Narinig ang malalim na tinig ni Dylan, may halong tamad na tawa."Ikaw pala, lumapit ka rito."Agad na napunta ang atensyon ng lahat kay Lucille.Uminit ang kanyang mukha, nanatili siyang nakatayo at hindi gumalaw. Ano bang balak niyang gawin?May katahimikan sa hangin—medyo nakakailang.Bahagyang ngumiti si Dylan. "Ano? Hindi mo ba ako naintindihan?"Nag-alala si Itzan at marahang itinulak ang baywang ni Lucille. "Ano pang tinatanga-tanga mo d’yan? Hindi mo ba narinig si Dylan?"Dahil sa pagtulak, nadulas siya at napilitan nang lumapit kay Dylan."Dylan.""Hmm." Saglit lang siyang tinapunan ng tingin ni Dylan, payak at walang pagmamadali. "Halika, tagayan mo ako."Hindi niya mahulaan ang iniisip nito, pero dahil maraming nakatingin, wala siyang nagawa kundi sumunod.Kinuha niya ang alak mula sa waiter. "Ako na."Lumapit siya kay Dylan.Suot niya ang bagong koleksyon ng Chanel ngayong season—manipis ang mga strap sa kanyang balikat, kita ang kanyang collarbone, at may bahagyang silip
Sakto namang lalabas na ng ospital si Lolo Rodrigo. Oras na para muling pag-usapan ang tungkol sa kanilang diborsyo.Samantala, dali-daling pumasok si Lucille sa dormitoryo, isinara ang pinto, at tinakpan ang kanyang pisngi."Oh my God!"Nananaginip lang ba siya, o totoo talaga ang nangyari?— Hinalikan siya ni Dylan!!Bakit? Hindi ba si Jerome ang gusto nito? Bakit parang sa kanya naglulustay ng kapilyuhan?!Sa kanyang labi, naroon pa rin ang banayad na lasa ng alak.Ibig sabihin, lasing siya? At dahil lang doon, nagawa niyang halikan siya?Hinawakan ni Lucille ang kanyang dibdib—sobrang bilis ng tibok ng puso niya… kasabay nito, may kung anong hapdi at bigat na bumalot sa kanyang pakiramdam.Ilang araw ang lumipas, maagang nag-ring ang cellphone ni Lucille—si Lolo Rodrigo."Lolo."Ngumiti si Rodrigo sa kabilang linya. "Lucille, busy ka ba?""May trabaho po ako sa umaga. Natatapos ako ng alas-singko y medya ng hapon." Sagot niya nang totoo."Ah, ganito kasi. Lalabas na ng ospital si
"Bilis!" pabulong na giit ni Dylan. "Hindi ka naman inosenteng dalaga, hindi mo ba kaya?"Pagkasabi niya noon, bigla siyang nakaramdam ng kakaibang pakiramdam sa dibdib…Si Lucille naman ay wala nang nagawa. Ibinuka niya ang bibig niya, pero sa sobrang hiya, wala siyang masabing kahit isang salita.Nanlaki ang mga mata ni Dylan. "Ano'ng problema? Hindi ka na marunong magsalita?"Napakurap si Lucille at tiningnan lang siya nang inosente."A-ako...""Kalokohan!"Biglang dumilim ang tingin ni Dylan at marahang tinapunan ng sulyap si Lucille. "Hindi ba’t sabi mo, kung may kailangan ako, gagawin mo?""Oo..." Nag-aalangan siyang tumango. "Pero ano ba ang gusto mong gawin ko?"Bago pa siya makasagot, yumuko si Dylan.Nanlaki ang mga mata ni Lucille.Nanigas siya sa gulat.Isinubsob ni Dylan ang mukha niya sa leeg ni Lucille… at hinahalikan siya!"Dylan…"Nanginig si Lucille, at bumilis ang tibok ng puso niya.Sa takot, itinulak niya si Dylan.Ngunit lalo lang nitong ginalit ang lalaki."Subu
