CHAPTER 12

“Don’t be afraid, I’m here.” mahina na bulong ni Selina sa kanyang anak.

“Don’t turn off the lights, please.” umiiyak pa rin na sambit ni Zayn.

“Don’t cry, everything is fine.” saad niya at niyakap niya ito.

Unti-unting kumalma ang bata. Binuhat niya ito at pinahiga ulit sa hospital bed. Nilinis niya ang sugat nito. Nakabukas na ngayon ang mga lahat ng ilaw at maliwanag na ang buong paligid. Pinunasan rin niya ang luha ni Zayn.

“Zayn, okay lang ba na magtanong ako?” mahinahon na tanong ni Selina sa bata.

Tumango naman ito bilang sagot. Ngumiti si Selina at hinawakan ang kamay ng bata.

“Bakit ayaw mo na nakapatay ang mga ilaw? Natatakot ka ba talaga sa dilim?”

“May mga ipis po kasi.” parang iiyak na naman na sagot nito.

“Ipis?” nagtataka na tanong niya.

“Opo, ipis.”

“Walang ipis dito. Palaging sinisigurado ng mga tao dito na malinis ang paligid at walang ipis na maliligaw.” paliwanag ni Selina sa bata.

“Really po?”

“Opo, kaya matulog ka na. I’ll make sure na wala kang makikita na mga i