SABAY NA NAPATINGIN si BK at Daphne sa bintana nang marinig ang lakas ng hanging humahampas sa bintana nila, na malapit sa komedor.
Bukas ang isang bintana kaya dinig nila sa loob ang tunog na nagmumula sa malakas na hangin. Kasunod niyon ang pagtunog ng telepono mula sa sala. Nagkatinginan pa silang dalawa.
Si BK ang tumayo para sagutin ang tawag. Kakasimula lang nilang mag-almusal ng mga sadaling iyon.
Nakailang subo na siya nang makitang pabalik na si BK.
“Si Papa ang tumawag. Cancelled lahat ng flights, local at intenational dahil sa paparating na bagyo,” malakas ang boses nito dahil hindi pa nakakarating sa komedor.
Bahagya siyang nalungkot
SAGLIT NA PINUTOL ni BK ang halík sa pagitan nila. Kakapasok lang nila noon sa banyo.Mabilis na hinubaran siya ng asawa pagkababa sa kan’ya. Wala itong itinira ni isa man, maging sa sarili nito.Hinapit siya nito at siniil ng halík kapagkuwan. Iginiya din siya nito papalapit sa dutsang nakabukas na.Napaungol siya sa loob ng bibig nito nang bahagyang panggigilang ng asawa ang kaliwang bahagi ng dibdíb niya, bago lumipat sa kanan.Saglit na tumigil ito sa paghalík sa kan’ya. Lumayo sila sa dutsa. Hinigit nito ang liquid body soap na gamit niya at kumuha ito doon. Sinabon nito ang buong katawan niya kapagkuwan. Napapaungol siya kapag tinatagalan nito sa maselang bah
“WELCOME TO BERGEN City!”Hindi mapigilang mapangiti ni Daphne matapos marinig na naman ang boses ng babae. Halatang hindi sanay sa ingles. Pero ang ikinangiti niya talaga ay ang pronunciation ng mismong city. Iba kasi ang kan'ya, kaya natatawa siya.Bergen nga pala ang pangalawa sa malaking siyudad sa Norway. Dito talaga ang unang sadya niya dahil nakita niya ito sa poscard na nasa ina niya noong bata pa siya. Pero ngayong malaki na siya, hindi na niya iyon makita sa damitan ng ina. At least, may alam na siya kahit papaano kung saan magsisimula. Hindi alam ng ina niya, na alam niya ang lugar na ito. Talagang tinandaan niya iyon.Sa ilang buwan niyang paghihintay para sa trip na ito. Na-take-note na niya ang mga taong pupuntahan. Marami-rami sila, pero kaya
NANGINGINIG NA INABOT ni Daphne ang tubig at gamot na nasa mesa niya. Nakisuyo lang siya kanina sa may-ari ng dorm na ibili siya ng gamot. Pangalawang araw na na niya ito. Sabi pa naman niya sa sariling isang araw lang siyang magpapahinga. Nagtataka na nga ang may-ari dahil himala raw hindi siya umalis. Nang sabihin niyang masama ang pakiramdam niya, naintindihan na nito kung bakit.Napailing na tumingin siya sa screen ng laptop, may nag-pop-up na icon, may tumatawag. Pangalan iyon ng kaibigan. Hindi niya sinasagot dahil baka mahalata nitong may sakit siya. Honest pa naman ito pagdating sa ina niya. Nagpadala lang siya ng picture na kuha nitong mga nakaraan. Sinabi na lang niyang nasa biyahe siya, kaya hindi niya masagot.Tumingin siya sa orasan niya, alas nuebe na ng umaga sa Bergen at, alas tres pa lang ng hapon ngayon sa Pilipinas
