่ะ แพรคิดว่าวันนี้จะนอนเร็วอยู่แล้วค่ะ”“ครับ...” พี่เรนรับคำก่อนจะหันไปเปิดประตูใ
Episode 62@อพาร์ตเมนท์ G1 ชั่วโมงก่อนหน้านี้...“…ที่เคนพูดเมื่อกี้หมายความว่าไงคะ?” ยูกิเอ่ยถามแฟนหนุ่มของเธออกไปเสียงดัง สายตากลมมองหน้าชายหนุ่มตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าจะมีวันนี้ “เคนจะขอเลิกกับยูกิ เพราะอะไรคะ?”“ผมบอกกับคุณชัดเจนแล้วนะ”“ไม่คะ ยูกิไม่เข้าใจ ถ้าจะเป็นเพราะไอ้รูปบ้าๆพวกนี้ มันไม่เกินไปหน่อยคะ?” ยูกิเหลือบสายตาไปมองรูปที่วางอยู่บนโต๊ะแก้ว ถึงเธอจะรู้สึกกลัวความผิดในข้อนี้มากแค่ไหน แต่เธอจะไม่ยอมเผยพิรุจให้เขาได้เห็นแน่“คุณคิดว่าคุณกำลังทำอะไรยู่ชาน ยูกิ!” เคนหันกลับไปถามผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าขาออกไปเสียงเย็น เธอคงคิดว่าเขาโง่มากเธอถึงได้กล้าทำแบบนี้กับเขาที่จริงเคนจะปล่อยไปแล้วไม่ยุ่งเกี่ยวกับเธอเลยก็ได้ แต่ที่เขาตัดสินใจเข้ามาเคลียร์ปัญหาเรื่องนี้เพราะเขาแค่อยากให้เรื่องของเขาและเธอนั้นจบกันด้วยดี ...ถึงเขาจะไม่เคยมีใจให้ยูกิเพราะเขาก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่มีความต้องการเหมือนกับคนอื่นๆเคนยอมรับเลยครั้งแรกที่เขาได้พบกับยูกินั้น เธอเป็นผู้หญิงที่สวยมาก สวยจนเขาอยากได้เธอมาครอบครอง แต่เขาก็ไม่คิดว่าเธอจะมีใจที่ตรงกับเขา เพราะเธอก็ชอบเขาอยู่ไม่น้อยเหมื
Episode 61ณ. คฤหาสน์ยามาดะ เวลา 07.31 น.ตึก ตึก ตึก!...“พี่เคนคะ พี่เคน...” ร่างบอบางในชุดนักเรียนระดับประถมศึกษาของโรงเรียนชื่อดัง วิ่งลงมาจากชั้นสองของบ้านด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะตามมาด้วยเสียงหวานใสของเธอที่เอ่ยเรียกพี่ชายบุญธรรมของเธอ ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินมาถึงและนั้นทำให้เคนที่กำลังจะเดินขึ้นรถไปเรียนต้องหันไปตามเสียงเรียกนั้น“จะวิ่งทำไม! เดี๋ยวก็หกล้มหรอก” เคนหันไปดุแพรพรรณเมื่อเห็นร่างเล็กของเธอวิ่งมาหาเขาด้วยความเร็ว“ก็หนูแพกลัวไม่ทันพี่เคนนี่คะ แฮ่กๆ” แพรพรรณวิ่งมาหยุดตรงหน้าชายหนุ่ม เธอยืนหอบหายใจออกมาด้วยความเหน็ดเหนื่อย ก่อนจะใช้มือน้อยของเธอปาดเหงื่อเม็ดเล็กออกจากหน้าผาก“แล้วนี่มีอะไรถึงรีบวิ่งมาหาพี่ หื้ม!” มือเรียวเอื้อมไปลูบศีรษะเล็กอย่างเอ็นดู “...อย่าบอกนะว่าเราจะไปเรียนน่ะ?”“ใช่คะ หนูแพรจะไปเรียนหยุดมาหลายวันแล้ว”“ได้ไงกัน หนูยังไม่หายดีเลยนะ เมื่อวานยังบ่นกับพี่ว่าปวดแผลอยู่เลย” เคนขมวดคิ้วเมื่อได้ฟังสิ่งที่แพรพรรณพูดจบก่อนจะคัดค้านเธอออกไปเสียงดุ“เมื่อวานปวด แต่วันนี้ไม่ปวดแล้วค่ะ แล้วหนูแพรก็เตรียมยาไปแล้วด้วย นะคะให้หนูแพรไปเรียนนะ หนูแพรคิดถึง
