(Janine POV )
Maya -maya lang dumating na si Julius. Pagmumukha niya parang nalugi ng makita ko.
Hindi siya umimik.Nilapitan niya ako. Hinalikan lang sa noo.
At niyakap ng mabilisan. Tanging narinig ko lang.
"Pahinga muna ako."
( Julius )Nakulong ako ng limang araw sa salang di ko naman ginawa.Ngunit agad naman ako nakalaya dahil may nakuhang ebidensya ang mga tauhan ko. Ang bombang ginamit.Mabuti at di nawasak ang metal
( Janine POV's )Nahiga nga siya."Julius!" Lumapit na ako. Kinuha ko yung sang unan."Kaw pa talaga ang may ganang dramahan ako ng ganyan! Habang yung mga pangako mo. Asaan! Wala!"Habang sinasabi ko yun pinaghahampas ko ang likod niya.
(Janine POV's )"…" Magsasalita sana ako ng subuan ako ni Julius."Mahal na mahal kita at wala ng papalit sa'yo."Oh sh*t. Andyan na yung langgam."Kaya wag na wag kang magseselos."
( Julius )Dinaratnan na naman si Janine ng emosyon niya. Hangang sa hinayaan ko na lang siya umiyak sa balikat ko.Hangang sa tumahan siya. Hindi na ako nagtanong pa.
( Julius )Anong nangyayari sa kanya?"Napaka-emosyonal ni Janine ngayon. Lalo na kung malalaman pa niya ang nangyayari sa'yo ngayon. Tara na." Si Dr. Eriez.Bago ako sumakay.
( Janine )Bumuhos ang luha ko. Nalulungkot ako para kay Julius.Ganito ba ka-agresibo pumatay ang pamilya niya?Totoo ba ang usapan na mamatay-tao sila?Di'ba nakayanan ng ninuno nila na kitilin ang boung angkan nila.At pumapatay sila ng dahil sa pera.Ganoon ba si Julius?Saka bumalik ang mga pananakot ni Julius sa akin. Naiiyak ako.Tapos di ko kayang paniwalaan ngayon na makakaya niyang pumatay?Paano na kung di niya anak ang dinadala ko.Paano kung di totoo ang sinabi niya na pananagutan niya ako.Paano kung.Ayoko.Ayokong lumaki ng ganto ang anak ko.Ayokong malaman ng anak ko na lumalaki siya sa puder ng mga mamatay-tao.ayoko.Kailangan ko lumayo dito.At kahit anong mangyari kailangan ko yun gawin.habang di ' pa huli.( Julius )Napapansin ko ang pag-iwas ni Janine sa akin."Sabay na tayong kumain."
( Janine )Kinabukasan. Nang magising ako. Hinarap ko si Julius. Tulog siya.Mapagmahal siya.Maalaga.Malambing kahit may kasungitan.Ngunit di ko naman kayang makitang kamuhian niya kami.kapag di nga niya anak ang dinadala ko.Masakit na maramdaman yun.dahil mahal ko na ang lalaking 'to.Isa pa. Yung tungkol sa pamilya niya.Naiiyak lang ako na malaman yun.Bumangon ako. May kinuha akong papel at ballpen.Tahimik akong nagsusulat.na halos mabasa na ang papel ng mga luha ko.Magpaparaya ako sa nararamdaman ko kay Julius sa ikakabuti ng anak ko.Bago pa man magising si Julius.Maingat ko na itinago sa drawer ko ang sulat pamamaalam ko sa kanya."Ang aga ng gising mo. Alas kwatro pa lang." Sinabi yun ni Julius na nakapikit pa."Uhm. Excited na'ko eh.""Halata nga. Halika nga dito.""Ahyoko. Bumangon ka na nga dyan!"Yun niyakap na l
( Janine )Miss Janine."Paglingon ko yung inutusan kong katulong."Ok na po ba 'to?"Inalis niya yung supot.At napangiti ako.Yung picture namin ni Julius."Perfect timing lang yung dating. Tara isabit natin yan.sa silid namin."Nang mailagay namin.dumating si Julius."Ok ba?" tanong ko sa kanya." hahaha. Ang gwapo ko talaga no?"Napangiwi ako.Nagtanong ako kung ayos lang.tapos nagbuhat na naman ng sariling silya."Puri mo sa sarili mo.sagad."Niyakap niya ako sa likuran ko." First Picture natin. Parang magkabarkada lang.dapat siguro Daring..""Upakan kita dyan!""Haha. Kaw talaga. Balang araw gusto ko makitang nakasabit dyan. Our wedding picture.""Yun.kung may oras ka pa.""To talaga, nagtatampo na sa akin.""Hindi ah.""Busy talaga ako ngayon..""Narinig ko na yan."Kaya hinigpitan ni Julius ang y