NAPUPUNAS SIYA NG luha nang marinig ang pagbukas ng pintuan. Kanina pa siya gising at nagkausap na sila ni Max. Ito ang tumulong sa kan’ya nang mahimatay sa gilid ng kalsada. Hindi niya alam kung coincidence lang ba na nasa Bergen din ito. Wala siyang sinasabi.“Kumain ka na. Kailangan mong magpalakas. Nanghihina pa ang katawan mo ayon sa doktor.”“Pakilapag na lang diyan, Max. Kakainin ko din naman kapag nagutom na ako,” sagot niyang nakatalikod dito.“Apat na oras kang tulog kanina at mukhang dahil din sa gutom, kaya ka hinimatay. Paano kung after two hours bago ka magutom? Ano? Hihintayin mo ang manginig ka sa gutom bago sumubo? Paano babalik ang lakas mo?”Napabali
WALA SIYANG SINAGOT ni isa mang tawag mula kina BK at Amelie. Wala siya sa mood makipag-usap. Gusto niyang magpahinga. No choice din siya kanina, hinatid siya ni Max hanggang dorm niya. Mahigit apat na oras pa siyang natulog, at paggising niya, medyo gumaan na ang pakiramdam niya. Bago siya natulog kanina, inayos niya ang laptop at telepono. Binura na niya lahat ng nakasave na mga datus ng kaniyang ama. Kahit ang file na iniwan sa kanâya ay pinunit niya rin. Mabigat sa loob, pero kakayanin niya. Lumaki naman siyang walang ama, kaya tatanda rin siguro siyang walang ama. Masakit man pero tatanggapin na lang niya. Kailangan niyang ipagpatuloy ang buhay. Uminom siya ng gamot matapos siyang kumain ng dinner. Bibili sana siya kanina sa labas nang iakyat ni Margaret ang pagkain niya. Iniwan daw ni Max, kinompirma naman niya sa binata, i
âNO!â NAPATINGIN SIYA kay BK sa sinagot nito sa kanâya. âNgayon lang dahil gusto kong magbayad sa utang na loob ko sa kanâya.â Nagpaalam kasi siya na iiwan ito dahil sasamahan nga niya si Max na mag-stroll nga. Bayad man lang sana sa ginawa nitong pagtulong sa kanâya nito. May kinuha ito sa bulsa. âO, bayaran mo na lang.â Napakunot-noo siya nang iabot nito ang debit card nito. âNag-iisip ka ba, BK? Utang na loob, babayaran ng pera?â âYes. puwede naman, ah. Para hindi ka na mag-isip.â Umiling-iling siya rito. âLahat na lang idadaan sa pera, ganoon?â Binangga niya ito at kinuha ang bag. B
"YOU'RE HERE..." anas ni BK sabay haplos ng mukha niya. Ngumiti ito din ito kapagkuwan.Hindi niya maiwasang mapaingos nang bigla na lang itong pumikit. Nakangiti pa rin ito.Ano 'yon, biglang nagising lang?Dahan-dahan niyang tinanggal ang kamay nitong yumakap sa kan'ya. Mukhang matutulog ulit ito.Akmang tatayo siya nang bigla naman siya nitong hinila pahiga saka niyakap ng mahigpit."'W-wag mo akong iwan," ani ni BK na nakapikit."Kukuha lang ako ng bimpo at pupunasan kita. Hindi naman ako aalis, e.""Hmmn," sagot nitong nakapikit
TUMAYO SI DAPHNE nang tumalikod ang asawa. Sinagot na kasi nito ang tumawag. Hindi niya alam kung sino 'yon. Napangiti siya nang makitang nagulo ng bahagya ang towel ni BK. Kita ang hita nito. Hindi niya alam kung may suot ba ito sa loob.Napalingon sa kan'ya ang asawa nang tumayo siya. Kumunot pa ang noo nito. Pumorma ang labi nito mayamaya ng, stay there.Hindi niya sinunod kaya lumapit ito at hinigit nito ang beywang niya. May kausap pa rin ito. Lukot pa rin ang noo nito.Napapikit siya nang ilapit nito ang mukha sa leeg niya habang nakikinig sa kausap."I'm with my wife, 'Ma."So, Mama pala nito ang kausap.
