Mag-log inShare
Chapter 20
Huling Na-update:
2024-10-29 19:42:56(Dahlia POV)
Binuksan ko ang payong dahil napakalakas na ng ulan.
Malamig. Medyo giniginaw na ako.
Nang matigilan ako kasi naalala ko na naman ang nangyari kanina.
Dahlia, hinding-hindi na magkakatagpo ang katulad mo sa isang kagaya niya. Pasalamat ka na lang na nailigtas ka ng isang lalaking di niya inalala ang sarili na baka madamay pa siyang maaksidente.
Pero natigilan ako…
Plus, yung sinabi ni Grandma na ang bibilis nila kumilos. Lalo na yung lalaking parang hangin na di ko namalayan sumulpot sa tabi ko at hinila ako para maka-iwas sa paparating na sasakyan.
Ngunit talagang nakita ko na siya bago pa man mangyari ang aksidente. Malayo pa ang sasakyan nila.
Paanong agad siyang nakalabas?! At niligtas ako?
Napailing na lamang ako.
Ibang klase talaga ang isipan ko. Ang lawak ng imagination. Worst, napaka-wild.
Utak ng isang manunulat di mo talaga inaasahan na makakagawa siya ng kwentong di mo aakalain.
(Venal POV)
We arrived in the location where the auction is about to begin.
Ngunit di naman ito mag-uumpisa kung wala pa nga si Dryzen, kundi patay sila. May pagkakaabalahang trabaho na naman ako.
Wag silang tanga na dagdagan pa ang trabaho ko.
Sinalubong kami ng malalaking payong. Dahil bumuhos na nga ang malakas na ulan.
Agad ko naman kinuha sa isang tauhan ang coat ni Master Dryzen. Tinulungan ko itong ma-isuot sa kanya.
Agad kaming pumasok sa gusali.
Nakareserve na ang upuan sa unahan para sa kanya.
Sa unahan siya nauupo para makita ng maigi ang item. In case gusto niyang bilhin at maging isa sa mga collection na naman niya.
Ngunit halos lahat naman ng auction na pinuntahan namin, karamihan siya ang bumibili.
Wala siyang paki-alam kung magkano nang halaga ang inaabot ng isang bagay.
He sits like a king.
Tipong nasa sarili siyang palasyo at yuyuko ang lahat sa kanya.
Nanahimik ang ilang negosyante sa pagdating niya. Ang ilan dismayado sa presensya namin dahil alam nilang di nila kailangan na makipag-matigasan sa isang Dryzen Storm.
The Auction is all about the fossil na nahukay at ang pinagsasabi nilang artifacts ng mga dragon at dinosaurs. Kaagad naman nalalaman ni Master Dryzen sa isang titigan kung totoo ang artifacts o hindi. Kaya kung peke lang naman, hindi niya ito pinapansin. Ngunit naiinis ito dahil pakiramdam niya nagsasayang siya ng oras.
Saka hinahayaan niya ang ilang negosyante na makapag bid.
Kapag nakita niya ang isang bagay na totoo at merong malaking halaga…
Makukuha at makukuha niya ito.
Gaya ng sinabi ko, hindi niya iniinda ang halaga. Kapag ginusto niyang maging kanya… Kanya.
Unang isinalang buto ng mga pinaniniwalaang dinosaurs.
Napangisi lamang si Master Dryzen. Ngunit tinanguan parin niya ako na ako nga ang gumagawa ng bidding. Malinaw ang utos niya sa akin, makuha ang bagay na pinag-iinteresan niya.
We win the first item.
Minsan ang mga bagay na nakukuha ni Master Dryzen, iniisip ko na lang magpapatayo ata siya ng isang museum. Musika sa kanya ang palakpakan ng kamay sa tuwing siya ang nanalo.
May dumating na isang negosyante ngunit di naman namin pinansin.
Sumunod na isinalang mga buto ulit.
Gusto niyang kunin ko ulit kaya nakuha namin.
Anong gagawin niya sa mga bagay na yan?
Marami pa ang sumunod.
Mayroon naman na tinangihan si Master Dryzen. At natuwa ang nanalo dahil nakuha niya ang bagay.
