Umupo siya sa sofa, binuksan ang kanyang cellphone, at nakita ang post ni Lucille sa kanyang Moments.Noon pa man, sinubukan na niyang i-add si Lucille, pero hindi siya inaccept. Pagkatapos, nang inilipat niya ang libingan ni Cyren, sa wakas ay naidagdag na rin siya.Ito ang unang beses na nag-post si Lucille matapos silang maging magkaibigan sa WeChat.Tumingin si Kevin sa labas ng bintana—may paparating na bagyo ngayong gabi, at mag-isa lang si Lucille sa Piyundu?Kinuha niya ang kanyang coat, cellphone, at susi ng kotse, saka nagmamadaling bumaba."Kevin, saan ka pupunta?"Napahinto siya nang tawagin siya ng kanyang ina, si Melchor.Nilingon niya ito at malamig ang tono ng kanyang boses. "Matanda na ako. Kailangan ko pa bang humingi ng pahintulot kung saan ako pupunta?""Hindi ‘yon ang ibig kong sabihin," sagot ni Melchor, halatang nahihirapan sa sitwasyon. "Gusto ko lang sabihin na masama ang panahon. At saka, mamayang gabi, inimbita ng tatay mo ang ilang mga tito mo para sa hapun
"Hindi, ikaw nga!"Natigilan si Jerome, kinagat ang ibabang labi, at hinawakan ang braso ni Dylan."West."Pumihikbi si Lucille at umikot ang mata bago tumalikod at umalis. Wala siyang interes, nandito siya para makita silang makipag-usap sa akin.Pagbalik sa sofa hall, naupo siya at kinuha ang isang pirasong chocolate candy mula sa bag niya.Natigilan siya sandali at naalala na ito ang ibinigay sa kanya ni Kevin noong huling beses.Noong gabing iyon, kasama rin ni Kevin ang girlfriend niya...Wala namang kaso kung puno ang candy, pero at least may laman ang tiyan. Binuksan niya ang balot at isinubo ang tsokolate sa bibig niya.Palakas nang palakas ang ulan sa labas, malamig ang hangin sa hall, at mas lumalamig pa habang lumalalim ang gabi.Lumabas sina Dylan at Jerome mula sa restaurant, dumaan sa hall, at nakita si Lucille na nakakulubong sa sulok ng sofa.Biglang nagbago ng direksyon si Dylan at dumiretso papunta kay Lucille.Tulog ito, may hawak pang kalahating pirasong chocolate
Hindi nagtagal matapos makatulog si Lucille, napapansin na ang katawan niya ay nakayakap sa sarili at bahagyang kunot ang noo.Ayaw niya itong matakot, kaya dahan-dahang lumuhod si Kevin sa harapan niya, nag-aalangan kung gigisingin ba siya o hindi.Pero mas mabuti sigurong huwag na lang—mas mainam na lang na buhatin siya papunta sa kwarto.Nang makita niya ang post ni Lucille sa Circle of Friends, agad na siyang nagpareserba ng kwarto.Pagkabuhat niya kay Lucille, bigla itong dumilat.Napatigil si Kevin, napalunok nang malakas. Magagalit kaya siya?Ngunit sa halip, narinig niyang paos na binigkas ni Lucille, "Clouds..."Nanlaki ang mata ni Kevin, at parang may kung anong kilig na bumalot sa kanya! Nang magsalita siya, bahagyang nanginginig ang boses niya."Ako 'to, Lucille. Nandito ako.""Hmm."Ipinikit muli ni Lucille ang mata at mapayapang sumandal sa dibdib niya.Maingat siyang binuhat ni Kevin pabalik sa kwarto at marahang inihiga sa kama.Ngunit bigla, dumilat si Lucille. Mating