MALAPAD ANG NGITI ni BK nang bumukas ang pintuan ng simbahan iyon sa bayan ng Caramoan. Iniluwa noân ang asawa sa simpleng wedding gown nitong puti, pero binigyan nito ng hustisya, naging elegante ito tingnan. Napakaganda nito sa suot na iyon kahit na malaki na ang umbok ng tiyan. Pabor nga sa asawa ang suot na simple lang, hindi naman nga ito lumaki na magarbo. Kulang sila sa preparasyon dahil biglaan ang naging kasal na ito. Halos isang linggo nilang nilakad ang mga dapat lakarin para matuloy ang kasalang gusto nilang dalawa. Sinamantala rin nilang mag-asawa habang kompleto ang kamag-anak nito na nandito sa Pilipinas. After he mouthed âI love youâ to her, she responded. Kaya naman hindi napalis ang magandang ngiti sa labi niya. Ang corny pero kinikilig talaga siya lagi kapag tumutugon ang asawa sa kanâya. Pero hindi talaga mawala-wala sa isip niya ang first night nila mamayang gabi sa cabinâ ang ibig niyang sabihin first night nila ulit after ng ilang buwang magkalayo. OA? Pero g
"SAAN KO âTO ILALAGAY, BABY?" Napatingin si Daphne sa asawa na dala ang mga gamit ng anak. Kakarating lang nila ng Hotel De Astin. Buong pamilya niya at magulang ni BK ang makakasama nila sa bakasyon. Hindi sila sakto sa bahay nila BK kaya nagpasya silang sa hotel na lang tumuloy. "Sa mesa na lang muna siguro. Pakilagaya na lang at ako na lang mag-aayos. Pakibantayan na lang muna si baby kasi may iuutos ako kay Yaya." Ipinagpatuloy niya ang pagpasok ng mga damit nila sa closet. âSige, baby.â Kaagad na tumalima ito palabas ng suite nila. Nasa baba kasi ang anak kasama ang Yaya at mga lola nito. May bantay naman ang anak dahil nandoon ang magulang nila, ayaw lang niya bigyan ng chance si BK na makalapit sa kanâya. Ilang araw ng bumubulong ito sa kanâya pero hindi niya pa rin pinapansin. Buti nga hindi umiinit ang ulo nito. Pagkatapos niyang mag-ayos ng mga gamit nila ay bumaba na siya para kunin ang anak. Pinatulog niya muna dahil paniguradong antok na ito. Hindi naman kasi ito nat
NAPAKAMOT SI BK nang daanan lang siya ng asawa. Galing ito sa silid ng anak. Mukhang pinaliguan yata nito, basa kasi ang damit nito. âBabyâŚâ Hindi man lang siya nilingon ng asawa. Derederetso lang ito sa silid nila at nagbihis. Mahigit isang linggo na mula nang hindi siya nito pinansin. Nainis siguro dahil nagtulog-tulugan siya habang panay ang paliwanag nito nang gabing iyon. Ayon, kinabukasan, para siyang wala sa paligid hanggang ngayon. Nainis lang naman siya dahil nagpahalik ito sa kamay. Narinig niya ang pinag-usapan ng mga ito, masaya siya dahil inamin nitong hindi naman siya nawala sa puso nito sa kabila ng kasalanan niya. Sana pala, tinanggap niya ang paumanhin nito tungkol sa na naabutan niya. Hindi rin naman daw inaasahan nito ang ginawa ni Emmanuel. Nakasandal siya noon sa dahon ng pintuan habang hinintay ito matapos sa pagbihis. Hindi na niya puwedeng hayaan na umabot ng buwan ang âdi pagpansin sa kanâya ng asawa. Ilang buwan na nga silang nagkawalay tapos ganito pa
