Trigger Warning: Read Responsibly (Please skip this chapter kung may pinagdadaanan ka.)__________________________________I'm alive but I feel like a dead man walking. I survived each fucking day broken and wounded. This is the hardest time of my life. Sunod-sunod ang problema ng pamilya. Kailangan dalhin si Mamá sa ibang bansa para sa gamutan nya. Knight's also having his own problem. Tumawag sa akin ang doctor nya hindi na raw regular na nagpapa-check up si Knight sa kanya. Tinanong ko si Knight kung may problema ba pero ayaw naman nyang sabihin. Ang sabi niya ayos lang daw sya at magsasabi lang kapag hindi niya na talaga kaya. Naniwala ako sa kanya sa pag-aakalang ayos lang talaga sya pero isang pagkakamali din pala ang ginawa ko. My twin was in deep shit and I should have known that. Everyday I have to juggle with our companies problem, our family's problem and my personal problem. It's not that I am complaining. Wala namang problema sa akin, sanay na akong humarap sa mga pro
I thought everything was done and we can live peacefully again but I was wrong, again. It was just the beginning of another nightmare. The mayor died and so his men. Pagkaalis namin dumating ang mga dating niyang kasama illegal nilang negosyo at yun ang tumapos sa kanila. Ang footage lang nung mga lalaking sumunod sa amin ang nakita sa CCTV. Nilinis ni Montenegro at ng mga tauhan nya ang lahat ng cctv footage na maaring makapagturo sa amin na kami ang unang nagtorture sa kanila. Nung dumating ang mga pulis at reporter patay na ang apat. Akala ko talaga doon na magtatapos ang lahat pero hindi pa pala. Nagkabarilan ang mga tauhan ng mga De Lima at tauhan ni Nate bago pa kami makabalik sa ospital. Nabaril si Milo at ibang kasamahan niya. Walang namatay sa tauhan ni Castillo pero tatlo ang namatay sa kalaban. At ang masakla, nakatakas si Miracle. Pinaghahanap na sya pero hanggang ngayon hindi pa rin sa mahanap. Nagluluksa ang buong lalawigan sa pagkamatay ng 'butihing mayor' pero h
My wife loathed me. Tatay Ador's death didn't stop her from moving out of our place. When I called Alex to look after my wife and make sure no one's gonna hurt her again, he told me that they are already taking their things out of their house. This is what we planned but why the hell it fucking hurt me? Thinking that my wife will leave our place it feels like killing me. Ng daming magagandang alaala namin doon sa bahay nila. Doon na sya lumaki at nagkaisip pero ngayon kailangan nyang umalis dahil sa kasalanan di nya naman ginawa. Oh God. What have I done? Did I do the right thing? I was in the hospital and I want to come to her but my friends won't allow unless I'm cleared. Ginagamot ng doktor ang tama ng baril sa tagiliran ko. I was shot earlier today. I didn't even feel the bullet. I only found out when there's a blood in my shirt already. One of the governor's men did this to me. They ambushed me. Gumanti sa akin sa ginawa kong pagbaril sa kasamahan nila but he was dead alr
"How does it feel to have a complete family? I mean, real family." I asked as I looked at him.Inayos niya ang pagkakaupo ko sa kandungan niya at pinaharap ako sa kanya. Inabot niya ang buhok na nakatabon sa mukha ko at inipit ito sa likod ng tenga ko saka niya ako masuyong hinalikan sa labi.Hindi ko alam pero para akong naiiyak sa tuwing ganito siya sa akin. Hanggang ngayon hindi pa rin nagsi-sink in sa akin na sa dinami-dami ng babaeng nagkagusto sa kanya, ako pa ang napili niya.Ano lang naman ako kumpara sa iba? I mean, yung mga babaeng nagkakagusto sa kanya galing sa mga kilalang angkan, mga anak mayaman at may impluwensya sa lipunan. Samantalang ako, ni hindi ko alam kung sino ang mga tunay kong magulang. Hindi ko alam kung saan ako nanggaling. "Do you want us to find them. I will help you." He asked gently but I shook my head.It's just a random thought. Wala lang. Gusto ko lang tanungin kung ano ang pakiramdam. Lumaki kasi akong hindi ko nakilala ang tunay kong mga magulang.