Kahit tuso si Master Dryzen, pumalakpak siya sa mga nanalong negosyante.
Pinakahuling item na hinihintay niya, ang isang kwintas na kanina binasa nga ng tagapagsalita ang description nito. Alam kong kanina pa niya ito hinihintay.
A necklace made of a bloody stone, ruby.
Mas mataas ang halaga ng diamante kesa dito. Ngunit lahat ng mga mamahaling bato, wala siyang papalampasin, lalo na kung alam niyang hindi ito peke.
Napatango siya sa akin.
Ako ang nag-umpisa ng bid sa napakataas na halaga para matapos kaagad ang programang ito.
Lahat nagulat sa halagang binigay ko. Walang sino man ang gustong tumaas ulit ng numero nila.
Ngunit…
Nagkakamali ako.
Itinaas ng isang negosyante na kanina lang kakarating pa lang nito ang numero niya.
Napangisi ito kay Master Dryzen. Nagkatitigan sila.
Ako na lamang ang napabuntong hininga.
Nagkakamali ang negosyanteng yun sa ginawa niya.
Napasenyas ako sa isang assistant na kunin ang impormasyon ng negosyanteng yun.
Muli kong itinaas ang halaga.
Pero hindi nga ito nagpapatalo.
Hangang si Master Dryzen na ang umiling sa akin. Ibig lang sabihin, itigil ang ginagawa ko.
Kaya sa huli nanalo ang matandang matabang negosyante.
Marami ang nagsipalakpakan sa tapang na ipinakita nito.
Tumayo na si Master Dryzen.
Palapit na ako sa kanya ng, siya mismo ang lumapit sa negosyante. Nakikamay na merong ngiti sa labi.
Ngiti ng isang tuso na binabati ang parating na kamatayan ng negosyante.
Lihim kong ipinikit ang aking mga mata.
Sinabi ko sa mga ninuno ko na…
Susubukan kong di masyado maging tuso si Master Dryzen sa pangangalaga ko.
Ngunit ano ito?
May susunod na naman ata sa sekretarya niya kanina.
“All is well sir. The item was destined for you.”
“I am so honor to beat you, Mr. Storm.” Saka sila nakikamay sa isat-isa.
Anong binabalak ngayon ni Master Dryzen?
@Death Wish
Kaugnay na kabanata
Taming the Mafia King Chapter 21
(Venal POV)Naghihintay na sa labasan ang sasakyan.Patuloy parin ang pagbuhos ng malakas na ulan.Pumasok na si Master Dryzen sa sasakyan matapos pirmahan nito ang dokumento na kailangang bayaran sa auction na ito.Sa tabi ng driver niya, ako naupo.Nakita ko sa salamin na isinandal ni Master Dryzen ang ulo niya sa upuan.Ipinikit ang kanyang mga mata.Impossibleng wala siyang gagawin.O kagaya din ito kanina, tungkol sa babaeng iniligtas niya. Papalipasin ng ganoon kadali.Siguro… Oras na ata para kumalma na din ako.Ngunit nagkakamali pala ako.“Stop the car.” Agad ikina-preno ng sasakyan.“Give it to me.”Alam kong ako ang pinagsasabihan niya. Kaya inilabas ko na lamang ang tablet kung saan naroroon ang impormation tungkol sa negosyante kanina.Napangisi siya matapos basahin ito. Saka pasipang binuksan ang pinto ng sasakyan.Sa isang iglap nawala ito sa aming paningin.Lumabas din ako at mga tauhan niya.Agad akong napa-konect sa base namin kung saan naroroon ang tauhan ko at tin
Taming the Mafia King Chapter 22
