"SANDALI po, manong." Agad na pinahinto niya ang taxi kahit wala pa 'to sa tapat ng bahay nila.Kinabahan siya ng makita na may mga lalaking nakabantay sa paligid nito. Hindi lang isa kundi marami!"Ineng, tutuloy pa ba tayo?" Nilingon siya ng driver. Wala pa naman siyang pambayad. Napahilamos siya. "Manong, may pakiusap po sana ako sa 'yo. Kung pwede lang po. Nakasalalay sa kamay mo ang buhay ko."Nalukot ang mukha ng matanda. "Aba, ibig sabihin ba niyan pagnamatay ka, kasalanan ko?" Tumango siya. "Gano'n na nga po."INIWAN siya ng driver. Takot ito sa sinabi niya at agad siyang pinababa. Gusto lang sana niyang makiusap rito na puntahan 'yong bahay ni Judith na isang kanto lang ang layo. Para do'n muna kunin ang pambayad niya rito at sabihin na narito siya.Hindi kasi siya pwede na pumunta sa mga ito. Natatakot siya na madamay ang mga kaibigan niya.Lalo niyang siniksik ang sarili sa basurahan ng makita na lingon ng lingon ang isang tauhan ni Draken.Kailan ba aalis ang mga ito?K
"DALAWANG daan po lahat." Agad na kinuha niya ang bayad ng costumer na bumibili ng bigas.Lumapit sa kanya si Wilma. "Hindi ka ba naiinitan sa ayos mo? Ang init kaya, tapos balot na balot ka." Tila nawiwirduhan na sabi nito.Kasama niya rin ito sa trabaho. Samantalang si Joseph naman ay nagtitinda ng mga karne sa palengke sa sariling pwesto.Natigilan siya. Isang linggo na rin simula ng magsimula siyang magtrabaho dito. Nakurpirma niya rin ikakasal na nga si Draken at Piero sa mga kaibigan niya. Wala ng dahilan para matakot siya.Ngumiti siya.Napakasaya niya dahil tuluyan ng magiging maayos ang buhay niya. Hindi na niya kailangan magtago at matakot.Hinubad niya ang sumbrero na suot, pati ang kanyang mask at salamin sa mata. Hinubad niya rin ang jacket dahil naka-sando naman siya.Tumingin siya kay Wilma at kumunot ang noo. Paano ay nakatulala ito habang nakatingin sa kanya. Sinuklay niya ang maikling buhok gamit ang kamay."W-wow..." Nakanganga na ito. "Para ka talagang diyosa, prend
"REGINA? Simula ng bumalik ka palagi ka ng tulala." May pag aalala na sabi ni Wilma. "Ayos ka lang ba? Saka bakit may sugat at pasa ka?" Hinawakan nito ang braso niya at pulsuhan niya na may mga pasa."Nakipagsapakan ka ba?" Tinitigan din nito ang sugat sa gilid ng labi niya.Umiling siya at tumawa. "Wala lang 'to." Umiwas siya ng tingin."Bakit ka nga pala tumakbo no'ng isang araw? Hinanap ka namin pero hindi ka namin nakita. Ang daming tao na natakot kasi maraming dumating na mga lalaki. Ang tsismis pa nga may kinuha daw na babae." Kwento ni Wilma.Yumuko siya at lumunok."Akala nga namin ikaw na 'yong kinidnap." Sabi naman ni Joseph. "Saan ka ba kasi galing? Saka 'yong totoo, ha. Nakipag away ka, no?" Kumamot nalang siya sa ulo at hindi na sumagot. Natigil lang sa pagtatanong sa kanya ang dalawa ng may costumer na dumating.Pagkagising niya ay nasa isang hotel na siya. Malakas ang kutob niya na dinala siya do'n ni Leo nang makatulog siya. Dalawang araw din siya nagtagal sa poder n
