Chapter 1 "Time of death 12:00 am," huling sambit ng doktor na umasikaso sa Mama ni Jeruzah bago siya nito iwanan upang mapag-isa kasama ng kaniyang mama. Dala ng halo-halong emosiyon na nararamdaman ni Jeruzah napasalampak na lamang siya sa sahig na kinaroroonan ng kwarto ng yumaong ina, habang walang patid ang pagtulo ng mga luha sa pagod na mata nito at pilit pinupunasan na para bang sa ganoong paraan ay mapapaniwala niya ang sariling hindi pa patay ang kaniyang mama. Hindi na mabilang ni Jeruzah kung ilang beses niya ng nakwestiyon ang diyos sa utak niya, kung bakit agad binawi sa kaniya ang kanyang mama? Kung bakit hindi man lamang natikman ng mama niya ang lumabas ng ospital at mamasyal kasama niya at ng kaniyang papa? Kung bakit ang aga siya nito iniwan at mas pinili nang sumama sa liwanag? Alam niya naman sa sarili na isa sa mga araw na ito ay kukuhanin na ng poon ang kaniyang mama pero hindi niya inaasahan na sa mismong kaarawan niya pa mangyayari ang trahedyang ito. Ang
Chapter 2.1"Jeruzah Dizon!"Nakakakilabot ang boses ang lumabas sa bibig ng matandang lalaki habang sinasambit ang buo kong pangalan. Kahit sino siguro ang makakarinig ng boses nito ay maninindig ang balahibo sa takot."Ikaw si Jeruzah hindi ba?" tanong nito habang nakapako sa direksiyon ko ang paningin nito."Opo," mahina kong saad dahil bukod sa mahapdi ang sugat niya sa mga braso ay mukhang hindi pa niya napansin ang sugat sa tagaliran niya na mukhang nakalawit sa kung saan man habang tinutulak niya ang Tiya niya kanina. I wonder kung may malaki ba akong balat sa puwet at ang malas ko kainis!"Kamukhang-kamukha mo si Cairus tila pinagbiyak kayong bunga," isang kiming tawa ang pinakawalan ng matandang lalaki."Kilala niyo po ang papa?" halos bumilog ang mga mata ko na kasing bilog ng buwan sa sinabi nito. Wala naman kasi akong nakilalang kaibigan ni papa e
Chapter 2.2"Mukhang napasok tayo ng kalaban, Makas alalayan mo si Jeruzah at dalhin sa kwarto niya sa itaas, Kibou, Dillion, Kit at Raza ihanda niyo ang mga sandata niyo mukhang maraming tauhan ang ipinadala ng isa sa mga organisasyon.""Copy," sabay-sabay na sabi ng lima na agad inilabas ang mga baril na nakaipit pala sa mga likuran nito.Agad naman akong nilapitan ni Makas at hinila ang aking mga kamay para sumunod sa kaniya, habang sa kaliwang kamay nito ay isang baril. Mabilis ako nitong nadala sa aking kwarto at pina-upo sa aking kama."Kahit anong mangyari huwag na huwag kang aalis sa kwartong ito naiintindihan mo ba?" seryoso nitong utos sa akin na agad ko namang tinanguan."Ano bang nagyayari!" wala talaga akong maintindihan sa mga pangyayari. One momment Makas and I are arguing then later on umuulan na ng bala!"Saka na namin ipaliliwa
CHAPTER 3JERUZAH'S POV***5 months later***"Congratulations!""Congrats!""Thank you," may ngiting nakapaskil sa aking mga labi habang binabati ang mga bisita. Ngunit sa likod ng ngiting ito ay lungkot. After the wedding Makas immidiately return home. Ako na lamang ang natira sa venue. Pops, need to rest early dahil tumatanda na at kani-kanina lang ay nag-paalam naman ang mga kapatid ni Makas dahil pare-pareho silang busy.Simula't sapul hindi ko talaga naramdamang welcome ako sa pamilyang ito. Simula ng sabihin ni Pops ang tungkol sa kasal naging malayo ang lahat sa akin."Oh my gosh! Beshie congrats!" masayang bati sa akin ni Shiela, she's my beastfriend from highschool till college."I'm not happy you know," malungkot kong ani dito.Inakbayan naman ako nito, "Wag ka mag-isip ng negative thoughts, naku naman."Huminga muna ako ng malalim bago nilibot ang paningin sa mga bisita, "My husband
Chapter 4JERUZAH'S POVI woke up when I felt extreme pain from my abdomen. I struggle to stand up but I forced my body to move. I think Manang Delia was right that my wound is still fresh. If I just knew that Makas will just give me emotional pain I will choose to be with Manang Delia that day. Watching the golden rice swaying at the beat of the wind. Inhaling the fresh air that the plenty tree's produce. Hindi katulad dito sa Manila na puro usok ng sasakyan ang malalanghap mo at sa halip na palayan ay nakaburaot at masamang tingin ni Makas ang araw-araw kong almusal, at tanghalian.When the pain lessen, a sigh of relieve escape from my mouth. Napabuntong hininga na lamang ako habang nagtataas baba ang dibdib ko dahil tindi ng sakit na naramdan ko kanina.I think I need to see a doctor right now, baka kung magpatuloy ang pananakit nito ay ikamatay ko pa. Hindi nga ako namatay at napuruhan lang sa aksidente noong nakaraang araw. Pero ang simpleng
