( Julius )
Nakulong ako ng limang araw sa salang di ko naman ginawa.
Ngunit agad naman ako nakalaya dahil may nakuhang ebidensya ang mga tauhan ko. Ang bombang ginamit.
Mabuti at di nawasak ang metal
( Janine POV's )Nahiga nga siya."Julius!" Lumapit na ako. Kinuha ko yung sang unan."Kaw pa talaga ang may ganang dramahan ako ng ganyan! Habang yung mga pangako mo. Asaan! Wala!"Habang sinasabi ko yun pinaghahampas ko ang likod niya.
(Janine POV's )"…" Magsasalita sana ako ng subuan ako ni Julius."Mahal na mahal kita at wala ng papalit sa'yo."Oh sh*t. Andyan na yung langgam."Kaya wag na wag kang magseselos."
( Julius )Dinaratnan na naman si Janine ng emosyon niya. Hangang sa hinayaan ko na lang siya umiyak sa balikat ko.Hangang sa tumahan siya. Hindi na ako nagtanong pa.
( Julius )Anong nangyayari sa kanya?"Napaka-emosyonal ni Janine ngayon. Lalo na kung malalaman pa niya ang nangyayari sa'yo ngayon. Tara na." Si Dr. Eriez.Bago ako sumakay.
( Janine )Bumuhos ang luha ko. Nalulungkot ako para kay Julius.Ganito ba ka-agresibo pumatay ang pamilya niya?Totoo ba ang usapan na mamatay-tao sila?Di'ba nakayanan ng ninuno nila na kitilin ang boung angkan nila.At pumapatay sila ng dahil sa pera.Ganoon ba si Julius?Saka bumalik ang mga pananakot ni Julius sa akin. Naiiyak ako.Tapos di ko kayang paniwalaan ngayon na makakaya niyang pumatay?Paano na kung di niya anak ang dinadala ko.Paano kung di totoo ang sinabi niya na pananagutan niya ako.Paano kung.Ayoko.Ayokong lumaki ng ganto ang anak ko.Ayokong malaman ng anak ko na lumalaki siya sa puder ng mga mamatay-tao.ayoko.Kailangan ko lumayo dito.At kahit anong mangyari kailangan ko yun gawin.habang di ' pa huli.( Julius )Napapansin ko ang pag-iwas ni Janine sa akin."Sabay na tayong kumain."
( Janine )Kinabukasan. Nang magising ako. Hinarap ko si Julius. Tulog siya.Mapagmahal siya.Maalaga.Malambing kahit may kasungitan.Ngunit di ko naman kayang makitang kamuhian niya kami.kapag di nga niya anak ang dinadala ko.Masakit na maramdaman yun.dahil mahal ko na ang lalaking 'to.Isa pa. Yung tungkol sa pamilya niya.Naiiyak lang ako na malaman yun.Bumangon ako. May kinuha akong papel at ballpen.Tahimik akong nagsusulat.na halos mabasa na ang papel ng mga luha ko.Magpaparaya ako sa nararamdaman ko kay Julius sa ikakabuti ng anak ko.Bago pa man magising si Julius.Maingat ko na itinago sa drawer ko ang sulat pamamaalam ko sa kanya."Ang aga ng gising mo. Alas kwatro pa lang." Sinabi yun ni Julius na nakapikit pa."Uhm. Excited na'ko eh.""Halata nga. Halika nga dito.""Ahyoko. Bumangon ka na nga dyan!"Yun niyakap na l
( Janine )Miss Janine."Paglingon ko yung inutusan kong katulong."Ok na po ba 'to?"Inalis niya yung supot.At napangiti ako.Yung picture namin ni Julius."Perfect timing lang yung dating. Tara isabit natin yan.sa silid namin."Nang mailagay namin.dumating si Julius."Ok ba?" tanong ko sa kanya." hahaha. Ang gwapo ko talaga no?"Napangiwi ako.Nagtanong ako kung ayos lang.tapos nagbuhat na naman ng sariling silya."Puri mo sa sarili mo.sagad."Niyakap niya ako sa likuran ko." First Picture natin. Parang magkabarkada lang.dapat siguro Daring..""Upakan kita dyan!""Haha. Kaw talaga. Balang araw gusto ko makitang nakasabit dyan. Our wedding picture.""Yun.kung may oras ka pa.""To talaga, nagtatampo na sa akin.""Hindi ah.""Busy talaga ako ngayon..""Narinig ko na yan."Kaya hinigpitan ni Julius ang y