TINAGGAP niya ang isang tasa ng kape na inabot sa kanya ni Wilma. Tumabi ito sa kanya at naupo. Narito siya sa kubo na pansamantalang tinitirhan niya."Salamat nga pala sa inyo ni Joseph, Wilma." Kung hindi dahil sa dalawa ay hindi siya makakalayo."Maliit na bagay." Nakangiting sabi nito. "Basta magpakasaya ka lang muna habang di ka pa nila nakikita." Marahas na napalingon siya rito. "Regina, aminin na natin na sa yaman ng mga 'yon, madali lang para sa kanila ang mahanap ka. Sa tingin ko, hindi ka lang nila gusto para habul-habulin ka ng ganito. Ang malas mo lang talaga kasi tatlo silang naghahabol sa 'yo." Umiling ito. "Grabe, buti nalang talaga hindi ako naging ganyan kaganda."Natawa siya ng mahina sa huli nitong sinabi. Tiningnan niya ang maaliwalas na dagat. Papalubog na ang araw kaya napakaganda tingnan ng tanawin. Tama si Wilma. Mahahanap siya ng mga ito dahil sa makapangyarihan ang bawat isa sa kanila. Wala siyang ligtas. Makapagtago man siya ay mahahanap din siya agad ng m
"SAAN ba kasi tayo pupunta?" Tanong niya kay Wilma. Bigla nalang kasi siya nitong niyaya. Malayo-layo na rin ang nilalakad nila pero hindi parin sila humihinto. Hindi naman nito sinabi sa kanya kung saan sila pupunta."Malapit na tayo. 'Yon na sila!" Tiningnan niya ang itinuro nito. Nakita niya si Joseph kasama ng maraming bata. Nang lumapit sila rito ay nakita niya ang mga bata na seryoso habang nagsusulat. Ni hindi napansin ng mga bata ang pagdating nila dahil nakatuon lang ang atensyon ng mga ito sa papel na nasa harapan.Siniko siya ni Wilma at ngumuso sa kubong maliit na naro'n, kung saan lumabas si Bernard na may mga dalang bananaque.Napangiti siya. Hindi sila napansin ni Bernard dahil abala ito sa pagbibigay ng meryenda sa mga bata katulong si Joseph."May artista po!" Lumingon ang lahat sa pwesto nila ng ituro siya ng isang bata. Nagtakbuhan ang mga ito sa pwesto nila kaya nahihiya na tumingin siya kay Bernard, na nakangiti sa kanya. Baka na-abala niya ang mga bata sa ginag
NANG magising siya ay nasa hindi pamilyar na kwarto siya. Takot na takot na sumiksik siya sa sulok ng maalala ang nangyari.Ang huli niyang natatandaan ay nawalan siya ng malay ng may iturok si Piero sa tapat ng dibdib niya.Sobrang takot niya ng maalala kung paano siya nito tutukan ng baril.Balak siyang patayin nito!Kahit nanginginig ang tuhod niya sa takot ay tumayo siya ng makita na tumunog ang pinto, hudyat na may nagbubukas nito. Agad na tinungo niya ang isang pinto ro'n na bathtroom pala. Nagpasalamat siya ng mabuksan niya 'yon.Agad na ini-lock niya 'yon ng makapasok siya. Napa-atras siya sa takot ng malakas na kumatok ro'n ang lalaki na kinakatakutan niya."Open this fucking door, now!" Halos masira ang pinto sa lakas ng pagkatok nito.Naitakip niya ang kamay sa bibig. Naghanap siya na pwedeng gamitin para ipagtanggol ang sarili pero wala siyang makita ni-isang gamit na pwede niyang magamit laban kay Piero.Nakahinga siya ng maluwag ng tumigil na ito sa pagkatok.Umupo siya a
PAGOD na pagod ang katawan niya. Hindi niya magawang kainin ang mga pagkain na hinahain sa kanya ni Piero.Nanghihina siya. Parang anumang sandali ay mawawalan siya ng malay.Dalawang araw na siyang hindi tinitigilan nito at palagi nalang ginagalaw. Hindi na rin halos ito umaalis sa tabi niya.Tulala lang siya habang nakatingin sa kawalan. Pakiramdam niya anumang oras ay tatakasan na siya ng katinuan niya.Nakakunot ang mukha ni Piero ng makita na walang bawas ang pagkain niya na nakalagay sa