Sa labas ng kwarto, isang pares ng mga matang nagngangalit ang palihim na nakamasid mula sa siwang ng pinto. Si Sheila, nag-aapoy sa galit habang pinapanood ang dalawa. "Hindi kita hahayaang makuha ang lahat, Ana," galit niyang bulong sa sarili. "Masisira ka rin, at si Luke ay babalik sa akin." Ang gabi ay nagiging masalimuot sa mansion ng Villa, puno ng lihim na damdamin, galit, at pagnanasa. Sa bawat hakbang, ang larong ito ng pag-ibig at paghihiganti ay papalapit na sa mas nakakasakal na wakas. Nawala ang tasa sa kanyang pagkakahawak nang kunin niya ito at itinapon ang pareho sa isang maliit na mesa ng bistro sa tabi. Pagkatapos, natagpuan ng kanyang mga kamay ang kanyang mukha, hinahawakan ito habang lumalapit siya, nilalasap ang kanyang labi sa isang masugid na halik. Nanghina ang kanyang mga tuhod, pero kumapit siya, ipinasok ang kanyang dila sa kanya at tinamasa ang bahagyang lasa ng bergamot. Ang mga kamay ay naglakbay sa kanyang katawan, hinahawakan ang kanyang puwit at pin
Hindi na nag-aksaya ng oras pa para pagmasdan siya, lumapit siya at agad na nagsimula sa kanyang pagkain. Ang kanyang mainit na dila ay humihila sa kanyang mga kulungan, ang kawalan ng saplot ng kanyang p**i ay tila sobrang sensitibo. Umarko siya laban sa kama. Ang kumot ay kumislot sa kanyang mga daliri habang siya'y humahawak para sa suporta. Ang kanyang katawan ay tila kuryente, parang anumang sandali ay lilipad siya sa hangin. Ang pagkakahawak niya sa kanyang mga hita ay halos masakit, at gustung-gusto niya ito. Ang tanawin ng malalambot na pasa na naiwan doon ay nagbigay ng kuryente sa kanya.Binigyang-sigla siya ng banal na presyon, at napagtanto niyang hinahaplos niya ang kanyang perineum. Nagtagpo ang kanilang mga mata habang ang kanyang daliri ay umabot pa, muling tinukso ang bukana ng kanyang p**i. Isang malakas na ungol ang umabot mula sa kanya. Ang kanyang mga mata ay tila ngumiti, napaka-mayabang at nasisiyahan sa ingay na kanyang pinakawalan. Hindi lamang siya magiging aw
Ang kanyang isipan ay nag-uumapaw. Maging regular na ba ito ngayon? Inilapat niya ang isang kamay sa kanyang matikas na dibdib, nagnanais na magmakaawa para dito. Ang kanyang paghinga ay bumilis kasabay ng bilis ng kanyang mga balakang. Ang kanyang pangangailangan ay nagpa-ikot sa kanyang sikmura. Bawat sandali, siya'y naging mas ligaya. Umagos ang mga ungol mula sa kanyang mga labi. Matinding paghinga ang sumikip sa kanyang lalamunan."Oo?""Ang boses niya ay mahina at seksi." "Darating ka ba para sa akin?" "Ya gonna come for me?" She clenched around him, her head falling back.Hinawakan niya ito nang mahigpit, ang kanyang ulo ay napapaatras. Mga alon ng pagpapalaya ang bumuhos sa kanya, at bumagal siya. Pero hindi pa siya tapos sa kanya."Pwede ba akong sumakay?"Tanong niya, ang kanyang p**i ay patuloy na kumikibot.""Oo?" Gusto mo pang labasan, sweetheart?"Humugot siya at humiga sa kama."Ang gutom-gutom mo." Gusto ko ito.”Umibabaw siya sa kanya, kinuha ang kanyang ari at muling bum
