UMALIS na si Draken. Naiwan siyang nakahiga at umiiyak parin. Kumukulo ang tiyan niya sa gutom pero mas pinili nalang niya na humiga at umiyak.Napakasama talaga nito. Hindi man lang naawa sa kalagayan niya. Ibang iba talaga ito sa Draken na nakilala niya no'n.Pumikit siya ng makaramdam ng antok. Umaasa na sakaling paggising niya ay wala na ang sakit.NANG magdilat siya ng mata ay napansin niya na madilim na sa labas ng tumingin siya sa bintana. Napahaba pala ang tulog niya. Naligo siya para gumaan kahit pa'no ang pakiramdam niya.Pagkatapos maligo ay bumaba siya. Hindi siya kabado dahil si Draken na mismo ang nagsabi na pwede siyang bumaba pagnagutom siya.Natigilan siya ng mapansin na wala na naman ang mga tauhan ni Draken sa paligid. Kagat ang labi na lumabas siya ng main door. Wala ring katao-tao.Nagmamadali siyang bumalik sa loob dahil baka magalit na naman sa kanya si Draken pagnalaman na lumabas siya.Pagkarating niya sa kusina ay nakita niya na may nakahain ro'n na mga pagkai
PUNO siya ng pagtataka ng magising siya dahil nasa inuupahang bahay na siya na pagmamay-ari ni aling Myla. Napangiwi siya ng gumalaw siya. Napakasakit ng katawan niya.Natigilan siya ng maalala ang lahat ng nangyari sa kanya. Umiiyak na niyakap niya ang sarili.Nakatakas nga siya sa impyernong mansion ni Draken tapos makikita rin pala siya ni Leo. Hindi na niya maalala ang mga nangyari matapos siyang gahasaìn ni Leo dahil nawalan na siya ng malay.Pinahid niya ang luha. Kung gano'n ay alam pala ni Leo kung saan siya nakatira. Mas lalo siyang naiyak sa naisip. Pa'no kung bumalik ito at gawin na naman sa kanya ang ginawa kagabi?"Diyos ko wag naman sana." Umiiyak na usal niya. Kahit na masakit ang katawan niya ay pinilit niyang tumayo para kumain at maligo. Hindi pwede na pabayaan niya ang sarili, kailangan niya maging malakas para may lakas siyang tumakas.Paulit-ulit na tumakas sa baliw na mga binata.Pinahid niya ang luha ng tumulo 'yon habang nakatingin siya sa repleksyon sa harap ng
NAPAHAWAK siya sa dibdib ng bumukas ang pintuan. Nanlaki ang mata niya ng pumasok si Piero. Sumisingaw ang kasamaan sa aura nito. Nakasuot ito ng itim na leather jacket, pants na kulay itim at itim din na leather shoes na halatang mamahalin. Pumilig ang ulo nito ng mapansin ang hawak niyang baril.Tama nga ang hinala niya. Isa sa mga baliw na binata ang nagbigay ng baril sa batang si Piero.Umatras siya ng lumapit ito sa kanya."Maybe it's time to kill you dahil sa ginawa mong pagtakas sa akin." Walang bakas na emosyon na sabi nito.Bumilis ang tibok ng puso niya dahil sa sinabi nito. Ang buong katawan niya ay nanginig sa takot."W-Wag kang lalapit." Mahina niyang sambit. Hindi niya gusto na marinig ng mga bata ang boses niya. Hindi niya gusto na makita ng mga ito ang takot na mayro'n siya sa kaharap."Why? I just want to hug you, bitch. Because I really miss you." Mas lalo itong humahakbang palapit sa kanya.Kahit nanginginig ang kamay ay itinaas niya ang baril na hawak at tinutok ri