(Julius)Nang makatulog si Janine kagabi.May pumasok sa isipan ko habang nakatitig ako kay Janine.Kinuha ko ang phone ko.Diniall ko si Deo."Sir.""Maari ka bang makapag-organiza ng suprise wedding para sa amin ni Janine.""Sure Sir!""Good. Kakayanin mo bang mag-isa iprepare yun Deo.""Hehe. I can handle it Sir.syempre kasama ang mga assistance ko. Simple wedding lang. At supresa niyo kay Janine?""Yap.""Saan gagawin Sir?""Dito sa Del Mendevil Mansion ng maiwasan ang mga gate crasher.""Ah, eh.di na po yan suprise kung nariyan si Miss Janine.""Walang problema may lakad siya bukas kasama ni Sya.""Sure Sir. Exciting yata ang araw bukas.""Yap. Lalo na bukas ang finalization ng kaso sa akin.""About nga po pala dun Sir. Malabong di na kayo makatakas sa kaso nila.""I know. Pero sana man lang bago ako makulong sa salang di k
( Julius )Lahat ng problema laging may katapat na sulosyun.Kumplikado nga lang kapag napakarami ng sulosyun.dahil mamimili ka kung alin ang tama at nararapat.Kailangan lang natin mag-isip ng maayos.At isa-alang-alang ang kinabukasan ng desisyon mo sa pagpili ng sulosyun.Tama.No Man is an Island.Kahit sabihin mo pang kaya mong manirahan mag-isa. babalutin ka lang ng kalungkutan.Mararamdaman mo lang na walang nagmamahal sa'yo at isinumpa ka para maging malungkot.Tumindig ka man sa sarili mong mga paa.Kailangan mo pa rin ng matatayuan.May pagkakataon na di mo namamalayan.Kailangan mo ng masasandigan, karamay, katuwang at pagmamal. Dahil yan ang bagay na hinabanap ng isang tao para mabubay ng maligaya.Di mo rin namamalayan na unti-unti kang napapalapit sa isang tao. Gaano man katindi ang pag-iwas mo sa kanya.Hahanap-hanapin mo lang naman
"Uy bata… Tahan na.""Paano ako tatahan? Tayong dalawa lang ang andito sa masukal na lugar na'to!""Hindi ah. Andami kayang paru-paro oh.""Ano naman magagawa ng paru-paro?""Eh, ano pa ba ang magagawa rin ng iyak mo?""Natatakot ako.""Mahahanap din nila tayo. Kaya wag ka ng umiyak."Patuloy sa pag-iyak ang batang babae nang…"Sumasakit tuloy ang ulo ko sa'yo."Natigilan ang batang babae. Tinignan niya ito."Namumutla ka?" Saka niya sinapo ang noo ng batang lalaki."May lagnat ka." Tumango yung batang lalaki."Dapat ako ang umiiyak di'ba?""Masama ang pakiramdam mo?""Oo. Kaya wag ka ng umiyak.""Sigurado ka bang mahahanap nila tayo.""Oo. ""Uulan.""Kasi umiyak ka kasi." Tumayo yung batang lalaki."Hanap tayo ng masisilungan habang di pa umuulan."Inilahad ng batang lalaki ang kamay niya sa batang babae.Inabot naman ito
( Julius )Tinapik ako sa balikat ni Daniel."Kung di ako dumating, ang ganda sana ng wakas niyo.""Ayaw mo noon may part 2 pa.""Tss. Kakasawa na kung kayo parin ang bibida.""Haha. Salamat.""Hindi. Andito lang ako para kay Janine.""Di ka na nagsasawa. Ako parin ang pipiliin ni Janine.""Tsk. Kapag sinakatan mo siya, hindi lang ang tsungo niyang kapatid ang uupak sa'yo. Ingatan mo si Janine. Sige, sususnduin ko na yung anak ko.""Mahanap mo rin sana ang kaligayahan mo Daniel.""Nahanap ko na." Sagot niya habang naglalakad na palayo sa amin.Palabas na kami ng Airport nang… May babaeng nakatayo.Suot ay ang pangkasal na nagulo. Yung babaeng tinalikuran ko sa pangako kong wala namang saysay.Hinawakan ko ng mahigpit ang kamay ni Janine.Ngumiti sa amin si Ivy."Masaya ako na makita kayong magkasama uli."