Maagang-maaga, nagising si Lucille sa malambot na kama. Hindi niya nakita si Kevin, na kagabi bago siya makatulog ay nakahilig pa sa sofa.Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Kevin.“Gising ka na?”Ngumiti ito at inilapag ang dalang lunch box. “Maghilamos ka na at kumain tayo ng agahan.”“Oh, sige.”Matapos mag-ayos at kumain nang mabilisan, sabay silang bumaba ng hagdan. Naunang pumunta si Kevin para kunin ang sasakyan.Pagdating nila sa labas, huminto si Kevin sa harap ng pintuan.“Kailangan mo pang bumaba. Ako na lang ang aakyat.” Ani Lucille habang kumakaway.“Sige.”Samantala, hindi kalayuan, kasabay na bumababa ng hagdan sina Dylan at ang kanyang mga kasama.Napatingin si Murphy sa kanyang kuya at tinapik si Meren. “Uy, hindi ba si Lucille ‘yun? Buti nga, para pag-isipan niya ang nangyari kagabi!”Nakita rin ito ni Dylan. Nakita niyang may bitbit na bag si Lucille habang patakbong sumakay sa isang Continental.Bagamat hindi niya makita nang malinaw ang nasa loob ng sasakyan,
Nasa lugar si Lucille para sa isang advertisement shoot, at dumaan si Dylan para bisitahin ito. Sakto namang may libreng oras si Lucille, kaya niyaya niya itong mamasyal sa mall."Hindi na ako nakapamili ng matagal. Hindi ko alam kung may mga bagong designs na."Alam niyang hindi mahilig sa pamimili ang mga lalaki, kaya malaking bagay na pumayag si Dylan na samahan siya.Binitiwan ni Lucille ang kamay ni Dylan at tumingala rito. "Doon ka na lang muna sa waiting area, maghintay ka sa akin.""Okay."Hindi naman talaga interesado si Dylan, kaya agad siyang pumayag at naupo sa sofa area.Samantala, si Michaela na tahimik na nanonood sa kanila ay napailing. Akala niya interesado si Dyl
Gabing iyon, pumunta si Dylan sa Mise.Nandoon sina Miles at Noah, at pati si Vin na hindi na nila nakita ng mahigit isang buwan ay dumating rin.Naupo ito sa mesa ng kape at kunwari pang nagtitimpla ng tsaa.Tumingala ito at sinipat si Dylan. "Yo, Young Master, andito ka na pala. Sige, tikman mo ang tinimpla kong tsaa."Kinuha iyon ni Dylan, itinaas ang baso, at ininom ng isang lagok. Tapos, itinuro sina Miles at Noah."Nagtitimpla na lang ng tsaa si Caelan sa Mise, hinayaan n'yo lang?""Eh kung gusto mong pigilan, ikaw na ang gumawa.""Bilib din ako sa kanya. Dati, wala siyang hilig sa ganito," natatawang dagd
Tanghali na nang maghapunan sina Lucille at Michaela.Pagkaupong pagkaupo ni Lucille, agad siyang napayawn. Napansin ni Michaela ang kanyang eyebags."Ano bang nangyari sa'yo? Anong oras ka natulog kagabi?""Hindi ko alam, hatinggabi na siguro."Napailing si Michaela. "Huwag mong isipin nang isipin ang pagkita ng pera sa part-time mo, mas mahalaga pa rin ang kalusugan mo.""Oo na, gets ko na."Mahinang sagot ni Lucille, pero ang totoo, hindi part-time ang dahilan ng pagpupuyat niya.Pagpipikit niya, bumabalik sa isip niya ang mukha ni Dylan—malapit, masyadong malapit.Halos halikan ba siya kagabi?Oo ba o hindi?Pero paano? Hindi naman, 'di ba?"Lucille."Nagulat siya nang may biglang humawak sa kanyang pisngi—si Michaela, na hinawakan ito nang bahagya."Ang init mo, parang may lagnat ka.""Wala!"Nagulat si Lucille at agad na ngumiti nang pilit. "Mainit lang 'yung sabaw…"Pagdating ng hapon, bumalik siya sa department.Hinarang siya ni Juney at itinuro ang opisina ng director."Hinah
