"Kamusta ang prinsesa?" pumasok muli ang matandang lalaking kahit sa panaginip ko'y hindi ko hihilingin na makita pa.Namaluktot ako sa isang sulok, nanginginig dahil sa panlalamig at labis na gutom. Hindi ko ginalaw ang pagkaing inilapag nila sa harap ko, tingin ko mas mabuti na ang magutom ako kesa kainin ang pagkain na ibinigay ng mga demonyo."Boss, hindi niya ginalaw ang pagkain. Turuan ba natin ng leksyon 'to?" lumakas ang pangangatal ko dahil sa sinabi nung matabang lalaki. "Dadahan dahanin natin para mas matagal ang sakit."Lumapit sa akin ang tinatawag nilang boss at hinablot ang aking buhok. Napasigaw ako gamit ang paos na boses. Malakas na humaklit ang kanyang malaking palad sa pisngi kong kanina pa'y manhid. Nalasahan ko na ang dugo at nanghihinang yuyuko na sana ang ulo pero hindi niya hinayaan."Ang pag-iinarte ng prinsesa ay hindi pwede sa akin dahil tatamaan ka talaga sakin!" Sunod ay hinampas ng likod ng kamay niya ang kabilang kong pisngi.Wala na akong lakas para t
Pabalibag na bumukas ang yerong pinto. Tumambad doon si Kelvin. Kasunod niya si Kiel, Euhan, Trevor at yung pinsan nilang nagngangalang Reij sa pagkakatanda ko. Pare pareho silang humahangos na tinignan ako. Ngumiti ako kay Kelvin nang magtama ang aming paningin kasabay ng luhang dumalisdis sa pisngi.Silang lima ay nakacorporate attire lahat. Hindi ko alam kung sinadya ba nila iyong pagsusuotin o sadyang kagagaling lang nila sa trabaho. Ang mukha ni Kelvin, umiigting ang panga at madilim ang hitsura habang nakikita ang kalagayan ko. Ang kaibigan kong si Euhan, awang awa sakin at magkasalubong ang mga kilay. Si Kiel at Trevor pati si Reij ay magkakapareho ang reaksyon, mabibilis ang paghingang halos magdugtong ang mga kilay.Magsasaya na sana akong tuluyan dahil narito na sila ngayon sa harapan ko pero sunod sunod na lamang tumulo muli ang mga luha ko nang maramdaman ang malamig na bagay na nakadikit sa sentido ko. Nagbukas ang patay sinding bumbilya. Dumoble ang reaksyon nina Kelvin
Pagkadilat ng mga mata ko, purong puting kwarto ang tumambad sakin. Ang amoy ng silid na ito.. napakapamilyar. Biglang pumasok sa alaala ko ang senaryo pagkatapos ng aksidente no'ng isang taon. Ganitong ganito ang aking sitwasyon.Ang amoy ng kemikal..Puro puting kulay..Pakiramdam nang nag-iisa..Alam ko, nasa ospital ako. Bumaha sa isip ko ang mga nangyari na naging dahilan kung bakit ako narito ngayon. Kidnappers.. Mr. Rezco.. Loriel.. Tauhan.. Bugbog.. Baril.. Pagsabog.. Sina Kiel.. At si.. Kelvin.. nung huli ko siyang nasilayan bago ako mawalan ng malay."K-Kelvin.." pilitin ko man, parang ang hirap hirap magsalita at maglabas ng boses. Pakiramdam ko ay tuyong tuyong ang aking lalamunan.Susubukan kona sana bumangon pero bumukas ang pintuan at iniluwa niyon si nanay na humahangos akong tinignan nang may nanlalaki ang mga mata. Dali-dali siyang lumapit sakin at pinigilan ako sa akmang pagbangon."Huwag, anak! Hindi mo pa kaya. 'Wag mo pilitin ang sarili at magpahinga ka muna," ag