(Dahlia POV)Sumilip na muli ang liwanag ng buwan. Kaya medyo natiwasay ako sa paglalakad. Nabasa ng kunti. San hindi ako nito sipunin.Malapit na ako sa amin. Sinara ko ang payong. Inayos ko.Nang natigilan ako…. Dahil parang may sumusunod sa akin.Huminga ako ng malalim. Sa sitwasyong ito kailangan ko lang magmadali sa paglalakad.Isang makitid pa namang iskinita ang dinadaanan ko.At halatang tulog na ang mga nakatira sa malapit dahil ngilan-ngilang bahay na lamang ang merong ilaw.Ang gabi, ito yung mahalagang oras para sa mga mangagawang ginagawa ang trabaho nila sa umaga.Ito yung oras na nagkakaroon ng katiwasayan ang isipan ko.Ngunit hindi sa ngayon.Masama talaga ang pakiramdam ko na parang may sumusunod sa akin.Kaya tumigil ako sa paglalakad.Mabuti nang harapan ang kinakatakutan diba?Pero paglingon ko sa likuran… Pagaspas lang ng hangin ang sumalubong sa akin.Nawala ang pangamba ko.Napabuntong hininga.Ngunit hindi na naman ako makahinga dahil may nakita ako sa tubig n
Taming the Mafia King Chapter 23
(Dahlia POV)“Of the present age… Ngayon Dahlia. Ngayon yan.”“Oo, mas maraming magbabasa na gustong basahin yung modern kesa Mandeville times pa, Grandma. Gusto nila modern. Yun na ang modern ngayon.”Ulit ko.Baga naiwan na nga talaga siya ng panahon.Alam niyo na ang mga matatanda. Memories nila ang mga pinagdaanan sa panahon nila.“Dragons and werewolves have hidden their wings and fangs. Blend in the human society without knowing by weak creature like us.”“Porque ba Grandma wala tayong superpower? Grandma naman eh. Gawin mo naman may power yung mga tao. Kunwari nakaka-lipad. Ganoon.”“Tsk. Sinisira mo lang Dahlia ang kwento ko.”“Hehehe. Ako ang first critics mo Grandma.”Nahiwa ko na ang kamatis, bawang, at sibuyas. Tinignan ko ang kumukulong tubig.“Dragons are now the rich and charming CEOs, while werewolves are the dangerously handsome gangsters.” Napatango ako. Lagi naman ganoon talaga.Kung sino pa ang nakaka-angat sila pa ang may mga superpower.Superpower kung paano man
Taming the Mafia King Chapter 24
(Owen POV)“Owen, pinapapunta ka ni Ma’am Senior Editor sa opisina niya.”Agad kong inangat ang paningin ko sa aking desk. Saka lumingon sa opisina ng maldita naming Senior Editor. Napabuntong hininga ako.Tungkol na naman ata ito sa manuscript na ipinasang for approval to publish ni Yuki.Napakamot ako.Parang pagod akong bumangon sa kinakaupuan ko.Dalawang babae lang naman ang napakaraming demand sa buhay ko.Si Yuki at Ms. Nam.Haist.Sa pagtayo ko at bago pa man ako makarating sa harapan ni Ms. Nam. Bumukas ang pinto at nagsisulputan sa pinto ang mga lalaking tila mga autoridad.Kilala ko ang nagpadala sa kanila. Alam ko na ako ang hanap nila.Sumasakit na talaga ang ulo ko. Maaga pa para sumakit ang ulo ko ng ganito.“Mr. Owen, do you have time to hear our business?”Sinabi ng lalaki na namumuno sa kanila.Secretarya ng kapatid ni Yuki. Siya na naman ang pinadala nito para takutin ako at matinag.Napalingon ako sa opisina ng Chief Editor namin, at sa kanila.Sino ang uunahin ko
Taming the Mafia King Chapter 25