âK-KANINA KA PA?â Dayan-dahan siyang kumilos paupo. Maingat dahil baka magising si Mirielle âKakarating ko lang.â Tulog na tulog pa rin ang anak sa tabi niya nang lingunin niya ulit. Pilit na inabot niya ang saklay niya kapagkuwan. Hindi niya maabot kaya si BK ang kumuha. Hindi na siya kumontra nang alalayan siya nito pababa. âUmuwi na si Emmanuel. Sabihin ko na lang daw sa âyo pag gising mo.â Nakaramdam siya ng konsensya. Tinulugan niya kasi ito kanina. Hindi tuloy siya nakapagpasalamat. âOkay. Sa couch, please,â aniya sa asawa. Nakaalalay sa kanâya si BK hanggang sa couch. Akmang aalis ito nang magsalita siya. âMag-usap tayo, BK. Tungkol kay Mirielle. P-paanong nangyaring nabuhay siya? Sabi mo ikaw mismo ang nag-asikaso ng lahat tapos ngayon buhay pala. Matagal mo na bang lihim ito? âYong totoo, BK.â Saglit na tumitig ito sa kanâya. Marahil nagtataka ito, nakakaalala na siya. Naupo si BK sa tabi niya na nakayuko. âSi Amber ang nakatuklas na buhay ang anak natin. Naroon siy
NAPASINGHAP SI DAPHNE nang biglang lumuhod si BK sa kanâya. Kaagad na sinapo nito ang mga paa niya at sinipat iyon. Nag-angat ito ng tingin sa kanâya. âWhat happened, baby?â Napalunok siya sa naging tanong nito. What happened ba kamo? Bakit hindi nito tanungin ang sarili nito kung ano ba ang nangyari sa kanâya? Naikuyom niya ang mga ngipin. Umisang lunok pa siya bago tuluyang sinalubong ang tingin nito. âSino ka?â seryosong tanong niya. âB-babyâŚâ puno ng pagtatakang sambit ng asawa. Nagkaroon siya ng temporary amnesia nang mangyari ang aksidenteng iyon pero agad din namang bumalik. Sana nga hindi agad bumalik, para talagang makalimutan niya ang asawa. Kotang-kota na siya sa sakit. âHindi kita kilala kaya bitawan mo nga ang paa ko. Baka makita ka ng asawa ko. Ayokong maging ng away namin.â Patawarin nawa siya ni Emmanuel. Hindi pa niya kayang harapin si BK sa ngayon. Pakiramdam niya naulit lang ang nakaraan. Buntis din siya noon nang puntahan siya ng asawa matapos na umalis siy
ILANG BESES PANG tumingin si Daphne sa orasan bago tuluyang nahiga. Hanggang ngayon, umaasa siyang uuwi si BK gaya ng sabi nito sa kanâya. Pero pangalawang gabi na niya ito sa bahay nila na naghihintay dito, pero hindi pa rin ito umuuwi. Ayaw niyang umalis ng bahay nito na hindi ito nakakausap, at ang sabi rin kasi nito, hintayin niya ang pagbabalik nito. Pero bakit wala pa rin? Hindi na niya kayang mag-stay sa bahay nila ng ganito kalungkot. Para siyang mababaliw sa kaiisip kung ano na ba ang ginagawa ng asawa. Nag-o-overthink na siya. Mas mabuti pang hindi sila magkasama sa iisang bubong nito.Ramdam naman niya sa asawa na mahal siya nito pero kailangan pa rin nila ng space. Kailangan niya ng pahinga. Ngayon niya ramdam ang sobrang pagod dahil sa lahat ng mga nangyari sa kanâya. Hindi pa pala siya nakaka-recover sa lahat ng hirap na naranasan, dumagdag pa ang kasalukuyang problema nila na talagang nagpapahina sa kanâya. Pakiramdam niya, Sinalo niya ang lahat ng problema ng mundo. P
