Chapter Seventeen: Emilie's Prince

"Okay, Claire. Sana gumaling ka agad. Ang boring sa school kapag wala ka." wika ni Emilie.

"Sana makabawi ako agad. Miss ko na rin magpunta sa school." sagot ni Claire.

Pagkalipas ng ilang minuto, natapos na ang kanilang pag-uusap sa telepono.

Nais magpahinga ni Emilie, ngunit hindi niya magawa dahil kailangan pa niyang mag-aral. Hindi niya kayang mag-aksaya ng oras. Wala siyang panahon para mag-relax. Kung gusto niyang maging Valedictorian, kailangan niyang magsakripisyo para sa mas magandang kinabukasan. Sigurado siyang magiging grateful siya sa sarili sa hinaharap. Nais niyang magtagumpay sa lahat ng bagay na ginagawa niya.

Dahan-dahan niyang pinatama ang kanyang mga pisngi upang magising, pagkatapos ay binuksan ang kanyang libro at notebook. Pagkalipas ng ilang minuto, nagsimula na siyang mag-concentrate sa kanyang pag-aaral...

=========================

Ilang araw ang lumipas.

Pinilit ni Emilie na pumasok sa school kahit na hindi maganda ang pakiramdam niya. Hindi siya pwedeng mag-skip ng klase dahil gusto niyang makuha ang "Perfect Attendance Award." Bukod dito, natatakot siyang mawalan ng lessons dahil ayaw niyang maiwan at mag-cramming sa huli.

Unang araw ng kanyang buwanang dalaw, at nararamdaman niyang may sakit siya mula ulo hanggang paa. May migraine siya, at sumasakit ang tiyan niya.

Ngunit kakaibang sakit ang nararamdaman niya ngayong buwan. Mas matindi ang sakit kumpara noong nakaraang buwan.

Bago pumasok sa school, nagdesisyon siyang uminom ng painkiller bilang paghanda...

Alam ni Claire ang nangyayari kay Emilie. Kitang-kita sa mukha ni Claire ang tunay na pag-aalala habang tinitingnan siya.

"Okay ka lang, Em? Mukhang sobrang sakit ng nararamdaman mo ngayon sa period mo..." agad na tanong ni Claire.

"Oo, okay lang ako. Parang kakaiba yata itong period ko kumpara noong nakaraan." sagot ni Emilie. Huminga siya ng malalim habang umuupo.

"Oh... May gamot ka ba?" tanong pa ni Claire.

"Oo, bumili ako ng painkillers kanina. Huwag kang mag-alala." pinatibay ni Emilie ang kanyang kaibigan.

"Okay. Kung kailangan mo ng tulong, tawagan mo lang ako, ha?" paalala ni Claire. Agad siyang bumalik sa kanyang upuan dahil dumating na ang kanilang guro para sa unang aralin ng araw.

Samantala, nahuli ni Emilie si Jayden na nakatingin sa kanya.

Isa sa mga bagay na ayaw na ayaw ni Emilie sa huling taon nila sa high school ay magkatabi sila ni Jayden. Hindi siya ang nagdesisyon na magkatabi sila. Ang kanilang Class Adviser ang nagtakda ng seating arrangement para sa taon na ito.

Bakit siya, at bakit sa lahat ng tao, si Jayden pa?

"At ano'ng tinitingnan mo?" pabirong tanong ni Emilie.

Bumuntong-hininga si Jayden at pagkatapos, bumalik siya sa atensyon sa guro.

Sumakit ang tiyan ni Emilie sa ibabang bahagi ng kanyang katawan. Sinubukan niyang mag-concentrate sa klase, at nagdasal na sana mawala ang sakit habang lumilipas ang oras...

=========================

Ilang oras ang lumipas.

Tumunog ang bell, senyales na break na sa lunch. Agad na lumabas ang mga estudyante at nagmamadaling pumunta sa cafeteria.

"Pasensya na, Emilie. Hindi kita matutulungan kumain ngayon. Pupunta ako sa doktor, susunduin ako ng nanay ko, at wala ako sa klase mamaya." sabi ni Claire, mukhang guilty.

"Huwag kang mag-alala. Okay lang ako, kaya ko 'to. Mas mabuti pa, magmadali ka na para hindi ka ma-late sa appointment mo." ngiti ni Emilie sa kaibigan.