Kevin ay bahagyang ngumiti. "Ako nga ‘to."Habang nagsasalita, itinuro niya ang loob ng venue. "Nandito ka rin para sa banquet?" May halong pagtataka sa kanyang tono.Hindi niya maisip kung bakit si Lucille ay dadalo sa isang business banquet na ganito."Oo."Bahagyang ngumiti si Lucille at nagpaliwanag ng pahapyaw."Nagkataon lang, nasagip ko ang may-ari ng lupa ng Hidden Lake.""Si Joeren? Si Kereon?""Oo, siya nga. Isa siya sa mga pasyente ko.""Ah, ganun ba."Saglit lang silang nag-usap, at biglang tumunog ang cellphone ni Lucille—si Dylan ang tumatawag para pilitin siyang magmadali.Hindi niya ito sinagot at kumaway na lang kay Kevin."Hinahanap na ako. Mauna na ako!""Dahan-dahan ka lang!"Bago pa makapagsalita si Kevin, mabilis nang tumakbo si Lucille papunta sa side door.Habang nakatingin sa papalayong likuran niya, hindi napigilan ni Kevin ang bahagyang lungkot sa kanyang mga mata. Mahinang bulong niya, "Lucille, magkikita pa tayo mamaya."Pagkarating sa south door, humihing
Eksaktong Alas-diyes ng gabi sa isang Hotel sa Kalakhang Maynila."Presidential Suite number 7202, ito na nga 'yon," kabadong saad ni Lucille.Sandali siyang napatigil sa pag-iisip nang tumunog ang kaniyang telepono. Isang mensahe galing sa kaniyang ama ang kaniyang natanggap."Lucille, nangako ang tita mo na basta samahan mo si Mr. Dela Vega ay agad niyang babayaran ang pagpapagamot ng kapatid mo."Ang maputla niyang mukha ay may blankong ekpresyon. Sa totoo lang ay manhid na siya at parang hindi na alam kung ano pa ba ang dapat na maramdaman.Mula nang muling mag-asawa ang kanilang ama ay para bang balewala na sila rito. Sa loob ng mahigit sampung taon ay hinayaan nito ang kaniyang bagong asawa na tratuhin silang parang basura at abusuhin.Kakulangan sa pagkain at damit, paninigaw, pamamahiya, at pananakit ay ilan lamang sa mga bagay na tinitiis nilang magkapatid sa kamay ng malupit na madrasta.Ngayon nga ay tila umabot na sa sukdulan ang kasamaan nito, dahil sa pagkalugi sa negosy
Nagmamadaling umuwi si Lucille.Doon ay inabutan niya ang isang matabang kalbo at may edad nang lalaki. Nakaupo ito sa kanilang sofa at galit na nakatingin kay Jenny."Hija, nangako ako na papakasalan kita 'di ba? Bakit mo ako pinaghintay magdamag kagabi?"Tiniis ni Jenny ang nakakadiring lalaki. Gawain na talaga ito ni Mister De Vega kapag may natitipuhang babae, malas lang ni Jenny na nagustuhan siya nito.Pero dahil ayaw niya at mahal siya ng kaniyang mga magulang ay pumayag ang mga ito na si Lucille ang pumalit sa kaniya, iyon nga lang ay hindi nila akalain na hindi ito sisipot."Mr. De Vega, pasensya na kayo masyado pa siyang bata at inosente." Hinging paumanhin ni Martha."Kung maaari ay huminahon muna tayo," sansala ni Roldan-ama ni Lucille."Huminahon? Hindi! Dahil ayaw ni Jenny na magpakasal sa akin ay hindi ko siya pipilitin. Hintayin niyo na lamang na makulong kayo at tuluyang malugi," Galit na saad ni Mr. De Vega.Tumayo siya at saka galit na nagmartsa paalis.Sa hindi ina
"Mr. Saavedra?" Takang tanong ni Mr. De Vega.Kapag nasa larangan ka ng negosyo at mataas ang estado sa buhay, imposibleng hindi mo kilala ang mga Saavedra."Anong ginagawa niyo rito?"Hindi siya pinansin ni Dylan, nakapako ang tingin nito sa kaawa-awang si Jenny na tigmak ng luha ang mukha.Siya ang babaeng umiiyak kagabi sa mga bisig niya.Walang anu-ano'y bigla nitong inundayan ng suntok si Mr. De Vega na nakapagpabagsak dito sa lupa."Puff!" Dumura si Mr. De Vega ng may kasamang ngipin at dugo.Takot na takot ang mga Fernandez at hindi nila naiintindhan ang nangyayari.Ngumisi si Dylan na naghatid ng kilabot sa mga taong naroon."You dared to touch my people?"Natatarantang bumangon si Mr. De Vega at nanginginig sa takot na lumuhod sa harap nito."Sir, hindi ko po alam. Patawad, wala po akong ginawa. Pangako!""Sigurado ka?" Tanong nito saka lumingon kay Jenny."Wala, Wala," iling nito."Get lost before I change my mind!""Thank you Sir! Thank you!" Pasasalamat ni Mr. De Vega saka
