Episode 5012.40 น.“กินเยอะๆเลยจ้ะ มื้อนี้แม่เลี้ยงเอง” แม่ลีแม่ของพิงค์บอกกับฉันด้วยยิ้ม แต่สายตากับเหลือบไปมองร่างสูงข้างกายฉันเป็นเป็นระยะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีกครั้งว่า...“บอกตรงๆเลยนะ ตอนแรกแม่คิดว่าคุณเคนเขาเป็นแฟนของหนูซะอีก เห็นมีข่าวออกมาเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้ แต่พอพิงค์บอกว่าคุณเคนเป็นพี่ชายของหนู แม่ถึงเชื่อ”“ทุกคนก็คิดเหมือนแม่ลีกันทั้งนั้นแหละค่ะ แพรเลยให้สัมภาษณ์กับพวกพี่ๆนักข่าวเอาไว้แล้ว แต่ก็ยังมีคอยคำถามเกี่ยวกับแพรและก็พี่เคนอีกเยอะอยู่เหมือนกันค่ะ” ฉันบอกออกไปเสียงสดใส และไม่ได้รู้สึกโกรธอะไรกับเรื่องเข้าใจผิดครั้งนี้ เพราะฉันเป็นคนนอกก็เข้าใจแบบี้เหมือนกันอ่อ ฉันลืมบอกไปตอนนี้ฉันกับพี่เคนเรามาทานข้าวที่ร้านของพิงค์ โดยมีคุณแม่ลีมานั่งร่วมสนทนากับฉันและพี่เคนอีกด้วย ตอนแรกฉันคิดว่าพี่เคนจะไม่ชอบใจสักอีก ที่มีคนอื่นมานั่งด้วยแบบนั้นแต่พอเขาเงียบ ไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้าอนุญาตส่งมาให้ฉัน ฉันจึงพอรู้ว่าเขาก็ไม่ได้อะไรมากขนาดนั้น แต่กลับเป็นซะอีกที่คิดมากแทนเขาอยู่ฝ่ายเดียวเฮ้อ ก็จะไม่ให้ฉันคิดมากแทนเขาได้ยังไงล่ะ พี่ชายของฉันน่ะ ไม่ชอบให้คนอื่นที่ไม่รู้จักเ
Episode 51แต่ในระหว่างที่คุณเคลวินหลบสายตาจากพิงค์ไปนั้น เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาซะก่อน เขาจึงหยิบโทรศัพท์ก่อนจะลุกขึ้นออกไปจากวงสนทนาของพวกเราทั้งสามคน และเดินเร็วๆหายไปทางหลังร้านทันที ส่วนพิงค์ที่มองตามร่างสูงของคุณเคลวินไปจนลับสายตา ก็หันกลับมาทางฉัน แต่คิ้วกลับขมวดเหมือนกำลังสงสัย“มีอะไรหรือเปล่าพิงค์?”“อ่อ ไม่มีอะไร แล้วเธอกับพี่เคนเป็นไง ได้ข่าวว่าถูกพวกแอบถ่ายลงข่าวนี่” ถึงแม้พิงค์จะเปลี่ยนเรื่องในการคุยกับฉัน แต่เธอก็ยังขมวดคิ้วแล้วมีหันไปมองทางหลังร้าน และกิริยาแบบนั้นของผู้หญิงที่นิ่งๆจึงทำให้ฉันขมวดคิ้วก่อนจะเผลอยิ้มออกมาไม่ได้“แหมพิงค์...ถ้าอยากรู้ขนาดนั้น ทำไมไม่เดินไปถามเขาตรงๆเลยล่ะ” ฉันอดที่จะแซวออกมาไม่ได้ พร้อมกับยิ้มออกมาอย่างอารมณ์ดี“หืม? อะไรแพร ใครอยากรู้ไม่มีสักหน่อย”“ก็เนี่ย อาการที่พิงค์เป็นอยู่นี่ไง เขาเรียกว่าอยากรู้” ฉันบอกกับพิงค์เสียงดังฟังชัด ก่อนจะหันไปทางพี่เคนเพื่อหาแนวร่วม “จริงมั้ยค่ะ พี่เคน”“...”พี่เคนไม่ได้ตอบอะไรฉันกลับมานะ เขาแค่เพียงกระตุกยิ้มส่งมาให้ฉันและเผื่อแผ่ไปยังพิงค์ ที่มองฉันและทำหน้านิ่วคิ้วขมวดอย่างไม่ชอบใจ