(Dahlia POV)Naihubad ko na ang apron ko.Nakatulog na din si Grandma.Napatitig ako sa orasan. Wala parin yung mga pinsan ko.Malakas ang ulan sa labas na ikinasara ko nga ng mga bintana.Sa katunayan, masarap magsulat kapag ganito ang panahon.Kaya nanabik akong umakyat sa hagdan papunta sa aking silid. Dati rati tambakan lang ng mga lumang kagamitan. Ngayon ginawa kong silid ko. Di naman ako tinapon dito ni Grandma. Sadyang gusto ko lang dito. Tahimik.Ngunit kung ano man ang temperatura sa labas, yun din ang temperatura sa loob.Ngunit masaya ako at kuntento sa silid kong to.Ayaw ng mga pinsan ko dito dahil nga sa ipis at mga dagang naninirahan na din dito sa katagalan.At yung pugad ng termites na kailangan alisin buwan-buwan. Ang sisipag nila i-rebuild ulit ang territoryo nila. Kaya hinayaan ko na lang. Since di naman kahoy ang sinisira nila. Saka baka, gusto lang nila sumilong. Basta ba hindi sila kumain ng kahoy.Napatitig ako sa aking mesa.Ngumiti ako.Kunti na lang matatap
Taming the Mafia King Chapter 26
(Dahlia POV)“Dahlia. Wag na wag kang magbibingi-bingihan. Kailangan ko talaga ng pera. Ano ba?!”Napaka-maldita ni Karen. Ngunit never ako nagpatalo sa kanya.Ano naman kung siya ang may mas karapatan dito sa bahay?Ako nga ang ampon, pero ako yung mas malapit kay Grandma. Inilaan ko ang oras ko para alagaan ito na dapat sila ang gumagawa.Hindi naman sa nagbibilang ako.Napaharap ako kay Karen.Nainis ako dahil nagusot ang manuscript ko. Ang pinaglaanan ko ng ilang oras ng buhay ko.“Sa gantong oras, Karen?”Inulit ko at baka hindi niya alam… gabi na.Napatitig ako sa orasan.“Hating gabi na.”“Dahlia naman.”“Hindi maari.” Medyo napasigaw ako ng kunti.“Shhhh. Tumahimik ka. Magigising sayo si Grandma. Nakakainis ka talaga. Tsk. Habang si Carlo kapag humihingi sayo binibigyan mo kaagad. Mayroon ka bang favoritism o hindi kaya, may gusto ka sa kanya?”Sira ulo ang babaeng to.Kailan ba ako magkakagusto sa tamad at parang walang magandang kinabukasan na maibibigay?“Dahlia, kailangan
Taming the Mafia King Chapter 27
(Owen POV)“Andito ka Mr. Owen!”Obvious? Pwede paalis na ng kamay na pumupulupot sa akin?Para siyang bata na pumupulupot.Naninindig ang mga balahibo ko sa kanya.“Alam mo ba Mr. Owen, ilang buwan na akong di naliligo?”At ang silid niyang nagkalat… ilang buwan na din atang di nalilinisan.“Mr. Owennn!”Yakap niya ng mahigpit sa akin.Mas gugustuhin ko si Miss Nam ang gumawa nito sa akin kahit galit siya. Wag lang ang babaeng ganto!“Di na ako makagawa ng magandang nobela…”Mababa ang tono ng boses niya.Saka nga siya bumitaw.Nakahinga ako.Ngunit humarap sa akin na meron ding kataasan itong si Miss Yuki.Sout ang puting damit at nakayapak ito sa kanyang sarili. Magulo ang buhok na parang tinalikuran ang sarili. Napakalayo niya sa larawang ginawa naming banner.“Sabihin mo sa akin Mr. Owennn, maganda pa ba ang nagagawa ng mga kamay kong to?”Pakita niya ng kanyang kamay na halos napahakbang ako patalikod.Dugo…“Ahhh. Wag ka matakot. May pinatay ako. Pinagmasdan ko siya kung paano
Taming the Mafia King Chapter 28
(Owen POV)“Kulang pa ba ang perang dumating sa palad mo, Mr. Owen?”Agad akong umiling.“So, bakit patuloy mong pinag-aalala ang kapatid ko sa ginagawa niya?”Tungkol ito sa career ng kapatid niya.“Sa totoo lang Master Kai, ang sinusulat niya…”“Basura.” Siya na mismo ang nagtapos ng sasabihin ko.“Alam mo bang nasasaktan ang kapatid ko sa mga naririnig niya sa inyo? Kung basura nga ang paningin niyo sa pinaghirapan ng kapatid ko, sa tingin niyo mapapatawad ko kayo? Mayroong takas ang kompanya ninyo sa akin? Basura. Yan kasi ang tumatak sa isipan niyo. Kaya lahat ng maaring ma-ipasa pa ng kapatid ko sa kompanya ninyo, ay tatratuhin nang basura. Wala nang tiwala ang kompanya niyo sa talento ng kapatid ko.”“Master Kai, di naman sa ganoon.”Napabuntong hininga ako. Di ko alam kung masasagot ko ba siya ng maayos. “Magaling na manunulat ang kapatid ninyo. Di ko alam kung ano ang nangyari na habang tumatagal…”Di ko alam kung sasambitin ko ang masasakit na salita. Baka kasi, ito pa ang
