"Coffee," pag-aalok ko kay Ismael. Tinanggap niya iyon sabay bayad ng isang matamis na ngiti. Sinuklian ko siya ng ganoon ding katamis na ngiti. Kasalukuyan kaming nasa field, nakaupo sa table habang pinagmamasdan ang sunrise sa may dagat. Nakakakalma. Pakiramdam ko lahat ng pag-aalala ay nawala.
"Professor Mondalla! Nagkakape ka na naman? Hindi ba't uminom ka na kanina?" tanong ng isang guro, habang nakataas ang mga kilay at natatawa. Napatingin ako kay Ismael at sabay kuha no'ng kape mula sa kaniya.
"Nakainom ka na kanina? Bakit hindi mo sinabi?" asik ko sa kaniya. Hindi ako makapaniwalang tatanggapin niya ang alok kong kape kahit na uminom na pala siya kanina pa.
"Because you made it for me, so give it back, honey."
Agad kong pinuntahan ang vault ko na nakatago sa may closet. Nanlumo ako nang makitang wala na itong laman. Napaluhod na lang ako dahil maging ang mga tuhod ko'y nanghina sa nasaksihan.Kinuha ko ang phone ko para tawagan sana si Ismael, pero naalala kong mas masasaktan lang ako kapag narinig ko sa kaniyang busy siya sa kumpanya niya, kaya hindi niya ako mapupuntahan o matutulungan. Tinipa ko ang number ng pulisya. Habang umiiyak ay ikinikuwento ko ang nangyari.Ilang sandali pa ay dumating na ang mga pulis upang imbestigahan ang nangyari sa bahay ko. Ang sabi nila, may nakakita raw na may isang lalaking pumasok sa bahay ko noong Lunes pati kaninang umaga. Akala nila ay kakilala ko."May naiisip ka bang pwedeng gumawa nito sa 'yo?" tanong ng isang pulis. Umiling ako.
"Where are you going?" naaalarma niyang tanong."I'll go to work, I think.""Bakit? Anong oras na? Gabi na, Thea! Delikado na sa labas! Hintayin mo na lang si Prof!""No, I don't want to see him."Nagmadali na akong lumabas habang bitbit ang mga gamit ko. "Thank you for accommodating me here, Sav. Promise, I am not angry with you. I just don't want to cross paths with Ismael right now."Lumabas na ako sa pintuan ng unit niya, but to my surprise, I was late to escape my destiny. Ismael is now standing before my eyes, wearing his dark gaze that I, in a split second, am fascinated with."Thank you, Miss Dela
"Good evening, Sir Ismael. Your parents are not yet at home. They will be here tomorrow at seven p.m. You want me to lead you to your room?" pagbati ng isang lalaki na may kasama pang maraming lalaki na nakahanay sa may pintuan. May mga babae ring naroon at panay ang sulyap kay Ismael at sa akin."No, thank you. Tell my parents that summoning me here will not change my decision. We'll just stay for a night," sambit ni Ismael bago niya hawakan ang kamay ko.Nakaramdam ako ng kaba. Hindi na ako makapaghintay na malaman ang totoo. Umakyat kami sa hagdan na may nakalatag na red carpet. Kahit ang haligi ng hagdanan ay may magagarang palamuti. Shit. How am I supposed to take this?Binuksan ni Ismael ang malapad na pinto ng isang kuwarto. Pinapasok niya ako at muli itong isinar
"We're not stopping, baby.""Hmmm..." He bit my lip, announcing his way into my mouth. He aggressively kissed me while still giving me pleasure on my front bottom. Nauubusan ako ng hininga. Grabe niya ako lasapin. Parang wala nang bukas. His tongue is fighting against mine, but I can't seem to fight back. Nanghihina ako sa lahat ng ginagawa niya sa akin."Ismael..." pagtawag ko sa kaniya nang lubayan niya ang mga labi ko. Itinagilid niya ako patalikod sa kaniya."No, I'll please you, just like you need." Naramdaman ko ang pagkalalaki niya sa likod ko. He lifted my right leg so he could access my inner part, and when his thing penetrated, my request was fulfilled. Ramdam ko ang pananabik niya sa loob ko. His thing is throbbing inside me. "So you can forgive me fully."
Tumugon siya sa mga halik ko habang hinahaplos ang leeg ko. Ganoon din ang ginagawa ko sa kaniya.I started it again pero mukhang ako ang tatapusin niya. But those thoughts are ruined by a sudden knock."Sorry to interrupt you lovelies, but mom and dad are now here," pahayag ni Isa sa likod ng pinto ng kwarto kung nasaan kami. "They are inviting us for lunch." Nagkatinginan kami ni Ismael. Ang sabi niya ay magpapalipas lang kami ng gabi pero inabutan na kami ng umaga. Ngayon naman ay wala na kaming kawala.Am I ready to face his parents? Nakaramdam ako ng kaba. Ipinaliwanag na sa akin ito ni Ismael kagabi pero hindi ko pa rin matutunang maging handa. How can they ask us to get married when they don't even know about me? At kami ni Ismael ay hindi pa rin lubusang kilala a
"Magandang umaga po," bati ko sa kanila nang makalapit ako. They are both smiling, like I am the answer to their long-time prayers. I never felt welcome like this."You must be Miss Jothea Alvandra; you look so stunning, hija," bati sa akin ng ama ni Ismael."Yes, she's very pretty. Bagay na bagay sa panganay nating si Ismael," komento naman ng ina ni Ismael.Hinila ni Ismael ang upuan para sa akin para makaupo ako sa tabi niya. Siya naman ang nasa kaliwang parte ng dad niya."How old are you na, hija?""Twenty po, sir."Akala ko ay mao-offend sila sa edad ko, pero narinig ko ang malakas na pagtawa ng ina
He wiped my tears, just like he always does. His warm hands always comfort me."Your tears can make every guy fall for you harder, Jothea. Even your crying was overly taking my breath away. You are so beautiful, even when you cry."Lalo akong napaluha sa sinabi niya. Hindi ko na alam kung paano pigilan. Pakiramdam ko lahat ng problema ko ay nawawala dahil lang nakatingin ako sa kaniya. Hindi ko na naiisip ang iba."My feelings for you run deep, deeper than the thoughts you could ever think about."Lumapit siya sa akin upang halikan ang noo ko. Ramdam na ramdam ko sa puso ko ang bawat salitang sinabi niya sa akin. Kahit ang mga sumunod na salita ay ang mas lalong nagpalakas ng iyak ko.
I woke up from the ring of call. It was six in the morning on Sunday."Love, your phone," bulong ko habang mahinang tinatapik ang kaniyang dibdib. I heard him growling softly as he tried to reach for his phone on the side table. He's half-naked and just wearing gray sweatpants, while I'm wearing white lingerie. Madaling araw na rin kaming nakatulog dahil napasarap na naman kami, kaya pagod na pagod ako at hindi ko pa gustong bumangon.Nang sagutin niya ang tawag ay muli akong pumikit at niyakap siya. I was lying on his chest comfortably."Good morning...yes, speaking." Ramdam ko ang vibration sa dibdib niya sa bawat salita niya. Gosh, I never thought I would be this clingy, but I want to cuddle him forever. Is this going to be my future when we finally get married? I can