Naiintindihan ni Lucille ngunit para sa kaniya ay hindi ganoon lamang ang pagpapakasal.Umiling siya, senyales ng kaniyang pagtanggi."Kailangan ba talaga? Baka puwedeng---Pinutol ni Dylan ang kaniyang mga nais pang sabihin.Hindi nagbabago ang anyo nito at tila talagang buo na ang loob sa kaniyang desisyon."Bilang kapalit ng pagpayag mo ay babayaran kita."Napalunok siya sa narinig. Naisip niya ang kapatid na nangangailangan ng pampagamot at iyon talaga ang sadya niya kaya siya nagpunta sa bahay ng mga ito."Basta pumayag ka lang ay ibibigay ko kahit pa magkano ang hingin mo," dagdag pa niya nang makitang tila nagdadalawang isip ito."Sige pumapayag ako," sagot nito.Pilit niyang itinatago ang sarkasmo sa kaniyang ngiti pero para sa kaniya ay napakababa ng babaeng handang magpakasal para lang sa pera.Pero maigi na rin 'yon, hindi siya mahihirapan na alisin ito sa buhay niya pagdating ng tamang panahon."Okay, aayusin ko na ang mga kailangan. Bukas ay magkita tayo sa munisipyo, mag
Kevin ay bahagyang ngumiti. "Ako nga ‘to."Habang nagsasalita, itinuro niya ang loob ng venue. "Nandito ka rin para sa banquet?" May halong pagtataka sa kanyang tono.Hindi niya maisip kung bakit si Lucille ay dadalo sa isang business banquet na ganito."Oo."Bahagyang ngumiti si Lucille at nagpaliwanag ng pahapyaw."Nagkataon lang, nasagip ko ang may-ari ng lupa ng Hidden Lake.""Si Joeren? Si Kereon?""Oo, siya nga. Isa siya sa mga pasyente ko.""Ah, ganun ba."Saglit lang silang nag-usap, at biglang tumunog ang cellphone ni Lucille—si Dylan ang tumatawag para pilitin siyang magmadali.Hindi niya ito sinagot at kumaway na lang kay Kevin."Hinahanap na ako. Mauna na ako!""Dahan-dahan ka lang!"Bago pa makapagsalita si Kevin, mabilis nang tumakbo si Lucille papunta sa side door.Habang nakatingin sa papalayong likuran niya, hindi napigilan ni Kevin ang bahagyang lungkot sa kanyang mga mata. Mahinang bulong niya, "Lucille, magkikita pa tayo mamaya."Pagkarating sa south door, humihing
"Bilis!" pabulong na giit ni Dylan. "Hindi ka naman inosenteng dalaga, hindi mo ba kaya?"Pagkasabi niya noon, bigla siyang nakaramdam ng kakaibang pakiramdam sa dibdib…Si Lucille naman ay wala nang nagawa. Ibinuka niya ang bibig niya, pero sa sobrang hiya, wala siyang masabing kahit isang salita.Nanlaki ang mga mata ni Dylan. "Ano'ng problema? Hindi ka na marunong magsalita?"Napakurap si Lucille at tiningnan lang siya nang inosente."A-ako...""Kalokohan!"Biglang dumilim ang tingin ni Dylan at marahang tinapunan ng sulyap si Lucille. "Hindi ba’t sabi mo, kung may kailangan ako, gagawin mo?""Oo..." Nag-aalangan siyang tumango. "Pero ano ba ang gusto mong gawin ko?"Bago pa siya makasagot, yumuko si Dylan.Nanlaki ang mga mata ni Lucille.Nanigas siya sa gulat.Isinubsob ni Dylan ang mukha niya sa leeg ni Lucille… at hinahalikan siya!"Dylan…"Nanginig si Lucille, at bumilis ang tibok ng puso niya.Sa takot, itinulak niya si Dylan.Ngunit lalo lang nitong ginalit ang lalaki."Subu
