SIMULA

   Mary Joy hurried her way over the open monitor. Noong makitang naghahanap pa ng kagrupo ang laro, huminga siya nang maluwag. She took a sip from her orange juice and smiled faintly, hindi masarap ang inuming naka-stock sa fridge ngayon. Ibang iba noong unang beses siyang tumapak sa bahay ng mga Chua. She grinned. Inasahan niya na ito.

She was her mom's hidden pearl since childhood. Hindi niya ito laging nakikita pero panay ang tawag nito—as if the calls can compensate all the things she should've given her when she wasn't there. Noong una ay nagtataka siya. Ngayong lumipas na ang tatlong buwan at lumamig na ang noong una'y mainit na pagtanggap, nawala ring parang bula ang babae.

Steven Chua is a reckless playboy. Kung siya ang nasa katayuan ng ama niya, pipiliin niya iyong mga babaeng may ‘class’ at ‘edukada’. Hindi gaya ng ina niya. She shook her head in pity.

Nabuntis mula sa klasikong konsepto ng ‘one-night-stand’ ang kaniyang ina. Noon ay kasado pa ang lalaki. Ang asawa nito'y hindi mahina gaya ng inaasahan. Kilala si Mrs. Chua bilang bayolente at maparaan. Kahit pinayagan niya ang asawa na mambabae, hindi kasama roon ang kalayaang mambuntis ng kung sino-sino. If Mrs. Chua caught a wind of Mary Joy's birth, she would've flipped heaven and hell in rage.

Ito ang rason kaya itinago siya ng kaniyang ina. Malas na ngang maituturing na hindi siya lalaki gaya ng gusto nito. Ang pamilya ay kadugo pa rin. Steven won't dismiss his daughter. Lalo pa't wala silang naging anak ni Mrs. Chua noong nabubuhay pa ito.

Kahit noong hindi pa namatay sa sakit na breast cancer si Mrs. Chua, makapal na ang mukha ng ina niya para gumawa ng paraan upang paulit-ulit silang magkatagpo ni Steven. ‘Coincidence’. Umiling si Mary Joy. Hindi rin sinasadyang sa tuwing magkikita sila, laging nakaayos na tila ikakasal ang ina niya't umaarteng mahinhin. She snorted in contempt. Paanong nagustuhan ni Mrs. Chua ang ama niya? Mukhang mahina ang utak nito.

After the long wait, nagbunga rin ang matagal nang inaasam ni Heaven Agustin. Naikasal siya kay Steven Chua isang buwan lang matapos mamatay ang orihinal nitong asawa. Dahil iyon sa paglabas ng DNA test ni Mary Joy.

Then the two lived happily ever after.

Ngayon ay sumusubok magkaanak sa pangalawang pagkakataon ang kaniyang ina. Dalangin nila'y maging lalaki ang susunod. Habang iniisip na baka sa kaniya maiiwan ang lahat ng ari-arian ng mga Chua, sigurado siyang nanginginig sa disgusto ang kaniyang ina.

Kung hanggang ngayon hindi pa rin alam no'ng Steven Chua ang totoong ugali ng kaniyang ina, iisipin niyang bagay na bagay nga talaga sila.

Ang totoong nakakaawa ay ang kaniyang Alo Fita. Ang lola sa pamilya ng kaniyang ina na siyang nag-alaga sa kaniya nang walang intensyong gamitin siya.

Pumanaw ito tatlong buwan na ang nakakaraan.

Mary Joy's sinuses burned. Malakas ang ginawa niyang pagbagsak sa basong hawak. Dahilan para matapon ang laman nito sa mesa. Hindi ito pinansin ni Mary Joy at ngumiti nang makitang nakahanap na siya ng makakalaro.

“Miss Joy, panahon na ng 'yong hapunan,” pahayag ng isang malamyang tinig. Kumurap si Mary Joy ng ilang ulit bago sumagot, “Tumawag ba si Mama?”

Nanahimik ng ilang minuto ang AI niyang si Zail. Tila hindi nito alam kung paano sumagot. Mary Joy grinned. “'Wag mo ng sagutin.”

“Miss Joy, oras na para kayo ay kumain,” pag-uulit nito. Ngayon ay may kaunting pag-uutos sa tono nito.