"Sige, Emilie. Makikita tayo bukas. I-promise ko tatawag ako mamaya pag-uwi ko." pangako ni Claire.

"Salamat, babe."

Umalis na si Claire para makipagkita sa nanay niya para sa appointment sa doktor.

Wala namang gana si Emilie kumain kaya nagdesisyon siyang matulog muna. Pero bago iyon, kailangang magpalit muna siya ng pad.

Habang palabas siya ng kwarto, nakatambay si Kent sa pinto.

Tinitigan siya ni Jayden na seryoso.

"Okay ka lang, Emilie?" bigla niyang tanong.

"Oo, okay lang. Pwede bang mag-move ka na? Kailangan ko magpalit." sagot ni Emilie nang mahina.

"Okay lang, Mademoiselle." sagot ni Jayden, may pagka-sarcastic at may amusement.

Bumuntong-hininga si Emilie, tinalikuran siya at naglakad palayo.

"Sandali, Emilie!"

Pabilis na lumingon si Emilie, at laking gulat niya nang maramdaman ang kamay ni Jayden sa kanyang bewang at niyakap siya ng jacket nito.

"A-Ano'ng ginagawa mo?!" tanong ni Emilie nang hindi makapaniwala.

Namula si Jayden, at nahirapang magsalita.

"W-Well, hindi ko alam kung paano ipaliwanag, pero siguro babae lang to." stammered niya.

Lumalawak ang mata ni Emilie habang narealize niyang tinulungan siya ni Jayden sa pamamagitan ng pagtakip ng varsity jacket sa kanya.

Gusto sanang umiyak ni Emilie dahil sa matinding kahihiyan, pero pinili niyang kontrolin ang emosyon niya. Ayaw niyang magmukhang mahina at sensitibo kay Jayden.

"Salamat sa pagtulong. Huwag kang mag-alala, huhugasan ko ang jacket mo bago ko ibalik sa'yo. Kailangan ko munang pumunta sa clinic." subok na kalmado ni Emilie.

"Gusto mo bang samahan kita?" alalang tanong ni Jayden.

"Huwag na, kaya ko 'to. Salamat ulit."

Pagkatapos, agad na naglakad si Emilie, medyo nahihiya sa nangyari.

"Bakit si Jayden pa ang nakakita? Nakakahiya!" sigaw niya sa isip.

Samantala, tinutok ni Jayden ang mata kay Emilie, nag-aalala siya sa kanya.

"Sana okay siya..." bulong niya sa sarili.

Naghihintay sina Emilie at Claire sa loob ng gymnasium ng St. Therese. Nasa Locker Room pa ang mga kaklase nilang nagpapalit ng PE uniforms. Sila lang ang naunang matapos magpalit kaya naghintay na lang sila sa gym. Habang naghihintay, nagdesisyon si Emilie na ikwento kay Claire ang nangyari sa pagitan nila ni Jayden kahapon...

"Whaaat?! Nakitang may "monthly stain" si Jayden sa skirt mo? Ano'ng ginawa mo? At ano'ng ginawa niya?" sunod-sunod na tanong ni Claire.

Tumaas ang kilay ni Emilie, at bumalik ang pansin kay Claire.

"Hindi ko pa tapos ang kwento ko, tapos ganito ka na. Pakinggan mo muna ako at hayaang matapos ko, okay?"

"Oh, sorry... Ano'ng nangyari pagkatapos?" hinihikayat ni Claire si Emilie na magpatuloy.

Huminga ng malalim si Emilie bago nagpatuloy sa kwento.

"Tinulungan niya akong takpan ang mantsa sa skirt ko gamit ang jacket niya. At parang nag-aalala siya at tinitingnan ako nang hindi makatingin nang tuwid." kwento ni Emilie.

"Nag-tease ba siya sayo? O nagtawanan siya?" follow-up na tanong ni Claire.

"Hindi! Tinulungan niya ako, binigay ang jacket niya. Pinutok niya ito sa bewang ko at talagang nagmukhang nag-aalala siya." sabi ni Emilie.

"Wow! Si Jayden ay isang gentleman talaga! Walang duda kung bakit maraming girls ang nahulog sa kanya. Gwapo, matalino, athletic, at gentleman!" sabi ni Claire habang napapaamo sa kwento.