Pinakabagong kabanata
Taming the Mafia King Finale
(Dahlia POV)Malaki ang ipapasalamat ko sa tulong na binibigay ng kompanya sa akin. At kailangan ko pa kapalan ang mukha ko, para humingi ng advance since nga walang-wala kaming pera ni Grandma. Nakakahiya pero nilakasan ko ang aking loob, at alam kong hindi tatangihan ni Sir Venal ang pabor ko. Napakabait nito, at walang alintanang ginagawa ang lahat pagdating sa akin. Hindi naman sa inaabuso ko ang kabaitan niya, sadyang wala lang talaga akong malapitan. Promise babawi ako sa kanya.Kaagad naman umalis si Sir Venal matapos ngang iremind sa akin, na mamaya kakain ako sa harapan ng boss namin. Since madami na din naman akong kinain, alam kong kunti na lang ang kakainin ko. Saka nakakahiya talaga, di ko rin alam kung ano ang ipapaliwanag ko sa aking sarili kung para saan ba ito.Hinahawakan ko ang kamay ni Grandma at pinisil-pisil ito. Nalilito ako kung nais ko ba ito magising o manatili siyang matulog para di nito malaman ang nangyari. Napabuntong-hininga na lamang ako.Bumalik ang da
Taming the Mafia King Chapter 105
(Dahlia POV)Nang makapasok ako sa banyo, tinignan ko ang laman ng paperbag. Puro dress ang naroroon. May binili naming pang-ilalim, pero yung damit talaga… Alam kong kung magkano ang isa noon. Sa sikat at mamahaling brand pa sila namili.Isinuot ko na lamang yung skirt na mahaba, at white chiffon blouse. Habang yung skirt kulay beige. Dahil medyo tinatagos ng lamig ang blouse, isinuot ko yung longsleeve. Tuck in, para nga hindi magmukhang manang. May ternong dollshoes yung skirt, at ng tumitig ako sa salamin, maganda. Simple, ngunit maganda. Prefer ko yung mga damit na plain lang at walang kahit ano-anong print.Paglabas ko, wala na sila Madam Lilith. Itinabi ko na lamang sa sulok yung mga paperbag, ng mapansin kong may kung ano sa may mesa. At ng lapitan ko, biglang kumalam ang tiyan ko.Pagkain… Masasarap na pagkain. At sa hinuha ko, ang pagkain na yun para sa akin.Storm Corporation, natural ba sa kompanya na ganito ang ipamalas na pagtulong sa kanilang mga empleyada?(Venal POV)
Taming the Mafia King Chapter 104
(Venal POV)Parang isang papel na inihipan ng hangin ng mismo sa aking mga mata nawalan nga ng malay si Miss Dahlia. Kaagad ko itong nilapitan at binuhat. Tumawag naman ng attention ang mga assistant ko, at sa isang silid nga namin idinala si Miss Dahlia.Over fatigue ang dahilan kung bakit nawalan siya ng malay. Normal na mabibigla ang katawan niya sa mga nangyari.Mag-uumaga na, at wala parin siyang malay. Naalala ko ang sinabi ni Master Dryzen na ipagluluto niya ng agahan si Miss Dahlia. Bahagyang nakalimutan ko ang tungkol roon. Nasisigurado ko kanina pa yun gising, at walang kaalam-alam sa mga nakalipas na oras kung ano ang nangyari kay Miss Dahlia.Tinawagan ko si Lilith, at kinumpirma niya sa akin na maaga itong nagising at abala na si Master Dryzen sa pagluluto.“Maari mo bang sabihin sa kanya, na hindi makakarating si Miss Dahlia.”“Natutuwa akong sabihin yan kay Master Dryzen ngunit hindi matutuwa ito sa maririnig niya sa aking bibig. Bakit anong problema ng babaing yan? Suk