Habang nag-aalmusal, ramdam ni Belle ang tingin ni Sheila na parang mga matatalim na punyal na nakaturo sa kanya. Sinubukan niyang itago ang marka sa kanyang leeg sa pamamagitan ng buhok, ngunit mas lalo lang itong napansin nang pabirong sabihin ni Nenita, "Mukhang may mangyayari nang dagdag sa pamilya natin, Luke! Aba, baka magiging ate na si Anabella!"Napatawa si Luke at pabirong sumagot, "Huwag kayong mag-alala, Ma, nagta-trabaho na kami diyan." Sabay kindat niya kay Belle, na nag-init ang pisngi sa hiya. Napansin ni Belle ang mapanuksong tingin ni Sheila at ang pilit nitong ngiti. Sa kabila ng lahat, ang mata ni Sheila ay puno ng galit at selos—isang apoy na tila mas lalo pang lumalakas sa bawat oras na makikita niyang masaya si Belle at Luke. Sa loob-loob ni Sheila, tila sumisigaw ang kanyang isipan. "Bakit ikaw, Ana? Bakit ikaw lagi? Hindi mo siya deserve!" Ngunit sa harap ng lahat, nagawa pa rin niyang magsuot ng maskara ng pagiging mabait. "Wow, Luke, mukhang masyado kang i
Habang iniisip ang mga nangyari, isang bagong plano ang umusbong sa kanyang isip. Tumayo siya, ang mga mata puno ng determinasyon. "Kung hindi ko siya kayang patayin, sisiguraduhin kong kusang mawawala siya sa buhay natin," ani niya, na may ngiting puno ng kasamaan.Samantala, si Belle, na nagpapanggap bilang Ana, ay karga-karga si Anabella habang pilit pinapatahan ang umiiyak na bata. Halos hindi niya mapigilan ang sariling kabahan habang inihehele ang sanggol. "Hush now, Anabella," bulong niya, bahagyang nanginginig ang boses. "Nandito si mommy. Huwag kang mag-alala, baby. Lahat ng ginagawa ko ay para sa'yo at sa mommy mo." Hinalikan niya ang noo ng bata, pilit pinapakalma ang kanyang sariling takot. Sa kabila ng lahat ng nangyayari, ang mga inosenteng mata ni Anabella ang tanging nagbibigay sa kanya ng lakas. "Ang hirap," bulong niya sa sarili, habang patuloy na hehele ang bata. "Hindi ko alam kung hanggang kailan ko kakayanin ito. Pero kailangan, para sa'yo, para kay Ana."
Habang tahimik ang gabi at ang lahat ay himbing na sa pagtulog, si Belle ay palihim na lumabas ng kwarto, dala ang kanyang cellphone. Ramdam niya ang bigat ng bawat hakbang papunta sa veranda ng mansion; ang lamig ng gabi ay tila sumasalamin sa kanyang nararamdaman. Mabilis niyang kinuha ang numero ng investigator na hinire niya at tumawag."Hello?" sagot ng lalaking nasa kabilang linya, ang tinig ay mababa at puno ng katiyakan. "May balita ka na ba?" tanong ni Belle, halos pabulong ngunit puno ng tensyon ang boses. "May nalaman ka na ba tungkol kay Luke... o kay Sheila?"Sandaling natahimik ang investigator bago sumagot, "May progress na, ma'am. Pero hindi pa kumpleto ang mga detalye. Tungkol kay Sheila, may mga natuklasan akong suspicious na galaw niya, lalo na't may koneksyon siya sa ilang taong may hindi magandang reputasyon.""Anong ibig mong sabihin?" tanong ni Belle, pilit pinipigilan ang pagbilis ng tibok ng puso niya. "Isa sa mga tauhan ni Sheila ang tila may kaugnayan sa ak
Ang araw ay nagsimula nang tahimik sa mansion ng Villa. Ang mga magulang ni Luke, sina Nenita at Philipp, ay abala sa pag-aayos ng mga detalye para sa binyag ni Anabella. Si Luke naman ay masiglang tumutulong sa kanyang mga magulang, habang si Belle, na nagpapanggap bilang Ana, ay nag-aalaga kay Anabella. Sa kabila ng kasiyahan sa paligid, naroon si Sheila, tahimik ngunit puno ng galit habang pinagmamasdan ang bawat kilos ni Belle.“Napakaperpekto niya, hindi ba?” bulong ni Sheila sa sarili, habang pilit na ngumingiti sa harap ng pamilya. Ngunit sa likod ng ngiting iyon, ang kanyang isipan ay puno ng maitim na plano. Hindi niya matanggap na si Ana, ang babaeng sa tingin niya ay hadlang sa lahat ng kanyang pangarap, ay patuloy na nangingibabaw. Sa bawat sandaling makikita niya si Luke na nakatingin kay Ana na may pagmamahal, lalong tumitindi ang kanyang selos at galit.Pagkatapos ng meeting tungkol sa binyag, tumungo si Sheila sa kanyang kwarto. Isinara niya ang pinto at siniguradong wa
