Nginitian ni Clarisse ang isang customer pagkatapos ibigay sa kanya ang sukli para sa binili nitong item.
"Salamat po sa pagpunta sa Everyday Convenience store, balik po kayo ulit!" ang nakangiting sabi niya sa papalabas na customer.
Matapos noon ay pumunta si Clarisse sa isang shelf na puno ng pastries. Inisa-isa niyang tinignan ang expiration date, at inalis ang mga expired na tinapay. Inilagay niya iyon sa isang plastic bag.
Biglang napatayo si Clarisse nang marinig niyang bumukas ang pinto, at babatiin na niya sana ang pumasok na customer...
"Welcome sa Everyday Convenience St----!" Hindi na natapos ni Clarisse kanyang sasabihin nang biglang may mag-collapse na lalaki na kanyang harapan.
Noong una ay hindi siya nakagalaw sa labis na pagkabigla, ngunit agad din siyang nakabawi matapos ang ilang segundo. Mabilis niyang pinuntahan ang lalaki upang tulungan ito.
"Sir, okay ka lang ba?" tanong niya sa lalaki.
Tumango lang ang lalaki bilang sagot, habang nakapikit ang mga mata nito.
Tinitigan ni Clarisse ang estranghero. Walsng kulay ang mukha nito at punong-puno ito ng malamig na pawis. Bukod pa doon ay nanginginig din ang katawan nito.
Sinubukan niyang maghanap ng kahit anong identification mula sa lalaki na maaring makapagbigay ng impormasyon tungkol sa health condition nito. Napansin niya na may suot na bracelet ng lalaki, at nakahinga siya ng maluwang nang makita niya ang mahalagang impormasyon tungkol sa lalaki.
Nalaman niyang may kondisyon ang lalaki na tinatawag na hypoglycemia. Nabasa rin niya ang ilang pangalan ng gamot, ang kanyang mga allergy, at ang kanyang emergency contacts. Dahil fan siya ng mga medikal na drama sa telebisyon, alam niya ang tungkol sa first aid para sa hypoglycemia. Mabilis siyang pumunta sa pinakamalapit na istante ng kendi, kumuha ng isang malaking piraso ng kendi, binuksan iyon, at isinubo sa bibig ng estranghero.Pagkatapos noon ay tumawag na siya ng ambulansya.
Matapos makipag-usap ni Clarisse sa emergency operator, mabilis niyang tinawagan ang emergency contact na nakaukit sa bracelet ng lalaki. Nakausap niya ang isang lalaki na may malalim at nakakatakot na boses, at ibinigay niya rito ang address ng convenience store.
Matapos niyang magawa ang mga kinakailangang gawin, ibinalik niyang muli ang kanyang atensyon sa estranghero. Nakahinga siya ng maluwag nang mapansin niya na bumabalik ang kulay ng mukha nito. Tumigil na rin ang panginginig nito.Mabuti at nakatulong ng kaunti ang pgkain nito ng kendi. Kailangan na lamang niyang hintayin ang pagdating ng ambulansiya...
Iminulat ng lalaki ang mga mata nito, at may ibinulong ito sa kanya.
"T-Thank you..." pabulong na sabi ng lalaki sa kanya."Huwag po kayong mag-alala, sir. Parating na po ang ambulansya. At tinawagan ko na ang emergency contact ninyo." sinikap ni Clarisse na pakalmahin ang estranghero.
May sasabihin pa sana ang lalaki pero hindi na niya naituloy iyon dahil dumating na ang ambulansya, pinuntahan na sila ng paramedics, tinignan ng saglit ang lalaki, at pagkatapos noon ay inilagay na siya sa stretcher. Tamang-tama naman na dumating na rin ang emergency contract ng estranghero.
Nakahinga ng maluwag si Clarisse habang tinatanaw ang papaalis na ambulansya. Nang tuluyan nang mawala sa paningin niya ang sasakyan ay nagpasya na siyang bumalik sa trabaho...