Taming the Mafia King Chapter 103
(Dahlia POV)At nagising ng, tumunog ang phone ko. Nagbabakasakaling sila Carlo at Karen… Pero hindi, si Sir Venal. Tungkol ba ito sa paggamit ko ng Card? At napansin ko ang orasan, magmamadaling araw na para hindi pa siya nagpahinga at mapansin pa in case man may nakukuha siyang notification sa paggamit ko ng Card.Hindi ko naman maaring di sagutin… Sinagot ko.“Miss Dahlia…” Bati niya sa akin. “Sir Venal…” Saka narinig ko itong huminga ng malalim.“I’m sorry, ngayon ko lang nabalitaan ang tungkol sa nasunog niyong bahay. Napasugod ako ngayon dito. Mabuti na lamang at wala kayo dito ng mangyari ang sunog. Ngunit alam kong mabigat parin sa inyo ang nangyaring aksidente. Maari ko bang malaman kung nasaan kayo?”“Sir Venal…”“Miss Dahlia?” At tuluyan na naman akong naiyak.Wala na akong lakas na loob na magsalita pa, hangang sa ibinaba ko na lamang ang tawag ng hindi ko sinasabi kay Sir Venal kung nasaan nga ako.Pero hindi ko inaasahan, na lumipas lamang ang ilang minuto, napuno bigl
Taming the Mafia King Chapter 102
(Dahlia POV)Lumapit ako sa information desk, at naki-usap sa nurse na iiwan ko muna si Grandma. Pumayag naman ito, ngunit ng tumalikod na ako at ilang hakbang pa lamang ang layo ko sa kanya…“Anong klaseng kamag-anak ba yun. Nasa loob pa nga ng emergency room ang kanyang abuela, hindi pa nga inilalabas, aalis kaagad. Di naman sinabi kung ano ang rason.”Kaya natigilan ako. Ang galit na akala ko, wala… Akala ko pangamba lamang, ay biglang sumabog. Saka hindi ko aakalain na sa kanila ko mabubuhos ang frustration na aking nararamdaman.Napalingon ako, at tahimik na bumalik ulit sa information desk.“Sa nasusunog ang bahay namin, miss. Ano ang sa tingin mo ang dapat kong gawin?!”At napapikit ako bago pa man lumala ang sitwasyon. Huminga ng malalim… At ayoko nang dagdagan pa ang pwerwisyong nangyayari.Kaya humingi ako ng pasensya.“Sorry, hindi ko sinasadya na pagsigawan ka. Hindi mo alam kung gaano ako nag-alala ng husto kay grandma. Ngunit kailangan ko bumalik ng bahay dahil nasusunog
Taming the Mafia King Chapter 101
(Dahlia POV)“Miss Dahlia… May nangyari ba?”Umiling ako kaagad. Medyo nalilito ako kung para saan ba ang tanong niya at pag-aalala sa akin. Nang maalala ko na tumakas ako, at siguradong yun ang tinutukoy niya.Bigla akong napayuko sa harapan niya. “Pasensya na Sir Venal kung umalis kaagad ako. May kailangan kasi ako ayusin.”Ayusin. At di ko nga alam kung saan magsisimula.“Maayos po bang nakakain ang CEO?”Napatango naman ito bilang tugon, at nakahinga kahit paano ng makumpirma na ayos lang ako.“Nalaman ko na hindi ka pa nakakauwi sa inyo. Kaya pinahanap kita.”“Sir Venal…” Alam kong mayroong utos ang CEO sa kanya na ihatid-sundo ako sa bahay namin. Ngunit ang weird. Hindi ko maintindihan kung para saan itong ginagawa nila. Kung may kinalaman ito sa special na trabaho na nais nilang tangapin ko, siguro nga yun ang dahilan.“Ayos lang naman ako, Sir Venal. Wag kayong masyadong mag-alala sa akin. Sanay po akong umuwi ng ganitong oras, kahit mag-isa. Kaya nga po nais ko sanang tangiha
