( Janine )
Halatang iritado si Julius ng makauwi kami. Nanahimik na lang ako.
Nong oras na kumain tahimik parin kami.
Ngunit ng muntikan akong mabungo ng poste.
( Julius )"Gano'n ka naman lagi eh."Nang marinig ko yun. Wala akong magawa kundi magbuntong-hininga.kung alam lang sana niya.Hindi na umimik si Janine.Isinuklay ko ang mga daliri sa buhok niya.
( Janine )Ilang araw na ang lumipas. Ang laki na ng tiyan ko..magse-seven Months na. At sa lumipas na araw.Naging abala si Julius ng husto.Malalim ng gabi kung umuwi at parang dumami ang tauhan na
( Janine POV )"May tumatawag." Bigla siyang nainis. Kinuha niya at lumayo sa akin. Pero masama man nakikinig ako. Halatang di niya nagugustuhan ang dahilan ng tawag na yun."Ngayon na?!" Gusto ko man magtanong. Ngunit ano naman ang magagawa ko.WALA."Sige pupunta ako." Inis niyang binaba. Huminga muna siya ng malalim bago humarap sa akin."Kai
(Janine POV )Maya -maya lang dumating na si Julius. Pagmumukha niya parang nalugi ng makita ko.Hindi siya umimik.Nilapitan niya ako. Hinalikan lang sa noo.At niyakap ng mabilisan. Tanging narinig ko lang."Pahinga muna ako."
( Julius )Nakulong ako ng limang araw sa salang di ko naman ginawa.Ngunit agad naman ako nakalaya dahil may nakuhang ebidensya ang mga tauhan ko. Ang bombang ginamit.Mabuti at di nawasak ang metal
( Janine POV's )Nahiga nga siya."Julius!" Lumapit na ako. Kinuha ko yung sang unan."Kaw pa talaga ang may ganang dramahan ako ng ganyan! Habang yung mga pangako mo. Asaan! Wala!"Habang sinasabi ko yun pinaghahampas ko ang likod niya.
(Janine POV's )"…" Magsasalita sana ako ng subuan ako ni Julius."Mahal na mahal kita at wala ng papalit sa'yo."Oh sh*t. Andyan na yung langgam."Kaya wag na wag kang magseselos."
( Julius )Dinaratnan na naman si Janine ng emosyon niya. Hangang sa hinayaan ko na lang siya umiyak sa balikat ko.Hangang sa tumahan siya. Hindi na ako nagtanong pa.