"Everything will be better, Baby. That I promised." Knoxx whispered in my ear as he held my hand and kissed the side of my head before he pulled me closer towards him.Pauwi na kami ngayon sa Pinas at hindi kagaya nung unang byahe ko palabas ng bansa na marami kaming pasahero dahil ngayon ay iilan lang kami.Kasama sa flight namin sina RN, Dra. Marfori at yung lalaking kakulay ng mga mata ko ang mga mata niya. Hindi kami nabigyan ng pagkakataon na mag-usap dahil nasa bandang likuran sila.Hindi na rin ako nagtanong kung bakit kasabay namin sila sa eroplano. Inisip ko nalang na baka sila ang ni-hire ni Knoxx para e-monitor ako. Isa pa ang napansin ko, mula ng maospital ako palagi ko na silang nakikita yung nga lang hindi naman nila ako kinakausap.May mga pagkakataon lang na naririnig kong kausap ni Dra. Marfori at ni RN ang mga doktor na tumitingin sa akin. Maliban doon wala na. Magaan na tingin at ngiti lang ang binibigay nila sa akin. At kahit yun tila ba ingat na ingat ang mga ito.
Dahan-dahang akong nagdilat ng mga mata at ilang beses pang kumurap para maka-adjust ang tingin ko sa paligid."I don't know until when we can keep this, Nay. Habang tumatagal lalo akong nasasaktan para sa asawa ko. Natatakot din ako na baka lalo lang siya magalit 'pag naalala niya na ang lahat." Narinig kong may nag-uusap sa labas."Kasalanan ko—""No, don't blame yourself, Nay."Kunot ang noo kong tumingin sa kisame. Hindi ko namalayan na nawalan pala ako ng malay sa sobrang pag-iyak ko sa loob ng sasakyan habang bumabyahe kami kanina. Nagbreak-down ulit ako. Nagising nalang ako ngayon na nasa hindi ako pamilyar na silid."You're awake. Are you feeling alright? Do we need to bring you to the hospital?" I heard a familiar voice of a man sitting beside my bed. I slowly shifted my gaze at him. It was RN. His beautiful pair of green eyes is full of concern. Kung ano ang suot niya sa byahe kanina ay yun parin ang suot niya ngayon. Simpleng puting polo shirt na hapit sa katawan niya. Ang
"Hala si Cara na ba yan?""Ha?! Saan? Patingin. Ay oo si Cara nga! Bakit parang pumayat siya?""Pumayat ba? Ay oo! Pumayat nga tsaka mukhang maputla."Oo naging maputla ng ako dahil hindi naman ako pinapayagang lumabas ng bahay. Kung lalabas man ako, sa bakuran lang din at pinapapasok din agad. Halos hindi na nga ako maarawan doon. "Baka buntis?"Ako buntis? Bakit naman ako mabubuntis e wala nga akong asawa. Kahit boyfriend nga wala din. Itong si Knoxx hindi ko naman alam kung ano talaga ang estado namin. Oo tinatawag niya akong baby pero baka dahil lang sa magkaibigan kami.Pero may tawagan bang ganun sa magkakaibigan? Matanong ko nga siya mamaya."Ay oo baka nga! Tingnan mo nga ang tiyan kung malaki na ba?""Ah kaya siguro ang ingay ng mga pusa kagabi.""Oo pati yung mga manok ni Berting."Ano naman ang kinalaman ng mga hayop sa akin?"Ang sabi nasa abroad? Bakit umuwi?""Baka pinauwi?""Huy tumahimik kayo kasama niya pala si--"Patay malisya akong hindi naririnig ang usapan ng mga
I followed what Rance Neon and the doctor told me to do. Kahit mahirap na hindi ko maalala ang ibang parte ng nakaraan ko pinilit ko ang sariling lumaban. Pinilit kong bumangon sa araw-araw ng hindi nalulungkot. Kailangan kong gawin ito para bumalik ako sa dating ako. Tama sila walang ibang higit na makakatulong sa akin kundi ang sarili ko. Malaki din ang pasasalamat ko kay Knoxx, sa parents niya, sa kakambal niya, sa mga kaibigan niya, sa mga doktor na tumitingin sa akin at kay Nanay dahil palagi silang nakaalalay sa akin. Palagi nila akong iniintindi. Kahit ang mga bago naming kapitbahay malaki din ang naitutulong nila sa akin. Palagi silang mag nakahandang ngiti, mga palakaibigan. Dito sa bagong lugar namin mababait ang mga tao, I mean mababait din naman ang mga dati naming kapitbahay yun nga lang likas na sa kanila ang pag-usapan ang buhay ng may buhay. Pero kahit ganun paman nami-miss ko din ang kadaldalan nina Aling Mameng, Aling Puking at Aling Berat. May regular session