Episode 52“พี่เคน...”“ว่าไงครับ” ผมตอบรับเสียงเรียกของน้อง พร้อมกับพาร่างของตัวเองเดินเข้าไปหาเธอก่อนจะนั่งลงข้างกับน้อง และหลังจากที่ผมนั่งลงไปไม่นาน นอนก็มีท่าทีออดอ้อนราวกับลูกแมวขึ้นมาทันที“...เอ่อ! ไม่มีอะไรค่ะ เราไปทานข้าวกันดีกว่านะ ตอนนี้หนูแพรหิวจนจะกินพี่เคนได้ทั้งตัวแล้วค่ะ”ในตอนที่น้องเริ่มพูดประโยคที่ออกมานั้น เธอก็ใช้แขนเข้ามาโอบเอวของผมไว้หลอมๆ ก่อนจะใช้หน้าเข้ามาถูไถบนอกผมราวกับเด็กน้อยขี้อ้อน“หึ! ชักจะแก่แดดขึ้นทุกวันแล้วนะครับ”“แฮ่ๆ แพรแค่พูดเปรียบให้พี่เคนฟังจะได้มองเห็นภาพไงค่ะ” น้องเอี้ยวหน้าขึ้นมาพูดกับผม แต่ไม่ได้ปล่อยแขนที่โอบกอดผม และนั้นทำให้ผมต้องก้มหน้าไปมองใบหน้าหวานน่ารัก และถะนุถนอมนั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงแรงดึงดูดบางอย่างจากร่างบอบบางที่แนบชิดกับตัวผม ผมไล่มองไปทั่วใบหน้าหวาน ที่วันนี้ผมรู้สึกว่ามันจะหวานขึ้นมากเป็นพิเศษ และมาหยุดที่ริมฝีปากบางสีชมพูสวยนั้นอย่างไม่อาจละสายตาไปจากภาพตรงหน้าได้เลยแต่อยู่ดีๆร่างกายผมมันก็ขยับไปเองอัตโนมัติ ผมจัดการล็อกท้ายทอยของน้องไว้ ก่อนจะค่อยๆก้มหน้าลงไปใกล้เธอจนเมื่อริมฝีปากของผมแนบช
Episode 53“ครับ หนูยังกลัวพี่อยู่ไหม...”ประโยคนี้พี่เคนเอ่ยถามฉันเสียงเรียบ เขาไม่ได้หันมาถามหรือมองหน้าฉันเวลาที่พูดประโยคคำถามนี้ แต่เขาเลือกที่จะใช้สายตามองไปตามท้องถนนข้างหน้าอย่างคนใช้สมาธิ ที่เขาทำแบบนี้เพราะไม่อยากให้ฉันรู้สึกเกร็งเวลาอยู่กับเขาหรือเปล่านะ และเมื่อคิดมาถึงตรงนี้ก็ทำให้ฉันเพิ่มแรงขยุ้มที่กระโปรงไปอีก“ทำไมพี่เคนถึงคิดแบบนั้นล่ะค่ะ” ฉันเหลือบไปมองเสี้ยวหน้าหล่อเหลาของพี่เคนก่อนจะหันกลับมามองถนนตรงหน้า“ถ้าหนูไม่กลัว หนูก็คงไม่ขยุ้มกระโปรงแรงจนเกิดรอยยับขนาดนั้น...พี่พูดถูกไหมครับ” พอพูดมาถึงประโยคสุดท้ายใบหน้าหล่อเหลาก็หันมามองฉัน ที่เผลอแอบมองเขาอยู่ก่อนแล้ว แต่แค่ไม่นานเขาก็หันกลับไปมองถนนที่อยู่ตรงหน้าเหมือนเดิม“แล้วนี่พี่เคนจะพาแพรไปไหนค่ะ” ฉันถามเขาออกไปในตอนที่รถหยุดไฟแดงพอดี และอีกอย่างที่ฉันถามเขาออกไปแบบนั้นก็เพราะทางที่เขาขับมานั้นไม่ใช่ทางกลับคอนโดน่ะสิ“พี่มีคุยกับลูกค้า ไม่อยากให้หนูรอนานเลยพาหนูออกมาด้วย หนูไม่ว่าอะไรพี่ใช่ไหมครับ”“ไม่ค่ะ ดีเหมือนกันแพรจะได้ดูพี่เคนทำงานด้วย” ฉันบอกเขาออกไปด้วยรอยยิ้ม“...”หลังจากที่ฉันพูดจบพี่เคนก็ไม