tray.Umupo ito sa tabi niya at inumang ang kutsara na may laman na pagkain sa harap ng bibig niya."You need to eat. You looked pale." Hindi niya ito kinibo. Nanatiling nakatingin sa kawalan ang mata niya."I said you need to eat." Halata na hindi nito nagustuhan ang hindi niya pagsagot.Tumingin siya rito.Tumayo ito at madilim na ang mukha na tumingin sa kanya. Hinilot nito ang batok at may ngisi sa labi na tumingin sa kanya."B-bitiwan mo nga ako!" Hindi siya nakapalag ng walang babala na bin
NANG ilapag siya ni Piero sa isang bench ay tumabi ito sa kanya, kaya umusod siya palayo dito.Hindi niya parin nakakalimutan ang ginawa nito sa kanya. Galit na galit siya rito—sa tatlo pala. Nawala ang atensyon niya rito ng ilibot niya ang mata sa paligid. Di niya mapigilan ang mamangha.Para siyang nasa isang paraiso!Napapaligiran sila ng iba't ibang kulay ng mga bulaklak. Tumayo siya at maang na nilapitan ang mga 'yon. Bago lang sa paningin niya ang ibang bulaklak. Napatingala siya dahil sa mga paruparo na nagliliparan sa paligid.Nakakatuwa na makakita ng maraming paruparo na sama-sama sa panahon ngayon.Inilahad niya ang palad ng may paruparo na paikot-ikot na lumilipad sa kanya.Ngumiti siya ng dumapo sa kamay niya ang isang puting paruparo. Napakaganda nito.Kumunot ang noo niya ng may dumapo pa na tatlong paruparo sa palad niya. Kulay itim, pula at asul 'yon.Bigla siyang nangilabot ng lapitan ng tatlong bagong dating ang puting paruparo sa kamay niya.Naalala niya ang tatlon
MASAYA ang lahat ng mga tao sa paligid. May nakangiti, may nag-iiyakan, may natutuwa. Lahat ng tao ay masaya para sa nag-iisang dibdib na si Regina at Bernard. Maliban sa isang lalaki na nakatayo mula sa malayo. Nadudurog ang puso niya habang nakatingin sa babaeng mahal niya na ikinakasal sa iba. Ang babae na matagal na niya na hindi nakitang ngumiti ngayon ay masayang nakangiti habang nakatingin sa iba. Tumulo ang luha niya. Kung sana ay minahal niya ito ng tama, baka hindi mangyayari ang lahat ng 'to. Kung hindi siya naduwag no'n na umamin sa dalaga at hindi dinaan sa dahas ang lahat ay baka siya ang kasama nito ngayon. Tuluyan na siyang napahagulhol, hindi niya alintana ang tingin ng iilang dumaraan sa pwesto niya. Gusto niyang hablutin si Regina sa lalaking kinaiinggitan niya ngayon para ibalik sa bisig niya, makasama niya at mayakap at para mabuo ang pamilya nila pero hindi pwede. Nagising na siya sa katotohanan na hindi siya nito magagawang mahalin ng wakasan nito ang saril
NATIGIL sa paglalakad ang labindalawang taong gulang na si Draken ng makita ang batang babae na takot na takot na nakatingin sa isang tipaklong."Lolo!" Malakas na tawag ng batang babae sa lolo nito.Napakaputi ng balat ng batang babae na para bang hindi nasisinagan ng araw, makinis din ang kutis nito na walang pilat kahit isa. Ang dulo ng itim at mahaba nitong buhok ay kulot. Nang magawi ang tingin nito sa kanya ay nakita niya ang maganda nitong mga mata. Ang ilong nito ay maliit na matangos, tapos napakapula pa ng labi na kakulay ng isang pulang mansanas.Napahawak siya sa dibdib dahil ang lakas ng kabog no'n.Nakaramdam siya ng panghihinayang ng tumalikod na ito sa papunta sa isang babae na sa tingin niya ay siyang ina nito."Mom, di'ba kilala mo 'yong matandang lalaki do'n sa kabila? 'Yong maraming tanim na bulaklak?" Agad na tanong ni Draken sa mommy niya pagka-uwi."Si tatay Donato ba? Bakit mo naitanong?" May pagtataka sa mukha nito habang nakatingin sa kanya."I saw a girl ther