Gumising ako sa kaparehong silid. Bumungad sa akin si freny at Euhan na nakaupo sa couch, ang aking mga magulang na may kausap na doktora."Tita, Tito! Gising na po si freny!" nagsilapitan kaagad sila sa akin.Naguluhan ako dahil maluha luha ang kanilang mga mata lalo na si tatay daddy at nanay mommy. Ngi? Anong meron?"My princess.." iyon lang ang naiusal ni tatay kasi ang weird talaga, nakangiti silang nangingilid ang mga luha."A-Ano po bang nangyari?" sa pagkakatanda ko ay bigla akong natumba no'ng pumunta ako sa ICU dahil kay Kelvin.Si Kelvin..."Kailangan ko pa puntahan si Kelvin!" akmang babangon na ako pero pinigilan nila ako. "Anak, mas lalong kailangan mo ng pahinga ngayon," nakangiti iyong sinabi ni nanay. Mas nawerduhan ako."Bakit po ba, nay? Maayos naman ako, gusto ko na po makita si K-Kier," nabasag ang boses ko pagkatapos maalala ang kanyang kalagayan."Ms. Belleza, listen to your mother. You really need to take a rest especially now on your condition," si doktora n
"Kier, nasaan na ang pinabibili kong rambutan?" taas-kilay kong tanong habang naglilipat ng channel sa tv.Hindi ako lumilingon kasi nakakatamad. Dinig ko ang tunog ng kaniyang sapatos kaya alam kong papalapit na siya sakin. At hindi nga ako nagkamali kasi ngayon ngayon lang ay nasa harapan ko na siya."But my love.." iyong boses niya ay pagod. Nagsimula ko na siyang harapin."Bakit? Wala? Pagod kana ba? Pagod kana sakin?" nangilid ang luha ko sa isiping pagod na siya sakin. Hindi ko naman sinasadya na pahirapan siya sa paghahanap ng dose dosenang rambutan eh!Nagulat siya lalo na nang humikbi ako. Dali dali niya akong dinaluhan. Hindi malaman ang gagawin."H-Hey, nagpadeliver na ako, matatagalan pa raw ang dating but I'll make it fast for you, mylove," sinabi niya at suminghot singhot ako."Talaga? E, bakit mukhang pagod ka na? Ayaw mo na ba sakin ha? Nakakainis na ba ako?" kinagat ko ang ibabang labi dahil tumulo na naman ang luha.Nakaawang ang kaniyang labi. Nainis ako sa reaksy
Nakacross arm ako habang pinagmamasdan ang isa pang tauhan nina Kelvin na inutusan niyang sumundo ng mga pinamili namin. Inilalagay nito sa mini van na dala ang mga baby things."Let's go, mylove," biglang sumulpot si Kelvin sa tabi ko at inilagay ang kamay sa likod ng aking bewang."Okie,"Umupo na ako sa front seat. Nakita kong isinara na rin ang mini van at pumasok na roon ang tauhan. Ini-start narin ni Kier ang makina."Can't wait for our wedding," lumingon ako sa kanya."Baka naman sa honeymoon," tapos ay umismid ako. Bumaling sya sakin."You think so?" nang may madilim na ngisi. Kumunot ang noo ko't hindi na lang sya pinansin.Napapitlag ako nang maramdaman ang kamay nya sa aking hita. Nilingon ko syang muli pero nanatili naman sa kalsada ang kanyang mga mata. Hinayaan ko iyon, namamahinga lang naman ata.Pero nagkamali ako, unti unti kasing humahaplos ang kamay niya doon. 'Yung haplos na parang nang aakit, nagbibigay ng kakaibang sensasyon."Kier.. magpokus ka sa pagmamaneho.."
