( Janine )
Nang maibaba ni Julius ang phone niya. Talagang nakaramdam ako ng biglang pangungulila.
Uuwi na siya. Kung gano'n mababasa na niya ang isinulat ko para sa kanya.
Nagmasid ako sa paligid.
Napansin ko kanina pang may nagmamatchag sa amin. At natitiyak ko tauhan ni Julius
Si Julius talaga.
"Banyo lang ako." Nasa Isang foodcourt kami.
At kumakain ang dalawa kong kasama.
"Samahan na kita. Naiihi na rin ako." Si Dra.
Napakamot ako.
Pero wala na akong nagawa ng sumama nga siya.
Madami yung tao at pila ang nangyayari.
Magkaibang linya ang pila namin ni Dra.at sa tingin ko mauuna ako.
Yun nauna akong nakapasok.
Madalian kong isinuot ang damit na binili ko kanina. Kasunod ng pag-alis ko ng wig. At nilagay ko yung kulay itim.
Isinuot ko ang jacket at sang cap. Huminga ako ng malalim.
At ng buksan ko.
Tama lang kakapasok p
( Julius )"Congrats Sir! Ganda ng balita ah." Si Deo ng salubungin niya ang pagdating ko."Oo nga eh. Buti dumating si Atty. Wenziel.""Wedding day ninyo ngayon. Sir, hahaha. Best Wishes Sir.""Ok na ba ang lahat.""Hinahanda na namin ang lahat Sir.""Good. ""Buti pa Sir. Itulog niyo yang eyebags niyo ng mas lalong gwapo kayo sa Wedding niyo.""Oo..magpapahinga talaga ako ngayon. ""Sige Sir."Abala ang boung tao sa Loob. May mga kanya-kanyang hila at ginagawa. Napangiti ako.Maganda nga yung ideya na dito ganapin ang kasal namin ni Janine.Umakyat na ako ng silid. Di pa ako nakaka-hakbang papasok.Tumunog ang phone ko. Si Sya."Master Julius. Si Miss Janine. Nawawala."Halos nagitla ako sa narinig. Binalingan ko ang pinto."Nasaan kayo?!""Sa may malapit na Mall..""Pakilusin niyo na ang mga tauhan ko na nakasun
( Janine )Naka-on yung radio ni Manong. At nakikinig sa balita. Nakinig din ako ng marinig ko ang pangalan ni Julius.Wa-wala siyang kasalanan sa nangyari. Wala.Napatuptup ako sa noo ko.Tiyak nangangalaete na sa galit sa akin si Julius."May problema po Mam?""Ah, wala po." Natigilan ako nang marinig ko ang pangalan ko. Pinaghahanap ako ni Julius. Tinignan ako ni Manong."Buntis rin ang babaeng hinahanap nila.""Kaya nga po.""At buntis ka rin po Mam.""Ah eh. Wala po akong alam tungkol riyan.""Gano'n po ba Mam?"Halos di ako makahinga. Baka nakikilala na ako ni Manong.Nanahimik na lang ako para di niya ako mahalata. Ngunit parang naramdaman ko na umiikot lang kami sa isang lugar.Hangang sa huminto ang sasakyan."Mam, may bibilhin lang ako." Lumabas siya at tumungo sa isang tindahan. Nasilip ko may tinatawagan ito sa tellephono.