TAKOT ang naramdaman niya ng pagkalipas ng ilang oras pumasok si Piero. Nakatingin ito sa kanya ng may ngisi sa labi. Umupo ito sa single couch na nasa harapan ng kinauupuan niya.Binasa pa nito ang labi gamit ang dila habang malagkit ang tingin sa kanya.Nag iwas siya ng tingin. Hindi niya gusto ang paraan ng pagtingin nito. Para bang hinuhubaran na siya nito sa isip nito. "Come here, bitch." Iminuwestra nito ang hintuturo sa kanya.Umiiyak na tumayo siya at saka lumapit rito. Hinila siya ni Piero saka inupo sa kandungan nito paharap rito.Ramdam niya ang matigas na kahabaan nito sa pagitan ng hita. Hindi niya gusto ang ginagawa pero alam niya na mapapahamak ang mga bata kung magmamatigas siya.Wala ng ibang paraan.Kailangan niya sundin ang mga utos nito para sa kapakanan ng mga bata.Humawak ang kamay ni Piero sa baiwang niya. Unti-unting nabuhay ang apoy ng pagnanasa sa mga mata nito habang nakatingin sa kanya. Nagbaba siya ng tingin dahil hindi niya kaya makipagtitigan rito.Nila
PINAHID niya ang mukha na puno ng luha at naglakad palabas ng kusina. Hindi niya alam kung ano ang rason ng pagpapaputok ng baril ng tauhan ni Piero pero wala na siyang pakialam ro'n. Ang gusto niya ay pumunta ng garden para do'n maglabas ng isang katerbang luha.Kahit gabi na ay maliwanag sa paligid ng mansion dahil sa mga poste ng ilaw na nakapaligid rito.Natuptop niya ang bibig ng makarating sa garden. Pa'no ay nakita niya si Piero na may taong binubugbog, habang si Draken at Leo ay nakatingin lang na tila ba nasisiyahan sa ginagawa ni Piero.Ang mga puting bulaklak na naroon ay mayro'n tilamsik ng dugo. "D-Diyos ko..." Humakbang siya paatras. Duguan na ang tao na ngayon ay sinisipa ni Piero ng magkakasunod.Akala niya ay kaya na niya maging matapang dahil sa mga nalaman niya, pero hindi pala. Dahil ng lumingon sa pwesto niya si Piero na may mabalagsik na tingin ay tila hihiwalay ang kaluluwa niya sa takot."R-Re...gina..." Nanlaki ang mata niya. Ang taong nasa gitna ng mga bulak
NAPASIGAW siya sa sakit ng umulos ng sabay si Draken at Piero. Pakiramdam niya ay wasak na ang mga butas niya dahil sa napakahapdi ng paglalabas-masok ng mga ito."Damn!" Mura ni Draken sa sarap habang salitsalitan na dinidilaan ang dalawa niyang dibdib."Fuck! Ahhh!" Hibang na hibang si Piero sa likuran dahil sa sarap. Samantalang si Leo ay nakatingin sa kanila na puno ng pagnanasa ang mata habang nagtataas-baba ang kamay sa pagkalalaki.Gusto niyang sabihin na tama na pero hindi niya magawa. Napakasakit ng butas niya sa likuran sa tuwing umuulos si Piero kaya napapanganga nalang siya sa sakit. Pakiramdam niya ay nawasak na siya. Walang tigil sa pagtulo ang luha niya.Namumungay na ang mga mata niya at nagsimula na siyang tangayin ng libog na dulot ng drugs na pinainom ng mga ito sa kanya.Pulang-pula ang mukha ni Draken dahil sa tinatamong sarap. Napapatingala rin ito habang hawak ang dalawang niyang dibdib. Si Piero naman ay nakahawak ang dalawang kamay sa baiwang niya habang umuul
'BAKIT PA AKO NAGISING?' Mga salitang unang pumasok sa isip niya ng magmulat siya ng mata. Pamilyar ang kwarto na kinaroroonan niya, ito ang kwarto ni Piero na pinagkulungan sa kanya bago siya dinala sa secret room nito.Hindi siya gumalaw sa kinahihigaan. Ang mga mata niya na walang buhay ay nanatili lang na nakatuon sa kisame.Bumukas ang pinto at pumasok si Amara. Hindi siya kumibo ng hawakan nito ang kamay niya na may dextrose."Gina..." Nanginginig ang kamay nito. "Hindi ka pwedeng sumuko. Kailangan