Sakto namang lalabas na ng ospital si Lolo Rodrigo. Oras na para muling pag-usapan ang tungkol sa kanilang diborsyo.Samantala, dali-daling pumasok si Lucille sa dormitoryo, isinara ang pinto, at tinakpan ang kanyang pisngi."Oh my God!"Nananaginip lang ba siya, o totoo talaga ang nangyari?— Hinalikan siya ni Dylan!!Bakit? Hindi ba si Jerome ang gusto nito? Bakit parang sa kanya naglulustay ng kapilyuhan?!Sa kanyang labi, naroon pa rin ang banayad na lasa ng alak.Ibig sabihin, lasing siya? At dahil lang doon, nagawa niyang halikan siya?Hinawakan ni Lucille ang kanyang dibdib—sobrang bilis ng tibok ng puso niya… kasabay nito, may kung anong hapdi at bigat na bumalot sa kanyang pakiramdam.Ilang araw ang lumipas, maagang nag-ring ang cellphone ni Lucille—si Lolo Rodrigo."Lolo."Ngumiti si Rodrigo sa kabilang linya. "Lucille, busy ka ba?""May trabaho po ako sa umaga. Natatapos ako ng alas-singko y medya ng hapon." Sagot niya nang totoo."Ah, ganito kasi. Lalabas na ng ospital si
Narinig ang malalim na tinig ni Dylan, may halong tamad na tawa."Ikaw pala, lumapit ka rito."Agad na napunta ang atensyon ng lahat kay Lucille.Uminit ang kanyang mukha, nanatili siyang nakatayo at hindi gumalaw. Ano bang balak niyang gawin?May katahimikan sa hangin—medyo nakakailang.Bahagyang ngumiti si Dylan. "Ano? Hindi mo ba ako naintindihan?"Nag-alala si Itzan at marahang itinulak ang baywang ni Lucille. "Ano pang tinatanga-tanga mo d’yan? Hindi mo ba narinig si Dylan?"Dahil sa pagtulak, nadulas siya at napilitan nang lumapit kay Dylan."Dylan.""Hmm." Saglit lang siyang tinapunan ng tingin ni Dylan, payak at walang pagmamadali. "Halika, tagayan mo ako."Hindi niya mahulaan ang iniisip nito, pero dahil maraming nakatingin, wala siyang nagawa kundi sumunod.Kinuha niya ang alak mula sa waiter. "Ako na."Lumapit siya kay Dylan.Suot niya ang bagong koleksyon ng Chanel ngayong season—manipis ang mga strap sa kanyang balikat, kita ang kanyang collarbone, at may bahagyang silip
Tanghali na nang maghapunan sina Lucille at Michaela.Pagkaupong pagkaupo ni Lucille, agad siyang napayawn. Napansin ni Michaela ang kanyang eyebags."Ano bang nangyari sa'yo? Anong oras ka natulog kagabi?""Hindi ko alam, hatinggabi na siguro."Napailing si Michaela. "Huwag mong isipin nang isipin ang pagkita ng pera sa part-time mo, mas mahalaga pa rin ang kalusugan mo.""Oo na, gets ko na."Mahinang sagot ni Lucille, pero ang totoo, hindi part-time ang dahilan ng pagpupuyat niya.Pagpipikit niya, bumabalik sa isip niya ang mukha ni Dylan—malapit, masyadong malapit.Halos halikan ba siya kagabi?Oo ba o hindi?Pero paano? Hindi naman, 'di ba?"Lucille."Nagulat siya nang may biglang humawak sa kanyang pisngi—si Michaela, na hinawakan ito nang bahagya."Ang init mo, parang may lagnat ka.""Wala!"Nagulat si Lucille at agad na ngumiti nang pilit. "Mainit lang 'yung sabaw…"Pagdating ng hapon, bumalik siya sa department.Hinarang siya ni Juney at itinuro ang opisina ng director."Hinah
