Pagkatapos niyang maglaro ay sinamahan niya ako sa kaibigan niya na siyang manager ng casino. Ipinakilala niya ako kay Mr. Vargas at walang kahit na anong interview ay pinasok nila ako. Binigyan din nila ako ng uniform na susuotin.
"I guess I have to bid goodbye for now. May klase akong kailangang puntahan. Ikaw ba? Hindi ka ba babalik?" tanong niya na may kasamang pagpapaalam. Umiling ako. "Dito muna ako, pag-aaralan ko nang mabuti ang laro."
"Alright. Enjoy."
Tumalikod na ako upang bumalik sa casino nang mag-ring ang phone ko. To my surprise, it was Ismael. He is calling me.
My heart suddenly feels in panic. Sa sandaling iyon ay hindi ko alam ang gagawin ko. Ang p
"In exchange for what? Sex?" inis kong sigaw sa kaniya. Hindi ko na maipreno ang bibig ko dahil sa inis ko. His presence annoys the hell out of me now. Gaano ba siya karangal na tao para bansagang disgusting place ang lugar na ito na siyang nagbibigay sa akin ng pera? "You're being so kind because you want to fuck me again, right? You're willing to give me your money, kasi napapakinabangan mo ako. Daig ko pa ang pokpok.""What?" Napatayo siya at kita ko sa mga mata niyang hindi siya makapaniwala sa narinig mula sa akin. Naglakad siya papalapit habang ako'y naninigas sa kinatatayuan ko. "What are you talking about? Naririnig mo ba ang mga sinasabi mo, Jothea?""Stop calling me by my name! It is disgusting!" Nanginginig ang mga labi kong sigaw sa kaniya. "And I don't need your money! You're not my
"You know what? Forget about the money. If I win, you're coming home with me."Tiningnan ko lang siya at umiling, kumpiyansang hindi siya mananalo. But it was as if he was really lucky.Another card was drawn for him. I was merely surprised to see an ace of hearts. It is ablackjack. I saw him smirk while looking at me. "Guess you're coming home with me," pabiro niyang sambit."I never agreed." Ibinigay ko sa kaniya ng triple ang taya niya. "I am not coming with you, sir." Nakita ko kung paanong nawala ang ngiti sa mga labi niya.
"What are you talking about?"Ismael walks towards me na para bang inilalapit niya lang sa akin ang work of art niyang katawan para mas makita ko. "I told you, I brought you here to sleep so sleep dahil mag-uusap tayo mamaya."Tumaas ang kilay ko. "Eh, bakit ka naghuhubad?""Dahil magpapalit ako ng damit?" sarkastiko niyang sagot bago kinuha ang isang glass at binuhusan ng red wine. Nilagok niya iyon sa harap ko. At hindi ko alam na ako 'yong malalasing habang pinagmamasdan siyang inuubos ito. Gumagalaw ang kaniyang lalagukan na para bang nang-aakit.Nang makabalik ang tingin niya sa
He is right. Whenever he looks at me, I feel strong. I feel like he's giving all his energy to me. He's the biggest source of my strength, which makes me believe I was never weak."Ismael..." pagtawag ko sa pangalan niya."Hmm?""I'm sorry for having a rude mouth and always hurting you with my words when all you did was to shower me with words of peace and comfort," I whispered in a deep sense of apology that I wished to convey. His eyes shone, and a sweet smile flashed at me. Now, I'm forgiven. I know I am."Did you hit your head or something while you're sleeping?" Kinatok niya ang ulo ko nang mahina tila ba hindi makapaniwala sa mga salitang lumabas sa bibig ko.
"W-what did you say?" I asked, in the middle of difficulty in my breathing. He never warned me about that. I was never prepared. I guess I will never be. Napaatras ako mula sa kaniya. We are now sitting across from each other, holding hands. "My heart keeps calling your name. It's about to burst." Napakagat ako sa labi. I was never ready for his confession. Katulad na lang noong umamin niyang gusto niya ako. Ganito ba talaga ang pakiramdam ng nakatatanggap ng sincere na confession? I am going nuts. "Do you want to date me?" Lalo akong napatitig sa mga mata niya. Akala ko nakagugulat na ang pagsabi niya na nagsisimula na siyang mahalin ako, mas hindi ko inaasahan itong tanong niya. Anong klaseng tanong iyon? No one can turn down his offer. "A-are you serious?" tanong ko habang tinititigan ang kaniyang mga mata, pero kahit ang mga iyon ay nagsasabi ng totoo. Gusto niya ako. Sery
"Ahhh... Ismael..."After some thrusts, he reached out for my lips again to kiss me. My forehead is creased. I am distracted by the thought of his silence. He usually teased me. Hindi niya ba nagustuhan ang ginawa namin?Binitiwan niya ang mga labi ko tsaka siya tumitig sa mga mata ko na. His eyes glimmer in satisfaction. Was he really just into it, kaya hindi siya nagsasalita? "I know you're tired, so I took it easy. You should be resting." Humiga siya sa tabi ko at inialay ang braso niya para higaan ako. Right, I was the one who initiated this. I was the one who kissed him first."Pinagbigyan lang kita," komento niya. Yes, this is him. A teaser.Natawa ako. "But I want more, Ismael," I said as I gave him another smooch."What do you mean you want more?""Show me how much love you are feeling for me right now."Namamangha niya akong tinitigan haba
Tinulungan niya akong magdala ng maleta ko papunta sa kotse niya at doon ko lang muling naalala na hindi nga lang pala kaming dalawa ang sakay ng kotseng ito mamaya. Akala ko naman masosolo ko siya! Hindi pala!Huminto muna kami sa isang convenience store para bumili ng mga instant na pagkain. Medyo nahirapan pa nga akong mamili dahil sinisita ako ng lolo Ismael. Pati ba naman daw sa pagkain ay mali-mali pa rin ang desisyon ko? Mabuti na lang at pinagbigyan niya ako dahil minsan lang naman. Kakaiba talaga ang words of affirmation niya, puro refutation.Sumakay na kaming muli sa kotse niya. Siya ang nag-ayos sa trunk ng mga gamit. I can't help but smile. Kahit sa mga gamit ay napaka-organize niya. Kabaliktaran ko na basta lagay lang kung saan, kaya nalilimutan ko kung saan ko naipapatong.
"Right. We can still talk tomorrow. Have some peaceful sleep and night, Jothea."Nagpaalam na kami sa isa't isa. Ako naman ay naglakad na papunta sa tent. Akala ko ay makakatulog na ako sa sobrang pagod, hindi pa rin pala. Bukas pa rin kasi ang diwa ko sa naging pag-uusap namin ni Raviel.Ala una na nang madaling araw, pero mulat na mulat pa rin ang mga mata ko. Kinuha ko ang cellphone ko upang maglaro sandali ng anti-stress game para antukin pero pinagalitan lang ako ni Atacia dahil ang liwanag daw ng ilaw na nanggagaling sa phone ko. Hindi pala siya nakakatulog kapag hindi madilim.Napagpasyahan ko na lamang na lumabas ng tent para sa labas maglaro, pero walang epekto. At hindi ko alam kung anong pumasok sa kokote ko