( Janine )
Naka-on yung radio ni Manong. At nakikinig sa balita. Nakinig din ako ng marinig ko ang pangalan ni Julius.
Wa-wala siyang kasalanan sa nangyari. Wala.
Napatuptup ako sa noo ko.Tiyak nangangalaete na sa galit sa akin si Julius.
"May problema po Mam?"
"Ah, wala po." Natigilan ako nang marinig ko ang pangalan ko. Pinaghahanap ako ni Julius. Tinignan ako ni Manong.
"Buntis rin ang babaeng hinahanap nila."
"Kaya nga po."
"At buntis ka rin po Mam."
"Ah eh. Wala po akong alam tungkol riyan."
"Gano'n po ba Mam?"
Halos di ako makahinga. Baka nakikilala na ako ni Manong.
Nanahimik na lang ako para di niya ako mahalata. Ngunit parang naramdaman ko na umiikot lang kami sa isang lugar.
Hangang sa huminto ang sasakyan.
"Mam, may bibilhin lang ako." Lumabas siya at tumungo sa isang tindahan. Nasilip ko may tinatawagan ito sa tellephono.
(Julius)Halos pagsisipain ko na ang walang mga kwenta kong tauhan. Saka naman nasuntok ko ang pinakapinuno ng tauhan ko. Ambobo!Isang babae natakasan sila!At lalong uminit ang ulo ko nang malaman kong hinabol nila si Janine."Papatayin niyo ba ang mag-ina ko! Buntis si Janine! Baka Nakakalimutan niyo! Wala talaga kayong kwenta." Ang tanong sino ang tumulong sa kanya?At wala talaga kwenta ang tauhan ko. Kahit plate number ng sasakyan di nila nakuha. F*ck Sh*t!( Janine )Napamulat ako."Mama!" sabay takbo ng bata. Bumukas yung pinto.Isang babae at sumunod na nakita ko yung lalaking tumulong sa akin."Gising ka na rin sa wakas.""Kamusta ang pakiramdam mo?" yung babae."Nasaan ako.""Nasa bahay ka namin." Yung lalaki ang sumagot sa akin."Nahimatay ka kanina. Isusugod na sana kita sa hospital ng kanina lang may balita tungkol sa'yo." In
( Karen )"Karen, di tama 'toh.""Tama ang gagawin natin Reymond.""Bakit natin siya tutulungan?""Narinig mo naman kung bakit.""Karen, boss ko ang makakalaban ko dito. Bakit hindi na lang natin siya ihatid, upang mapag-usapan nila ang problema nila. Di natin kailangan maipit sa issue nila.""Makinig ka Reymond. Pasasalamat lang itong gagawin natin. Dahil nilubayan na tayo ng mga magulang ko. At ngayon, dumating siya.at sa dinami-daming tao sa atin siya dumating. Narinig mo.kailangan niya ng tulong. Kailangan natin siya tulungan."Saka ko iniwan ang asawa ko.Bumalik ako do'n sa babae dala ang hapunan nito.( Julius )Pangalawang sulat na nabasa ko mula kay Janine. Pangalawang papel na pinunit ko. Lalo ako nakaramdam ng galit ng mabasa ko ang laman niyon.Wala ba siyang tiwala sa akin!Parang ibinasura lang niya ang pagmamah
( Janine )"Habang tumatagal lumalaki yung pabuya sa makakapagturo sa'yo.""Ayan ka na naman Reymond sa pabuya. Janine isang linggo na lang maayos na namin ang passport mo.""Passport?""Delikado kung sa mga probinsya ka lang magtatago.""Sa Japan ang punta mo.""Japan.""Oo. May lumang bahay kami doon.at sa tingin ko ligtas ka dun.""Maraming salamat talaga sa tulong niyo.""Walang anuman. Nga pala. Yung information ng passport mo. information ko ang nakalagay do'n. Mahirap na kasi. Konektado ang airport sa kompanya ng Del Mendevil.""Salamat talaga. Alam kong nahihirapan na kayo.""Wag mong isipin yun. Kain na tayo.""Uhm. Anong balita kay Julius." Tinignan ako ni Reymond."Ramdam namin ang muling pagbabalik ng dating si Julius. Masama pa parang lumala pa." Oo. Isa si Reymond sa mga tauhan ni Julius sa kompanya ng Del Mendevil."Anong ibig sabihin no'n?"