Eksaktong Alas-diyes ng gabi sa isang Hotel sa Kalakhang Maynila."Presidential Suite number 7202, ito na nga 'yon," kabadong saad ni Lucille.Sandali siyang napatigil sa pag-iisip nang tumunog ang kaniyang telepono. Isang mensahe galing sa kaniyang ama ang kaniyang natanggap."Lucille, nangako ang tita mo na basta samahan mo si Mr. Dela Vega ay agad niyang babayaran ang pagpapagamot ng kapatid mo."Ang maputla niyang mukha ay may blankong ekpresyon. Sa totoo lang ay manhid na siya at parang hindi na alam kung ano pa ba ang dapat na maramdaman.Mula nang muling mag-asawa ang kanilang ama ay para bang balewala na sila rito. Sa loob ng mahigit sampung taon ay hinayaan nito ang kaniyang bagong asawa na tratuhin silang parang basura at abusuhin.Kakulangan sa pagkain at damit, paninigaw, pamamahiya, at pananakit ay ilan lamang sa mga bagay na tinitiis nilang magkapatid sa kamay ng malupit na madrasta.Ngayon nga ay tila umabot na sa sukdulan ang kasamaan nito, dahil sa pagkalugi sa negosy
Tanghali na nang maghapunan sina Lucille at Michaela.Pagkaupong pagkaupo ni Lucille, agad siyang napayawn. Napansin ni Michaela ang kanyang eyebags."Ano bang nangyari sa'yo? Anong oras ka natulog kagabi?""Hindi ko alam, hatinggabi na siguro."Napailing si Michaela. "Huwag mong isipin nang isipin ang pagkita ng pera sa part-time mo, mas mahalaga pa rin ang kalusugan mo.""Oo na, gets ko na."Mahinang sagot ni Lucille, pero ang totoo, hindi part-time ang dahilan ng pagpupuyat niya.Pagpipikit niya, bumabalik sa isip niya ang mukha ni Dylan—malapit, masyadong malapit.Halos halikan ba siya kagabi?Oo ba o hindi?Pero paano? Hindi naman, 'di ba?"Lucille."Nagulat siya nang may biglang humawak sa kanyang pisngi—si Michaela, na hinawakan ito nang bahagya."Ang init mo, parang may lagnat ka.""Wala!"Nagulat si Lucille at agad na ngumiti nang pilit. "Mainit lang 'yung sabaw…"Pagdating ng hapon, bumalik siya sa department.Hinarang siya ni Juney at itinuro ang opisina ng director."Hinah
Gabing iyon, pumunta si Dylan sa Mise.Nandoon sina Miles at Noah, at pati si Vin na hindi na nila nakita ng mahigit isang buwan ay dumating rin.Naupo ito sa mesa ng kape at kunwari pang nagtitimpla ng tsaa.Tumingala ito at sinipat si Dylan. "Yo, Young Master, andito ka na pala. Sige, tikman mo ang tinimpla kong tsaa."Kinuha iyon ni Dylan, itinaas ang baso, at ininom ng isang lagok. Tapos, itinuro sina Miles at Noah."Nagtitimpla na lang ng tsaa si Caelan sa Mise, hinayaan n'yo lang?""Eh kung gusto mong pigilan, ikaw na ang gumawa.""Bilib din ako sa kanya. Dati, wala siyang hilig sa ganito," natatawang dagd
Nasa lugar si Lucille para sa isang advertisement shoot, at dumaan si Dylan para bisitahin ito. Sakto namang may libreng oras si Lucille, kaya niyaya niya itong mamasyal sa mall."Hindi na ako nakapamili ng matagal. Hindi ko alam kung may mga bagong designs na."Alam niyang hindi mahilig sa pamimili ang mga lalaki, kaya malaking bagay na pumayag si Dylan na samahan siya.Binitiwan ni Lucille ang kamay ni Dylan at tumingala rito. "Doon ka na lang muna sa waiting area, maghintay ka sa akin.""Okay."Hindi naman talaga interesado si Dylan, kaya agad siyang pumayag at naupo sa sofa area.Samantala, si Michaela na tahimik na nanonood sa kanila ay napailing. Akala niya interesado si Dyl