Episode 54“...แล้วนี่คุณแพรจะกลับตอนไหนค่ะ” ป้ากล้วยถามฉันเสียงนุ่ม“คงอีกสักพักนึงค่ะ พี่ชายแพรยังคุยธุระไม่เสร็จเลย” ฉันบอกป้ากลับไป ก่อนจะใช้ส้อมจิ้มเนื้อมะม่วงสีเหลืองสุกที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำเข้าปาก“สรุปแล้วคุณแพรเป็นน้องสาวของคุณอะไรนะป้า ยา...มา..ดา อ่อ ยามาดะ จริงๆใช่มั้ยค่ะ” พี่ชะอมเอ่ยถามฉันขึ้นมาหลังจากที่เราสามคนนั่งเงียบกันไม่นาน“ใช่ค่ะ แพรกับพี่เคนเราเป็นพี่น้องกัน แต่ก็อย่างที่บอกไปกับพวกสื่อต่างค่ะ แพรกับเขาไม่ใช่พี่น้องกันแท้ๆ”“แบบนี้ก็มีลุ้นใช่มั้ยค่ะ”แต่แล้วอยู่พี่ชะอมที่ได้ฟังฉันบอกออกมาแบบนี้ เธอก็ทำหน้าดีใจยิ้มออกมาอย่างร่าเริง ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ฉันและเอื้อมมาจับมือฉันไว้หลวมๆ ก่อนจะพูดประโยคต่อมาด้วยสายตาเป็นประกายวิบวับ“คุณแพรรู้มั้ยค่ะ พี่น่ะชอบคุณแพรกับคุณยามาดะมากเลยค่ะ แล้วตอนนี้ก็มีแฟนคลับคุณแพรมากว่าครึ่งอยากให้คุณแพรกับพี่ชายของคุณคบกัน”“คะ?” ...ทำไม ฉันไม่เคยได้ยินข่าวแบบนี้เลยล่ะ“จริงๆค่ะ แฟนคลับอยากให้คุณแพรกับยามาดะคบกันเป็นแฟน”“เอ่อ มันจะเป็นไปได้ยังไงค่ะ แพรกับพี่เคนเราเป็นพี่น้องกันค่ะ ...ทำไมทุกคนถึงคิดแบบนั้นกันนะ” ประโยคท้า
Episode 55“ฮึ่ก...”“หนูแพร! เป็นอะไรครับ” เสียงของพี่เคนดังอยู่ข้างๆฉันก่อนดึงฉันเข้าไปกอดไว้“หนูเป็นอะไรไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า”ก่อนจะตามมาด้วยเสียงเข้มอบอุ่นของชายชรา ร่างสูงเดินเข้ามาหาฉันด้วยความตกใจ ที่อยู่ๆฉันก็ร้องไห้ออกมาต่อหน้าเขา และก็พี่เคนแบบนี้แต่แค่เขาถามฉันราวกับเป็นห่วง ก็ยิ่งทำให้ฉันหยุดร้องไห้ไม่ได้“...”ไม่มีใครพูดอะไรออกมาอีก เมื่อเห็นฉันมองไปทางชายชราแต่ยังโอบกอดพี่เคนไว้ไม่ยอมปล่อย และนั้นทำให้พี่เคนพาฉันไปนั่งบนโซฟาตัวยาวใกล้กับเราสองคน แต่พอเวลาผ่านไปสักพักฉันก็เริ่มหยุดร้องไห้ได้แล้ว แต่ยังมีหลุดสะอึกบ้างเป็นบางครั้ง ฉันรีบเช็ดน้ำตาออกเมื่อทั้งสองคนเอาแต่มองฉัน“...แพรขอโทษค่ะ ขอโทษที่ทำให้ตกใจ”“หนูไม่สบายตรงไหนหรือเปล่า อยู่ดีดีก็ร้องไห้ออกมา”เสียงเข้มแต่ฟังแล้วอบอุ่นมากถามฉันขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะมองฉันด้วยความเป็นห่วงอย่างไม่ปิดบัง แต่ก็มีวูบหนึ่งที่ฉันเห็นความรู้สึกผิดในดวงตาคมคู่นั้น ก่อนจะมองฉันด้วยความอบอุ่นเหมือนเดิม“เอ่อ หนูรู้สึกปวดหัวแต่ แต่ตอนนี้ค่อยยังชั่วแล้ว...ขอโทษที่ทำให้ตกใจกันนะค่ะ” ประโยคหลังนี้ฉันหันไปบอกทั้งพี่เคนแล้วก็..