===================================
Lumips ang ilang araw.
It was a normal working day for Clarisse. Sa ngayon nga ay abala si Clarisse sa pagtatrabaho sa loob ng convenience store.
"Excuse me, Miss. Ikaw ba si Clarisse Marshall?
Napalingon si Clarisse sa kanyang likuran nang may biglang tumawag sa kanyang pangalan. Nakita niya ang isang lalaki na nakasuot ng sunglasses. Nakatawag din sa kanyang pansin ang malaking dragon tattoo sa buong kaliwang braso nito.
Medyo intimidating ang presensiya ng lalaking ito, pero pinilit niya pa rin na harapin ang lalaki.
"Ako nga po, sir. Ano po ang kailangan ninyo?" ang magalang na tanong ni Clarisse sa lalaki.
"Iniimbita ka ng aking Boss para sa isang dinner meeting ngayong gabi. Inaasahan ni Boss ang iyong presensiya." ang imporma sa kanya ng lalaki.
"Huh? Sino po ang nag-iimbita sa akin? At sino po ang inyong Boss? At bakit po ako iniimbita?" ang nagtatakang tanong ni Clarisse sa lalaki.
"Hayaan mong ipaliwanag ko sa'yo ang lahat. Ako nga pala si Johnny Croone, si Mr. Michele Montserrat ay ang aking Boss. Iniimbita ka ng boss ko para sa isang espesyal na dinner dahil gusto niyang personal na magpasalamat sa'yo sa pagliligtas sa kanyang buhay ilang araw na ang nakakaraan." ang paliwanag ni Mr. John Croone.
Naalala ni Clarisse ang nangyari ilang araw na ang nakakalipas.
"Ay, oo nga pala! Naaalala ko siya. Kumusta na pala ang kalagayan niya?" ang tanong ni Clarisse.
"Salamat sa tulong mo, mas maayos na siya ngayon. Kung hindi mo siya tinulungan, baka kung ano na ang nangyari sa kanya." ang tugon ni Johnny.
"Mabuti naman po kung ganoon. Masaya ako at kahit papaano ay nakatulong ako." ang tumatangong tugon ni Clarisse.
"Sana ay tanggapin mo ang imbitasyon ng Boss ko." ang muling singit ni Johnny.
"Naku, hindi naman na kailangan ng special dinner. Okay na sa akin yung simpleng pasasalamat niya." ang magalang na pagtanggi ni Clarisse sa imbitasyon.
"Pasensiya na pero hindi tumatanggap ng pagtanggi ang aking Boss. Hindi titigil ang Boss ko hangga't hindi ninyo tinatanggap ang kanyang imbitasyon." ang patuloy na giit ni Johnny Croone.
"Pero---!" hindi na naituloy ni Clarisse ang kanyang sasabihin nang muling magsalita si Johnny Croone.
"Nakalimutan ko rin palang sabihin na nag-donate ang aking Boss ng malaking pera sa Sunshine Orphanage, kung saan kayo lumaki. Iyon din ang isang paraan niya upang magpasalamat sa'yo." ang pagbibigay ng impormasyon ni Johnny Croone.
Nanlaki ang mga mata ni Clarisse sa labis na pagkagulat matapos niyang marinig ang mga sinabi ni Johnny.
Paanong nalaman ng lalaki ang Sunshine Orphanage? At paano nito nalaman na doon siya galing?
"Teka, paano niya nalaman ang Sunshine Orphanage? At paano niya nalaman ang aking nakaraan?" ang hindi makapaniwalang tanong ni Clarisse.
"Kung gusto mong malaman ang mga sagot sa mga tanong mo, tanggapin mo ang imbitasyon ng Boss ko." ang misteryosong sagot ni Johnny.
Nahulog sa malalim na pag-iisip si Clarisse habang sinusubukan niyang timbangin ang sitwasyon. She's having second thoughts because she is meeting with a total stranger.