Gabing iyon, pumunta si Dylan sa Mise.Nandoon sina Miles at Noah, at pati si Vin na hindi na nila nakita ng mahigit isang buwan ay dumating rin.Naupo ito sa mesa ng kape at kunwari pang nagtitimpla ng tsaa.Tumingala ito at sinipat si Dylan. "Yo, Young Master, andito ka na pala. Sige, tikman mo ang tinimpla kong tsaa."Kinuha iyon ni Dylan, itinaas ang baso, at ininom ng isang lagok. Tapos, itinuro sina Miles at Noah."Nagtitimpla na lang ng tsaa si Caelan sa Mise, hinayaan n'yo lang?""Eh kung gusto mong pigilan, ikaw na ang gumawa.""Bilib din ako sa kanya. Dati, wala siyang hilig sa ganito," natatawang dagd
Nasa lugar si Lucille para sa isang advertisement shoot, at dumaan si Dylan para bisitahin ito. Sakto namang may libreng oras si Lucille, kaya niyaya niya itong mamasyal sa mall."Hindi na ako nakapamili ng matagal. Hindi ko alam kung may mga bagong designs na."Alam niyang hindi mahilig sa pamimili ang mga lalaki, kaya malaking bagay na pumayag si Dylan na samahan siya.Binitiwan ni Lucille ang kamay ni Dylan at tumingala rito. "Doon ka na lang muna sa waiting area, maghintay ka sa akin.""Okay."Hindi naman talaga interesado si Dylan, kaya agad siyang pumayag at naupo sa sofa area.Samantala, si Michaela na tahimik na nanonood sa kanila ay napailing. Akala niya interesado si Dyl
Maagang-maaga, nagising si Lucille sa malambot na kama. Hindi niya nakita si Kevin, na kagabi bago siya makatulog ay nakahilig pa sa sofa.Biglang bumukas ang pinto at pumasok si Kevin.“Gising ka na?”Ngumiti ito at inilapag ang dalang lunch box. “Maghilamos ka na at kumain tayo ng agahan.”“Oh, sige.”Matapos mag-ayos at kumain nang mabilisan, sabay silang bumaba ng hagdan. Naunang pumunta si Kevin para kunin ang sasakyan.Pagdating nila sa labas, huminto si Kevin sa harap ng pintuan.“Kailangan mo pang bumaba. Ako na lang ang aakyat.” Ani Lucille habang kumakaway.“Sige.”Samantala, hindi kalayuan, kasabay na bumababa ng hagdan sina Dylan at ang kanyang mga kasama.Napatingin si Murphy sa kanyang kuya at tinapik si Meren. “Uy, hindi ba si Lucille ‘yun? Buti nga, para pag-isipan niya ang nangyari kagabi!”Nakita rin ito ni Dylan. Nakita niyang may bitbit na bag si Lucille habang patakbong sumakay sa isang Continental.Bagamat hindi niya makita nang malinaw ang nasa loob ng sasakyan,
Hindi nagtagal matapos makatulog si Lucille, napapansin na ang katawan niya ay nakayakap sa sarili at bahagyang kunot ang noo.Ayaw niya itong matakot, kaya dahan-dahang lumuhod si Kevin sa harapan niya, nag-aalangan kung gigisingin ba siya o hindi.Pero mas mabuti sigurong huwag na lang—mas mainam na lang na buhatin siya papunta sa kwarto.Nang makita niya ang post ni Lucille sa Circle of Friends, agad na siyang nagpareserba ng kwarto.Pagkabuhat niya kay Lucille, bigla itong dumilat.Napatigil si Kevin, napalunok nang malakas. Magagalit kaya siya?Ngunit sa halip, narinig niyang paos na binigkas ni Lucille, "Clouds..."Nanlaki ang mata ni Kevin, at parang may kung anong kilig na bumalot sa kanya! Nang magsalita siya, bahagyang nanginginig ang boses niya."Ako 'to, Lucille. Nandito ako.""Hmm."Ipinikit muli ni Lucille ang mata at mapayapang sumandal sa dibdib niya.Maingat siyang binuhat ni Kevin pabalik sa kwarto at marahang inihiga sa kama.Ngunit bigla, dumilat si Lucille. Mating