Chapter 1

Chapter 1

"... and please remember your requirements, " our teacher said.

"Okay class dismiss," she added before arranging her books on the table.

Hindi ko namalayan na tapos na pala yung klase namin. My mind was wandering about what happened last night. Hindi ko alam kung panaginip pa ba ang lahat nang 'yon o totoo talangang nangyari. Yung feeling na hindi mo ma-identify kung namalik mata kalang, nag hahallucinate or what. Mahirap paniwalaan pero ramdam na ramdam ko pa rin' yong sakit. The betrayal, disappointment and confusion----all of it.

Harry and I wasn't in a relationship, I know. Wala kaming label. Una pa lang alam ko nang magiging komplikado dahil walang commitment pero meron kaming ini-invest na feelings.

Alam ko namang sa henerasyon ngayon, hindi big deal ang ganyang set up. Lalo na sa mga taong takot sa commitment kaya okay na yung simpleng affection a.k.a 'landian'.

Alam ko 'yan bago ako pumayag, pero niloloko ko lang ang sarili ko kung sasabihin kong wala akong pake sa nangyari. Kasi kahit walang label, mararamdaman mo na merong parte sayo na masisira kapag hindi ka na niya gusto. Na pagkatapos ng kasiyahan, may sakit pa rin sa dulo kasi sa una pa lang wala kang pinanghahawakan para manatili pa siya sa tabi mo.

Siguro nga tama sila. The moment you choose to listen to your heart, your mind gets left behind. Hindi mo na maiisip yung mga posibleng mangyare kasi na stuck ka na sa 'at the moment' feeling. You'll do all the craziest things you didn't imagine you could do in the spur of the moment. Ganyan tayo nagiging tanga sa pag-ibig.

At ngayon? Nagyon lang lumalabas sa isip ko lahat ng consequences ng mga katangahan ko sa buhay.

My heart sank.

Para akong dinala sa alapaap tsaka binitawan. Ganon pala yung feeling ng maiwan sa ere.

Pero bakit?

What have I done?

May mali ba akong nagawa para lokohin niya ako ng ganon? Does hurting me with another girl is what I deserve from loving him?

I sighed as I closed the book on my armchair. Nakita kong nag lilipit narin ang mga kaibigan ko ng gamit.

I noticed that they looked down. I'm not sure kung nakikidalamhati sila sakin o dahil pagod silang lahat kakasayaw at kakaparty kagabi. I mentally shooked my head upon realizing that it's not the first reason.

That's impossible. Hindi nga pala nila alam yung samin ni Harry and with what happened last night, I don't think masasabi ko pa sa kanila.

Bakit? Because I don't see the need for it. Magagalit lang sila sa akin dahil all

this time hindi ako nakikinig sa kanila.

I could imagine the pity in the faces of Ody, Freya and Max.

Ugh! It makes me more disappointed with myself.

"Max, asan si Ody?" Jasper asked.

Lumigon ako sa gawi nila. Nasa likod

kasi ang upuan nila Max, Jasper at

Freya samantalang nasa harap 'yong

sa'ming tatlo.

Dumaan sa isip ko ang opinion ng mga boys kay Harry. Hindi malinaw sa akin kung hindi nila gusto ang ugali nito pero I remember them bashing some basketball players sa school namin na mayabang at kasama na doon si Harry. Ang alam ko pa ay napaaway silang tatlo nila Nexus no'ng time na 'yon.

"I dunno. Baka nasa powder room. " She shrugged.

"Tara nang canteen, susunod din 'yon"

yamot na pagaaya ni Wesley.

Tumayo na silang lahat kaya napilitan

narin akong sumama. Ayoko mang

sumama at baka makasalubong

pa namin si Harry, hindi maaari

dahil kung maliwan ako dito bukod

sa magmumukmok at iiyakan ko

nanaman yung nangyare, baka mag

taka pa silang lahat dahil lagi naman

akong nakabuntot saan man sila pumunta..

May mga sinabi si Wesley sa harap na

kalokohan na sinugundahan naman ni Jasper dahilan kaya natawa ang lahat. Maliban sakin. Somehow, it lifted their moods. Malayo na sa kaninang mga biyernes santo ang mukha. Tahimik lamang akong nakinig at sumunod sa kanila. Paminsan minsan ay tipid na ngingiti pagnililingon nino man sakanila.

Nakarating kami sa canteen at kapansin-pansin na maraming tao

dahil bawal kumain sa loob ng classroom o kahit saan mang gilid ng

campus. Plataporma kasi ng Student

Council 'yon, para daw maiwasan

ang pagkakalat kaya ngayon, wala

silang choice lahat kundi kumain

dito. Sabagay, hindi naman ganoon

kasikip dahil maluwang ang canteen at kung kukulangin ay may second floor naman.

They found a table near the second

door of the canteen. Yung bandang

kaliwa. Pagkatapos ibaba ang mga

gamit, tumayo rin sila agad ngunit

nanatili lang akong nakaupo.

"Hindi ka kakain?" Freya's one to

caught my plan.

"I'm full, " I timidly explained. She

shrugged and went to the counter.

Mga ilang minuto lang ang lumipas,

bumalik din sila agad. Doon lang

napansin nila Ody na hindi ako bumili ng pagkain.

"You're not hungry?" Max arched her

perfect brows as she sit infront of me. "Yeah." Binaba ko ang tingin ko sa librong hawak ko.

"Cat caught your tongue?" ani Wesley at saka ako dinungaw sa likod ng kanyang eyeglasses.

"What?" I asked. All of them looking at

me.

"Just not in mood. " Nag iwas ako ng

tingin. I sighed. They're starting to

wonder why I'm always silent all of

the sudden. Pansin ko naman. I just

can't help it. Sanay silang nakikisabay

lagi ako sa mga usapan nila tuwing

magkikita kita kami. Ngayon, ewan ko.

They continue their unfinished

discussion--or more like stories about

what happen last night. I grab my earphones and listen to a random song just to distract myself. I just don't want to hear it more. Hearing about it in other's perspective makes it more realistic. Hindi na nga ako makapaniwala na nangyari yoon,

dadagdagan ko pa ba ng mga ebidensya na totoo talagang nangyari 'yon kagabi?

"Anyway guys, I have good news!"

Jasper said out loud, getting the

attention from everyone in the table

including me.

I removed the earphones on my left ear.

"Nandito na si Nexus, " he said with a

sparkle in his eyes.

All of them scoffed and proceed in what they are doing. Max and Ody continued planning their group projects habang nagtitipa si Freya sa kanyang phone.

"Come on! Di ba kayo excited?" hindi makapaniwala niyang tanong.

Ibabalik ko na sana yung earphones ko pero biglang nag-angat ng kamay si Wesley at tinapik sa balikat si Jasper.

"Dude tanggapin mo na. When it comes to Nexus tayo lang ang nakaka-appreciate, " he dramatically

said.

"Drama niyong dalawa. Being gone in three days wasn't exactly kamiss-miss." Ody rolled her eyes.

"Tss. Ano nanaman bang pinabili niyo kay Nexus sa Canada, ha?" angil ni Max.

I sighed and continued listening to

the music. Walang katapusang away

nanaman ang maririnig ko sa kanilang lima.

But before my eyes could rest on my

book. I saw Harry entering the canteen.

Nakakunot ang noo at mukhang may

hinahanap. I heard my heart beating

eratically. Parang gustong kumawala sa ribcage ko bawat tibok.