Pero gusto din niyang personal na pasalamatan ang lalaki dahil sa pagbibigay nito ng malaking donasyon sa bahay-ampunan na kinalakihan niya.
"Sige, pumapayag na ako." sa wakas ay nakapagdesisyon na si Clarisse.
"Mabuti naman kung ganoon. May susundo po sa inyo ng alas-nuwebe ng gabi, at ihahatid kayo papunta sa aming Boss. Huwag po kayong mag-alala sa inyong seguridad. Maipapangako po namin na magiging safe kayo." ang paninigurado ni Johnny.
Pagkaraan ng ilang sandali ay tuluyang nang umalis si Johnny.
Napaisip si Clarisse kung anong klaseng tao si Michele Montserrat. Gusto niyang malaman ang tunay na katauhan ng lalaki.
And well, malalaman din niya mamaya ang mga gusto niyang malaman...
=============================Kinagabihan.
Sa ngayon nga ay kausap ni Clarisse ang driver na susundo at maghahatid sa kanya sa dinner meeting nila ni Michele Montserrat.
"Magandang gabi, Miss Clarisse Marshall. Ako si Thomas, at ako ang magiging personal chauffer mo ngayong gabi. Gaya ng bilin ni Master Michele Montserrat, sisiguraduhin po namin ang inyong seguridad." ang magalang na pakilala ng lalaki.
"Ikinagagalak ko po kayong makilala. Saan po. tayo pupunta?" ang curious na tanong ni Clarisse.
"Pribadong lugar po ang ating pupuntahan at hindi ko po puwedeng sabihin ang eksaktong lugar para sa privacy at seguridad. Ngunit masisiguro ko sa iyo na ito ay isang ligtas na lugar." ang pninigurado ng driver.
"Sige po, naiintindihan ko." ang tango ni Clarisse.
Makalipas pa ang ilang sandali ay tinatahak na nila ang daan papunta sa kanilang destinasyon.
Pagkaraan ng ilang minuto ay huminto ang limousine sa tapat ng isang mataas na business building. Lumabas si Clarisse mula sa limousine, at tumitig sa matayog na gusali.Sinalubong siya ng dalawang matangkad na lalaki na nakasuot ng sunglasses at black suits.
"Welcome to Athena Palace, Miss Clarisse Marshall."
"S-Salamat." ang kinakabahang sagot ni Clarisse.
"Please follow us. This way, please." inalalayan siya ng dalawang bodyguard.
Tahimik na sumunod si sa dalawang lalaki. Naglakad sila ng kaunti sa lobby, at nang makarating sila mg elevator ay muli siya g kinausap ng isa sa mga lalaki.
"Pumasok na po kayo, Miss Marshall." ang imporma nito.
Pumasok si Clarisse sa isang kulay gintong elevator. Lihim siyang humanga sa interior design ng elevator. Matapos noon ay sumunod naman sa kanya ang dalawang lalaki.
Hindi napigilan ni Clarissa ang mamangha nang makarating sila sa penthouse kung saan naghihintay sa kanya si Michele Montserrat.
Pakiramdam niya ay nasa loob siya ng isang panaginip.Lahat ng mga nakikita niya sa paligid ay hindi makikita sa mga normal na building. Lahat ng bagay dito ay kumikislap sa sobrang ganda!