Days turns into weeks and into months but still hindi ko pa rin maalala ang nakaraan ko. Minsan nawawalan na ako ng pag-asa na maalala ang mga nangyari sa akin pero sabi ng doktor na maganda ang naging progress ko at iyon na lang ang pinangahahawakan ko. Umaasa ako na isang araw magiging maayos din lahat. Na makakabalik din ako sa dati.I met new people, I met new friends. I gained back a little of my confidence. I can smile now. I can do things that I think I have done before. Slowly I can feel that I'm getting there.Yes, I'm getting there and I believed that. Kahit pa ilang breakdown man ang pagdadaanan ko, kahit ilang session pa ng therapy ang bubunuin naniniwala akong makakayana ko 'to. Malalagpasan ko din lahat ng 'to magiging maayos din ang lahat. Naniniwala ako doon.Ang sabi ni Knoxx sa akin unti-unti na akong bumalik sa dating ako ang makulit at maingay na Ysabelle kilala niya. At ang sabi niya siya ang pinaka masaya sa lahat.Pero may mga pagkakataon talaga na hindi ko pari
Ang sabi nila may mga bagay na mas maigi pang manatiling nakatago nalang kung wala naman iyong magandang maidudulot. Ika nga, the things you don't know won't hurt you.But not for my case, not for me. It may work for others but not on me. The more I don't remember things the more my curiosity is eating me and I am scared that in the end I will really lose my sanity.Kahit ilang beses pang sabihin sa akin ng mga doktor na malapit na akong magiging maayos pakiramdam ko konting-konti nalang talaga mababaliw na ako."Can you give me this day to me, Ysabelle?" Knoxx asked in a calm and gentle way and I don't know but I feel like I am sad for him for no reason.I can sense that he is keeping something from me but still there's a big part of me hoping that there's none. None, because I'm scared that it might break me. I might lose whatever we have right now.I don't know what I can do if I found out na pati siya ay niloloko lang din pala ako. I was so mad at William when I found out that he
We stayed like that for a moment, crying in silent with our lips locked to each other. And when he was about to move away I pulled him closer to me and caught his lips aggressively. He was caught off guard and didn't even move a bit but when I started moving my lips kissing him that when I awaken the beast in him. He held me closer, pulling my body close him. In an instant heat has already started consumingn me. Para akong tuyong damo na tinapunan ng apoy at agad namang nagliyab.Hinapit niya ang bewang ko palapit sa katawan niya at lalong naging agresibo ang pag-angkin niya sa mga labi ko. Para niya akong hinihigop sa paraan ng paghalik niya sa akin.Pagkatapos naramdaman ko ang mga kamay niya sa aking pang-upo na mahinang pumipisil doon at sa isang iglap bigla niya nalang akong binuhat.Agad kong kinawit ang mga braso ko sa batok niya at ang braso niya naman ay naka-alalay sa pang-upo ko. Ang mga paa ko ay awtomatikong kumawit sa bewang niya.Naramdaman ko ang marahan niyang pag-a
Days passed, my supposed to be meeting with Dra. Marfori didn't push through. Pinuntahan lang ako ni Rance Neon dito sa bahay para ipaalam na susunduin ako kapag bumalik na ang Mommy niya.Sadly, they had a family emergency na kailangan ayusin muna ni Dra. Marfori. RN didn't tell me the details. Ang sinabi niya lang ay nagkasakit ang kapatid ng Mommy niya.Hindi rin natuloy ang pagbisita ng mga kaibigan ni Knoxx nung nakaraan buwan dahil nagkaroon ng kanya-kanyang emergency ang mga ito.Tuloy pa din ang medication ko. Ang doctor ang pumupunta dito sa amin o di kaya sa cabana. Until now hindi ko pa rin kayang tumungtong sa Yturralde Medical Hospital ng walang nangyayari sa akin. Ewan ko ba pero parang may mabigat na lakas na pumipigil sa aking makapasok doon. Para akong sinasakal na hindi ko maipaliwanag.Si Knoxx naman ay wala ngayon. Kinailangang niyang pumunta ng ibang bansa after a week dahil may emergency sa negosyo nila. Narinig ko din nagkasakit ang kakambal niya at walang ibang