Pera, pera at maraaaming maraming pera.Sa murang edad nakatatak na sa isipan ko na dito sa mundo kailangan ng pera para mabuhay. Bawat galaw may katumbas na salapi.Kailangan ng pera pambili ng pagkain, damit, mga gamit at higit sa lahat kailangan ng pera para sa mga pang-araw-araw na pangangailangan. Tawagin na akong mukhang pera, pero sa mundong ito hindi ka mabubuhay kung wala ka nun.They say, money can’t buy happiness. Oh, well! Ewan ko lang sa iba but it’s a big no for me. Why? Hah! Sige nga, sabihin mo sa akin kung magiging masaya ka pa rin ba kung kumakalam na ang sikmura mo dahil wala kang pambiling bigas?Magiging masaya ka ba kung ultimo pambili ng napkin wala ka? Masaya ka ba kung kahit pambili ng shampoo at sabon, zero balance ka? O kahit pambili na lang ng tira-tira(kendi) sa tindahan nga-ngá?Judge me all you want but I’m just telling the truth. Everything in this world revolves around money. If you have the money, you can do what you want. You can have what you want.
“Hi handsome, kanina ka pa?” malawak ang ngiting bati ko ng makalapit ako kay Knoxx. “I’m sorry Wolfert, late ako.” Umayos ito ng tayo at seryoso lang na tumingin sa akin. Hindi ito sumagot pero kinuha niya sa akin ang mga bags na dala ko at pinasok sa loob ng jeep niya.Nakatingin lang ako sa kanya habang inaayos niya ito. Tatlo kasi yung bags na dala ko, dalawa para sa mga binebenta ko at isa para sa mga gamit ko sa school. Tahimik pa rin ito, hindi man lang ako binati, mukhang galit nga ata.Sino ba kasi ang hindi magagalit kung mahigit isang oras mong pinaghintay, Carla Ysabelle?“Get inside.” Saad niya as mababang boses. Nagpapaawa akong ngumuso sa kanya pero deadma lang ito sa akin. Badtrip nga ata.Pinagbukas niya ako ng pintuan at inalalayang sumakay. Nang masigurong nakaupo na ako ng maayos saka pa ito umikot sa kabilang bahagi ng sasakyan niya.Tahimik nitong pinaandar ang sasakyan niya ng hindi man lang ako kinikibo. Hindi naman ito ganito kasungit dati, ngayon dumodoble na
“Chosero ‘to! Wag ka nga, Knoxx Wolfert. Selos your face ka dyan. We’re bestfriends, walang ibang pwedeng pumalit sa pwesto mo sa buhay ko at wala ding pwedeng pumalit sa pwesto ko dyan sayo. Promise natin yan sa isa’t-isa.”Lumayo ako sa kanya at umayos ng upo pero nanatili itong nakatingin sa akin. Kahit hindi ako nakatingin sa kanya, nararamdaman ko ang intensidad ng mga titig niya sa akin.Para akong napapaso. Nag-init ang pisngi ko, pakiramdam ko nagsiakyatan lahat ng dugo ko sa aking mukha. Mabuti nalang at hindi ako ganun kaputi kundi sigurado mahahalata ni Knoxx na nagba-blush ako.It’s so akward. I don’t know how to react.“Ysa—"“Lam mo ikaw, kung ano-ano ang lumalabas dyan sa bibig mo.” Mabilis kong putol sa kanya. “Gutom lang yan, tara na sa bahay at nang malutuan kita ng paborito mo.”Hindi ko alam pero biglang nag-iba ang pakiramdam ko. Para akong kinabahan na hindi ko maipaliwanag.Sobrang lakas ng tibok ng puso ko na parang nagwawala ito sa loob ng aking dibdib at para
I was silent for quite some time. My mind took a break to process what Knoxx just did to me. Wait! Correction it's not only him, but also me.Goodness! Did we just kiss?Shit! I think so because I found myself responding to his kisses. Not just for a second but...oh no!What the hell are we doing? We are bestfriends and bestfriends don't kiss each other on the lips torridly.Nang mahimasmasan ako nanlalaki ang mga mata kong tumingin kay Knoxx. Pero siya ay may nakahandang malawak na ngiti para sa akin. Uri ng ngiti na akala mo ay may napalunan ito, ngiting tagumpay."What did you do, Knoxx Wolfert?" I asked exaggeratedly. Mahina ko pang hinampas ang dibdib niya pero mabilis niyang nahuli ang kamay ko at mahigpit itong hinawakan."Baby, calm down."Calm down? How can I calm down after my bestfriend and I kissed each other? What's next then?"What did you do to me, Wolfert? W-what did we do? Gosh! Alam mo ba kung ano ‘tong ginagawa natin?" tumango ito na mukhang tuwang-tuwa pa. He is so