Chapter 5Weeks and days passed, but Makas cold treatment didn't change a bit, on the contrary he become more distance and cold towards me.And that's because of Kit who surprisingly visit me everyday, as in walang labis walang kulang at sa mga nagdaang linggo na iyon Makas everyday routine was always the same. When he's on his office at home bababa siya para kumuha ng tubig sa kusina, tapos aakyat, bababa na naman, this time para kumuha naman ng kape, tapos aakyat ulit at paulit-ulit na lang. Actually hindi na pumapasok sa company si Makas bagkos ay sa bahay na lamang siya nagtratrabaho simula nang araw-araw kung bumusita si Kit. I don't know what his thinking. Makas was known as a workaholic man, so I don't know what he's thinking."Bakit hindi mo pa dalhin ang buong kusina? Kaysa nahihirapan ka diyan kakapanik-baba," bored kong suggesttion sa kaniya ng hindi ko na matiis ang ginagawa niya. It makes me di
Chapter 6.1Nang maihanda ko na ang pagkain ay agad kong kinatok ang silid ni Makas. Limang beses ko itong kinatok, at nang pang-anim na katok ay biglang marahas bumukas ang pintuan. Bumungad sa akin ang masamang tingin ni Makas. I gulped not because I'm scared but because of his exposed body. He is just wearing his boxer kaya malaya kong pagmasdan ang katawan niya.Mula sa malapad niyang balikat, ang mala-pader nitong dibdib, ang mga pandesal nitong kahit araw-arawing kainin ay mukhang hindi pagsasawaan. Habang pababa nang pababa ang paningin ko ay siya namang pagpatak ng mga butil ng pawis mula sa mukha ko. Umagang-umaga ay tila ako biglang nauhaw."Eyes up here woman!""Ay malaking bakat!" Ngumusi naman ito ng malamig na siyang ikinabahala ko, sa tuwing ganito ang tingin niya ibig sabihin ay galit na siya. Inayos ko ang aking pagkakatayo sapagkat anumang oras ay natitiyak kong babagsak ako sa sahig sa panghihina dahil sa mga
Chapter 6.2A blinding light wokes every single nerves in my body that's enable me to step out off in the middle of the lane."Are you tring to get us killed woman?! Baliw ka wag kang mangdamay!" the driver of the car hissed at me before continuing to drive. People look at me curiosly on why on Earth I was in the middle of the line. Me myself even don't know the answer, really.I walk home that day still stuck in that scene na halos hindi ko na namalayang nakauwi na ako. As I step into the house silence welcome me. Mirrored wall lent me its reflection to see what I look like now. Swollen eyes, messy hair that looking like a bird nest, rugged chlothes and dirty slippers. Overall I looked like a pathetic being. I coudn't go to my coffee shop to entertain myself that day because it's still under construction while Shiela is out of town togethger with Jeric. Kit was unseen too.I just sat on the sofa watching TV but still no chann
Chapter 22Chapter 21"It's showtime!"Mabilis kong hinanda ang mga baril at isinukbit ko ito sa gun holder na nakakabit sa bewang ko bago sinuot ang itim na jacket at mabilis na pinaandar ang aking motor.Ramdam ko ang puwersa ng lamig ng hangin na nanuot sa katawan ko. Mukhang hindi sapat ang jacket ko para malabanan ang hangin ngayong gabi.Nang marating ang abandonadong gusali ay mabilis ngunit may pag-iingat kong sinuyod ang lugar bago nakita ang hinahanap ko. Malaki ang ngiti sa mga labi ko habang walang ingay kong tinatahak ang kinatatayuan nito.I stared at the mans back amused, it was my first time I ever saw him panicking, he was known as a calm man in underworld. Based on my observation he was funding something or maybe someone?Slowly and surely I approach him.Surprisingly he didn't even feel my presence, what happened with this man? I thought Pops train them well? "Look who do we have here," gulat ang reaksiyon nito ng masilayan ako. "J-jeruzah?!""The one and only, lo