My wife loathed me. Tatay Ador's death didn't stop her from moving out of our place. When I called Alex to look after my wife and make sure no one's gonna hurt her again, he told me that they are already taking their things out of their house. This is what we planned but why the hell it fucking hurt me? Thinking that my wife will leave our place it feels like killing me. Ng daming magagandang alaala namin doon sa bahay nila. Doon na sya lumaki at nagkaisip pero ngayon kailangan nyang umalis dahil sa kasalanan di nya naman ginawa. Oh God. What have I done? Did I do the right thing? I was in the hospital and I want to come to her but my friends won't allow unless I'm cleared. Ginagamot ng doktor ang tama ng baril sa tagiliran ko. I was shot earlier today. I didn't even feel the bullet. I only found out when there's a blood in my shirt already. One of the governor's men did this to me. They ambushed me. Gumanti sa akin sa ginawa kong pagbaril sa kasamahan nila but he was dead alr
I thought everything was done and we can live peacefully again but I was wrong, again. It was just the beginning of another nightmare. The mayor died and so his men. Pagkaalis namin dumating ang mga dating niyang kasama illegal nilang negosyo at yun ang tumapos sa kanila. Ang footage lang nung mga lalaking sumunod sa amin ang nakita sa CCTV. Nilinis ni Montenegro at ng mga tauhan nya ang lahat ng cctv footage na maaring makapagturo sa amin na kami ang unang nagtorture sa kanila. Nung dumating ang mga pulis at reporter patay na ang apat. Akala ko talaga doon na magtatapos ang lahat pero hindi pa pala. Nagkabarilan ang mga tauhan ng mga De Lima at tauhan ni Nate bago pa kami makabalik sa ospital. Nabaril si Milo at ibang kasamahan niya. Walang namatay sa tauhan ni Castillo pero tatlo ang namatay sa kalaban. At ang masakla, nakatakas si Miracle. Pinaghahanap na sya pero hanggang ngayon hindi pa rin sa mahanap. Nagluluksa ang buong lalawigan sa pagkamatay ng 'butihing mayor' pero h
Trigger Warning: Read Responsibly (Please skip this chapter kung may pinagdadaanan ka.)__________________________________I'm alive but I feel like a dead man walking. I survived each fucking day broken and wounded. This is the hardest time of my life. Sunod-sunod ang problema ng pamilya. Kailangan dalhin si Mamá sa ibang bansa para sa gamutan nya. Knight's also having his own problem. Tumawag sa akin ang doctor nya hindi na raw regular na nagpapa-check up si Knight sa kanya. Tinanong ko si Knight kung may problema ba pero ayaw naman nyang sabihin. Ang sabi niya ayos lang daw sya at magsasabi lang kapag hindi niya na talaga kaya. Naniwala ako sa kanya sa pag-aakalang ayos lang talaga sya pero isang pagkakamali din pala ang ginawa ko. My twin was in deep shit and I should have known that. Everyday I have to juggle with our companies problem, our family's problem and my personal problem. It's not that I am complaining. Wala namang problema sa akin, sanay na akong humarap sa mga pro
My whole life, all I wanted to do is to make Ysabelle happy. I wanted to give her the love and protection that she deserves. I wanted her to have that smile plastered on her face. I want to give her the world. She is my precious. My first love. My first in everything. Our whole relationship was magical. It was so strong and powerful. She's the young girl who brought love and excitement into my life, made me realize how amazing it is to give your heart to someone. Because of her, I discovered a feeling I never could have imagined would be so strong. I am so delighted beyond words to have her in my life and I wish that I could spend all the time and the rest of my life with her. I love hearing her magical voice, her corny yet funny jokes which awakes me and my feelings. I love watching her innocent face, her beautiful eyes like an ocean. I love feeling the tenderness and warmth of her touch and love. She is all mine and I cannot share her with anybody. I am selfish when it
"Tart." Tawag ko kay Ysabelle sa mahina at mababang boses. Palakad na ito paalis. Hindi niya alam na nasa likod niya ako. Huli na naman itong lumabas sa classroom nila. Nahuli na naman ata sa pagkopya at mukhang may dinaldal na naman kanina. Now that she's grown up, she became more madaldal. Para itong kakandidato sa daming kakilala at kung saan-saan pa napupunta. Pero ang sabi nya strategy lang daw niya 'yun para madami siyang maibenta. Minsan nga hindi ko maiwasang magselos sa atensyong binibigay nya sa iba pero ayaw ko naman syang pigilan. I want her to grow happy, yung na-eenjoy niya ang buhay niya. But I also make sure that no one comes close other than me. I'm a jealous guy and I don't want it when I'm jealous. I'm the worst. "Tart!"Mukhang nagulat pa ito pagkakita sa akin pero agad naman nagliwanag ang mga mata nya. "Hi Tart ko!!!" May kasama pang tili ang pagtawag niya sa akin. Pawisan na naman ang mukha at hindi na nakaayos ang pagkatali ng buhok. Saan-saan na naman