Maagang-maaga, nagising si Lucille sa malambot na kama. Hindi niya nakita si Kevin, na kagabi bago siya makatulog ay nakahilig pa sa sofa.Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Kevin.“Gising ka na?”Ngumiti ito at inilapag ang dalang lunch box. “Maghilamos ka na at kumain tayo ng agahan.”“Oh, sige.”Matapos mag-ayos at kumain nang mabilisan, sabay silang bumaba ng hagdan. Naunang pumunta si Kevin para kunin ang sasakyan.Pagdating nila sa labas, huminto si Kevin sa harap ng pintuan.“Kailangan mo pang bumaba. Ako na lang ang aakyat.” Ani Lucille habang kumakaway.“Sige.”Samantala, hindi kalayuan, kasabay na bumababa ng hagdan sina Dylan at ang kanyang mga kasama.Napatingin si Murphy sa kanyang kuya at tinapik si Meren. “Uy, hindi ba si Lucille ‘yun? Buti nga, para pag-isipan niya ang nangyari kagabi!”Nakita rin ito ni Dylan. Nakita niyang may bitbit na bag si Lucille habang patakbong sumakay sa isang Continental.Bagamat hindi niya makita nang malinaw ang nasa loob ng sasakyan,
Hindi nagtagal matapos makatulog si Lucille, napapansin na ang katawan niya ay nakayakap sa sarili at bahagyang kunot ang noo.Ayaw niya itong matakot, kaya dahan-dahang lumuhod si Kevin sa harapan niya, nag-aalangan kung gigisingin ba siya o hindi.Pero mas mabuti sigurong huwag na lang—mas mainam na lang na buhatin siya papunta sa kwarto.Nang makita niya ang post ni Lucille sa Circle of Friends, agad na siyang nagpareserba ng kwarto.Pagkabuhat niya kay Lucille, bigla itong dumilat.Napatigil si Kevin, napalunok nang malakas. Magagalit kaya siya?Ngunit sa halip, narinig niyang paos na binigkas ni Lucille, "Clouds..."Nanlaki ang mata ni Kevin, at parang may kung anong kilig na bumalot sa kanya! Nang magsalita siya, bahagyang nanginginig ang boses niya."Ako 'to, Lucille. Nandito ako.""Hmm."Ipinikit muli ni Lucille ang mata at mapayapang sumandal sa dibdib niya.Maingat siyang binuhat ni Kevin pabalik sa kwarto at marahang inihiga sa kama.Ngunit bigla, dumilat si Lucille. Mating
"Hindi, ikaw nga!"Natigilan si Jerome, kinagat ang ibabang labi, at hinawakan ang braso ni Dylan."West."Pumihikbi si Lucille at umikot ang mata bago tumalikod at umalis. Wala siyang interes, nandito siya para makita silang makipag-usap sa akin.Pagbalik sa sofa hall, naupo siya at kinuha ang isang pirasong chocolate candy mula sa bag niya.Natigilan siya sandali at naalala na ito ang ibinigay sa kanya ni Kevin noong huling beses.Noong gabing iyon, kasama rin ni Kevin ang girlfriend niya...Wala namang kaso kung puno ang candy, pero at least may laman ang tiyan. Binuksan niya ang balot at isinubo ang tsokolate sa bibig niya.Palakas nang palakas ang ulan sa labas, malamig ang hangin sa hall, at mas lumalamig pa habang lumalalim ang gabi.Lumabas sina Dylan at Jerome mula sa restaurant, dumaan sa hall, at nakita si Lucille na nakakulubong sa sulok ng sofa.Biglang nagbago ng direksyon si Dylan at dumiretso papunta kay Lucille.Tulog ito, may hawak pang kalahating pirasong chocolate