My wife loathed me. Tatay Ador's death didn't stop her from moving out of our place. When I called Alex to look after my wife and make sure no one's gonna hurt her again, he told me that they are already taking their things out of their house. This is what we planned but why the hell it fucking hurt me? Thinking that my wife will leave our place it feels like killing me. Ng daming magagandang alaala namin doon sa bahay nila. Doon na sya lumaki at nagkaisip pero ngayon kailangan nyang umalis dahil sa kasalanan di nya naman ginawa. Oh God. What have I done? Did I do the right thing? I was in the hospital and I want to come to her but my friends won't allow unless I'm cleared. Ginagamot ng doktor ang tama ng baril sa tagiliran ko. I was shot earlier today. I didn't even feel the bullet. I only found out when there's a blood in my shirt already. One of the governor's men did this to me. They ambushed me. Gumanti sa akin sa ginawa kong pagbaril sa kasamahan nila but he was dead alr
I thought everything was done and we can live peacefully again but I was wrong, again. It was just the beginning of another nightmare. The mayor died and so his men. Pagkaalis namin dumating ang mga dating niyang kasama illegal nilang negosyo at yun ang tumapos sa kanila. Ang footage lang nung mga lalaking sumunod sa amin ang nakita sa CCTV. Nilinis ni Montenegro at ng mga tauhan nya ang lahat ng cctv footage na maaring makapagturo sa amin na kami ang unang nagtorture sa kanila. Nung dumating ang mga pulis at reporter patay na ang apat. Akala ko talaga doon na magtatapos ang lahat pero hindi pa pala. Nagkabarilan ang mga tauhan ng mga De Lima at tauhan ni Nate bago pa kami makabalik sa ospital. Nabaril si Milo at ibang kasamahan niya. Walang namatay sa tauhan ni Castillo pero tatlo ang namatay sa kalaban. At ang masakla, nakatakas si Miracle. Pinaghahanap na sya pero hanggang ngayon hindi pa rin sa mahanap. Nagluluksa ang buong lalawigan sa pagkamatay ng 'butihing mayor' pero h
Trigger Warning: Read Responsibly (Please skip this chapter kung may pinagdadaanan ka.)__________________________________I'm alive but I feel like a dead man walking. I survived each fucking day broken and wounded. This is the hardest time of my life. Sunod-sunod ang problema ng pamilya. Kailangan dalhin si Mamá sa ibang bansa para sa gamutan nya. Knight's also having his own problem. Tumawag sa akin ang doctor nya hindi na raw regular na nagpapa-check up si Knight sa kanya. Tinanong ko si Knight kung may problema ba pero ayaw naman nyang sabihin. Ang sabi niya ayos lang daw sya at magsasabi lang kapag hindi niya na talaga kaya. Naniwala ako sa kanya sa pag-aakalang ayos lang talaga sya pero isang pagkakamali din pala ang ginawa ko. My twin was in deep shit and I should have known that. Everyday I have to juggle with our companies problem, our family's problem and my personal problem. It's not that I am complaining. Wala namang problema sa akin, sanay na akong humarap sa mga pro
My whole life, all I wanted to do is to make Ysabelle happy. I wanted to give her the love and protection that she deserves. I wanted her to have that smile plastered on her face. I want to give her the world. She is my precious. My first love. My first in everything. Our whole relationship was magical. It was so strong and powerful. She's the young girl who brought love and excitement into my life, made me realize how amazing it is to give your heart to someone. Because of her, I discovered a feeling I never could have imagined would be so strong. I am so delighted beyond words to have her in my life and I wish that I could spend all the time and the rest of my life with her. I love hearing her magical voice, her corny yet funny jokes which awakes me and my feelings. I love watching her innocent face, her beautiful eyes like an ocean. I love feeling the tenderness and warmth of her touch and love. She is all mine and I cannot share her with anybody. I am selfish when it
"Tart." Tawag ko kay Ysabelle sa mahina at mababang boses. Palakad na ito paalis. Hindi niya alam na nasa likod niya ako. Huli na naman itong lumabas sa classroom nila. Nahuli na naman ata sa pagkopya at mukhang may dinaldal na naman kanina. Now that she's grown up, she became more madaldal. Para itong kakandidato sa daming kakilala at kung saan-saan pa napupunta. Pero ang sabi nya strategy lang daw niya 'yun para madami siyang maibenta. Minsan nga hindi ko maiwasang magselos sa atensyong binibigay nya sa iba pero ayaw ko naman syang pigilan. I want her to grow happy, yung na-eenjoy niya ang buhay niya. But I also make sure that no one comes close other than me. I'm a jealous guy and I don't want it when I'm jealous. I'm the worst. "Tart!"Mukhang nagulat pa ito pagkakita sa akin pero agad naman nagliwanag ang mga mata nya. "Hi Tart ko!!!" May kasama pang tili ang pagtawag niya sa akin. Pawisan na naman ang mukha at hindi na nakaayos ang pagkatali ng buhok. Saan-saan na naman