(Julius)Halos pagsisipain ko na ang walang mga kwenta kong tauhan. Saka naman nasuntok ko ang pinakapinuno ng tauhan ko. Ambobo!Isang babae natakasan sila!At lalong uminit ang ulo ko nang malaman kong hinabol nila si Janine."Papatayin niyo ba ang mag-ina ko! Buntis si Janine! Baka Nakakalimutan niyo! Wala talaga kayong kwenta." Ang tanong sino ang tumulong sa kanya?At wala talaga kwenta ang tauhan ko. Kahit plate number ng sasakyan di nila nakuha. F*ck Sh*t!( Janine )Napamulat ako."Mama!" sabay takbo ng bata. Bumukas yung pinto.Isang babae at sumunod na nakita ko yung lalaking tumulong sa akin."Gising ka na rin sa wakas.""Kamusta ang pakiramdam mo?" yung babae."Nasaan ako.""Nasa bahay ka namin." Yung lalaki ang sumagot sa akin."Nahimatay ka kanina. Isusugod na sana kita sa hospital ng kanina lang may balita tungkol sa'yo." In
( Karen )"Karen, di tama 'toh.""Tama ang gagawin natin Reymond.""Bakit natin siya tutulungan?""Narinig mo naman kung bakit.""Karen, boss ko ang makakalaban ko dito. Bakit hindi na lang natin siya ihatid, upang mapag-usapan nila ang problema nila. Di natin kailangan maipit sa issue nila.""Makinig ka Reymond. Pasasalamat lang itong gagawin natin. Dahil nilubayan na tayo ng mga magulang ko. At ngayon, dumating siya.at sa dinami-daming tao sa atin siya dumating. Narinig mo.kailangan niya ng tulong. Kailangan natin siya tulungan."Saka ko iniwan ang asawa ko.Bumalik ako do'n sa babae dala ang hapunan nito.( Julius )Pangalawang sulat na nabasa ko mula kay Janine. Pangalawang papel na pinunit ko. Lalo ako nakaramdam ng galit ng mabasa ko ang laman niyon.Wala ba siyang tiwala sa akin!Parang ibinasura lang niya ang pagmamah
( Janine )"Habang tumatagal lumalaki yung pabuya sa makakapagturo sa'yo.""Ayan ka na naman Reymond sa pabuya. Janine isang linggo na lang maayos na namin ang passport mo.""Passport?""Delikado kung sa mga probinsya ka lang magtatago.""Sa Japan ang punta mo.""Japan.""Oo. May lumang bahay kami doon.at sa tingin ko ligtas ka dun.""Maraming salamat talaga sa tulong niyo.""Walang anuman. Nga pala. Yung information ng passport mo. information ko ang nakalagay do'n. Mahirap na kasi. Konektado ang airport sa kompanya ng Del Mendevil.""Salamat talaga. Alam kong nahihirapan na kayo.""Wag mong isipin yun. Kain na tayo.""Uhm. Anong balita kay Julius." Tinignan ako ni Reymond."Ramdam namin ang muling pagbabalik ng dating si Julius. Masama pa parang lumala pa." Oo. Isa si Reymond sa mga tauhan ni Julius sa kompanya ng Del Mendevil."Anong ibig sabihin no'n?"
( Janine )"Janine. Taran." Ipinakita sa akin ni Karen ang passport."Bukas ang flight mo papuntang Japan!""Sa-salamat talaga.""Walang anuman. Saka ipinamili na namin ikaw ng mga magagamit mo sa bansang yun." Parang gusto ko maiyak sa pagtulong nila sa akin."Alam mo Janine. Pag-isipan mo muna ang gagawin mo. May oras ka pa para umurong sa pinaplano mo. Mahirap mamuhay mag-isa ngayon Janine. Lalo na banyaga ka sa bansang Japan."At tumalikod na sa amin si Reymond."Naku. Huwag mo ng isipin ang sinabi ni Reymond. Buti pa. Magpahinga ka na. Bukas na ang flight mo oh."Napatango na lang ako. Di ko na kailangang urungan pa ang ginawa kong 'to . Ngunit di ko mapigilan umiyak kapag naalala ko si Julius.( Julius )Asaan ka na ba?Nanabik na akong makita ka ulit.Sa mga sinabi ni Dr. Eriez. Nagising ako sa ginagawa ko. Lalo na ng gabing yun. Na