Pakiramdam ni Clarisse ay pumasok siya sa isa sa mga pahina ng isang Architecture's Digest Magazine! Hindi niya maiwasang mabighani sa lahat ng nakikita niya sa loob!Ang mga disenyo ng penthouse ay sumisigaw ng karangyaan at kagandahan.Habang abala si Clarisse sa pagtingin sa buong lugar ay bigla naman siyang nakarinig ng boses ng isang lalaki."I hope you like what you see." Muntik nang atakihin sa puso si Clarisse dahil sa gulat nang marinig niya ang boses ng lalaki.Humarap siya at nakita niya ang lalaking tinulungan niya ilang araw na ang nakakaraan.Pinilit niyang tingnan ang lalaki ng diretso sa mata. Agad niyang tinitigan ang mukha ng lalaking nakatayo sa kanyang harapan.Ito si Michele Montserrat, ang lalaking tinulungan niya ilang araw na ang nakakaraan at ang lalaking nag-imbita sa kanya para sa isang special dinner.Nakasuot ito ng suit, at bumagay iyon dahil maganda ang height ng lalaki. Parang model ng formal clothing brand ang lalaki at puwede maging artista dahil sa
Pagkaraan ng ilang oras, nagpasya sina Michele at Clarisse na bumalik sa beach house upang magpahinga ng kaunti bago sila bumalik sa siyudad at ihatid si Clarisse sa kanyang tinutuluyan.Binati sila ni Celia, ang mayordoma at caretaker sa beach house. "Sir, bigla pong dumating ang inyong mga magulang. Halos kararating din lang po nila." ang imporma agad ng matandang babae sa kanila.Hindi alam ni Clarisse kung bakit siya tinignan ni Michele. Pagkatapos noon ay muli nitong itinuon ang atensiyon sa matandang babae."Nasaan sila ngayon?" "Nasa sala sila ngayon at nagpapahinga." ang sagot ng caretaker. "Let's go, Clarisse. Let me introduce you to my parents." ang biglang imporma Michele.Bago pa nakapagprotesta si Clarisse ay hinawakan na ni Michele ang kamay niya, at sabay silang naglakad papunta ng salas. "Michele, my son!" nakangiting tumayo ang ina ni Michele, at pagkatapos noon ay dumiretso ito sa anak na lalaki at niyakap ito ng mahigpit "Good evening. Dad... Mom. I want you to
Biglang napatili si Clarisse nang makarinig siya ng isang putok ng baril at ang bala ay tumagos sa glass window ng convenience store. Agad naman siyang niyakap ni Michele upang protektahan siya. Sa sobrang bilis ay nakaramdam siya ng panginginig ng katawan dahil sa takot. "Are you okay, Clarissa? Are you hurt somewhere?" tanong niya, habang nag-aalalang tinitigan si Clarisse. "Nanginginig ako at kinakabahan pero ayos lang ako." ang tugon ni Clarisse. "No, I don't think so. Kailangan nating pumunta ng ospital upang matignan ka----!" Michele stops at mid-sentence when Clarisse interrupted her. "Huminahon ka, Michele! Walang nangyari sa akin at okay lang ako. Huwag kang mag-alala..." ang pagpapakalma ni Clarisse kay Michele. Mariin na ipinikit ni Michele ang kanyang mga mata at pagkatapos noon ay huminga siya ng malalim, as he tries to calm himself down. After a few minutes, he was able to recover. "Okay ka na ba?" ang muling tanong ni Clarisse. "Yes, I've calmed down a bit. P
