( Deo )
Heto. Apat na araw ang lumipas ng dumating kami sa bansang 'to. Nahihirapan parin kami hanapin si Miss Janine. Kahit sa adress na isinulat ni Karen. Wala siya roon.
Yung bakla naman na kasama niyang lumabas walang impormasyon sa kanya.
Di daw kasi malinaw ang mukha ng bakla. At magkakamukha naman talaga ang ilang bakla. Pitong araw pa daw ang prosesso para matukoy kung sino yun.
Ngayon, Anong ginagawa ni Julius?
Heto. Badtrip. At ababadtrip na din ako. Pero nanahimik na lang ako. Di kasi siya makalabas ng basta-basta sa lugar na'to. Yan kasi ang daming binangang negosyanteng Japanese.
Heto ako. Ako ang nahihirapan paki-usapan siya na itigil ang pag-iinom ng alak. At ginagawa niya yun dahil sawang-sawa na niya marinig ang mga salitang di pa matagpuan si Miss Janine.
Kung hindi naman biglang mag-wawala.
Badtrip talaga. Argh. Sarap na niyang patulan eh.
"Mga
( Janine )Habang dumaraan ang araw.Unti-unti na akong nakakaramdam ng kakaiba. Parang malapit na akong manganak. Di na ako mapakali. Kumuha ako ng tubig nang biglang…"Uy!" Nagulat ako kay Popsee.parang mahihimatay ako.Bumilis lalo ang paghinga ko.Tinuruan ako ng OB ko kung paano huminga ng maayos. Relax's lang. Kumalma ka lang."Sagad naman 'to kung magulat.""Tubig." Kumuha si Popsee."O heto, napaka-magulatin mo naman. Baka manganak ka niyan ng dis-oras." Kinakalma ko na ang sarili ko."Speaking of Manganganak ka na. Narito ako kasi alam ko di pa nakaprepare yung mga gamit na kakailanganin mo sa panganganak mo at yung mga baby thingy. Kailangan na natin magshopping no'n."Oo nga . Di pa ako nakahanda sa mga kakailanganin. Ang problema. Short ang pera ko at saka masama na talaga ang pakiramdam ko."Ano. Di ako makakasama Popsee. Masama na kasi ang pakiramdam ko."
( Julius )Nang marinig ko yun. Hinablot ko sa kanya ang phone."Just corner them!""Sir. Di babae ang nakikita namin.""Do what I said!"Agad kaming sumunod ni Deo.( Popsee )"Bilisan niyo na mga Papa. Kukuha pa ako ng taxi." Yung mga gwapong salesclerk ko.Andami ko kasing binili kaya kailangan ko ng mga alalay para ilabas ang mga ipinamili ko.Nang... Paglabas namin sa parking Area. Napansin ko parang pinapaligiran na kami ng mga boy's na naka-black suit. With matching black eyeglasses."Mga Papa. Sino sa inyo ang may utang sa kanila?"Oh my Ghad. Papalapit nga sila sa amin. Parang circle form.Anong nangyayari? At kami ang sentro ng atraksyon dito."Julalay! Anong trip 'to?!" Hindi sila kumibo.Kung di nila ako maintindihan."Anong kalokohang 'to!"May mga sasakyan na nagsidating
( Janine )Pawis na pawis na ako. Parang manganganak na ako.Please Baby. Hindi ngayon. Nakahiga na ako. Naiiyak na ako.Kung andito sana si Julius. Kung andito lang siya.Pero hindi eh. Bakit ko pa siya hinahanap?Sinubukan ko pang bumangon. Naiiyak na ako. Di ko alam ang nangyayari sa katawan ko.Julius.Inabot ko ang telephono. Di ko na kaya.Pinundot ko ang mga numero ni Deo.Nang marinig ko ang pagbukas ng pintong bakal.Si Popsee. Naibaba ko . Dumating na siya.Pero bakit kinakabahan ako?Napaupo ako sa sofa. Bumukas ang pinto ko.Si Popsee. Namumutla."Janine."Ano? Totoo ba 'tong narinig ko. Binangit niya ang pangalan ko."Andito ang..." Tuluyan ng tumulo ang mga luha ko."Popsee. A-ayoko siyang makita.""Bakit?"Lalong bumuhos ang luha ko ng marinig ko ang boses niya.Di ako ma
( Janine )"Deo! Just hold on Janine." Sinalubong kami ni Deo at Popsee. Ngunit agad naman ako inilabas ni Julius sa apartment at nagmadaling isinakay sa sasakyan."To the nearby Hospital! Janine. Hold on. Sabayan mo lang ang paghinga ko okey?" Di ko mapigilan lumuha.Masakit."Juliusooo!" At di ko mapigilan na isigaw ang pangalan niya sa tuwing nararamdaman ko ang sakit na dumarating .." ...""Ahhhrg!"( Julius )Kinakabahan ako. Habang isinusuot ko ang lab gown para makapasok sa labor room."Labor hours pa lang ngayon ni Miss Janine ngayon. Ayon kay Lieziel." si Deo."Kinakabahan ako sa kanya." Tinapik ako sa balikat ni Deo. Sabay ngiti."Normal na yan Sir. Magiging ama ka na." Napapikit ako."Parang kasalanan ko yata ang biglaan niyang panganganak.""I don't think so, Sir. Kabuwanan na ngayon ni Miss Ja