Episode 5617.51 น.“อิ่มจัง!”แพรพรรณได้แต่พูดกับตัวเองเสียงเบา ตอนนี้เธอกำลังนั่งทานข้าวคนเดียว โดยมีคนใช้ในชุดเมทยืนอยู่ข้างเธอสามสี่คน ทุกคนต่างยืนด้วยท่าทีสงบนิ่งไม่มีใครกล้ารบกวนคุณหนูของพวกเธอเลยสักคน“อิ่มแล้วหรือค่ะคุณหนู...ทานไปแค่หน่อยเดียวเองหรือาหารไม่ถูกปากค่ะ”เมตสาวคนที่หนึ่งเอ่ยถามเจ้านายคนสวยของเธออย่างเอาใจ ก่อนจะส่งรอยยิ้มพิมพ์ใจไปให้แพรพรรณ เพราะถูกนายใหญ่ของบ้านหลังนี้สั่งให้ดูแลเรื่องอาหารการกินกับคุณหนู ถ้าเธอและเพื่อนๆดูแลไม่ดีมีหวังคงถูกเจ้านายใหญ่ไล่ออกกันพอดี ซึ่งเธอไม่อยากเสี่ยงกับเรื่องแบบนี้“เปล่าหรอก แค่รู้ไม่ค่อยหิวน่ะ”แพรพรรณตอบกลับไปเป็นภาษาญี่ปุ่นหลังจากที่ไม่ได้พูดมานาน เธอก็เกือบลืมไปแล้วเหมือนกัน แต่ยังดีหน่อยที่เธอขยันพูดคุยกับเคนอยู่บ่อยๆ ไม่งั้นเธอคงลืมมันไปแล้วแน่“งั้นคุณหนูอยากทำอะไรหรือต้องการอะไรไหมค่ะ พวกเราจะได้จัดหามาให้”“ไม่ล่ะ พวกเธอมีอะไรไปทำก็ไปทำเถอะ ฉันจะไปเดินเล่นที่สวนหน่อยน่ะ”พูดจบร่างบอบบางก็ลุกจากเบาะที่นั่งก่อนจะเดินออกไปทางหลังบ้าน สาวใช้ทั้งสี่คนเมื่อเห็นแบบนั้นจึงทำตัวกันแทบไม่ค่อยถูกเพราะพวกเธอเคยชินแต่กั
Episode 57“น้องซันไชน์ เคนอยู่หรือเปล่าค่ะ?”เสียงหวานใสราวกับระฆังแก้วของผู้หญิงคนหนึ่ง ดังมาจากทางด้านหลังฉันและนั้นทำให้ฉันจำต้องวางมือจากบัวรดน้ำลงก่อนจะหันกลับไปด้านหลังด้วยความสงสัย“เอ่อ คุณเป็นใครค่ะ?”ฉันถามผู้หญิงรูปร่างบอบบางราวกับตุ๊กตาที่ยืนห่างจากฉันไปห้าก้าว จะว่าไปเธอคนนี้ก็มีส่วนคล้ายกับฉันอยู่เหมือนกันนะ โดยเฉพาะสไตล์การแต่งตัวเธอแต่งชุดคล้ายๆกับฉันเลยล่ะ“พี่ชื่อชาน ยูกิหรือจะเรียกว่าพี่ยูกิเฉยๆก็ได้ค่ะ พี่มาหาเคน...เขาอยู่หรือเปล่า?”“อ๋อ พี่เคนไม่อยู่หรอกค่ะ คุณมีอะไรกับเขาหรือเปล่าค่ะ เพราะกว่าพี่เคนจะกลับก็คงจะดึกมากเลย...ถ้ามีเรื่องด่วนบอกฉันก่อนก็ได้เดี๋ยวฉันจะบอกกับเขาให้ค่ะ”ฉันเสนอทางเลือกให้คนตรงหน้าด้วยความหวังดี เพราะเธอเหมือมีเรื่องด่วนจริงๆ และอีกอย่างตอนนี้ก็ใกล้จะมืดแล้วด้วยเธออาจะรีบกลับบ้านก็ได้“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันจะรอเขากลับมา”แต่ดูเหมือนผู้หญิงที่ยูกิจะไม่เห็นความหวังดีจากฉัน เอ๊ะ! หรือฉันจะคิดมากไป เพราะบางทีเธออาจจะมีเรื่องสำคัญที่บอกคนอื่นไม่ได้นอกจากจะบอกกับพี่เคนด้วยตัวเองก็ได้ ฉันคงจะคิดมากไปเองแน่ๆ และเหมือนฉันจะคิดเยอะไปจริงๆ พอ