NAPANGITI siya ng sumalubong sa kanya ang malamig na hangin. Isang taon na rin ang nakalipas bago siya nagpasya na bumalik rito. Katulad ng una na makarating siya rito ay namamangha pa rin siya dahil sa magandang tanawin."Regina!" Halos magkandarapa si Wilma habang mabilis na tumatakbo papalapit sa kanya. Parang baka na umatungal 'to ng makayakap sa kanya. Pati siya ay napaiyak ng makita kung pa'no ito umiiyak. Batid niya na sobra ang pag aalala nito ng mawala siya."Ang tagal mong nawala. Akala nga namin, hindi ka na namin makikita." Pati si Joseph ay naluluha narin sa isang gilid."P-Pasensya na kayo kung... hindi agad ako nakabalik..."Humiwalay sa kanya si Wilma. Bakas ang luha sa mata na ngumiti ito sa kanya. "Ang importante nakabalik ka—" Nanlaki ang mga mata nito at napanganga ng makita ang tatlong kambal sa likuran niya. "Hala, pinaliit 'yong tatlong devil?" Natawa nalang siya sa reaksyon ni Wilma."Hindi po kami devil." Nakaingos na sabi ni Lennox."Joke lang mga pogi, kayo
NANGINGINIG ang buo niyang katawan sa sakit. Ang buong katawan niya ay halos mapuno ng pasa, ang gitnang bahagi ng hita niya ay namamaga, maging ang butàs sa likuran niya ay masakit din.Umiiyak na niyakap niya ang sarili. Lahat ng masamang karanasan na pilit niyang kinalimutan ay bumalik lahat sa isang iglap lang. Ang lahat ng masamang ginawa sa kanya ng tatlong binata ay naulit lang. Napahagulhol siya ng sumubsob siya sa sahig ng magpilit siyang tumayo. Hindi niya magawang ihakbang ang mga binti niya dahil sa sobrang panghihina at panginginig ng katawan niya."Diyos ko...." Patuloy siya sa pag iyak. Totoo nga ang sinabi ni Draken na hindi siya palalakarin ng mga ito.Gustong gusto niyang pumasok ng banyo para linisin ang sariling katawan dahil sa sobrang panlalagkit ng katawan niya pero kahit ang gumapang ay hindi rin niya magawa dahil sa sobrang panghihina. Patuloy lang siya pag iyak at hindi niya alintana ang kahubaran, napakasakit isipin na ang akala niya na payapa na buhay na m
PANAY ang iyak niya ng ihiga siya ng mga ito sa kama. Puno ng pagnanasa ang mga mata ng binata habang naglalakbay sa hubàd niyang katawan. Wala siyang nagawa ng iposas ni Draken ang dalawa niyang kamay sa headboard ng kama.Malakas na napamura si Leo ng ibuka nito ang hita niya at makita ang gitnang bahagi ng katawan niya."Tumigil ka!" Malakas niyang tili ng halikan ni Leo ang hiyas niya. Imbis na tumigil ay tinawanan lang siya nito at saka tuluyan ng sumubsob sa pagkàbàbaè niya. "Tama na! Tama na please—ahh!" Napahiyaw siya sa sakit ng kagatin ng madiin ni Piero ang dibdib niya. Maging si Draken ay gano'n din ang ginawa sa isa niyang dibdib.Naluha siya sa pagkagat ng dalawa sa dibdib niya. Napakasakit no'n na para bang gigil na gigil ang mga ito sa katawan niya. Gusto niyang manampal pero hindi niya magawa. Sa tuwing gagalaw siya ay humihigpit ang posas na nasa kamay niya. Hindi niya magawang sipain si Leo dahil malakas ang kamay nito na pumipigil sa nakabukàkà niyang hita."Damn.