( Julius )Pagdating ko sa silid ni Janine. Bigla siyang mauupo…Inalalayan ko siya. Walang umimik sa amin.Pero nagulat na lang ako nang bigla niya akong niyakap.Napayakap na rin ako.Kaya lang nagsimula na naman siyang umiyak. Iyakin talaga ang baliw na'to. At sa tingin ko wala namang mali kung umiyak siya."I'm sorry Julius." hinayaan ko lang siya umiyak.I accept your apology Janine."Kamusta ang pakiramdam?." Di siya sumagot. Gusto lang niya ako mayakap ng ganito. Naalala ko tuloy yung huling yakap niya bago niya ako takasan."Kailangan mo ng maayos na pahinga." Di parin."Saka kailangan mo kumain. kasi .magpapabreastfeeding ka kay Baby Kevin." Di umimik.Anong nangyayari sa babaeng 'to?Kaya kinalas ko na ang yakap niya sa akin. Ayun. Umiiyak pa rin.Ngumiti ako na napapailing sa kanya."Hangang kailan
( Julius )Halos di ako makapaniwala na isa na akong ama. lalo na si Janine ang ina ng aking anak. Pinagmamasdan ko ang mag-ina ko.At nangangako ako sa sarili na di ko hahayaan na masira ulit ang pagsasama namin. Lalo na nariyan na ang anak naming na kailangan namin ihatid ng maayos sa tamang landas."Di siya umiiyak no?""Di niya kasi minana ang pagiging iyakin mo.""Sama nito. Ambait lang ng baby ko.""Alam mo ba ang ibig sabihin ng Kevin." Tinignan ako ni Janine."Handsome..Handsomely. ""Hehe. Asahan mo na. Gwapo talaga ang Kevin natin. Gwapo ang tatay. Di'ba baby." Napangiti ako sa sinabi ni Janine.Bumabawi ang baliw na'to sa akin. Ngunit maya-maya lang dinig na dinig na sa loob ng silid ang iyak ni baby Kevin.Yun kailangan na magbreastfeefing ni Janine. Inalalayan siya ng sang Doktora.Lumabas na rin muna ako para ayusin ang paglabas namin. Di kasi ako p
( Daniel )Bigla kong nabitiwan ang mga dala kong ipinamili.ng makita ko siyang nakahandusay sa sahig.Agad ko siyang binuhat at nagmadaling isinugod ko sa hospital.Nakadarama ako ng takot.lalo na ng."Maari nating mailigtas ang mag-ina niyo Mister. Kaya lang di namin maipapangako kung magiging maayos ang kalagayan ng kanyang dinadalang sanggol."Di ko alam kung ano pa ba ang magagawa ko. Namalayan ko na lang pumirma na ako.Halos dalawang oras na akong nakaupo sa labas ng operating room.Seven months pa lang ang dinadala niya.Seven months.Napapikit ako.Ngayon ko lang nararamdaman ang takot na'to. Bakit? Ito na ba ang kabayaran sa mga kagaguhan ko? Tss. Di na sana dinamay pa ang bata dito.( Janine )Dahil bumalik na ang lakas ko, nagdesisyon si Julius na i-uwi muna kaming mag-ina sa rest house. Simpleng lugar lang ang ki
( DEO )Natutuwa ako para sa pamilya ni Sir Julius. Sa wakas nakumpleto at maayos na sila.Matapos ang picture taking . Napansin ko. Abalang kunan ng mga larawan ng photohrapher ang ilanh sulok ng lugar?Kaya naman lihim kong sinusundan ang kilos nito.Tumawag ako sa Agency na pinagkunan ko ng photographer. malinis naman daw ang background nito.Ngunit di parin maalis ang paghinala kong yun."Sir," Biglang tawag niya sa akin."Ihahatid na lang namin mamaya yung mga naidevelop at canvas.""Ah. Ipadala na lang siguro ninyo.""Ipadala?""Wag kang mag-alala eto yung bayad para sa trabaho niyo."Inabot ko ang cheque na pirmado ko lang naman."Magiging mahigpit ang securidad dito mamaya.""Mahigpit?""Kaya walang makakapasok dito na wala sa official na listahan ng mangagawa. Asahan na rin namin ang padala ninyo mamaya. Siguro makakaalis na kayo."