Tinaas ni Emilie ang kilay matapos marinig ang mga sinabi ni Claire. Medyo naiinis siya sa excitement ng kaibigan tungkol kay Jayden.

"Bakit ganito ka? Akala ko ba may huge crush ka kay Andrew?"

Hindi pa nakasagot si Claire nang marinig nila ang mga yapak na papasok sa gym at mga boses.

Agad nilang nalaman na si Jayden at Andrew ang mga iyon. Agad na hinila ni Emilie si Claire at nagtago sila sa likod ng podium.

"Ano'ng ginagawa natin? Bakit tayo nagtatago?" tanong ni Claire nang pabulong.

"Shh! Manahimik ka!" bulong ni Emilie.

Sumunod si Claire, nagtitiwala kay Emilie at sumunod na lang sa kanya.

"---By the way, nasaan yung varsity jacket mo, Jayden?" tanong ni Andrew.

"Ah, nasira ng kaunti, kaya pinagawa ko muna." sagot ni Jayden.

"Bakit parang hindi ako makapaniwala? Mahal na mahal mo yang jacket na yan, Captain's jacket yan at pinapangarap mo na magkaroon niyan simula noong Freshman year pa lang." sabi ni Andrew.

"Huwag mong gawing malaking bagay. Pinagawa ko lang, kaya wag kang mag-alala." sagot ni Jayden.

"Okay, kung yan ang sabi mo..." tugon ni Andrew.

Naramdaman ni Emilie ang guilt pagkatapos marinig ang usapan nina Jayden at Andrew. Hindi sinabi ni Jayden ang totoo, pinoprotektahan lang niya ang kanyang lihim. At talagang na-touch si Emilie sa ginawa ni Jayden...

Pagkatapos ng ilang minuto, nagsimulang pumasok ang karamihan sa kanilang mga kaklase at saka sumunod sina Emilie at Claire, na walang nakapansin sa kanila.

Nagsimula na ang PE class ng kanilang guro.

Habang nagsasalita ang guro, sinamantala ni Emilie ang pagkakataon na silipin si Jayden at mag-isip kung paano niya ito pasasalamatan...

==============================

Ngayong gabi.

Nag-chill sina Emilie at ang mga kapatid niyang sina Emelia at Emma sa sala habang nanonood ng pelikula. Naka-tapos na sila ng homework at maaga silang kumain. Naunang matulog ang mga magulang nila, kaya nag-decide ang tatlo na mag-hangout sa sala hanggang matulog.

"---Hello, mga girls. Eto na ang inyong mga bagong labang damit. Pakilagay na lang sa mga cabinets ninyo. By the way, kanino ang jacket na 'to?" tanong ng isa sa kanilang mga kasambahay na hawak ang jacket na bagong labhan at tupi.

Bago pa makasagot si Emilie, agad tumingin si Emelia at Emma sa jacket.

"Oh, tingnan niyo! Jacket ni Jayden 'to!" sabi ni Emelia, sabay ngiti kay Emilie na may pabirong tono.

"At paano nga ba napunta dito ang jacket ni Jayden?" tanong ni Emma na may ngiti.

Gusto sanang tanggalin ni Emilie ang mga ngiting ito sa mukha ng mga kapatid habang nakatingin sila sa kanya.

"Opo, jacket ni Jayden 'to at inhiram ko lang. Ganito kasi yun... May period ako, at nadumihan ang skirt ko. Mabait naman si Jayden kaya pinahiram niya ako ng jacket niya." paliwanag ni Emilie.

Nagningning ang mata ni Emelia at Emma sa kasiyahan.

"Wow, sobrang romantic nun!" sabi ni Emelia.

"Si Jayden talaga, 'di ba?" sabi ni Emma.

"Huwag kayong mag-isip ng kung anu-ano! Walang romantic na nangyari!" mariing sagot ni Emilie.

"Paano mo siya pasasalamatan?"

Napaluhod si Emilie sa loob, dahil hindi pinapansin ng mga kapatid ang kanyang paliwanag. Wala nang silbi ang magsalita.

"Magbibigay lang ako ng jacket niya at mag-thank you." sagot niya.

"Ha? Wala ka bang espesyal na gagawin? Gagawa ka ba ng cookies o cake para sa kanya?" tanong ni Emma nang hindi makapaniwala.

"Alam mo, makikita ko na lang siya bukas." wika ni Emelia. "Sige na, bubuwagin ko na to."