Habang pinipilit ni Luke na ayusin ang seguridad ng venue, ang pagmamahal at pag-aalala niya kay Belle ay kitang-kita. Panay ang tanong niya sa asawa kung maayos lang ba siya, kung may masakit ba sa kanya, o kung kailangan niya ng kahit ano. Ngunit si Belle, bagamat nagpapakita ng tapang sa panlabas, ay ramdam ang bigat ng nangyari. Ang tingin niya sa paligid ay puno ng pag-aalala, parang naghahanap ng sagot sa mga katanungang bumabagabag sa kanyang isipan. Habang yakap-yakap ni Belle si Anabella upang matiyak na ligtas ang anak, si Sheila naman ay tahimik na nakamasid mula sa isang sulok. Ang kanyang mukha ay tila malamig at walang emosyon, ngunit sa likod nito ay nagtatago ang galit at pagkabigo. "Ang mga inutil!" bulong niya sa sarili, ang mga kamay ay nakakuyom sa sobrang galit. "Hindi ba nila kayang gawin nang tama ang simpleng trabaho? Nandito pa rin si Ana, buhay na buhay. Hindi pa tapos ang laban na ito. Kailangang mas maging maingat ako." Habang naglalakad si Sheila p
Napatingin si Belle kay Luke habang mahigpit pa rin siyang nakakapit sa lalaki. Pinipilit niyang isiksik sa isip na wala siyang dapat ipag-alala, na siya ngayon ang si Ana—ang asawa ni Luke, ang ina ng kanilang anak. Ngunit ang boses ni Shiela ay patuloy na bumubulong sa kanyang isipan."Akin lang si Luke, Ana, at bilang na ang araw mo."Hindi. Hindi niya maaaring hayaan si Shiela na sirain ang lahat. Hindi siya papayag na maagaw si Luke sa kanya.Kinabukasan, habang inihahanda ni Belle ang almusal, abala si Luke sa paglalaro kay Anabella sa sala. Natatawa siya habang pinagmamasdan ang mag-ama—si Anabella na walang sawang hinahabol ang amang tila sinusulit ang bawat sandali kasama ang anak.Ngunit ang katahimikan ng umaga ay agad na nagulo nang tumunog ang doorbell.Nag-freeze si Belle. Bigla siyang nakaramdam ng malamig na pakiramdam na gumapang sa kanyang katawan."Love, ako na ang titingin," sabi ni Luke habang papalapit sa pinto.Agad siyang tumayo. "No! Ako na!"Ngunit huli na. B
Natahimik si Sara. Pakiramdam niya, bumaligtad ang mundo niya sa narinig."May taong gustong burahin ang alaala ko?" mahina niyang ulit, nanginginig ang boses. "Ibig sabihin… hindi ito aksidente? May gumawa nito sa akin… sinadya nila?"Halos hindi siya makahinga sa bigat ng rebelasyong iyon.Lumapit si Adrian at marahang hinawakan ang kanyang mga kamay. "Sara, alam kong mahirap tanggapin, pero… may posibilidad na may gustong gumawa ng masama sa'yo. Baka delikado kung ipagpipilitan mong hanapin ang sagot ngayon."Tumayo si Sara, pilit nilalabanan ang takot. "Pero paano ako mabubuhay nang hindi ko alam ang buong katotohanan? Hindi ko matanggap na may mga alaala akong hindi ko maalala, Adrian. At ngayon, nalaman ko pang may taong gustong gawin ito sa akin?"Napayuko si Adrian. Hindi niya alam kung paano ipapaliwanag sa kanya na mas mahalaga ngayon ang kaligtasan niya kaysa sa katotohanan.Biglang nag-ring ang cellphone ni Adrian. Glenda.Agad niyang sinagot ang tawag. "Glenda, ano pa ang