"Wooooow!" "Ang gaaaaanda!" "Ang baaaaaango!" "Sure ka po Kuya na sayo ang van na 'to?" Nagniningning ang mga mata ng Ysabelle ko habang nakatingin sa loob ng van. I feel a little guilty that she cried because of my foolishness earlier that's why I'm here with her now in my van showing what's the inside. Tumango ako at ngumiti din sa kanya. "Yeah, this is mine." And it can be yours too, Baby. Of course I didn't say that, I don't want to creep her out. Lumawak ang ngiti nito at namamanghang tumingin sa loob. Ang ganda nya talagang bata. Mas maganda pa sya sa barbie niyang binili ko sa US. After more than a year of just simply looking at her from afar , finally we got up close. And I must say that she looks prettier each day. As I was staring at her I can see her beautiful pair of bluish gray eyes is twinkling. Literal na kumikislap ang mga mata nito sa paningin ko. Pwede pala ang ganun? Akala ko sabi-sabi lang nila ang ganun na kumikislap ang mata. But now looking at her
"Ano ang mga 'to, Senyorito?" Manong Ador asked looking at the boxes of groceries inside our car. I also bought two sacks of rice and meat for them. I called him because I want to give these groceries to him. It's been a month that the kid was with them. And I feel like I need to help Manong Ador for their food. Yes. Manong Ador and Nana Mildred adopted the kid. After that day that I talked to him, the next day they went to the orphanage to process the adoption of the kid. I talked to my parents about it and asked if they could extend help to the couple and my parents did. After days of processing with the help of my parents the orphanage granted the couple the adoption to Manong Ador and Nana Mildred. I ask Manong Ador to keep secret that I'm the one who convinced him to adopt her because I don't want the kid to feel that they adopted her out of pity. But Manong Ador told me there's nothing for me to worry because even if I didn't tell him he wont say anything. I'm happy that
"We can be your family. I will talk to my--" Pero hindi ko pa man natapos ang aking sasabihin, malungkot na itong umiling sa akin. "Ayoko nang maniwala. Ayoko nang umasa. Ilang beses ko na narinig yan sa inyong mayayaman pero sa bandang huli wala din namang umaampon sa akin. Walang bumalik para kunin ako. P-P-P-pinapaasa lang a-ako." She said and her tears became more. She started sobbing. Her small lips are trembling. She touched her necklace and held it tightly like she's getting strength from it. I extended my hand to reached her but she took a step away from me, shaking his head. She don't want. "Naging mabait naman akong bata. Hindi ako nang-aaway dahil akala ko kapag mabait ako may aampon sa akin pero wala din namang nangyari. Lahat umaayaw sa akin. Pero sanay na ako, tanggap ko na. Walang gustong umampon sa akin kahit magpakabait pa ako." "That's not true. You're a good kid. I can see it." I whispered but she shook her head, pained. "Sinasabi mo lang yan para pagaanin
For the first time in my life, someone talked to me like that. People around me are dying to have my attention but this kid?This kid just dumped me. I feel like I'm being rejected. Am I rejected?But, she's just a kid right? She doesn't know what she's saying. She doesn't mean it. Maybe nakulitan sya sa akin? Am I makulit? Am I becoming like my brother? Should I shut my mouth and stop talking to her?When I looked at her again. Nakasimangot na ito. Tinapunan nya pa ulit ako ng tingin tsaka inikutan ng mata. What the heck?Did she just rolled her eyes on me?Oh, shit! Yes she did. This time with matching irap na. Like seriously? Anong kasalanan ko sa kanya?I was beyond shocked. I didn't expect her to do that. She's annoyed at me. But for what reason? I am just trying to help her."Kunwari mabait pero ang totoo hindi naman talaga." Mahinang sabi niya pero umabot ito sa pandinig ko. At nang mapansing hindi pa rin ako umaalis sa tabi niya nakita kong isa-isa niyang sininop ang mga