5"I can't believe I'm telling you this, but it all boils down to my father's greed and obsession with power. At kailangan mo na ring malaman ang sikreto ng aming pamilya, Clarisse... Well, here it goes-- ang aking ama ay lider ng isang organized mafia crime group, at ito ay tinatawag na "La Famiglia." nagsimulang magkwento si Michele. "Hindi ko akalain na talagang may mafia pala sa totoong buhay. Akala ko ay sa mga pelikula lang nangyayari iyon..." iyon na lamang ang nasabi ni Clarisse."Ang grupo na iyon ay nagpapatakbo ng maraming negosyo. But their main business is manufacturing and selling firearms." ang pagpapatuloy ni Michele."Kasama ka rin ba sa pagpapatakbo ng negosyo, Michele?" ang biglang naitanong ni Clarisse."Maniniwala ka ba kung sasabihin kong hindi?" ang balik-tanong ni Michele. Tumingin si Clarissa kay Michele ng diretso sa kanyang mga mata. Deep inside her heart, naniniwala siya sa lalaking ito dahil buong tapang nitong pinagtapat sa kanya ang sikreto ng kanilang
Minamaneho ni Celeste ang kanyang Mercedes Benz habang papunta siya sa condominium unit ni Michele sa gitna ng Metropolitan City. Tapos na siya sa kanyang shopping spree for the day, at kalahati ng mga damit na binili niya ay para sa kanyang magiging asawa. She is very excited to see him again after her three-month European tour.Isa pang dahilan kung bakit niya gustong makipagkita at makausap si Michele ay kailangan na nilang pag-usapan ang ilang detalye ng kanilang nalalapit na engagement at kasal. Pagkatapos niyang iparada ang kanyang sasakyan sa VIP area ng condominium building, sumakay si Celeste sa elevator, habang hawak-hawak niya ang mga paper bags na puno ng mga ipinamili niya para kay Michele.Pinindot niya ang "P" button na siyang Penthouse na tinutuluyan ni Michele. Nang makarating siya sa Penthouse, mabilis niyang pinindot ang ilang numero na siyang passcode ng pinto ni Michele. Hinding-hindi niya makakalimutan ang mga numerong iyon dahil iyon ang araw ng birthday ni Mic
"Puwede ko bang malaman ang tungkol sa iyong mga magulang? Ikuwento mo naman sa akin ang tungkol sa kabataan mo, at iba pang mga bagay tungkol sa pamilya mo..." ang interesadong tanong ni Clarissa."Marami akong puwedeng ikuwento sa'yo, Clarissa. Hindi normal ang lumaki sa Isang pamilya na nabibilang sa mafia, at gumagawa ng mga ilegal na bagay. Pero ginampaban ng aking ama ang kanyang pagiging tatay. Lumalabas kami every weekends. Binibigay niya ang lahat ng gusto ko..." ang pagsasalaysay ni Michele."Napakaganda naman ng mga memories mo sa tatay mo noong bata ka." ang turan ni Clarissa."I think so, too. You see, I had a simple, normal and loving family, but everything has changed when my father joined a Mafia organized group, and when he finally became the head of "La Famiglia" which is infamously known as ang "Godfather." ipinagpatuloy ni Michele ang pagsasalaysay ng background ng kanyang pamilya. "Nasubukan mo na bang kausapin ang iyong ama at ina?"Tumango si Michele bago siya
Makalipas ang ilang oras.Naglalakad ngayon si Clarissa papasok ng Angels Home Orphanage. Matapos ang limang araw na pagtatarabaho ay makasama niya muli ang mga bata sa orphanage. Makakalaro niya muli ang mga bata and she will spend longer time with them..."Wow, may bago na akong laruan! Maraming salamat po!"Agad na napalingon sa kanyang kaliwa si Clarissa, at nakita niya ang napakagandang babae na nagbibigay ng mga regalo sa mga bata...Bigla siyang na-curious sa babae. Sino kaya siya? Gusto niya sanang magpasalamat dahil sa kabutihan na ginagawa niya para sa mga bata...Naputol sa pag-iisip si Clarissa nang bigla siyang kausapin ni Sister Grace."Bakit nakatayo ka lang dito, iha? Bakit hindi ka pumasok sa loob? Sabik na sabik ka nang makita ng mga bata." ang nakangiting bati sa kanya ng matandang madre."Kadarating ko lang po, Sister Grace. Gusto ko pong itanong kung sino ang ating bisita ngayon?" ang curious na tanong ni Clarissa."Ah, siya si Miss Celeste Vitale. Nakipagusap si