Episode 60 NC++16.00 น.‘น้องแพรของพี่เคน’สายตามคมเข้มก้มลงอ่านข้อความบนหลังรูปถ่ายใบเล็ก ก่อนจะพลิกกลับมาด้านหน้าที่มีรูปของเด็กผู้หญิงคนหนึ่งใส่ชุดกระโปรงฟูฟ่องสีชมพูกำลังยืนเท้าเอวแล้วมองตรงด้วยยิ้ม และรูปใบนี้เขาเป็นคนถ่ายและล้างมันเองกับมือ ก่อนจะเขาจะเผลอหลุดยิ้มออกมาเมื่อนึกไปถึงเจ้าของรอยยิ้มในรูปนี้เพราะตอนที่เคนไปเจอแพรพรรณครั้งแรกนั้น เธอไม่เคยมีรอยยิ้มปรากฏอยู่บนใบหน้าน่ารักนั้นเลย จนเมื่อเขาได้พูดคุยกับเธอนั้นแหละ เธอถึงได้ยิ้มออกมาและนั้นทำให้เขาได้รู้อะไรบางอย่างคือ เด็กคนนี้ไม่เหมาะกับน้ำตาแต่เหมาะกับรอยยิ้มและเสียงหัวเราะตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาเคนจึงตั้งมั่นกับตัวเอง เขาจะทำทุกอย่างเพื่อเก็บรักษารอยยิ้มของแพรพรรณไว้ ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรเขาก็ยอม...“เด็กผู้หญิงในรูปนี่ใครเหรอค่ะ” แต่แล้วเสียงของยูกิที่ดังอยู่ทางด้านหลัง ก็ทำให้เคนได้สติก่อนจะเก็บรูปใส่กระเป๋าไว้ตามเดิม เมื่อรู้สึกถึงแรงกอดรัดจากเธอ“น้องสาว...เธอชื่อซันไชน์ ตอนนี้เธอเรียนอยู่เกรดห้า”เคนตอบเด็กสาวกลับไปเสียงอบอุ่นโดยไม่รู้ตัว เมื่อพูดถึงแพรพรรณในวัยเด็ก และน้ำเสียงนั้นก็ทำให้ยูกิรู้สึกอิจฉา
Episode 5910.11 น.หลังจากที่ดื่มนมเสร็จจนหนีพี่เคนกลับมายังห้องของตัวเอง ฉันก็ไม่ได้ออกมานอกห้องอีกเลย ส่วนพี่เคนนั้นก็ทำตัวปกติทุกอย่าง เขายังดูแลเอาใจใส่ฉันเหมือนอย่างทุกครั้ง จะมีแปลกไปก็ตรงที่เขาชอบทำตัวติดฉันมากขึ้น เวลาฉันไปไหนมาไหนจะต้องมีเขาคอยตามตลอด เหมือนอย่างตอนนี้เขาก็ยังเดินอยู่ข้างฉัน คอยจับมือฉันไม่ยอมปล่อย จนฉันต้องคอยบอกเขาทางสายตาอยู่หลายครั้ง แต่ก็หลายครั้งอีกเหมือนกันที่เขาทำเฉยไม่ยอมทำตามที่ฉันบอกและตอนนี้ก็เป็นเวลาสิบโมงกว่าแล้ว ตอนนี้ฉันอยู่บ้านคุณปู่คิม พี่เคนพาฉันมาหาท่านตามที่บอกฉันไว้ตั้งแต่เมื่อคืนนี้“...ไม่เจอกันนานเลยนะ ทำงานที่เมืองไทยเป็นยังไงบ้าง” น้ำเสียงอบอุ่นของชายชราวัยเจ็ดสิบปลายๆถามฉันขึ้นมา หลังจากที่ฉันเดินเข้ามาในบ้านและกำลังเดินไปหาท่าน“สวัสดีค่ะ แพรคิดถึงคุณปู่ที่สุดเลย...” ฉันเดินเข้าไปกอดคุณปู่หลังจากที่พูดประโยคนี้จบ“ปากหวานจริงๆ แล้วทำงานเป็นไงสนุกไหม?”“สนุกค่ะ อยู่ที่เมืองไทยแพรมีเพื่อนเยอะมากเลย แต่ส่วนมากจะเป็นแฟนคลับมากกว่านะค่ะ” ฉันบอกกับคุณปู่ออกไปอย่างอารมณ์ ก่อนที่ท่านจะพาฉันเดินโอบเอวไปยังห้องรับแขก โดยมีพี่เคน