Taming the Mafia King Chapter 100
(Dahlia POV)“Punyeta!” Muli niyang mura. “Magising ka nga Dahlia! Wag kang mayabang! Marami na akong napatunayan, habang ikaw, wala. Wala kang magagawa kundi tangapin ang alok ko, sa ayaw mo man o hindi! Advice ko sayo at dapat kang makinig, hindi magandang kalabanin ang isang kagaya ko. Kung ako sayo dapat na kaibiganin mo ako! Minsan lang ako mabait, Dahlia.”“Minsan? Nakakatakot naman Yuki.” Ang pag-iisip ng babaing ito, napaghahalataan na makitid ang isipan. “Hindi niyo ako mapipilit.” Tigasan kong sinabi. “Hindi mo ako matatali at hindi ako magiging sunod-sunuran sayo. Kapag tinangap ko ang alok mo, yun ang magsisilbing katangahan ko.”“Dahlia!”“Lalaban ako.” Titig ko sa kanyang mga mata, at aktong babangon na ako sa kinakaupuan ko ng biglang hinawakan ng dalawang katulong ang balikat ko.“Tss. Hinahamon mo talaga ako Dahlia at parang may hinahanap ka. Pwes ibibigay ko sayo, at dapat pagsisihan mo kaagad at mamulat ka sa katotohanan na dapat tangapin mo ang alok ko sayo habang
Taming the Mafia King Chapter 99
(Dahlia POV)“Kung hindi ko lang alam na magnanakaw ka Miss Yuki, sa bookstore pa lang lumuhod na ako sa harapan niyo. Ngunit mas mababa ka pa sa mas mababang nilalang, kung hindi ka marunong rumespeto ng pinaghirapan ng ibang tao.”“Puny*ta.” Biglang mura nito. Medyo nagulat ako dahil, ang mukha niya hindi bagay sa lumabas sa kanyang bibig. Sabagay andito ako para hindi makipagkabutihan sa kanya. “Tss. Hindi ko na ata kailangan itago ang ugali ko, Dahlia. Hindi ko na kailangan magkunwari. Dapat ka nang matakot dahil hindi mo ako kilala! Simpleng utos lang naman, uupo ka lang naman diba? At kapag sinabi kong uupo ka, mauupo ka! Upo!”Hindi ako kumilos, nanatili akong nakatitig sa kanyang mga mata. Malungkot ngunit nakakatakot.Lumapit ang dalawang katulong nito sa akin, upang sapilitan na paupuin ako sa harapan ni Yuki. Mala-anghel ang mukha niya sa mga tarpulin na nakikita ko. Ngunit isa lang pala itong maskara. Ang akala ko isa siyang mabait, mahinhin at tahimik na babae. Yun pala n
Taming the Mafia King Chapter 98
(Dahlia POV)“Alam mo Miss hindi ko rin inaasahan na magkikita ulit tayo. Pero andito na nga ulit ako sa harapan mo.”“Para saan?!”Napangising-aso ito. “Andito kami dahil napag-utusan lang ng kapatid ng boss ko. At alam kong kilala mo kung sino ang tinutukoy ko.”“Si Yuki.”“Pero lilinawin ko, hindi siya kapatid ng boss namin. Sampid lang naman siya sa pamilya.” Mapait niyang sinabi laban sa pangalan na binangit ko. Tila ba may lihim na galit si Cedrick sa kanya. “Nagkakilala na kayo kanina.”“Oo. Ang babaing walang ikinalayo sa boss mo. Magnanakaw at manloloko.”“Hulaan ko, pumunta ka na naman sa stasyon ng pulis. Bakit Miss Dahlia? Sa tingin mo ba may magagawa sila? Nagpapatawa ka lamang sa lagay na yan.”“Nagbabakasakali lang ako na may tumulong sa akin laban sa—.” Natigilan ako dahil mas lumapit siya sa akin at ibinaba ang kanyang labi sa aking tenga.“Wag kang tanga. Napaka-useless ng ginagawa mo, Miss Dahlia.” Ngumisi siya. Malapit na ngumisi sa mukha ko. “Kahit na ang pinakama