mo maging matapang." Hindi siya sumuko ng paulit-ulit. Matagal siyang lumaban at naging matapang para mabuhay, pero may nangyari ba? Gusto niyang sabihin lahat ng 'yon kay Amara pero hindi niya magawa. Talagang pagod na pagod na siya."Please tell me, Gina. Ano ang kailangan kong gagawin ko para matulungan kita?" Puno ng pag aalala ang boses na tanong ni Amara.Kumibot ang nanunuyo niyang labi. Ang kaninang walang emosyon na mata ay nagkaro'n ng pagsamo. "G-Gusto ko ng mamatay..." sa
KASALUKUYAN siyang kumakain mag isa. Puro tauhan lang ng mga binata ang nasa mansion ngayon ang kasama niya para bantayan siya. Ang usapan ng mga ito dapat ay nasa bahay ang isa para masiguro na hindi siya tatakas kaya nagpaiwan si Draken, pero nakiusap siya rito na kung pwede ay bilhan siya ng langka na hinog na hinog at walang mga buto kaya napilitan itong umalis.Nakagat niya ang labi. "Bwisit nakalimutan ko!" Mahina niyang tinuktukan ang ulo. Mamaya ay makahalata ito na naglilihi pala siya. Hindi niya mapigilan ang mainis sa sariling katangahan.Paano ay naglalaway talaga siya. Pakiramdam niya ay hindi siya makakatulog paghindi niya 'yon nakain mamayang gabi.Nagulantang siya ng makarinig ng malakas na pagsabog. Napatayo siya sa takot at gulat. Ang mga tauhan ng mga binata ay nagkagulo at tumakbo palabas para tingnan kung ano ang nangyari. "Regina!" Hindi makapaniwala na tumingin siya kay Amara na mayro'ng kasama na limang lalaki, may dala ang mga ito na nakalagay sa mga maleta n
MASAYA ang lahat ng mga tao sa paligid. May nakangiti, may nag-iiyakan, may natutuwa. Lahat ng tao ay masaya para sa nag-iisang dibdib na si Regina at Bernard. Maliban sa isang lalaki na nakatayo mula sa malayo. Nadudurog ang puso niya habang nakatingin sa babaeng mahal niya na ikinakasal sa iba. Ang babae na matagal na niya na hindi nakitang ngumiti ngayon ay masayang nakangiti habang nakatingin sa iba. Tumulo ang luha niya. Kung sana ay minahal niya ito ng tama, baka hindi mangyayari ang lahat ng 'to. Kung hindi siya naduwag no'n na umamin sa dalaga at hindi dinaan sa dahas ang lahat ay baka siya ang kasama nito ngayon. Tuluyan na siyang napahagulhol, hindi niya alintana ang tingin ng iilang dumaraan sa pwesto niya. Gusto niyang hablutin si Regina sa lalaking kinaiinggitan niya ngayon para ibalik sa bisig niya, makasama niya at mayakap at para mabuo ang pamilya nila pero hindi pwede. Nagising na siya sa katotohanan na hindi siya nito magagawang mahalin ng wakasan nito ang saril
NATIGIL sa paglalakad ang labindalawang taong gulang na si Draken ng makita ang batang babae na takot na takot na nakatingin sa isang tipaklong."Lolo!" Malakas na tawag ng batang babae sa lolo nito.Napakaputi ng balat ng batang babae na para bang hindi nasisinagan ng araw, makinis din ang kutis nito na walang pilat kahit isa. Ang dulo ng itim at mahaba nitong buhok ay kulot. Nang magawi ang tingin nito sa kanya ay nakita niya ang maganda nitong mga mata. Ang ilong nito ay maliit na matangos, tapos napakapula pa ng labi na kakulay ng isang pulang mansanas.Napahawak siya sa dibdib dahil ang lakas ng kabog no'n.Nakaramdam siya ng panghihinayang ng tumalikod na ito sa papunta sa isang babae na sa tingin niya ay siyang ina nito."Mom, di'ba kilala mo 'yong matandang lalaki do'n sa kabila? 'Yong maraming tanim na bulaklak?" Agad na tanong ni Draken sa mommy niya pagka-uwi."Si tatay Donato ba? Bakit mo naitanong?" May pagtataka sa mukha nito habang nakatingin sa kanya."I saw a girl ther