Nginitian ko at kinawayan si Architect Ramos na malawak ang ngiti sa amin mula sa table nila ng mga kasamahan. Gusto ko silang lapitan kaya humarap ako kay Kelvin na kanina pa nakapulupot ang kamay sa aking bewang.Kinulbit ko sya, napatingin siya sakin at nadistorbo ang pag-uusap nila ng business partner niya."Punta muna ako kila Architect Ramos?" pagpapaalam ko with matching puppy eyes.Naningkit muna ang mata nya at tumingin sa direksyon ng mga engineer at architect bago muling bumaling sakin."Alright, mylove." mukhang labag pa sa loob. Tumingkayad ako para halikan sya sa labi."Huwag kang mag-alala, sa 'yong-sa 'yo naman ako mamaya," kinindatan ko sya. Humagikhik ako nang makita ang madilim nyang ekspresyon. Oops.Naglakad ako buhat buhat ang suot ko paring gown. Sa bungad ng mansyon ng Vanhouger ang reception, dalawang long table ang sa isang tabi na may iba't ibang nagsasarapang putahe. Sa gitna niyon ay may dalawang magkatabing cake. Mala-palasyo ang pigura nito, parehong
Officially Tamed.----------------10 years after..."Mommy! Daddy! I'm freak out!"My eyes darted at our son who's running recklessly on staircase. I heard my wife's giggle from kitchen and then her footsteps towards my direction."Azelar, bakit ka tumatakbo riyan?" natatawa paring ani Leticia.I closed our distance and encircled my arms around her waist. She looked at me with her twinkling ocean blue eyes. Damn, that's the best masterpiece I want to look at forever.Tuluyan nang nakababa ang humahangos na anak namin. He ran towards our between space, Leticia wiped our son's sweat on his forehead. "Why are you running like an athlete, son?" I asked while he's busy catching his own breathe."First of all, I'm really an athlete, dad! Second, I'm running because I'm freaking out! Third, I'm freaking out because there's a lasagna on my study table!" he answered continuously.Leticia and I looked at each other and let out a sigh. We don't know how or why but Azelar has this hate issue on
Officially Tamed.----------------10 years after..."Mommy! Daddy! I'm freak out!"My eyes darted at our son who's running recklessly on staircase. I heard my wife's giggle from kitchen and then her footsteps towards my direction."Azelar, bakit ka tumatakbo riyan?" natatawa paring ani Leticia.I closed our distance and encircled my arms around her waist. She looked at me with her twinkling ocean blue eyes. Damn, that's the best masterpiece I want to look at forever.Tuluyan nang nakababa ang humahangos na anak namin. He ran towards our between space, Leticia wiped our son's sweat on his forehead. "Why are you running like an athlete, son?" I asked while he's busy catching his own breathe."First of all, I'm really an athlete, dad! Second, I'm running because I'm freaking out! Third, I'm freaking out because there's a lasagna on my study table!" he answered continuously.Leticia and I looked at each other and let out a sigh. We don't know how or why but Azelar has this hate issue on
Nginitian ko at kinawayan si Architect Ramos na malawak ang ngiti sa amin mula sa table nila ng mga kasamahan. Gusto ko silang lapitan kaya humarap ako kay Kelvin na kanina pa nakapulupot ang kamay sa aking bewang.Kinulbit ko sya, napatingin siya sakin at nadistorbo ang pag-uusap nila ng business partner niya."Punta muna ako kila Architect Ramos?" pagpapaalam ko with matching puppy eyes.Naningkit muna ang mata nya at tumingin sa direksyon ng mga engineer at architect bago muling bumaling sakin."Alright, mylove." mukhang labag pa sa loob. Tumingkayad ako para halikan sya sa labi."Huwag kang mag-alala, sa 'yong-sa 'yo naman ako mamaya," kinindatan ko sya. Humagikhik ako nang makita ang madilim nyang ekspresyon. Oops.Naglakad ako buhat buhat ang suot ko paring gown. Sa bungad ng mansyon ng Vanhouger ang reception, dalawang long table ang sa isang tabi na may iba't ibang nagsasarapang putahe. Sa gitna niyon ay may dalawang magkatabing cake. Mala-palasyo ang pigura nito, parehong
Nakacross arm ako habang pinagmamasdan ang isa pang tauhan nina Kelvin na inutusan niyang sumundo ng mga pinamili namin. Inilalagay nito sa mini van na dala ang mga baby things."Let's go, mylove," biglang sumulpot si Kelvin sa tabi ko at inilagay ang kamay sa likod ng aking bewang."Okie,"Umupo na ako sa front seat. Nakita kong isinara na rin ang mini van at pumasok na roon ang tauhan. Ini-start narin ni Kier ang makina."Can't wait for our wedding," lumingon ako sa kanya."Baka naman sa honeymoon," tapos ay umismid ako. Bumaling sya sakin."You think so?" nang may madilim na ngisi. Kumunot ang noo ko't hindi na lang sya pinansin.Napapitlag ako nang maramdaman ang kamay nya sa aking hita. Nilingon ko syang muli pero nanatili naman sa kalsada ang kanyang mga mata. Hinayaan ko iyon, namamahinga lang naman ata.Pero nagkamali ako, unti unti kasing humahaplos ang kamay niya doon. 'Yung haplos na parang nang aakit, nagbibigay ng kakaibang sensasyon."Kier.. magpokus ka sa pagmamaneho.."