(Janine POV)Bilang tugon. Napayakap na lang ako sa kanila. At naiiyak kong naisambit ang pasasalamat ko.Nang makaupo na ako malapit sa bintana. Naglalaro sa isipan ko si Julius.Ang baliw ko talaga no? Mas pinaniwalaan ko pa ang balitang yun. Kaysa ako pa sana ang magpapalakas ng loob ni Julius.Asaan ako ngayon Julius.Heto lalayo sa'yo. Wala na kasi akong mukhang maihaharap sa'yo. Wala na.Natatakot rin ako na di mo matangap ang totoo tungkol sa dinadala ko. Wala tayong kasiguraduhan na anak mo'to. Wala.At sa tingin ko Julius. Habang buhay ko na di malilimutan ang isang kagaya mo. At tandaan mo. Parang naiwan ko ang puso ko sa'yo. Dahil minamahal na kita Julius.Sa pag-alis kong 'to. Magsisimula na naman ang panibagong kabanata ng buhay ko. Na wala ka. Wala ang pamilya ko. Kundi ang anak ko lang.Balang araw alam ko magkikita pa tayo.Alam ko ginagawa mo ang lahat ngayon para ma
( Janine )Napangiti ako nang maihila ko na palabas ng airport ng Japan ang maleta ko. Maganda ang panahon nila ngayon. Nagsisitaglagasan ang puno ng Sakura at Blossoms ngayon.At parang binabati ako ng sariwang hangin ng lupain ng Japan."Andito na tayo Baby ko!" tinignan ko ang papel na binigay sa akin ni Karen . Doon nakasulat ang address ng maari kong matuluyan."Madear! Madear!"Huh? Paglingon ko isang bakla.Napataas ang kilay ko. Ako ba ang tinatawag niya?.Maingat siyang napatakbo sa akin. Alam na ang mga bakla. Gano'n ang kilos nila."Ano ka ba. Bingi ka ba?.Ako'to si Popsee!""Popsee?".Popsee. Popsee. Wew. Di ko pa narinig ang pangalan niya?Napakamot ako."Ah.""Yung susundo sa'yo Madear! Di mo ba ako nakikilala? Ako yung kabangayan mo over video-chat.. Yung mag-tutuor sa'yo dito."Marunong nga siya sa wika namin. Pero hindi ko talaga siya kilala.
( Julius )Lahat ng problema laging may katapat na sulosyun.Kumplikado nga lang kapag napakarami ng sulosyun.dahil mamimili ka kung alin ang tama at nararapat.Kailangan lang natin mag-isip ng maayos.At isa-alang-alang ang kinabukasan ng desisyon mo sa pagpili ng sulosyun.Tama.No Man is an Island.Kahit sabihin mo pang kaya mong manirahan mag-isa. babalutin ka lang ng kalungkutan.Mararamdaman mo lang na walang nagmamahal sa'yo at isinumpa ka para maging malungkot.Tumindig ka man sa sarili mong mga paa.Kailangan mo pa rin ng matatayuan.May pagkakataon na di mo namamalayan.Kailangan mo ng masasandigan, karamay, katuwang at pagmamal. Dahil yan ang bagay na hinabanap ng isang tao para mabubay ng maligaya.Di mo rin namamalayan na unti-unti kang napapalapit sa isang tao. Gaano man katindi ang pag-iwas mo sa kanya.Hahanap-hanapin mo lang naman