Chapter 20 Jeruzah's POV'S Matapos ang walang katapusang orientation sa lahat ng inpormasyon about sa mga kinakailangan kong malaman sa loob ng organisasyon, ay masyado na akong na-busy lalo na sa mga sumunod na araw, kabi-kabilang misyon ang naiatang sa grupo namin. Karamihan ay assasination ng mga corrupt na mga opisyal o hindi kaya mga makasalanang tao. Karaniwang misyon namin ay mga request ng makakapangyarihang tao, minsan ay tumatanggap din kami kahit walang bayad. Masaya na kami na nakakatulong kami sa iba.Laking pasalamat ko at sa maayos na grupo amg napuntahan ko. They were all good, not only in terms of socializing with me, pero hindi maikakailang malalakas din sila when it comes to fighting. At first, I can say that they were afraid of me, siguro dahil na rin sa kalat na ang balitang ako ang nagi-isang anak nang kinatatakutang Goalkeeper noong mga panahon na nagsisimula palang ang emperyong ito na mag-pasahanggang ngayon ay nirerespeto pa rin ng lahat, hindi dahil sa si
CHAPTER 19JERUZAH'S POVChapter 19"Are you ready to learn everything about what was our family's secret?""Yes Auntie," walang kaabog-abog kong sabi. She just smile before standing. I was clueless on why she's walking towards to one of the bookshelf. She smile and look at me, she signal me to join her. Kahit puno ng katanungan ay agad ko siyang sinunod. She push one of the books with a title of 'ENIGMA'. The word is kinda familiar but I dont know what it means.Kailan ba ako nagkaroon ng alam? I'm always clueless on many things.A loud gasped escaped from my mouth when the shelf start to move revealing a metal door inside. Auntie took a key from the 'ENIGMA' book and use it to open the door. I was welcomed by differents kind of pictures, old files and to my horror a glass tall box full of golds and jewelries. There's also a four doors and some different kinds of gun everywhere."This is where it all started," Auntie says while staring at the whole room. Hindi ako makapaniwalang
Chapter 18JERUZAH'S POVMabilis na lumipas ang panahon, parang isang araw lang kung susumahin ang mga naging malaking pagbabago sa buhay ko. I was a frail and weak girl when I was in Makas care. I was a martyr waiting for his affection. I can compare myself with a lost puppy in his arms.I can't deny that I miss him, but for my promise to my baby girl, I will make myself stronger and braver than the previous Jeruzah they know. A women is not weak, we are more dangerous than man. We may seem as an angel but beneath us is a devil ready to kill.May namumuong kasuklaman sa kalooban ko towards Makas, but my love for him always win. Tanga na kung tanga but what I did is jut love him. My only purpose in life is to love and protect him.Tama nga ang kasabihang 'Love is powerful'. Love can make you stronger at the same time can make you weaker. Love can make you happy but hurting when it's too much. Love is a beautiful feelings yet a dangerous one, just like us woman. Beautiful but dangerous
Chapter 17JERUZAH'S POVIlang araw muna ang inabot bago ko nabuksan ang kahong ibinigay ni Auntie sa akin. Hindi na ako nagkaroon ng pagkakataong buksan iyon noong araw na ibigay ito ni Auntie sa akin, dahil umpisa na iyon ng medication ko. Sa susunod na buwan kapag kaya na nang katawan kong magkikilos, maari na rin daw maipaalis ang mga bakas ng sunog sa ilang bahagi ng aking katawan.Sinalubong ako ng alikabok ng buksan ko ang kahon. Nagkakanda-ubo ako dahil doon. Nang makabawi sa pagkakaubo ay agad kong dahan-dahang sinilip ang laman ng kahon. Bumungad sa akin ang sari-saring mga litrato. There's a picture of Papa and Mama hugging each other, happiness was visible in their eyes.Merong mga litrato na may mga kasama silang parang mga hindi Pilipino. Saktong pagpasok ni Auntie na iyon ang tinitingnan ko kaya hindi ko napigilang itanong."Ahmm, Auntie do you know this people?" I ask her, she imiidiately sit beside my bed."May I see?" Inabot ko naman sa kaniya ang litrato."Ah, iton
Good evening guys. I just want you all to know na hindi ko muna mai-update ang story na ito sa ngayon. May isang story kasi akong need na tapusin by this month. I hope you all understand.Alam niyo naman medyo may pagka-tamad ang author ng story hshs.Baka by September ako makabalik. See you soon!Also I want to thank you all na sumuporta at nagbasa ng story na ito. I'm grateful to have you guys really. Please stay as my inspiration till I finish this novel. Hindi ko na pahahabain pa, again good evening everyone, sleep tight my charmies!