NAPANGITI siya ng sumalubong sa kanya ang malamig na hangin. Isang taon na rin ang nakalipas bago siya nagpasya na bumalik rito. Katulad ng una na makarating siya rito ay namamangha pa rin siya dahil sa magandang tanawin."Regina!" Halos magkandarapa si Wilma habang mabilis na tumatakbo papalapit sa kanya. Parang baka na umatungal 'to ng makayakap sa kanya. Pati siya ay napaiyak ng makita kung pa'no ito umiiyak. Batid niya na sobra ang pag aalala nito ng mawala siya."Ang tagal mong nawala. Akala nga namin, hindi ka na namin makikita." Pati si Joseph ay naluluha narin sa isang gilid."P-Pasensya na kayo kung... hindi agad ako nakabalik..."Humiwalay sa kanya si Wilma. Bakas ang luha sa mata na ngumiti ito sa kanya. "Ang importante nakabalik ka—" Nanlaki ang mga mata nito at napanganga ng makita ang tatlong kambal sa likuran niya. "Hala, pinaliit 'yong tatlong devil?" Natawa nalang siya sa reaksyon ni Wilma."Hindi po kami devil." Nakaingos na sabi ni Lennox."Joke lang mga pogi, kayo
NANGINGINIG ang buo niyang katawan sa sakit. Ang buong katawan niya ay halos mapuno ng pasa, ang gitnang bahagi ng hita niya ay namamaga, maging ang butàs sa likuran niya ay masakit din.Umiiyak na niyakap niya ang sarili. Lahat ng masamang karanasan na pilit niyang kinalimutan ay bumalik lahat sa isang iglap lang. Ang lahat ng masamang ginawa sa kanya ng tatlong binata ay naulit lang. Napahagulhol siya ng sumubsob siya sa sahig ng magpilit siyang tumayo. Hindi niya magawang ihakbang ang mga binti niya dahil sa sobrang panghihina at panginginig ng katawan niya."Diyos ko...." Patuloy siya sa pag iyak. Totoo nga ang sinabi ni Draken na hindi siya palalakarin ng mga ito.Gustong gusto niyang pumasok ng banyo para linisin ang sariling katawan dahil sa sobrang panlalagkit ng katawan niya pero kahit ang gumapang ay hindi rin niya magawa dahil sa sobrang panghihina. Patuloy lang siya pag iyak at hindi niya alintana ang kahubaran, napakasakit isipin na ang akala niya na payapa na buhay na m
PANAY ang iyak niya ng ihiga siya ng mga ito sa kama. Puno ng pagnanasa ang mga mata ng binata habang naglalakbay sa hubàd niyang katawan. Wala siyang nagawa ng iposas ni Draken ang dalawa niyang kamay sa headboard ng kama.Malakas na napamura si Leo ng ibuka nito ang hita niya at makita ang gitnang bahagi ng katawan niya."Tumigil ka!" Malakas niyang tili ng halikan ni Leo ang hiyas niya. Imbis na tumigil ay tinawanan lang siya nito at saka tuluyan ng sumubsob sa pagkàbàbaè niya. "Tama na! Tama na please—ahh!" Napahiyaw siya sa sakit ng kagatin ng madiin ni Piero ang dibdib niya. Maging si Draken ay gano'n din ang ginawa sa isa niyang dibdib.Naluha siya sa pagkagat ng dalawa sa dibdib niya. Napakasakit no'n na para bang gigil na gigil ang mga ito sa katawan niya. Gusto niyang manampal pero hindi niya magawa. Sa tuwing gagalaw siya ay humihigpit ang posas na nasa kamay niya. Hindi niya magawang sipain si Leo dahil malakas ang kamay nito na pumipigil sa nakabukàkà niyang hita."Damn.