KATULAD ng ginawa niya kahapon ay hinanap niya ang bag niya sa mga kwarto na hindi niya pa nabubuksan. Iniwan niya ang mga binata sa baba at nagmamadaling umakyat pero hindi niya parin nakita.Dumako ang tingin niya sa kwarto ng mga ito. Hindi kaya nasa kwarto ng mga 'to ang gamit niya?Napalunok siya. Kung maaari ay hindi niya gustong pumasok alin man sa kwarto ng tatlo. Pero kung 'yon ang paraan para makuha niya ang cellphone niya ay gagawin niya. Iyon nalang kasi ang tanging paraan para makatakas siya sa mga ito, ang makuha ang cellphone upang ipaalam kay Amara kung nasaan siya.Huminto siya sa tapat ng kwarto ni Piero. Akmang bubuksan na niya 'yon ng makarinig ng malakas na yabag. Nagmamadali siyang tumakbo para bumalik sa kwarto niya.Kinakabahan na pumasok siya sa kwarto niya at katulad ng lagi niyang ginagawa ay ni-lock niya 'yon. Wala siyang tiwala sa mga 'to. Baka mamaya magulat nalang siya na katabi na niya ang isa sa mga ito, o kaya naman ang lahat ng mga ito.Minsan hindi
MATAGAL na umiral ang katahimikan sa pagitan nilang apat. Nanatiling nasa tuhod ang tingin niya. Hindi niya gusto na makasalubong ng tingin isa man sa mga ito.Gusto na niyang umalis pero hindi niya magawa dahil hindi pa niya nakukuha ang mga anak niya. Ang sabi ni Leo ay makikita niya ang mga bata rito, pero bakit wala ang mga anak niya rito? Nagsinungaling ba sa kanya si Leo dahil may plano na naman ang mga ito?Totoo kaya ang hinala ni Amara na baka nga isa 'tong bitag para sa kanya? Bahagya siyang pumikit para ipanalangin na sana ay hindi iyon totoo."Totoo ang sinabi ko, Regina. Gusto ka lang namin makausap." Si Leo ang unang bumasag ng katahimikan. "Gusto namin humingi ng tawad sa lahat ng nagawa namin sa 'yo." Hindi siya kumibo. Nanatiling nakatuon ang mga mata niya sa tuhod niya."Gusto namin na itama ang mali namin. Gusto ka namin ligawan sa maayos na paraan. Ipaparamdam namin sayo kung gaano ka namin kamahal ng sa gayo'n ay mahalin mo rin kami." Dagdag pa ni Leo.Nag angat s
HALOS sumabog ang dibdib niya sa kaba ng hindi makita ang mga bata sa bahay niya. Kahit sa bahay ni Hunter ay wala ang mga ito."Hunter!" Kinuha niya ang cellphone sa bulsa at paulit-ulit na tinawagan ng number ni Hunter. Kumunot ang noo niya ng makarinig ng tunog. Nang puntahan niya 'yon ay nakita niya ang cellphone ni Hunter na nasa ilalim ng sofa.Mas lalo siyang kinabahan. Hindi nag iiwan ng cellphone si Hunter. At mas lalong hindi nito ilalabas ang mga anak niya ng walang paalam.Lumingon siya ng makarinig ng ingay mula sa loob ng banyo. Parang may bumangga ro'n at humahampas.Napalunok siya. Ayaw man niyang buksan dahil sa takot ay wala siyang pagpipilian. Nang pihitin niya ang pinto ng banyo at buksan 'yon ay nanlaki ang mata niya ng makita si Hunter na nakatali at may tape sa bibig. Mukhang paa nito ang ginamit para sipain ang pinto dahil ang higpit ng pagkakatali dito na para bang hindi ito hahayaan na makawala."Woah!" Bumuga ito ng malalim ng tanggalin niya ang takip sa bibi
KASALUKUYAN siyang kumakain mag isa. Puro tauhan lang ng mga binata ang nasa mansion ngayon ang kasama niya para bantayan siya. Ang usapan ng mga ito dapat ay nasa bahay ang isa para masiguro na hindi siya tatakas kaya nagpaiwan si Draken, pero nakiusap siya rito na kung pwede ay bilhan siya ng langka na hinog na hinog at walang mga buto kaya napilitan itong umalis.Nakagat niya ang labi. "Bwisit nakalimutan ko!" Mahina niyang tinuktukan ang ulo. Mamaya ay makahalata ito na naglilihi pala siya. Hindi niya mapigilan ang mainis sa sariling katangahan.Paano ay naglalaway talaga siya. Pakiramdam niya ay hindi siya makakatulog paghindi niya 'yon nakain mamayang gabi.Nagulantang siya ng makarinig ng malakas na pagsabog. Napatayo siya sa takot at gulat. Ang mga tauhan ng mga binata ay nagkagulo at tumakbo palabas para tingnan kung ano ang nangyari. "Regina!" Hindi makapaniwala na tumingin siya kay Amara na mayro'ng kasama na limang lalaki, may dala ang mga ito na nakalagay sa mga maleta n