"Uy bata… Tahan na.""Paano ako tatahan? Tayong dalawa lang ang andito sa masukal na lugar na'to!""Hindi ah. Andami kayang paru-paro oh.""Ano naman magagawa ng paru-paro?""Eh, ano pa ba ang magagawa rin ng iyak mo?""Natatakot ako.""Mahahanap din nila tayo. Kaya wag ka ng umiyak."Patuloy sa pag-iyak ang batang babae nang…"Sumasakit tuloy ang ulo ko sa'yo."Natigilan ang batang babae. Tinignan niya ito."Namumutla ka?" Saka niya sinapo ang noo ng batang lalaki."May lagnat ka." Tumango yung batang lalaki."Dapat ako ang umiiyak di'ba?""Masama ang pakiramdam mo?""Oo. Kaya wag ka ng umiyak.""Sigurado ka bang mahahanap nila tayo.""Oo. ""Uulan.""Kasi umiyak ka kasi." Tumayo yung batang lalaki."Hanap tayo ng masisilungan habang di pa umuulan."Inilahad ng batang lalaki ang kamay niya sa batang babae.Inabot naman ito
( Julius )Tinapik ako sa balikat ni Daniel."Kung di ako dumating, ang ganda sana ng wakas niyo.""Ayaw mo noon may part 2 pa.""Tss. Kakasawa na kung kayo parin ang bibida.""Haha. Salamat.""Hindi. Andito lang ako para kay Janine.""Di ka na nagsasawa. Ako parin ang pipiliin ni Janine.""Tsk. Kapag sinakatan mo siya, hindi lang ang tsungo niyang kapatid ang uupak sa'yo. Ingatan mo si Janine. Sige, sususnduin ko na yung anak ko.""Mahanap mo rin sana ang kaligayahan mo Daniel.""Nahanap ko na." Sagot niya habang naglalakad na palayo sa amin.Palabas na kami ng Airport nang… May babaeng nakatayo.Suot ay ang pangkasal na nagulo. Yung babaeng tinalikuran ko sa pangako kong wala namang saysay.Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Janine.Ngumiti sa amin si Ivy."Masaya ako na makita kayong magkasama uli."
( DEO )Dahil sa utos ni Sir Julius. May bagay akong nakaligtaan. Ang mga taong nasa likod ng pangyayaring ito.ay may chansang makatakas.Tumawag ako sa tauhan ni Julius na huwag nilang hahayaan na makaalis sina Mr. JAUISE at Miss Leiy. Ngunit huli na ako dahil nakaalis na sila.( JANINE )Dahil hindi ako nakatulog ng maayos sa mga nagdaang araw. nakatulog ako sa upuan ko. Kaya ng magmulat ako. Wala ng mga pasahero na ikinagulat ko.Teka? Lumipad pa lang yung eroplano? Lumanding na ba? Mahaba ba yung pag-idlip ko?Tumayo ako. Saka nasaan ang mga flight attendants? Huh?Nanaginip ba ako?Sumilip ako sa bintana. Nakalanding na nga…Nang biglang .. bumukas ang pinto.Naglakad ako papunta roon. Bumukas ang main door ng eroplano. Pagsilip ko…Halos napasapo ako sa gulat. May malaking tarpul
( Miss Leiy )Si Daniel. No! Ibig ba nitong sabihin…Mismo sa araw na ito magkakalinawan ang lahat?!No! Not this time!"Guard ilabas niyo na yan." Utos ni Uncle.( DANIEL )Anong ibig niyang sabihin?"Guard ilabas niyo na yan." Utos ng matabang Middle-aged na lalaki. Tumalikod na si Julius at bago pa man ako makaladkad.Saka pumasok sa isipan ko ang sinabi niya.Ako ba?! Ako ba ang dahilan?!"Julius! Wala kaming relasyon ni Janine! Magkaibigan lang kami!"( Ivy )Sa sinabi ni Daniel. Biglang natigilan si Julius.Lalo na nang humarap siya. Natatakot na ako.Kaya ako na ang napaurong. Hindi!"Bitiwan niyo siya." At tuluyan na akong napatalikod.( DEO )Nang dumating ako. Akala ko huli na ako. At n