《Full》-ตอนพิเศษ-🎉นางร้ายแสนสวยกับผู้ชายหน้าหนวด🎉ภายในงานเลี้ยงแต่งงานของแพรพรรณและยามาดะ เคนนั้นมีเหล่าผู้ใหญ่และคนดังในวงการมากมายได้มาร่วมแสดงความยินดีกับทั้งสองคน และหนึ่งในนั้นก็ร่วมไปถึงเพื่อนสนิททั้งในและนอกวงการอย่าง 'เจนนิเฟอร์ ฟอกซ์' ด้วยร่างบอบบางแต่สูงเพียวในชุดเดรสเปิดไหล่สีแดงสดกำลังเดินทอดน่องลงบนรองเท้าส้นสูงมากกว่าสามนิ้วด้วยท่าทางมั่นใจสายตากลมโตสีน้ำตาลกวาดมองไปทั่วงานอย่างหงุดหงิด เพราะตอนนี้เธอกำลังใช้สายตามองหาเพื่อนชายหัวใจหญิงอย่างตั้งอกตั้งใจ แต่เพราะในงานนี้มีผู้คนมากกว่าร้อยชีวิตกำลังเดินขวั่กไขว่ไปมาจนน่าเวียนหัว จึงทำให้เธอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมานิดๆ...แล้วอีกอย่างในงานตอนนี้นั้นก็จัดขึ้นในเวลากลางคืน โดยจัดขึ้นที่โรงแรมในเครือ KM Group โรงแรมที่สามีเพื่อนสนิทของเธอมีหุ้นส่วนอยู่ด้วย"โอ๊ย! อีนังยอดชายด์อยู่ไหน...บอกว่าให้รออยู่ที่ซุ้มอาหาร มั่วแต่ไปแรดหาผัวคนที่ร้อยอยู่นั่นแหละ!"เจนนิเฟอร์เอ่ยออกมาด้วยความหงุดหงิดและงุนง่านในเวลาเดียวกัน เพราะก่อนหน้านี้สิบนาทีเธอเพิ่งจะเดินทางมาถึงงาน เนื่องจากทำงานเพิ่งเสร็จและอีกอย่างเมื่อเช้าในพิธีหมั้นของเพื่อนส
《Full》ตอนพิเศษนายสามีเย็นชากับคุณภรรยาแสนห้าว!เวลา 21.28 น.ตึก! ตึก! ตึก...เกศชมพูในชุดเดรสเกาะอกสีหวานกำลังเดินตามแรงจูงของสามี เท้าเล็กในรองเท้าส้นสูงสามนิ้วก้าวตามคนตัวสูงข้างหน้า ใบหน้าสวยตอนนี้ฉายแววหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะก่อนหน้านี้คนที่เดินอยู่ข้างหน้าเธอนั้นได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องที่ต่างประเทศ เขาเดินออกไปคุยแค่ไม่ถึงห้านาทีก็เดินกลับมาด้วยใบหน้าเคร่งขรึมก่อนจะมาลากเธออกจางานแต่งเพื่อนสนิทในเวลาต่อมา...ใช่! ตอนนี้เธออยู่ในงานแต่งของเพื่อนสนิทอย่าง ‘แพรพรรณ’ สาวน้อยที่มีบุคลิกราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบและคุณหนู ตอนนี้เธอได้สะละโสดเป็นคนที่สองในกลุ่มเพื่อนที่เธอสนิทมากที่สุด โดยเจ้าบ่าวในงานก็ไม่ใช่ใครที่ไหน เขาคือ ‘พี่ชายบุญธรรม’ ของแพรพรรณเกศชมพูเคยแอบคิดเล่นว่าสองคนนี่ต้องมีซัมติงกันอย่างแน่นอน แต่แล้วความคิดเล่นๆนั้นของเธอกลับเป็นความจริงขึ้นมาซะอย่างงั้น แต่ช่างเรื่องสองคนนั้นก่อน ตอนนี้เธอต้องการคุยกับคุณสามีเธอที่เอาแต่ลากเธออกจากงาน และตั้งแต่ลากเธออกมาก็ไม่ได้พูดอะไรออกมาเลย จนตอนนี้เธอชักหงุดหงิดในความเงียบขรึมของเขาซะแล้วสิ-Kedchompoo’s talk-
《Full》Special 3❤ KEN × PAEPUN ❤-Ken's talk-จุ๊บ!"อื้อ~" เสียงของคนตัวเล็กในอ้อมกอดร้องออกมาด้วยความขัดใจ เมื่อผมแกล้งจุ๊บริมฝีปากบางเล่น ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมงกว่าๆแล้ว เพราะเมื่อคืนกว่าผมและคนในอ้อมกอดจะได้นอนก็ล่วงเลยมาเกือบเช้า...ก็ช่วยไม่ได้นี่เนอะ เมียผมออกจะน่ากินขนาดนี้ ให้กินทั้งวันก็ยังไหวเลย เมื่อคิดได้แบบนั้นผมจึงก้มลงไปหอมแก้มเนียนเพื่อก่อกวนเวลานอนของเล่นอีกครั้งเฮ้อ! ยิ่งอยู่ใกล้ร่างบางผมรู้สึกว่าผมก็ยิ่งหลงเธอ เมื่อก่อนจำได้ว่าไม่ได้เป็นถึงขนาดนี้นะ แต่พอได้แต่งงานอยู่ด้วยกันแค่นั้นแหละ...