“I'll come down after a few rounds,” sagot ni Mary Joy saka isinuot ang earpiece.

Swerte ngang maituturing na nabuhay siya sa high-tech na panahon ng 2458. Ngayon, mas madali ang buhay. Mas pinagaling din ang mga gamot. Ang iniinom niyang gamot ay napakaepektibo. Dalawang araw na siyang walang tulog. Kaninang umaga't tanghali ay hindi rin siya kumain pero ngayon, wala siyang maramdaman.

Nakapatay ang ilaw, hindi kita ang magulong gamit sa kuwarto ni Mary Joy. Hindi niya pansin na lalo pang umiitim ang ilalim ng kaniyang mga mata. Ang magulo niyang buhok ay ilang araw ng hindi nasusuklayan. But then...

Who cares?

Ayos ang lahat basta siya'y nakakapaglaro.

It's not like her mom wants her to go to school. May mga taong pumupunta tuwing umaga rito upang turuan siya. None of them seems to like her. Sa tuwing umaarte ang mga ito na tila diring-diri sa kaniya, gusto niyang matawa. The feelings are very mutual.

Ang ama niya'y wala ring ekspektasyon sa kaniya bilang siya ay babae. Sa panahon ngayon, kapag lalaki ka, pag-aagawan ka ng maraming oportunidad. Boys are easy to train and are less needy.

‘Welcome, Miss Joy!’

Bumungad ang malalaking letra sa mga mata ni Mary Joy. Ang tunog ng isang animated na babae ay pumasok sa kaniyang tainga at sinabing, “It's nothing to fear. Everything is with the Queen's grace!”

Sinundan ito ng isang malamig na tawa ng isang batang lalaki. “Welcome! It's The Villain's System!”

Ang makukulay na letra, magagandang tanawin at mahusay na pagguhit ay bumulag sa kaniya. Ngumiti siya nang payak at sinimulan ang paglalaro.

Makalipas ang tatlumpung minuto, hindi na natuwa si Mary Joy sa takbo ng kaniyang karakter.

She had been playing this for a year now. Wala pa siyang napansing hindi kanais-nais sa laro. It's pretty easy, really. Follow the system.

Napakadali ng batas na iyan sa laro. Iyon nga lang, mahihirap ang mga bagay na iniuutos nito. Ganoon pa man, hindi kayang ibaba ni Mary Joy ang mga kamay upang huminto. She's hooked into the game.

The system gave her something to do. Iyon ang kulang sa buhay niya.

Ngunit ngayon may kaharap siyang lintik na hindi mamatay-matay. Ilang beses na niya itong binaril, inuntog, sinipa't sinaksak—hindi niya ito mapahiga kahit isang segundo!

“Damn...” irit ni Mary Joy noong umigkas ang lalaking kaharap niya sa laro. Nakatakas ito sa kaniyang mga kamay. Gamuntik na niyang tawagin ang help button ng laro upang magsumite ng reklamo. Kailan pa nagkaroon ng ganitong karakter ang laro? May mga nakausap siya sa chatroom ng mga kakilala niyang manlalaro nito. Lahat sila'y matataas ang ranggo kaysa sa kaniya—ba't ni isa sa kanila'y hindi nabanggit ang ganito?

It's not like they'd get something if they lie to her. Hindi nga alam ng mga ito ang totoo niyang pangalan. Sa larong ito, siya'y si Joy.

Isa lang ang sagot. She sneered in disdain. May problema nga ang laro! Napabuga siya ng hangin sa pagkamangha. Sa panahon ngayon ay may ganito pa rin pala!

Mabilis niyang inutusan si Zail para ikonek siya sa help desk nito. Itinigil niya muna ang paghahabol sa kaniyang biktima. Hahayaan niya munang makapagtago ito.

“...een's grace! What can I do for you?” Umugong ang buhay na buhay na boses ng isang babae sa buong silid.

Isinagot ni Mary Joy ang lahat ng kaniyang hinanaing. Mayamaya pa'y hiningi nito ang kaniyang game I.D number at password nito. Hindi nagtaka si Mary Joy at sumagot ayon sa hinihingi. She's too pissed with that masked face knight. Mas malakas dapat siya kaysa rito pero sa tuwing tatamaan ito ng kaniyang espada, kung sa anong himala ay tumatagos lang ito rito.