( DEO )Dahil sa utos ni Sir Julius. May bagay akong nakaligtaan. Ang mga taong nasa likod ng pangyayaring ito.ay may chansang makatakas.Tumawag ako sa tauhan ni Julius na huwag nilang hahayaan na makaalis sina Mr. JAUISE at Miss Leiy. Ngunit huli na ako dahil nakaalis na sila.( JANINE )Dahil hindi ako nakatulog ng maayos sa mga nagdaang araw. nakatulog ako sa upuan ko. Kaya ng magmulat ako. Wala ng mga pasahero na ikinagulat ko.Teka? Lumipad pa lang yung eroplano? Lumanding na ba? Mahaba ba yung pag-idlip ko?Tumayo ako. Saka nasaan ang mga flight attendants? Huh?Nanaginip ba ako?Sumilip ako sa bintana. Nakalanding na nga…Nang biglang .. bumukas ang pinto.Naglakad ako papunta roon. Bumukas ang main door ng eroplano. Pagsilip ko…Halos napasapo ako sa gulat. May malaking tarpul
( Miss Leiy )Si Daniel. No! Ibig ba nitong sabihin…Mismo sa araw na ito magkakalinawan ang lahat?!No! Not this time!"Guard ilabas niyo na yan." Utos ni Uncle.( DANIEL )Anong ibig niyang sabihin?"Guard ilabas niyo na yan." Utos ng matabang Middle-aged na lalaki. Tumalikod na si Julius at bago pa man ako makaladkad.Saka pumasok sa isipan ko ang sinabi niya.Ako ba?! Ako ba ang dahilan?!"Julius! Wala kaming relasyon ni Janine! Magkaibigan lang kami!"( Ivy )Sa sinabi ni Daniel. Biglang natigilan si Julius.Lalo na nang humarap siya. Natatakot na ako.Kaya ako na ang napaurong. Hindi!"Bitiwan niyo siya." At tuluyan na akong napatalikod.( DEO )Nang dumating ako. Akala ko huli na ako. At n
(Julius)Sinarhan na ang pinto. Senyales na dumating na ang bride ko.Napaupo ako. Kinakabahan ako sa gagawin ko.Kailangan ko bang pakingan ang sinabi ng anak ko."The rule is... Iyong dapat po ihaharap niyo sa Kanya ay yung mahal niyo po at mahal din kayo. Do you love Mama Ivy?"Para ito sa kanya at para sa ikakatahimik ng pamilya namin ni Janine.Huminga ako ng malalim.Nagkamali ako. Hindi dapat ako nagmadali sa pasyang ito.Kung di matutuloy ang kasal namin ni Ivy.Aalis siya. Paano na si Kevin?Saka narinig ko na ang Wedding March song.Bumukas ang pinto…( Miss Leiy )Sa araw na ito yung ikinakatakot ko na baka di dumating si Julius ay hindi nangyari.Oo, nakaramdam ako ng tuwa.Sa wakas ito ang araw na gusto kong mangyari.na kala ko impossibleng mangyari.Ngunit ng makita ko
( Deo )Hindi talaga ako dadalo.at papanindigan ko yun. Dahil di ko alam kung bakit di nahahalata ni Julius ang pagkatao ni Ivy. Tss."Sir, may naghahanap po sa inyo." Napasilip ako sa salamin.Yung taong kinuha ko para imbestigahan ang impormasyon na nakaabot kay Sir Julius."Papasukin siya." Nang magkaharap kami. Ipinatong niya sa mesa ko ."Yan yung nakuha kong impormasyon na ikakasigurado ko, ikakalinaw ng lahat.""Ayos kaya pala natagalan ito." Binuksan ko ang folderYung barko kung saan bigla na lang nawala si Miss Janine."Tama yung impormasyon na dinukot si Miss Janine. At ang mga taong nasa likuran noon ay ipinahuli ni Master Julius. Saka ipinagpilitan nilang patay na si Miss Janine matapos tumaob ang bangkang sinasakyan niya. Ngunit ang mga namuno sa nangyari ay.malalaman niyo kung sino kapag binusisi niyo pa iyan."Napatango ako.Sumunod na pahina, isang dalampasigan.
( JULIUS )Nagising ako dahil sa walang modong katok na yun.Nang buksan ko…"Hindi ka parin handa. O baka nakalimutan mo ngayon ang kasal niyo ng pamangkin ko?"Oh. Good. F*ckSh*t!Yung uncle ni Ivy na bigla na lang sumulpot. Di ko alan kung bakit kumukulo ang dugo sa kanya."Gano'n? Nakalimutan ko nga." Saka sinarhan ko ang pinto.Nahiga uli ako .Sana di na muna ako nagising sa araw na ito. Nakakaasar.Ngunit, bumangon na ako. Para ito kay Kevin, kung bakit ko 'to gagawin.( DANIEL )Maaga kaming nakarating sa airport. Halatang may tinatakasan nga si Janine. Isang oras pa ang flight niya at.Isang oras pa bago magsimula ang kasal ni Julius.ayun na rin sa flash news sa may malaking TV kaharap ang waiting area.Tinignan ko si Janine. Halos ayaw niyang tumingin roon at makinig.Kung walang m
( Janine )Sinundo kami ni Deo noong gabing yun. At si Deo na rin ang naghatid sa akin pauwi.Bago ko talikuran si Deo."Deo.""Miss Janine ""Maraming salamat sa lahat.""Ha? Parang mamatay na ako niyan Miss Janine.""At kahit anong mangyari. Wag mong iiwan sa trabaho si Julius at pasecure ang mag-ama ko ha.""Miss Janine.""Sige hangang dito na lang ako." Saka tumalikod na ako.Sinalubong ako ni Daniel."Nakuha ko na yung ticket ko." Bungad na pambati ko sa kanya."Talaga bang tuloy ang alis mo." Marahan akong tumango.Kapag nagtagal ako dito baka di ko na makayanan ang sakit na nararamdaman ko."Hindi mo na ba ipaglalaban yang nararamdaman mo at ang iyong anak." Pinaghahanda ako ng pagkain ni Daniel."Ayoko ng maging komplikado at magulo ang mundo ni Kevin. Sa buhay may kailangan talaga tayong isuko. Kahit gaano pa yun kahalaga.para