Mabilis ang tibok ng puso ni Belle habang nakahiga sa kama, nakatingin sa kisame. Mahimbing na natutulog si Luke sa tabi niya, ang braso nito’y mahigpit na nakayakap sa kanya, parang ayaw siyang pakawalan. Samantalang si Anabella naman ay nakapulupot sa kanya sa kabila, tila ayaw ding mahiwalay sa kanya.Pero sa kabila ng init ng yakap ng kanyang pamilya, ramdam ni Belle ang malamig na takot na lumulukob sa kanya.Hanggang kailan ko kaya itatago ang katotohanan?Pinisil niya ang sariling palad. Wala na siyang ibang pagpipilian. Pinili na niyang gampanan ang buhay ni Ana habang buhay. Para sa anak niya. Para kay Luke.Pero paano kung isang araw, bumalik si Shiela? Paano kung matuklasan ni Luke ang totoo?Biglang gumalaw si Luke at idinikit ang mukha sa kanyang leeg. "Mmm... Love?"Napalunok si Belle at mabilis na ngumiti, pilit na itinatago ang kaba. "Hmm?"Hinalikan ni Luke ang gilid ng kanyang ulo bago bumulong. "Paano kung baby boy ang baby natin?""H-Ha?"Umupo si Luke at masuyong
Samantala sa kabilang dako..Nagising si Belle sa tunog ng mga tinig mula sa sala. Bumangon siya nang dahan-dahan at lumakad papunta sa hagdan. Pagtingin niya sa ibaba, naroon sina Nenita at Philipp, ang mga magulang ni Luke—masaya silang nakangiti habang kausap ang kanilang anak."Buntis na si Ana!" masayang balita ni Luke sa kanila.Halos manlambot ang tuhod ni Belle."Talaga, anak?" Halos lumundag sa tuwa si Nenita, ang ina ni Luke. "Magkakaapo ulit kami!"Niyakap siya nito nang mahigpit pagkalapit niya sa kanila. Napatingin siya kay Philipp, na kahit seryoso ang mukha ay hindi maitago ang ningning sa mata."Napakagandang balita nito," sabi ni Philipp. "Anabella will have a little sibling soon."Napakagat-labi si Belle. Lahat sila, masaya. Lahat sila, naniniwala na siya si Ana.At siya? Isang kasinungalingan.Sa hapunan, hindi mapigilan ni Nenita ang mapangiti habang sinasandukan ng pagkain si Belle."Kailangan mong kumain ng mabuti, Ana. Kailangan ni baby ng sapat na nutrisyon," a
Sa kabilang dako ..Sa tunay na Ana. Pumunta sina Sara at Adrian kinabukasan sa St.Lukes Hospital."Miss Sara, sigurado ka bang handa ka sa maaaring resulta ng tests?" tanong ng doktor habang nakatingin sa kanya nang may pag-aalala.Napatingin si Sara kay Adrian, na tahimik lang na nakaupo sa tabi niya. Halata ang tensyon sa kanyang mukha."Handa ba talaga ako?" bulong niya sa sarili, pero pinilit niyang gawing matatag ang kanyang boses. "Opo, Doc. Kailangan ko nang malaman ang totoo."Nagbuntong-hininga si Adrian at marahang hinawakan ang kamay ni Sara."Kahit anong mangyari, hindi kita iiwan," mahina niyang sabi.Tumango ang doktor. "Sige, magsisimula na tayo. Ipapasok ka namin sa MRI room para masuri ang utak mo. Huwag kang mag-alala, wala itong sakit."Pinilit ngumiti ni Sara pero sa loob-loob niya, hindi niya maalis ang pakiramdam na may mas masakit pang darating.MRI RoomHabang nakahiga sa loob ng makina, naramdaman ni Sara ang bilis ng tibok ng kanyang puso."Bakit parang kinak
Pagkarating nila sa bahay, agad silang sinalubong ni baby Anabella na magdadalawang taon na, kasunod ang yaya na nag-aalaga sa kanya. Masaya itong tumakbo patungo kay Belle, iniwan ang hawak-hawak na laruan.“Mommy!” Masayang sigaw ng bata habang nakangiti nang malapad.Mabilis na pinunasan ni Belle ang kanyang mga mata bago siya lumuhod upang yakapin ang bata. Dapat akong maging masaya… pinilit niyang sabihin sa sarili.“Baby…” mahina niyang bulong habang mahigpit na niyakap ang anak ni Ana.Niyakap siya ni Anabella nang mahigpit, parang takot na mawala siya. “Miss na miss na kita, Mommy. Huwag ka nang aalis, ha?”Muling kumirot ang puso ni Belle. Paano kung isang araw, kailangan ko talagang umalis?Narinig niya ang mahinang tikhim ni Luke sa tabi nila. “Baby, dito na lang si Mommy. At may good news kami sa iyo.”Napatingin si Anabella kay Luke. “Anong good news, Daddy?” bulol nitong sabi.Hinaplos ni Luke ang buhok ng anak. “Magiging ate ka na!”Nanlaki ang mga mata ng bata at saka