(Julius)Sinarhan na ang pinto. Senyales na dumating na ang bride ko.Napaupo ako. Kinakabahan ako sa gagawin ko.Kailangan ko bang pakingan ang sinabi ng anak ko."The rule is... Iyong dapat po ihaharap niyo sa Kanya ay yung mahal niyo po at mahal din kayo. Do you love Mama Ivy?"Para ito sa kanya at para sa ikakatahimik ng pamilya namin ni Janine.Huminga ako ng malalim.Nagkamali ako. Hindi dapat ako nagmadali sa pasyang ito.Kung di matutuloy ang kasal namin ni Ivy.Aalis siya. Paano na si Kevin?Saka narinig ko na ang Wedding March song.Bumukas ang pinto…( Miss Leiy )Sa araw na ito yung ikinakatakot ko na baka di dumating si Julius ay hindi nangyari.Oo, nakaramdam ako ng tuwa.Sa wakas ito ang araw na gusto kong mangyari.na kala ko impossibleng mangyari.Ngunit ng makita ko
( Deo )Hindi talaga ako dadalo.at papanindigan ko yun. Dahil di ko alam kung bakit di nahahalata ni Julius ang pagkatao ni Ivy. Tss."Sir, may naghahanap po sa inyo." Napasilip ako sa salamin.Yung taong kinuha ko para imbestigahan ang impormasyon na nakaabot kay Sir Julius."Papasukin siya." Nang magkaharap kami. Ipinatong niya sa mesa ko ."Yan yung nakuha kong impormasyon na ikakasigurado ko, ikakalinaw ng lahat.""Ayos kaya pala natagalan ito." Binuksan ko ang folderYung barko kung saan bigla na lang nawala si Miss Janine."Tama yung impormasyon na dinukot si Miss Janine. At ang mga taong nasa likuran noon ay ipinahuli ni Master Julius. Saka ipinagpilitan nilang patay na si Miss Janine matapos tumaob ang bangkang sinasakyan niya. Ngunit ang mga namuno sa nangyari ay.malalaman niyo kung sino kapag binusisi niyo pa iyan."Napatango ako.Sumunod na pahina, isang dalampasigan.
( JULIUS )Nagising ako dahil sa walang modong katok na yun.Nang buksan ko…"Hindi ka parin handa. O baka nakalimutan mo ngayon ang kasal niyo ng pamangkin ko?"Oh. Good. F*ckSh*t!Yung uncle ni Ivy na bigla na lang sumulpot. Di ko alan kung bakit kumukulo ang dugo sa kanya."Gano'n? Nakalimutan ko nga." Saka sinarhan ko ang pinto.Nahiga uli ako .Sana di na muna ako nagising sa araw na ito. Nakakaasar.Ngunit, bumangon na ako. Para ito kay Kevin, kung bakit ko 'to gagawin.( DANIEL )Maaga kaming nakarating sa airport. Halatang may tinatakasan nga si Janine. Isang oras pa ang flight niya at.Isang oras pa bago magsimula ang kasal ni Julius.ayun na rin sa flash news sa may malaking TV kaharap ang waiting area.Tinignan ko si Janine. Halos ayaw niyang tumingin roon at makinig.Kung walang m
( Janine )Sinundo kami ni Deo noong gabing yun. At si Deo na rin ang naghatid sa akin pauwi.Bago ko talikuran si Deo."Deo.""Miss Janine ""Maraming salamat sa lahat.""Ha? Parang mamatay na ako niyan Miss Janine.""At kahit anong mangyari. Wag mong iiwan sa trabaho si Julius at pasecure ang mag-ama ko ha.""Miss Janine.""Sige hangang dito na lang ako." Saka tumalikod na ako.Sinalubong ako ni Daniel."Nakuha ko na yung ticket ko." Bungad na pambati ko sa kanya."Talaga bang tuloy ang alis mo." Marahan akong tumango.Kapag nagtagal ako dito baka di ko na makayanan ang sakit na nararamdaman ko."Hindi mo na ba ipaglalaban yang nararamdaman mo at ang iyong anak." Pinaghahanda ako ng pagkain ni Daniel."Ayoko ng maging komplikado at magulo ang mundo ni Kevin. Sa buhay may kailangan talaga tayong isuko. Kahit gaano pa yun kahalaga.para