"Wooooow!" "Ang gaaaaanda!" "Ang baaaaaango!" "Sure ka po Kuya na sayo ang van na 'to?" Nagniningning ang mga mata ng Ysabelle ko habang nakatingin sa loob ng van. I feel a little guilty that she cried because of my foolishness earlier that's why I'm here with her now in my van showing what's the inside. Tumango ako at ngumiti din sa kanya. "Yeah, this is mine." And it can be yours too, Baby. Of course I didn't say that, I don't want to creep her out. Lumawak ang ngiti nito at namamanghang tumingin sa loob. Ang ganda nya talagang bata. Mas maganda pa sya sa barbie niyang binili ko sa US. After more than a year of just simply looking at her from afar , finally we got up close. And I must say that she looks prettier each day. As I was staring at her I can see her beautiful pair of bluish gray eyes is twinkling. Literal na kumikislap ang mga mata nito sa paningin ko. Pwede pala ang ganun? Akala ko sabi-sabi lang nila ang ganun na kumikislap ang mata. But now looking at her
"Ano ang mga 'to, Senyorito?" Manong Ador asked looking at the boxes of groceries inside our car. I also bought two sacks of rice and meat for them. I called him because I want to give these groceries to him. It's been a month that the kid was with them. And I feel like I need to help Manong Ador for their food. Yes. Manong Ador and Nana Mildred adopted the kid. After that day that I talked to him, the next day they went to the orphanage to process the adoption of the kid. I talked to my parents about it and asked if they could extend help to the couple and my parents did. After days of processing with the help of my parents the orphanage granted the couple the adoption to Manong Ador and Nana Mildred. I ask Manong Ador to keep secret that I'm the one who convinced him to adopt her because I don't want the kid to feel that they adopted her out of pity. But Manong Ador told me there's nothing for me to worry because even if I didn't tell him he wont say anything. I'm happy that
"We can be your family. I will talk to my--" Pero hindi ko pa man natapos ang aking sasabihin, malungkot na itong umiling sa akin. "Ayoko nang maniwala. Ayoko nang umasa. Ilang beses ko na narinig yan sa inyong mayayaman pero sa bandang huli wala din namang umaampon sa akin. Walang bumalik para kunin ako. P-P-P-pinapaasa lang a-ako." She said and her tears became more. She started sobbing. Her small lips are trembling. She touched her necklace and held it tightly like she's getting strength from it. I extended my hand to reached her but she took a step away from me, shaking his head. She don't want. "Naging mabait naman akong bata. Hindi ako nang-aaway dahil akala ko kapag mabait ako may aampon sa akin pero wala din namang nangyari. Lahat umaayaw sa akin. Pero sanay na ako, tanggap ko na. Walang gustong umampon sa akin kahit magpakabait pa ako." "That's not true. You're a good kid. I can see it." I whispered but she shook her head, pained. "Sinasabi mo lang yan para pagaanin
For the first time in my life, someone talked to me like that. People around me are dying to have my attention but this kid?This kid just dumped me. I feel like I'm being rejected. Am I rejected?But, she's just a kid right? She doesn't know what she's saying. She doesn't mean it. Maybe nakulitan sya sa akin? Am I makulit? Am I becoming like my brother? Should I shut my mouth and stop talking to her?When I looked at her again. Nakasimangot na ito. Tinapunan nya pa ulit ako ng tingin tsaka inikutan ng mata. What the heck?Did she just rolled her eyes on me?Oh, shit! Yes she did. This time with matching irap na. Like seriously? Anong kasalanan ko sa kanya?I was beyond shocked. I didn't expect her to do that. She's annoyed at me. But for what reason? I am just trying to help her."Kunwari mabait pero ang totoo hindi naman talaga." Mahinang sabi niya pero umabot ito sa pandinig ko. At nang mapansing hindi pa rin ako umaalis sa tabi niya nakita kong isa-isa niyang sininop ang mga