"Kier, nasaan na ang pinabibili kong rambutan?" taas-kilay kong tanong habang naglilipat ng channel sa tv.Hindi ako lumilingon kasi nakakatamad. Dinig ko ang tunog ng kaniyang sapatos kaya alam kong papalapit na siya sakin. At hindi nga ako nagkamali kasi ngayon ngayon lang ay nasa harapan ko na siya."But my love.." iyong boses niya ay pagod. Nagsimula ko na siyang harapin."Bakit? Wala? Pagod kana ba? Pagod kana sakin?" nangilid ang luha ko sa isiping pagod na siya sakin. Hindi ko naman sinasadya na pahirapan siya sa paghahanap ng dose dosenang rambutan eh!Nagulat siya lalo na nang humikbi ako. Dali dali niya akong dinaluhan. Hindi malaman ang gagawin."H-Hey, nagpadeliver na ako, matatagalan pa raw ang dating but I'll make it fast for you, mylove," sinabi niya at suminghot singhot ako."Talaga? E, bakit mukhang pagod ka na? Ayaw mo na ba sakin ha? Nakakainis na ba ako?" kinagat ko ang ibabang labi dahil tumulo na naman ang luha.Nakaawang ang kaniyang labi. Nainis ako sa reaksy
Gumising ako sa kaparehong silid. Bumungad sa akin si freny at Euhan na nakaupo sa couch, ang aking mga magulang na may kausap na doktora."Tita, Tito! Gising na po si freny!" nagsilapitan kaagad sila sa akin.Naguluhan ako dahil maluha luha ang kanilang mga mata lalo na si tatay daddy at nanay mommy. Ngi? Anong meron?"My princess.." iyon lang ang naiusal ni tatay kasi ang weird talaga, nakangiti silang nangingilid ang mga luha."A-Ano po bang nangyari?" sa pagkakatanda ko ay bigla akong natumba no'ng pumunta ako sa ICU dahil kay Kelvin.Si Kelvin..."Kailangan ko pa puntahan si Kelvin!" akmang babangon na ako pero pinigilan nila ako. "Anak, mas lalong kailangan mo ng pahinga ngayon," nakangiti iyong sinabi ni nanay. Mas nawerduhan ako."Bakit po ba, nay? Maayos naman ako, gusto ko na po makita si K-Kier," nabasag ang boses ko pagkatapos maalala ang kanyang kalagayan."Ms. Belleza, listen to your mother. You really need to take a rest especially now on your condition," si doktora n
Pagkadilat ng mga mata ko, purong puting kwarto ang tumambad sakin. Ang amoy ng silid na ito.. napakapamilyar. Biglang pumasok sa alaala ko ang senaryo pagkatapos ng aksidente no'ng isang taon. Ganitong ganito ang aking sitwasyon.Ang amoy ng kemikal..Puro puting kulay..Pakiramdam nang nag-iisa..Alam ko, nasa ospital ako. Bumaha sa isip ko ang mga nangyari na naging dahilan kung bakit ako narito ngayon. Kidnappers.. Mr. Rezco.. Loriel.. Tauhan.. Bugbog.. Baril.. Pagsabog.. Sina Kiel.. At si.. Kelvin.. nung huli ko siyang nasilayan bago ako mawalan ng malay."K-Kelvin.." pilitin ko man, parang ang hirap hirap magsalita at maglabas ng boses. Pakiramdam ko ay tuyong tuyong ang aking lalamunan.Susubukan kona sana bumangon pero bumukas ang pintuan at iniluwa niyon si nanay na humahangos akong tinignan nang may nanlalaki ang mga mata. Dali-dali siyang lumapit sakin at pinigilan ako sa akmang pagbangon."Huwag, anak! Hindi mo pa kaya. 'Wag mo pilitin ang sarili at magpahinga ka muna," ag