รู้เรื่องเลยครับ!อาการคนติดเมียขาดไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว เป็นยังไงเมื่อก่อนไม่เคยสนใจ ออกจะคิดว่ามันความโอเวอร์ ไม่มีใครเป็นอะไรขนาดนั้นหรอกแต่พอผมได้สัมผัสมัน...อื้ม! ไม่มีคำว่า 'โอเวอร์' ไปสำหรับคนรักเมียหลงเมีย พูดไปอาจะยังไม่ค่อยเข้าถึงความรู้สึกที่ผมสื่อออกมา...งั้นผมจะบอกอาการของผมว่ามันหนักขั้นไหน ที่จริงผมว่ามันก็ไม่ค่อยหนักมากเท่าไหร่ นั้นคือความคิดในตอนแรก...วันหนึ่งผมต้องได้เห็นหน้าเมียไม่ต่ำกว่าสามครั้ง ต้องได้กอด ได้หอมและได้จูบเธอทุกครั้งที่ออกจากบ้าน พอตกเย็น
《Full》Special 2❤ KEN × PAEPUN ❤หลังจากที่ฉันแต่งงานกับพี่เคนตอนนี้ก็ผ่านมาแล้วหลายเดือน พี่เคนดีกับฉันมาก เขาดูแลใส่ใจฉันดีทุกอย่าง ถึงแม้บางวันเขาจะต้องออกไปทำงาน แต่พอเขากลับมาบ้านทุกครั้ง ก็จะเห็นฉันทำอาหารไว้รอเขา...ซึ่งหลังจากที่ฉันแต่งงานฉันก็เริ่มเรียนทำอาหารแบบจริงจัง ซึ่งผลลัพธ์ที่ออกมามันก็โอเคนะ ถึงรสชาติจะได้อร่อยเหมือนร้านอาหารดังๆ แต่มันก็ทานได้แล้วไม่เป็นอะไร แฮร่ๆตอนนี้ฉันมาพักผ่อนที่ประเทศบ้านเกิดพี่เคน พูดง่ายๆก็คือตอนนี้ฉันอยู่ที่ญี่ปุ่น เพราะอยากมีเวลาอยู่กับพี่เคนบ้างเพราะตอนนี้ฉันก็ยังมีอาชีพเป็นนักแสดงเหมือนเดิม แต่ที่ไม่เหมือนเดิมคือฉันไม่ค่อยรับงานละครแล้ว รับแต่พวกโฆษณาเหตุผลที่ฉันไม่ได้รับงานละครนั้น ก็ไม่ใช่อะไรหรอก...พี่เคนเขาไม่ค่อยชอบเท่าไหร่น่ะ ก็อยากรู้ๆกันว่าเขานั้นไม่อยากให้ฉันเป็นนักแสดงแต่แต่แรกอยู่แล้ว ...แต่เป็นฉันเองที่ดื้อดึงอยากจะเป็นให้ได้"...วันนี้คุณจะทำอาหารไทยหรือค่ะ?" เสียงคนในชุดเมดที่กำลังช่วยฉันหั่นผักอยู่เอ่ยขึ้นมา ซึ่งมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่เราจะคุยและถามเกี่ยวกับอาหาร"ใช่! เมื่อวานพี่เคนบอกว่าอยากกินอาหารไทย แล้วอีก
Special 1 ❤ KEN × PAEPUN ❤ เวลา 19.46 น. ณ. โรงแรม KM Group กึก! เสียงรองเท้าหนังมันปราบกระทบพื้นคอนกรีดจนเกิดเสียง ร่างสูงในชุดสูทสากลยืนข้างรถหรูราคาแพง ก่อนจะหันกลับไปเรียกหาคนในรถที่นั่งเคียงข้างกันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง "หนูอีฟ..." 'อำพล' มองไปข้างในรถหรูนั้น นัยน์ตาคมไหววูบทุกครั้งที่มองใบหน้าหวานของคนที่อยู่ในรถ ยิ่งมองผู้หญิงคนนี้เขาก็รู้สึกว่าเธอก็ยิ่งสวย สวยไปหมด... ไม่ว่าจะเป็นหน้าตา รูปร่างหรือแม้แต่จิตใจของเธอ "...