NAPAHAWAK SI DAPHNE sa ulo nang maramdama ang pagkirot. D*****g din siya kapagkuwan. Hindi pa man niya naiuupo ang sarili sa kama nang makaramdam ng pag-ikot ng paningin. Minabuti na lang niyang mahiga muna. Inilinga niya ang tingin sa buong silid. Wala siya sa silid niya. âKanino kayang silid ito?â tanong niya sa sarili. Natampal niya ang noo niya nang maalala ang professor niya, si Emmanuel Yu. Nasa bahay siya nito siguro. Hindi na kasi niya maalala ang sumunod na nangyari. Hindi nga siya nagkamali, ilang sandali lang ay pumasok si Emmanuel na may dalang tray. Nakakahiya dahil mukhang ipinagluto pa siya nito. âIâm sorry, Sir...â Sapo niya ang ulo habang iginigiya ang sarili paupo. âYou need this soup para mabawasan ang hangover mo,â anito sabay lapag ng dala sa mesang nasa gilid. Ngumiti ito sa kanâya. âUbusin mo na lang âto muna bago ka bumalik sa pagtulog ulit. Iba-ibang alak ba naman kasi, masakit talaga sa ulo, lalo paât hindi ka sanay. Kung gusto mo ring maligo, ma
NAGISING SI DAPHNE sa yugyog ni Amelie.âDaph, gising. Wala kabang pasok bukas? Alas sieyete na, dito ka ba matutulog?ââAkala ko ba puwede ako dito?ââPuwede naman. Ang iniisip ko, ang pasok mo.ââPahiramin mo na lang ako ng damit. Dala ko naman ang mga kailangan ko sa school.âWala naman sigurong quiz kaya ayos lang na hindi siya mag-aral.âSure.â Seryosong tumitig ito sa kanâya kapagkuwan. âNag-text ang asawa mo, anong sasabihin ko?ââSabihin mo wala ako dito. Te-text ko na lang siya na May group work kami, kailangan kong mag-sleep over para matapos.âTumango ang kaibigan. âIkaw ang bahala.â âSalamat, Amelie.âNapayuko siya pero nag-angat din ng tingin sa kaibigan ng seryoso.âAnong gagawin ko? Sabihin mo nga sa akin ang maganda kong gawin. Wala akong maisip. Hindi ko rin alam kung paano sasabihing alam ko.âBumontonghininga si Amelie at naupo sa tabi niya.âHindi ako perpektong babae, Daph. Hindi ko alam kung puwede mong paniwalaan ang mga sasabihin ko. Pero sa tingin ko, dapat n
NAPAPITLAG SI DAPHNE nang marinig ang malakas na busina sa labas. Walang guard dahil nagpaalam sa kanâya saglit na maghuhulog daw ng pera sa kamag-anak nito sa labas lang ng subdibisyong kinaroroonan nila. Naka-lock ang gate sa utos niya dahil wala nga ito. Kaya hindi rin mabubuksan agad ni BK, kung ito nga ang nasa labas nila. Isa âyon sa feature ng gate nila. Tanging nasa loob lamang ang may kakayahang magbukas.Tinuyo niya ang kamay ng malinis na kitchen towel saka tumalima palabas ng bahay. Si BK nga. Bumaba ito at sinisipat ang loob ng guard house mula sa labas.Mapaklang ngiti ang iginanti niya sa asawa nang kumaway ito. Parang wala lang?Tinalikuran niya ito at bumalik sa pintuan. May ginalaw siya sa screen para mabuksan nito ang gate. Bumalik na rin siya sa kusina kapagkuwan.Maghapon niyang inabala ang sarili sa paglilinis ng bahay. Gusto niyang ukupahin ang isip ng kung anu-ano. Ayaw niyang mag-isip masyado dahil kailangan niya bukas ang sarili, bukas kasi ang schedule niya