Sumasakit ang ulo niya habang iniisip ito.

“Oh, it seems that Miss Joy has been a loyal fan for a year!” eksayted na tumili ang babae. Kung bata lang si Mary Joy, iisipin niyang totoong tao ito. Maraming sinabi ang babae patungkol sa mga posibleng nangyari sa laro kaya nangyari ang hindi inaasahan. Umiling si Mary Joy. Umasa pa siyang magiging seryoso ang mga ito sa reklamo niya! “...to compensate you, we'll give you a special gift!”

Mary Joy flinched. “Ano 'yon?” Kung skin ito, hihindian niya nang walang pag-a-alinlangan. She's not interested in that.

“...the information has been sent to the recipient's terminal. Enjoy the Queen's grace!”

Dumating ang isang mensahe sa kalagitnaan ng nakahintong laro. Nakasulat iyon sa malalaki't itim na titik.

‘You have been invited to The Villain's System!’

Sa ibaba nito ay isang button para sa ‘accept’. Halos mapatili si Mary Joy sa inis. Bakit ganoon ang nangyari? She still needed to kill that omnipotent 3d male character!

Umirap si Mary Joy sa direksyon ni Zail habang pinipindot nang paulit-ulit ang ‘accept’. Ito ba iyong ‘gift’? Kitang kita na nag-lag ang laro. Nagdidilim ang paningin ni Mary Joy. Ngayon ay kailangan niyang simulan lahat! Sana lang ay hindi nakuhanan ang ‘XP’ niya. Katumbas iyon ng kaalaman at karanasan niya sa paglalaro. Kapag inabandona mo ang isang round, nababawasan iyon bilang penalty.

Kahit kailan ay hindi siya natalo sa larong ito—kahit isang round man lang! Bago siya sumabak sa paglalaro, kinakausap niya muna ang mga nauna na sa kaniyang tumapos ng mga misyon. Lahat iyon, magaganda ang resulta. Maliban na lang ang isang ito. Okay na sana ang lahat!

Ang lalaking iyon, siya ang may kasalanan ng lahat ng ito!

Hindi napansin ni Mary Joy ang pagkislap sa kable na nasa kaniyang paanan. Nakatitig pa rin siya sa kaniyang puting monitor. Napakatagal! Marahas niyang hinila ang baso ng kaniyang inumin. Natapon nang kaunti ang laman nito sa kaniyang binti. Tuluyan siyang napasigaw.

Sumaglit ang tingin niya sa monitor—nagkulay pula ito.

Nag-update ba ang laro?

Hindi na siya nakapagtanong kay Zail dahil noong hawakan niya ang muli kompyuter, dumaan ang libo-libong hibla ng kuryente sa kaniyang katawan. Hindi sapat para makapatay ngunit kayang makapanakit. Nangisay ng ilang segundo si Mary Joy bago tumugon si Zail. Pinatay nito ang pagdaloy ng kuryente sa buong silid.

Walang nagbago sa silid ng dalaga maliban na lang sa pagpatay ng monitor nito. Ang malamyang boses ni Zail ang paulit-ulit na naririnig, nagtatanong.

Ang young miss nitong si Joy ay hindi sumagot.

“Tatawag si Zail ng ambulansya, Miss Joy.”

Lumitaw muli ang pulang monitor, may malalaking letra sa gitna nito. Kumisap ito nang ilang beses bago tuluyang dumilim.

‘Welcome to The Villain System!’

Batid ni Zail ang nangyari ngunit hindi nito iyon pinansin. Prayoridad nito ang young miss. Kahit pa may pagtataka ito, wala itong kayang sabihin—pag-aalaga ang espesyalidad niya. Hindi lahat ng bagay ay nasa kaniyang kaalaman. Kailangan niya sigurong mag-request ng update! Kahit natitigilan siya sa katotohanang mas may kakayahan siyang mag-isip sa estadong ito kaysa kay Steven Chua.

Kailangang matawagan ang kaniyang dalawang amo.