Sa kabilang dako patuloy parin pagpapanggap ni Belle bilang Ana.Sa loob ng sasakyan, mahigpit na hinawakan ni Belle ang kanyang tiyan habang tahimik na nakatingin sa bintana. Ramdam niya ang malalakas na tibok ng kanyang puso habang binabaybay nila ni Luke ang daan papunta sa ospital para sa kanyang prenatal checkup.Nagdesisyon na siya.Hindi na siya aatras.Pipiliin niyang manatili bilang Ana—kahit na ang buong buhay niya ay magiging isang malaking kasinungalingan.“Love, okay ka lang ba?” tanong ni Luke habang hawak ang manibela. Napatingin siya rito, at kitang-kita niya ang pag-aalala sa mukha ng lalaki.Ngumiti siya ng pilit. “Oo naman, Luke. Medyo kinakabahan lang siguro sa checkup.”Ngumiti rin si Luke at hinawakan saglit ang kanyang kamay. “Wala kang dapat ipag-alala. Nandito lang ako, okay?”Paulit-ulit na umalingawngaw sa isipan ni Belle ang mga salitang iyon habang mahigpit siyang nakahawak sa kamay ni Luke. Ramdam niya ang init at tibay ng mga daliri nito, isang bagay na
Sa gabing iyon, hindi nakatulog si Sara.Sa gabing iyon, hindi rin siya sigurado kung ano ang mas matimbang—ang puso niyang bumibilis ang tibok dahil sa kaba, o ang isip niyang naguguluhan sa katotohanang hindi niya matanggap.Ang isang bagay lang na sigurado siya…Kailangan niyang malaman ang totoo.Kinabukasan."Sigurado ka na ba sa desisyon mo, Sara?"Napalingon si Sara kay Aling Glenda na nakatayo sa may pintuan ng bahay. Kita sa mukha ng matanda ang pinaghalong lungkot at takot. Halos magdamag itong hindi nakatulog, hindi mapakali, at ngayon, habang nag-eempake si Sara, parang pinipigilan nitong umiyak.Napangiti si Sara, pero bakas sa kanyang mga mata ang pag-aalinlangan. "Mama Glenda, kailangan kong malaman ang totoo. Hindi ko na kayang mabuhay na may tanong sa sarili ko.""Pero paano kung masaktan ka lang, anak?" Napakapit nang mahigpit si Aling Glenda sa gilid ng pinto. "Paano kung ang katotohanang hinahanap mo ay mas magdala lang ng sakit sa puso mo?"Napahinto si Sara. Toto
Samantala sa tunay na Ana..Sa loob ng maliit na tindahan ni Aling Glenda, nananatili ang tensyon sa pagitan ng tatlong tao—si Sara, si Adrian, at si Aling Glenda. May mga bagay na pilit na itinatago, at may mga alaala na gustong ipaglaban. Pero sino ang talo at sino ang panalo sa katotohanan?"Sara, hindi mo kailangang gawin ‘to," pakiusap ni Aling Glenda habang mahigpit na hawak ang kamay ni Sara."Mama Glenda… hindi ko na po kaya," nanginginig ang boses ni Sara, halatang punong-puno na ang isip niya. "Araw-araw akong may bangungot. Hindi ako matahimik. Hindi ko alam kung sino ako, at parang may kulang sa sarili ko. Hindi ko na kayang mabuhay sa kasinungalingan!""Hindi kasinungalingan ‘to, anak!" galit na sabi ni Aling Glenda. "Ang buhay mo ngayon, totoo ‘to! Hindi ba sapat ‘yun? Hindi ba sapat na may pamilya kang nagmamahal sa’yo rito?"Nagpantig ang tainga ni Adrian sa sinabi ng matanda."Aling Glenda, pamilya nga siya sa inyo, pero paano kung may pamilya siyang naghahanap sa kan