คะ?" เสียงหวานของ 'อันนา' ขานรับอย่างไม่ค่อยเข้าใจ ว่าเขาเรียกเธอทำไมก่อนที่ในเวลาต่อมา เธอจะก้าวลงจากรถโดยมีมือเรียวของเขาช่วยจับเอาไว้ "ไปกันเถอะ ป่านนี้คู่บ่าวสาวคงมารอต้อนรับแล้ว" อำพลพูดหลังจากปิดประตูรถ และหลังจากนั้นเขาก็จับมือเรียวเล็กของคนข้างกายมาคล้องแขน ก่อนทั้งสองจะพากันเดินเข้าไปในงาน หลังจากที่ประตูลิฟต์เปิดออกมายังชั้นห้องบอลลูนขนาดใหญ่ ที่ตอนนี้มีผู้คนต่างเดินไปมากันอย่างครึกครื้น ทุกคนต่างแต่งกายด้วยความสุภาพและเป็นทางการกันหมด ผู้หญิงต่างแต่งชุดราตรีหรือไม่ก็ชุดเดรสสีหวานกันเสียส่วนใหญ่ ส่วนชุดของผู้ชายนั้นเป็นชุดสูทสากลแทบ
Episode 81 End.หลังจากที่ฉันฟังคำพูดนั้นที่หลุดออกมาจากปากพี่เคนนั้น ฉันก็ได้แต่ยืนขมวดคิ้วด้วยสีหน้างุนงงเล็กน้อย ฉันเข้าใจในสิ่งที่เขาเอ่ยออกมานะ แต่ฉันกลับไปกล้าคิดไปเองนะสิ!"พี่เคนหมายความไงค่ะ?" ฉันถามเข้าออกไปตรงๆ ก่อนจะสบตากับเขาเพื่อรอคำตอบ แต่หลังจากที่ฉันถามเขาออกไปไม่นาน ฉันก็ต้องชะงักและตกใจเมื่อเห็นกระทำของเขาที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน"...แต่งงานกับพี่นะหนูแพร"พี่เคนเอ่ยในพูดประโยคนี้ หลังจากคุกเข่าขอฉันแต่งงาน และการกระทำเขาในตอนนี้นั้นก็ทำเอาสาวๆและใครหลายคนแอบกรีดและคุยกันเสียงกับภาพตรงที่เขาแสดงออกมา ก่อนที่ฉันจะหันไปมองทางด้านหลังจากได้ยินเสียงบทสนนาที่ดังมาแว่วๆ"เอ้ย! ฉันว่าผู้ชายคนนี้หน้าคุ้นๆนะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...""อ้าวแกกกก! จะไม่คุ้นได้ไงก็เนี่ยมันพี่ชายบุญธรรมของแพรพรรณเลยนะ!""...เฮ้ย! ถ้าคนนี้พี่ชายบุญธรรมแพรพรรณแล้วผู้หญิงคนนี้ใครล่ะ แต่ท่าทางคุ้นๆเหมือนแพรพรรณนางเอกดังเลย ใช่ป่ะแก..."เสียงผู้คนยังดังไม่หยุด จนฉันต้องละสายตาจากคนพวกนั้นและหันมาโฟกัสที่คนร่างสูงตรงหน้าที่กำลังนั่งคุกเข่ามองมายังฉัน"..." ฉันมองสบตากับพี่เคนผ่านแว่นตาดำนิ่งๆ ในใจ
EPISODE 80"พวกเธอ...*เราจะหมั้นแล้วนะ"พรวด!!!ชายด์ที่กำลังนั่งจิบน้ำเปล่าล้างปากอยู่นั้น ก็เผลอสำลักน้ำออกมาทันที ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปมองลูกพีชที่ทำหน้าเบื่อหน่ายแต่ก็ดึงทิชชูส่งไปให้เพื่อนอย่างเป็นห่วง"อะไรนะ! นี่นายจะหมั้นแล้วเหรอเมื่อไหร่ ทำไมพวกฉันไม่เห็นรู้เลยล่ะ?" เจนนี่ที่ได้ยินก็ถึงกับโวยวายขึ้นมาอย่างไม่ชอบใจ ก่อนจะพยายามระงับอารมณ์เมื่อเหลือบไปเห็นลูกค้าในร้านและพนักงานต่างมองมาทร่โต๊ะพวกเราด้วยสายตาตำหนิ แต่เจนนี่กลับไม่สนใจ และหันไปให้ความสนใจกับลูกพีชอีกครั้ง"เออนั้นดิ! ไหนครั้งนั้นบอกว่าไม่ได้ชอบผู้หญิงคนนั้นไง ผู้ใหญ่แค่จับคลุมถุงชนเฉยๆไม่ใช่?" พิงค์ที่นั่งเอนหลังกับเกาอี้อยู่เอ่ยถามเสียงเรียบ สายตากลมโตนิ่งเรียบเหมือนคำพูดตอนนี้พวกเราสี่คนหันไปมองลูกพีชเป็นตาเดียว รอคอยคำตอบจากอีกฝ่าย หรือคำอธิบายจากเขาอีกครั้ง"...อือ แต่ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว พิงค์น่าจะเข้าใจเรามากที่สุดนะ""ยังไงอ่ะ?" เจนนี่ร้องถามออกมาอย่างไม่เข้าใจ พร้อมกับมองหน้าลูกพีชกับพิงค์สลับกันไปมา"โอ๊ยยย! นังชะนีปากแดงที่พีทมันหมายถึง คือมันกำลังจะบอกว่า ตอนนี้มันกำลังมีความรักกับคู่หมั้นที่เมื่อก่อนไม