KATULAD ng ginawa niya kahapon ay hinanap niya ang bag niya sa mga kwarto na hindi niya pa nabubuksan. Iniwan niya ang mga binata sa baba at nagmamadaling umakyat pero hindi niya parin nakita.Dumako ang tingin niya sa kwarto ng mga ito. Hindi kaya nasa kwarto ng mga 'to ang gamit niya?Napalunok siya. Kung maaari ay hindi niya gustong pumasok alin man sa kwarto ng tatlo. Pero kung 'yon ang paraan para makuha niya ang cellphone niya ay gagawin niya. Iyon nalang kasi ang tanging paraan para makatakas siya sa mga ito, ang makuha ang cellphone upang ipaalam kay Amara kung nasaan siya.Huminto siya sa tapat ng kwarto ni Piero. Akmang bubuksan na niya 'yon ng makarinig ng malakas na yabag. Nagmamadali siyang tumakbo para bumalik sa kwarto niya.Kinakabahan na pumasok siya sa kwarto niya at katulad ng lagi niyang ginagawa ay ni-lock niya 'yon. Wala siyang tiwala sa mga 'to. Baka mamaya magulat nalang siya na katabi na niya ang isa sa mga ito, o kaya naman ang lahat ng mga ito.Minsan hindi
MATAGAL na umiral ang katahimikan sa pagitan nilang apat. Nanatiling nasa tuhod ang tingin niya. Hindi niya gusto na makasalubong ng tingin isa man sa mga ito.Gusto na niyang umalis pero hindi niya magawa dahil hindi pa niya nakukuha ang mga anak niya. Ang sabi ni Leo ay makikita niya ang mga bata rito, pero bakit wala ang mga anak niya rito? Nagsinungaling ba sa kanya si Leo dahil may plano na naman ang mga ito?Totoo kaya ang hinala ni Amara na baka nga isa 'tong bitag para sa kanya? Bahagya siyang pumikit para ipanalangin na sana ay hindi iyon totoo."Totoo ang sinabi ko, Regina. Gusto ka lang namin makausap." Si Leo ang unang bumasag ng katahimikan. "Gusto namin humingi ng tawad sa lahat ng nagawa namin sa 'yo." Hindi siya kumibo. Nanatiling nakatuon ang mga mata niya sa tuhod niya."Gusto namin na itama ang mali namin. Gusto ka namin ligawan sa maayos na paraan. Ipaparamdam namin sayo kung gaano ka namin kamahal ng sa gayo'n ay mahalin mo rin kami." Dagdag pa ni Leo.Nag angat s
HALOS sumabog ang dibdib niya sa kaba ng hindi makita ang mga bata sa bahay niya. Kahit sa bahay ni Hunter ay wala ang mga ito."Hunter!" Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at paulit-ulit na tinawagan ng number ni Hunter. Kumunot ang noo niya ng makarinig ng tunog. Nang puntahan niya 'yon ay nakita niya ang cellphone ni Hunter na nasa ilalim ng sofa.Mas lalo siyang kinabahan. Hindi nag iiwan ng cellphone si Hunter. At mas lalong hindi nito ilalabas ang mga anak niya ng walang paalam.Lumingon siya ng makarinig ng ingay mula sa loob ng banyo. Parang may bumangga ro'n at humahampas.Napalunok siya. Ayaw man niyang buksan dahil sa takot ay wala siyang pagpipilian. Nang pihitin niya ang pinto ng banyo at buksan 'yon ay nanlaki ang mata niya ng makita si Hunter na nakatali at may tape sa bibig. Mukhang paa nito ang ginamit para sipain ang pinto dahil ang higpit ng pagkakatali dito na para bang hindi ito hahayaan na makawala."Woah!" Bumuga ito ng malalim ng tanggalin niya ang takip sa bibi
KASALUKUYAN siyang kumakain mag isa. Puro tauhan lang ng mga binata ang nasa mansion ngayon ang kasama niya para bantayan siya. Ang usapan ng mga ito dapat ay nasa bahay ang isa para masiguro na hindi siya tatakas kaya nagpaiwan si Draken, pero nakiusap siya rito na kung pwede ay bilhan siya ng langka na hinog na hinog at walang mga buto kaya napilitan itong umalis.Nakagat niya ang labi. "Bwisit nakalimutan ko!" Mahina niyang tinuktukan ang ulo. Mamaya ay makahalata ito na naglilihi pala siya. Hindi niya mapigilan ang mainis sa sariling katangahan.Paano ay naglalaway talaga siya. Pakiramdam niya ay hindi siya makakatulog paghindi niya 'yon nakain mamayang gabi.Nagulantang siya ng makarinig ng malakas na pagsabog. Napatayo siya sa takot at gulat. Ang mga tauhan ng mga binata ay nagkagulo at tumakbo palabas para tingnan kung ano ang nangyari. "Regina!" Hindi makapaniwala na tumingin siya kay Amara na mayro'ng kasama na limang lalaki, may dala ang mga ito na nakalagay sa mga maleta n