Chapter 16Jeruzah Pov*5 years ago*Nagising ako na hindi maramdaman ang kahit anong parte ng aking katawan. Ang aking mga mata at napakahapdi na tila ba matagal na akong nakapikit. Sa pagayos ng paningin ko ay agad akong napabangon subalit agad ding bumalik sa kamang kinahihigaan ko ng maramdaman ko ang bawat kirot sa katawan ko.Hindi ko mapigilang mapaiyak sa sakit na dulot ng pagbangon ko. Pilit kong inaalaka kung ano ang nangyari sa akin hanggang sa unti-unti itong bumabalik na tila ba palabas sa telebisyon. Mula sa mga narinig kong salita na lumabas sa bibig mismo ni Makas, sa pag-alis ko at ang aksidente ko.A-aksidente. A-ang b-baby ko?"H-hmm," nais kong piliting bumuka ang aking bibig ngunit nahihirapang ungol lamang ang aking nagawa. Tuyong-tuyo ang aking lalamunan.Pilit kong ibinubukas ang aking bibig, at iginagalaw ang aking katawan at iyon ang nadatnang eksena ng pumasok na babae na palagay ko ay kasing edad lamang ni Papa. She has a short hair ash gray hair, just like
Chapter 15Makas's POVMatapos ang pagdalaw na iyon ni Kit ay agad kong tinawagan ang sekretarya ko para ipaayos ang mga meetings at papeles na kailangan kong pirmahan.Gulat pa nga ito ng sinabi kong papasok ako ngayon. For the fast few years, I work from home. Kahit masilayan ay hindi nila nagawa. Kaya hindi na ako magtataka kung bakit ganoon siya kagalak ng malamang papasok na akong muli. I isolated myself away from people, scared that I might put them in danger too. Lahat ng empleyado ko ay miss na miss na daw ako ayon sa sekretarya ko. I just can't help but to laughed with the thought of it. Nang dahil sa pagmumukmok ko nakalimutan kong may mga tao pa nga palang naga-alala at naghihintay ng pagbabalik ko. May mga tao nga palang kahit ganito ang ugali ko ay tinanggap pa rin ako. I forgot about them. I don't believe in him but now I know how great he really is. I suffer but he didn't let me suffer alone, in fact he confront and lighten me through my brother's and my employees.
Chapter 14Maka's POVKung pinakinggan ko kaya ang mga babala ni Zaira sa akin noon, mangyayari kaya ang mga bagay na ito ngayon? Hindi ko man lamang naamin sa kaniya ang sekreto ko. Hindi ko man lamang siya naalagaan ng mabuti. Hindi man lamang ako nakahingi ng kapatawaran sa mga kasalanang naidulot ko sa kaniya.It's been what? Five years yet he cannot find any leads about his wife. Alam niya sa sarili niya na hindi pa patay ang asawa niya. Alam niya na hindi iyon bangkay ng asawa niya dahil hindi naman buntis ang bangkay na pinaglamayan ng lahat. I didn't come to the funeral sa kadahilanang hindi kayang tanggapin na wala na ang asawa at anak ko. Hindi ko na alam kung ano pa ba ang papaniwalaan ko na buhay pa siya or worst siya talaga ang bangkay na nakaburol.Agent ako pero ang tingin ko na lamang sa sarili ko ngayon isang lalaking talunan. Lalaking walang puso. Lalaking wala ng dereksiyon ang buhay. A fucking useless agent.Noong bata pa ako ipinangako ko sa sarili ko na iyon na