Lumipas ang ilang araw. Si Clarissa ay kasalukuyang nasa break, at kasama niyang nagmemeryenda ang kanyang katrabaho na si Angel.Makalipas ang ilang minuto ng pagmemeryenda at kuwentuhan, kailangan na nilang bumalik ng convenience store dahil tapos na ang 15-minute break nila.Nagboluntaryo si Clarissa na ilagay ang kanilang mga basura sa basurahan. Nang magtatapon na sana siya ng basura, bigla siyang may nakita sa loob. Napakunot-noo niya nang makitang isang kahon na walang takip, at may mga iba't-ibang kulay ng wire, at countdown timer sa loob...At hindi siya inosente para hindi malaman kung ano iyon."Angel, tumakbo ka palayo dito! Bilisan mo!" ang mabilis na utos niya sa kaibigan.Nagsimulang namang tumakbo palayo si Angel, at ganoon din ang ginawa ni Clarissa, mabilis na sumabog ang improvised bomb sa loob ng basurahan... ==============================Sa isang ospital..."Huwag na kayong mag-alala at maliit lang na sugat ang natamo ninyo." ang paliwanag ng mabait na doktor,
Pagkalipas ng ilang taon, naging mas matibay at mas masaya ang relasyon nina Sarah at Martin. Ang kanilang pagmamahalan ay lumago at namulaklak sa gitna ng mga masasayang alaala na kanilang binuo sa paglipas ng panahon. Nagsimula sila ng bagong buhay bilang mag-asawa, puno ng pag-ibig, kasiyahan, at walang anumang problema.Ang kanilang renewal of vows wedding ay ginanap sa isang napakagandang vineyard estate sa Tuscany, Italy, sa gitna ng mga rolling hills at grapevines. Ang lugar ay para bang nagmula sa isang kwento ng fairytale—may mga luntiang halaman, mala-ginto ang sikat ng araw, at may banayad na ihip ng hangin na naglalaro sa mga dahon.Habang naglalakad si Sarah sa stone path na may nakalatag na puting petals, hindi niya mapigilan ang mga luha ng kaligayahan. Suot niya ang isang eleganteng wedding gown na gawa sa lace at chiffon, at ang kanyang buhok ay nakalugay na may mga maliliit na perlas na nagbigay ng simpleng kagandahan. Habang naglalakad siya sa aisle, nakatingin sa k
Pagkalipas ng ilang buwan ng masayang pagsasama nina Martin at Sarah, nagpasya silang magbakasyon sa Santorini, Greece kasama ang kanilang mga kaibigan: sina Tyler at Cassandra, pati na rin sina Kyla at ang kanyang asawa kasama ang kanilang kambal. Nais nilang maglaan ng oras para mag-relax, mag-enjoy, at lumikha ng mga masasayang alaala nang walang anumang problema—tanging kaligayahan at pagmamahalan lamang.Pagdating nila sa Santorini, agad silang bumungad sa nakakamanghang tanawin ng mga whitewashed buildings na may blue domes na nakaharap sa kalmadong Aegean Sea.Habang bumababa sa kanilang private villa na may infinity pool, hindi mapigilan ni Sarah ang mapangiti sa ganda ng lugar.“Oh my gosh… it’s even more beautiful in person,” bulong niya kay Martin habang hinahawakan ang kamay ng kanyang asawa.“I told you it would be magical,” sagot ni Martin, sabay halik sa kanyang noo.Pagkapasok sa villa, agad silang nagtanggal ng kanilang mga sapatos at naglakad-lakad sa malamig na marb