Umupo siya sa sofa, binuksan ang kanyang cellphone, at nakita ang post ni Lucille sa kanyang Moments.Noon pa man, sinubukan na niyang i-add si Lucille, pero hindi siya inaccept. Pagkatapos, nang inilipat niya ang libingan ni Cyren, sa wakas ay naidagdag na rin siya.Ito ang unang beses na nag-post si Lucille matapos silang maging magkaibigan sa WeChat.Tumingin si Kevin sa labas ng bintana—may paparating na bagyo ngayong gabi, at mag-isa lang si Lucille sa Piyundu?Kinuha niya ang kanyang coat, cellphone, at susi ng kotse, saka nagmamadaling bumaba."Kevin, saan ka pupunta?"Napahinto siya nang tawagin siya ng kanyang ina, si Melchor.Nilingon niya ito at malamig ang tono ng kanyang boses. "Matanda na ako. Kailangan ko pa bang humingi ng pahintulot kung saan ako pupunta?""Hindi ‘yon ang ibig kong sabihin," sagot ni Melchor, halatang nahihirapan sa sitwasyon. "Gusto ko lang sabihin na masama ang panahon. At saka, mamayang gabi, inimbita ng tatay mo ang ilang mga tito mo para sa hapun
Narinig ni Lucille ang sinabi ni Morris, ngunit hindi na siya nagpaliguy-ligoy pa."Masarap naman sa pakiramdam na may gusto sa'yo," sagot niya na may ngiti. "Pero, Morris, huwag mo nang sayangin ang oras mo sa akin."Diretso at walang paliguy-ligoy.Inimbitahan niya ito rito para lang tanggihan siya.Biglang nalungkot ang mukha ni Morris. "Ba-Bakit?"Hindi madaling ipaliwanag ni Lucille—hindi niya gusto si Morris, at para sa kanya, isa lang itong dumaan sa buhay niya.Ayos lang naman na tanggihan ito, pero hindi naman niya kailangang saktan ang damdamin nito.Samantala, si Dylan na nakatalikod ay napabuntong-hininga ng maluwag. Bahagyang tumaas ang gilid ng kanyang labi. Alam niyang hindi gusto ni Lucille ang lalaking ito!Pero nang marinig niyang muli itong nagsalita, agad siyang nagtuon ng pansin.Matapos mag-isip ng sandali, sinabi ni Lucille, "Dahil... may gusto na akong iba.""Ano?" Hindi makapaniwala si Morris. "Bakit hindi ko pa narinig 'yan? Sino siya? Kaklase natin?"Umiling
Lucille tinakpan ang bibig niya, umiling at iwinasiwas ang kamay. Paano siya magsusuka sa kamay ni Dylan?"Bilisan mo!"Hindi na alam ni Dylan ang gagawin sa sobrang pag-aalala.Hindi siya umiwas, at sa huli, hindi na napigilan ni Lucille. Naisuka niya ang lahat sa kamay ni Dylan, pati ang coat niya ay nadumihan."Pasensya na..."Hingal si Lucille, at ang maliit niyang mukha ay namutla."Ayos lang."Tinanggal lang ni Dylan ang coat niya, binalot ito, at itinapon sa basurahan."Pupunta lang ako sa banyo."Tumayo siya at lumabas.Pagbalik niya, basa ang ilang bahagi ng suot niyang polo. Napansin iyon ni Lucille at mabilis na napansin din na hindi ito ang suot niyang damit kanina.Napangiti siya nang bahagya pero hindi niya maitagong may kaunting panghihinayang."Kumusta pakiramdam mo?"Umupo si Dylan sa harapan niya, ang mababang boses nito ay puno ng pag-aalala."Kanina gutom na ako, pero pagkatapos kong masuka, parang mas lalo pang kumalam ang sikmura ko.""Teka, hindi mo na dapat kai