( Janine )"Janine. Taran." Ipinakita sa akin ni Karen ang passport."Bukas ang flight mo papuntang Japan!""Sa-salamat talaga.""Walang anuman. Saka ipinamili na namin ikaw ng mga magagamit mo sa bansang yun." Parang gusto ko maiyak sa pagtulong nila sa akin."Alam mo Janine. Pag-isipan mo muna ang gagawin mo. May oras ka pa para umurong sa pinaplano mo. Mahirap mamuhay mag-isa ngayon Janine. Lalo na banyaga ka sa bansang Japan."At tumalikod na sa amin si Reymond."Naku. Huwag mo ng isipin ang sinabi ni Reymond. Buti pa. Magpahinga ka na. Bukas na ang flight mo oh."Napatango na lang ako. Di ko na kailangang urungan pa ang ginawa kong 'to . Ngunit di ko mapigilan umiyak kapag naalala ko si Julius.( Julius )Asaan ka na ba?Nanabik na akong makita ka ulit.Sa mga sinabi ni Dr. Eriez. Nagising ako sa ginagawa ko. Lalo na ng gabing yun. Na
(Janine POV)Bilang tugon. Napayakap na lang ako sa kanila. At naiiyak kong naisambit ang pasasalamat ko.Nang makaupo na ako malapit sa bintana. Naglalaro sa isipan ko si Julius.Ang baliw ko talaga no? Mas pinaniwalaan ko pa ang balitang yun. Kaysa ako pa sana ang magpapalakas ng loob ni Julius.Asaan ako ngayon Julius.Heto lalayo sa'yo. Wala na kasi akong mukhang maihaharap sa'yo. Wala na.Natatakot rin ako na di mo matangap ang totoo tungkol sa dinadala ko. Wala tayong kasiguraduhan na anak mo'to. Wala.At sa tingin ko Julius. Habang buhay ko na di malilimutan ang isang kagaya mo. At tandaan mo. Parang naiwan ko ang puso ko sa'yo. Dahil minamahal na kita Julius.Sa pag-alis kong 'to. Magsisimula na naman ang panibagong kabanata ng buhay ko. Na wala ka. Wala ang pamilya ko. Kundi ang anak ko lang.Balang araw alam ko magkikita pa tayo.Alam ko ginagawa mo ang lahat ngayon para ma
( Janine )Napangiti ako nang maihila ko na palabas ng airport ng Japan ang maleta ko. Maganda ang panahon nila ngayon. Nagsisitaglagasan ang puno ng Sakura at Blossoms ngayon.At parang binabati ako ng sariwang hangin ng lupain ng Japan."Andito na tayo Baby ko!" tinignan ko ang papel na binigay sa akin ni Karen . Doon nakasulat ang address ng maari kong matuluyan."Madear! Madear!"Huh? Paglingon ko isang bakla.Napataas ang kilay ko. Ako ba ang tinatawag niya?.Maingat siyang napatakbo sa akin. Alam na ang mga bakla. Gano'n ang kilos nila."Ano ka ba. Bingi ka ba?.Ako'to si Popsee!""Popsee?".Popsee. Popsee. Wew. Di ko pa narinig ang pangalan niya?Napakamot ako."Ah.""Yung susundo sa'yo Madear! Di mo ba ako nakikilala? Ako yung kabangayan mo over video-chat.. Yung mag-tutuor sa'yo dito."Marunong nga siya sa wika namin. Pero hindi ko talaga siya kilala.
( Karen )Dalawang million pa lang ang naibabayad namin sa hospital. Isinagawa na nila ang primary operation. Ngunit di na namin alam ni Reymond kung saan ikukuha ang natitirang dalawang Million pa."Mama, asawa ni Tita Janine?" Si Sushie.Nilingon ko ang tinutukoy niya sa TV. Marahan akong napatango.At tinignan ko ang hawak na bill."Grabe, tumaas na naman yung pabuya ng makakapagturo kung nasaan yung babaeng si Janine. Napaka-swerte na niya sa Del Mendevil na yun. Bakit kaya iniwan niya?" Nang marinig ko yun.sa dalawang nurse na nag-uusap. May tinignan ako sa bag. Ang naiwang kwintas ni Janine.Tinignan ko ito. Ganto yata ang pakiramdam ni Julius ngayon.Nag-aalala.Janine. I'm sorry kailangan ko ng kumilos para sa anak ko. Sorry talaga.( Deo )Mula sa information table sa main entrance ng Building ang natangap kong tawag."O si
( Julius )Kung isang kasinungalingan na naman 'to. Makakatikim na talaga sa akin si Deo. Paglabas ko sa suite, kanya-kanyang sunod sa akin ang mga tauhan ko.Pagdating ko sa security office. Nakaabang na sa pinto si Deo."Dito tayo Sir."( Deo )Hinatid ko siya sa receiver room. Naroroon ang babae nangangalang Karen.Pagkapasok ni Sir Julius naupo siya sa harapan nito at nagsipwesto sa likuran niya ang mga tauhan niya."Sir, si Miss Karen po." Tinignan niya ito."Ayoko ng niloloko ako lalo na kapag inaaksaya lang ng kasinungalingan ang oras ko.""Gayundin ako. Narito ako sa isang seryosong usapan.""Tungkol sa pera.""Pera nga. Kapalit ng impormasyon tungkol kay Janine."Ngumisi si Sir Julius. Napaka-natural ng babae kung sagutin si Julius."Pwes anong impormasyon yun.""Isang linggo nakituloy sa amin si Janine