Pagkalipas ng ilang araw ng masasayang adventures sa Tuscany, nagpasya sina Martin, Sarah, at ang kanilang mga kaibigan na gawing espesyal ang kanilang huling araw sa villa. Nais nilang magdiwang ng isang engrandeng farewell party, puno ng tawanan, kasiyahan, at walang anumang problema—tanging mga ngiti at pagmamahalan lamang ang namayani.Nagising ang lahat sa masarap na amoy ng freshly brewed coffee at homemade croissants na inihanda ng villa’s in-house chef. Sa terrace, nagsama-sama ang grupo para sa kanilang Italian-style breakfast—mga flaky pastries, fresh fruits, prosciutto, at creamy cappuccino.Habang nagkakape, nagbigay ng ideya si Tyler:“Hey, why don’t we spend the morning at that lavender field we passed by yesterday? The kids will love it!”Sumang-ayon ang lahat at dali-daling nag-empake ng picnic basket na puno ng masasarap na pagkain at inumin.Pagdating sa lavender field, namangha sila sa ganda ng tanawin—isang malawak na karagatan ng purple blossoms na sumasayaw sa ih
Makalipas ang isang taon, nagdesisyon sina Martin at Sarah na dalhin ang kanilang pamilya sa isang masarap at romantikong bakasyon sa Tuscany, Italy. Kasama nila sina Lucas at Lily, pati na rin ang mga malalapit nilang kaibigan—sina Tyler at Cassandra, na ngayon ay may isang taong gulang na anak na si Emma, at sina Kyla at ang kanyang asawa, kasama ang kanilang kambal na apat na taong gulang.Nagrenta sila ng isang malaking villa na napapalibutan ng mga taniman ng ubas at mga olive tree. Sa kanilang bakasyon, tanging kasiyahan, pagmamahalan, at tawanan ang namayani.Pagbaba ng private van mula sa Florence airport, napatigil si Sarah sa ganda ng villa na kanilang titirhan. Ang mga pader nito ay gawa sa lumang bato, may mga bintanang may asul na shutters, at isang malawak na hardin na puno ng mga namumulaklak na bulaklak.“Oh my gosh, Martin! Ang ganda rito!” masayang sabi ni Sarah habang nakatingin sa paligid.“I told you, only the best for my queen,” sagot ni Martin, sabay halik sa ka
Limang taon na ang lumipas mula nang ikasal sina Martin at Sarah. Sa paglipas ng mga taon, lalong naging matibay ang kanilang pagsasama. Ngayon ay mayroon na silang dalawang anak: si Lucas, na pito na ngayon, at si Lily, isang tatlong taong gulang na malikot at masayahing bata.Mayroon na ring sariling restaurant empire si Martin—limang sikat na branches sa iba’t ibang bahagi ng bansa. Samantalang si Sarah ay nagtagumpay na rin sa kanyang art gallery, kung saan marami na siyang naging exhibit at nabenta ang kanyang mga obra. Ang kanilang buhay ay puno ng pagmamahalan, tagumpay, at saya.Maagang nagising si Sarah sa tabi ni Martin. Habang nakasandal siya sa dibdib ng asawa, marahan niyang ginuhit gamit ang daliri ang pangalan nito sa kanyang dibdib. Napangiti siya nang magising si Martin at hinalikan siya sa noo.“Good morning, my love,” bulong ni Martin sa paos na boses, halatang bagong gising.“Good morning, handsome,” sagot ni Sarah, sabay ngiti.Pagkatapos ng ilang minuto ng lambin
Tatlong taon na ang lumipas mula nang ikasal sina Martin at Sarah. Sa panahong iyon, mas lalo pa nilang napagtibay ang kanilang pagsasama at mas napatunayan ang tibay ng kanilang pagmamahalan.Ngayong araw, nagdiriwang sila ng ikatlong wedding anniversary sa kanilang bagong beach house, isang pangarap na kanilang natupad matapos ang maraming taon ng pagsusumikap. Kasama nila ang kanilang anak na si Lucas, na ngayo’y apat na taong gulang na, at puno ng sigla at kalikutan.Maagang nagising si Sarah sa amoy ng nilulutong almusal. Nang bumaba siya sa kusina, nakita niya si Martin na abala sa paghahanda ng kanilang paboritong breakfast-in-bed: crispy bacon, scrambled eggs, at pancakes na may maple syrup. Si Lucas naman ay nakaupo sa countertop, tumutulong sa paglalagay ng berries sa plato, habang puno ng pancake batter ang kanyang pisngi.“Good morning, my love,” masayang bati ni Martin sabay lapit kay Sarah at binigyan siya ng isang matamis na halik sa labi.“Happy anniversary.”Napangiti