Episode 58“แต่ผมไม่ได้รักคุณแล้ว...”ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงไม่คิดหรือแม้แต่จะกล้าพูดประโยคนี้ออกมาด้วยซ้ำ แต่เป็นเพราะเธอที่ทำให้ผมกล้าที่จะทำทุกอย่าง เพื่อผลักเธอออกไปจากชีวิตของผม“มะ ไม่จริงหรอก เคนโกหก เคนกำลังโกหกยูกิอยู่ใช่ไหม ...เพราะที่จริงแล้วเคนยังรักยูกิอยู่”“ผมพูดความจริงเพราะผู้หญิงอย่างคุณ...” พอพูดมาถึงประโยคนี้ผมก็ใช้สายตามองไปยังร่างบอบบางของยูกิ ที่ยืนห่างจากผมไปไม่ไกลนักด้วยสายตาเย็นชา “ไม่ได้มีค่ามากพอจะให้ผมต้องรักเลยสักนิด”“เคนพูดแบบนี้หมายความว่าไงค่ะ” ยูกิถามผมกลับมาอย่างไม่เข้าใจ และตอนนั้นเองน้ำตาของเธอกำลังไหลลงมาอาบแก้ม แต่ผมกลับมองภาพตรงหน้าด้วยความเฉยชา“ออกไปจากชีวิตของผมซะและก็อย่าทำอะไรโง่ๆอย่างวันนี้อีก...แล้วจะหาว่าผมไม่เตือน”“มะ ไม่ค่ะ เคนก็รู้ยูกิทำไม่ได้ ยูกิรักเคนยูกิจะอยู่กับเคน” พูดจบเธอก็เดินตรงมาหาผมที่โซฟา เธอทำท่าจะเข้ามากอดผมอีกครั้งแต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกทนไม่ได้อีกต่อไป“พอเถอะยูกิ เลิกหลอกตัวเองสักที...เราเลิกกันแล้วนะ!” ผมบอกกับเธออกไปเสียงดังจากจากลุกขึ้นยืนจากโซฟา และนั้นทำให้ร่างบอบบางที่กำลังเดินเข้ามาหาผมหยุดชะงักก่อนจะ
Episode 57“น้องซันไชน์ เคนอยู่หรือเปล่าค่ะ?”เสียงหวานใสราวกับระฆังแก้วของผู้หญิงคนหนึ่ง ดังมาจากทางด้านหลังฉันและนั้นทำให้ฉันจำต้องวางมือจากบัวรดน้ำลงก่อนจะหันกลับไปด้านหลังด้วยความสงสัย“เอ่อ คุณเป็นใครค่ะ?”ฉันถามผู้หญิงรูปร่างบอบบางราวกับตุ๊กตาที่ยืนห่างจากฉันไปห้าก้าว จะว่าไปเธอคนนี้ก็มีส่วนคล้ายกับฉันอยู่เหมือนกันนะ โดยเฉพาะสไตล์การแต่งตัวเธอแต่งชุดคล้ายๆกับฉันเลยล่ะ“พี่ชื่อชาน ยูกิหรือจะเรียกว่าพี่ยูกิเฉยๆก็ได้ค่ะ พี่มาหาเคน...เขาอยู่หรือเปล่า?”“อ๋อ พี่เคนไม่อยู่หรอกค่ะ คุณมีอะไรกับเขาหรือเปล่าค่ะ เพราะกว่าพี่เคนจะกลับก็คงจะดึกมากเลย...ถ้ามีเรื่องด่วนบอกฉันก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันจะบอกกับเขาให้ค่ะ”ฉันเสนอทางเลือกให้คนตรงหน้าด้วยความหวังดี เพราะเธอเหมือมีเรื่องด่วนจริงๆ และอีกอย่างตอนนี้ก็ใกล้จะมืดแล้วด้วยเธออาจะรีบกลับบ้านก็ได้“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะรอเขากลับมา”แต่ดูเหมือนผู้หญิงที่ยูกิจะไม่เห็นความหวังดีจากฉัน เอ๊ะ! หรือฉันจะคิดมากไป เพราะบางทีเธออาจจะมีเรื่องสำคัญที่บอกคนอื่นไม่ได้นอกจากจะบอกกับพี่เคนด้วยตัวเองก็ได้ ฉันคงจะคิดมากไปเองแน่ๆ และเหมือนฉันจะคิดเยอะไปจริงๆ พอ