EPISODE 79 (NC18++)"พะ พี่เคนคะ...มันสกปรกนะ! อย่าเลยค่ะ!"เสียงหวานที่นอนใต้ร่างผมพยายามร้องห้าม แต่ก็ไม่เป็นผลอะไร ผมแกล้งทำเป็นหูทวนลมกับสิ่งที่เธอร้องขอ และเลือกที่จะทำตามใจตัวเองมากกว่าผมจัดการปลุกอารมณ์รักและอารมณ์มืดของน้องจนสำเร็จ และตอนนี้เธอก็เอาแต่ร้องเรียกหาผมไม่หยุด จนผมรู้สึกอดที่จะพอใจไม่ได้...เพราะผมตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมก้มลงไปดูดดึงอกอวบที่ตั้งเด่นอยู่ต้องหน้าด้วยความกระหาย ก่อนจะค่อยจับเรียวขาแยกออกจากกันช้าๆและใช้ท่อนเอ็นที่เริ่มแข็งตัวค่อยสัมผัสถูไถไปมาตรงเนื้ออวบนูน...โดยเฉพาะตรงกลีบร่องที่ยังมีน้ำหวานไหลเยิ้มออกมาตลอดเวลาที่ผมสัมผัสจุดนั้นของเธอ"อื้อ! พี่เคนคะ...แพร พะ แพรไม่ไหว อ่าห์ ละ แล้วคะ อ่าห์ อื้อ!" เสียงหวานร้องเรียกหาผมอีกครั้งในตอนที่ผมใช้ท่อนเอ็นสัมผัสไปตามกลีบร่องในจังหวะเนิบช้า พร้อมกับใช้นิ้วโป้งกดคลึงส่วนอ่อนไหวนั้นให้น้องได้ทรมานเล่น"พะ พี่เคน...แพร แพรไม่ไหวแล้ว ได้โปรด!!!" ผมก้มลงไปดอมดมซอกคอขาว ซึ่งก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คนตัวเองเกยคางไว้บนไหล่ของผมแล้วใช้ฟันกัดหัวไหล่เบาๆ"ซี้ดดด! หนูแพรต้องการอะไรครับ...บอกพี่ได้ไหม หื้ม...
Episode 78 NC18+++"...พี่เคนรักหนูแพรนะครับ แล้วจะรักแบบนี้ตลอดไป""อื้อ!" หลังจากบอกกับคนตัวเล็กเธอก็ส่งเสียงครางเมื่อผมเลื่อนริมฝีปากลงไปประกบจูบกับเธออีกครั้ง และเสียงของเธอผมจะถือเป็นเสียงการตอบรับความรักของผมที่ต่อเธอแล้วกัน ถึงน้องจะไม่เคยบอกรักผมกลับมาเลยสักครั้ง เพราะตั้งแต่สารภาพรักน้องออกไป น้องก็ไม่เคยพูดคำว่ารักให้ผมได้ยินอีกเลยจนตอนนี้ผมแอบเริ่มรู้สึกหวั่นใจแล้วสิว่าตกลงแล้ว...น้องรักผมแบบที่ผมรักน้องหรือเปล่า?แต่ก็ไม่เป็นไร...เพราะแค่ผมรักน้องแค่นี้มันก็น่าจะเพียงพอแล้ว ผมจะรอวันที่น้องเต็มใจบอกรักผม จะไม่บังคับฝืนใจเธอ เหมือนอย่างที่กำลังจะทำตอนนี้เพราะแค่นี้...เธอก็ช้ำไปทั้งตัวแล้ว หากผมยังดื้อดึงบังคับเอา ‘ความรัก’ จากน้องอีกผมคงจะถูกน้องเกลียดจนไม่ให้อภัยแน่...ผมก้มลงไปดูดริมฝีปากจิ้มลิ้มของคนใต้ล่าง หลังจากจัดการเสื้อผ้าทั้งของผมและของน้องออกไปจนหมด ตอนนี้ก็เท่ากับว่า ผมกับน้องกำลังเปลือยเปล่ากันทั้งคู่ไม่มีสิ่งใดขว้างกัน นอกจากอากาศภายในห้อง...ผมจูบน้องอย่างกระหาย และยิ่งผมจูบ ผมก็ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองกำลังหลงมัวเมาไปกับความไร้เดียงสาของคนตัวเล็ก และตอนนี้