Pabalibag na bumukas ang yerong pinto. Tumambad doon si Kelvin. Kasunod niya si Kiel, Euhan, Trevor at yung pinsan nilang nagngangalang Reij sa pagkakatanda ko. Pare pareho silang humahangos na tinignan ako. Ngumiti ako kay Kelvin nang magtama ang aming paningin kasabay ng luhang dumalisdis sa pisngi.Silang lima ay nakacorporate attire lahat. Hindi ko alam kung sinadya ba nila iyong pagsusuotin o sadyang kagagaling lang nila sa trabaho. Ang mukha ni Kelvin, umiigting ang panga at madilim ang hitsura habang nakikita ang kalagayan ko. Ang kaibigan kong si Euhan, awang awa sakin at magkasalubong ang mga kilay. Si Kiel at Trevor pati si Reij ay magkakapareho ang reaksyon, mabibilis ang paghingang halos magdugtong ang mga kilay.Magsasaya na sana akong tuluyan dahil narito na sila ngayon sa harapan ko pero sunod sunod na lamang tumulo muli ang mga luha ko nang maramdaman ang malamig na bagay na nakadikit sa sentido ko. Nagbukas ang patay sinding bumbilya. Dumoble ang reaksyon nina Kelvin
"Kamusta ang prinsesa?" pumasok muli ang matandang lalaking kahit sa panaginip ko'y hindi ko hihilingin na makita pa.Namaluktot ako sa isang sulok, nanginginig dahil sa panlalamig at labis na gutom. Hindi ko ginalaw ang pagkaing inilapag nila sa harap ko, tingin ko mas mabuti na ang magutom ako kesa kainin ang pagkain na ibinigay ng mga demonyo."Boss, hindi niya ginalaw ang pagkain. Turuan ba natin ng leksyon 'to?" lumakas ang pangangatal ko dahil sa sinabi nung matabang lalaki. "Dadahan dahanin natin para mas matagal ang sakit."Lumapit sa akin ang tinatawag nilang boss at hinablot ang aking buhok. Napasigaw ako gamit ang paos na boses. Malakas na humaklit ang kanyang malaking palad sa pisngi kong kanina pa'y manhid. Nalasahan ko na ang dugo at nanghihinang yuyuko na sana ang ulo pero hindi niya hinayaan."Ang pag-iinarte ng prinsesa ay hindi pwede sa akin dahil tatamaan ka talaga sakin!" Sunod ay hinampas ng likod ng kamay niya ang kabilang kong pisngi.Wala na akong lakas para t
Pagtama ng sinag ng araw na sumisilip sa espasyo ng kurtina sa bintana ang nakapagpagising sa akin mula sa magandang panaginip. Ganoon ako kasaya, hanggang sa panaginip ay magaan ang pakiramdam ko lalo naman ngayon na nasa reyalidad na ulit ako. Reyalidad kung saan ikakasal ako sa lalaking minamahal ko.For really real!Itinaas ko ang kamay para matitigan ng husto ang engagement ring na suot ko. Napangiti ako ng malawak at hindi maiwasang ang impit na tili, gumulong-gulong pa ako sa kama. Hayyy, ang sarap kapag niyaya ka ng kasal ng isang Vanhouger.Pero naputol ang paghihisterya ko nang biglang tumunog ang disney alarm clock ko. Bumangon ako agad at kinuha 'yon, nanlaki ng superb ang mga mata ko. Omygoshie! May appointment nga pala ngayon with the stockholders of Belleza Inc.!"Anak? Ngayon ka lang? Akala ko may meeting kang dadaluhan?" bungad ni nanay na nagbebreakfast kasama ni tatay matapos kong bumaba."Hindi ko po naalala. Ang sarap ng tulog ko.." sambit ko saka sila hinalikan