Isang taon na ang lumipas mula nang ikasal sina Martin at Sarah. Sa kabila ng mabilis na takbo ng kanilang mga buhay—si Martin na abala sa pagiging head chef ng sarili niyang restaurant, at si Sarah na nagbalik sa pagsusulat ng lifestyle articles—hindi nila kinalimutan ang espesyal na araw na nagbuklod sa kanila.Isang araw bago ang kanilang anniversary, nagmamadaling umuwi si Sarah galing sa trabaho. Pagbukas niya ng pinto, nagulat siya nang makita ang mga maliliit na kandila sa sahig, bumubuo ng daan patungo sa dining area. Sa gitna ng mesa, may bouquet ng mga pulang rosas at isang liham na may nakasulat na:"Be ready by 6 AM tomorrow. Pack lightly. – M"Napangiti si Sarah at napailing. Alam niyang may sorpresa na naman si Martin.Kinabukasan, maaga silang bumiyahe. Sa loob ng sasakyan, hawak ni Martin ang manibela habang palaging lumilingon kay Sarah na nakatingin sa labas ng bintana, pinagmamasdan ang mga tanawin."Huwag mo nang piliting hulaan kung saan tayo pupunta," tukso ni Ma
Magkahawak-kamay sina Sarah at Martin habang naglalakad sa park, sinasamantala ang malamig na simoy ng hangin. Simula nang mag-beach getaway sila, lalong tumibay ang relasyon nila. Hindi na nag-aalinlangan si Sarah—sigurado na siya sa pagmamahal niya kay Martin.Habang naglalakad sila, biglang huminto si Martin at hinarap si Sarah."Anong meron?" tanong niya, nagtataka sa biglang paghinto ng nobyo.Ngumiti si Martin at inilabas ang isang maliit na kahon mula sa bulsa ng jacket niya. Nanlaki ang mga mata ni Sarah, hindi makapaniwala sa nakikita niya."Martin... ano ‘yan?" bulong niya, ramdam ang panginginig ng boses niya.Lumuhod si Martin sa harap niya, ang mga mata ay puno ng pag-ibig at determinasyon."Sarah, alam kong hindi natin ito minamadali at hindi rin tayo nagmamadali sa pagtakbo ng relasyon natin. Pero sigurado ako sa’yo—sa atin. Alam kong gusto kong makasama ka sa bawat umaga, sa bawat pagtulog, at sa lahat ng susunod na kabanata ng buhay ko."Bumuntong-hininga siya, halata
Mula sa casual na pagkikita, naging mas regular ang mga date nina Martin at Sarah. Hindi na lang sila nagkikita sa restaurant o café—nagsimula na rin silang gumala sa mga bagong lugar. Dumadayo sila sa mga maliliit na bayan para mag-food trip, nagka-camping sa probinsiya, at madalas ding naglalakad sa parke habang nagkukwentuhan tungkol sa mga pangarap nila.Sa kabila ng saya, hindi maiwasan ni Sarah na makaramdam ng kaba. Sa tuwing nagiging mas malapit sila ni Martin, natatakot siyang baka masaktan ulit siya. Kaya kahit ramdam niyang mahalaga na sa kanya si Martin, may bahagi pa rin ng puso niya ang nagdadalawang-isip.Isang gabi, inimbitahan ni Martin si Sarah sa apartment niya para magluto ng dinner. Pagdating ni Sarah, nagulat siya nang makitang napaka-cozy ng apartment—malinis, minimalist, at may halong rustic style. May mga potted plants sa gilid ng bintana at mga larawan ng mga lugar na binisita niya noon."Ikaw ang nag-decorate ng lugar mo?" tanong ni Sarah, humanga sa aesthet