CHAPTER THREE
ADAM MEADOWS
"SO? Is she your type?" Gerald asked as I was staring at his mobile screen.
Picture ng babae. Pangatlo na 'to sa mga babaeng inirereto sa akin ng mga kaibigan ko. 'Yong una at pangalawa ay hindi ko nagustuhan. Ni hindi tumagal nang dalawang segundo ang mga mata ko sa kanila. Pinagmasdan ko 'yong picture dahil kilala ko. Ate siya ni Jenna, ang dating kaibigan ni Jazzlene.
Natatawa na lang ako at napapailing sa kanila sa pangbubuyo nila sa 'kin kung kani-kaninong babae. Gusto kasi nila na magkaroon na ako ng girlfriend, someone na I can be with lalo na kapag alam n'yo na. But I don't do girlfriend. Hindi naman porke wala akong girlfriend ay dry na ang s*x life ko. May mga babae pa rin naman akong naikakama kapag kailangan kong mag-release. At hindi sila basta-basta dahil hindi ako pumapatol sa kung kani-kanino lang.
Tulad na lang ngayon, wala man lang ni isa ang pumasa sa taste ko lalong-lalo na 'yong ate ng ex-best friend ni Jazzlene. Despite her revealing dress, she looked like the type who expected sweet nothings and lovemaking in bed.
I didn't do sweet nothings and gentle lovemaking. My style was distinct, appealing only to a specific type of woman. I preferred raw passion, no frills, just pure intensity in bed. Hindi rin ako nakikipaghalikan sa mga babaeng ikinakama ko. Ayoko rin nakikita ang mga mukha when we do it, kaya I always made sure na we do it dog style. Tss.
"Ayoko," tipid kong sagot at ibinalik sa kaniya ang cell phone niya. "Kay David mo na lang ipakilala. Sigurado hindi niya 'yan tatanggihan." I motioned toward David na katabi ni Zane sa sofa. Nagsama-sama kami ngayon dito dahil magkakalayo na naman kaming magkakaibigan. Lilipad na naman silang lahat next week. Si Zane, Zero at Zian, six months silang mawawala, habang 'yong dalawa, four months. Ako lang ang maiiwan sa bansa dahil hindi naman ako piloto katulad nila. Isa pa, Meadows Group is here, so I need to be here.
"May I see?" Natatawang inabot ni David ang phone niya.
Pero sa aming lahat, si Zane talaga ang masasabi kong malakas ang charisma. Maraming naa-attract sa kaniya. Kabi-kabila ang mga babae pero walang official girlfriend ang loko. Katuwiran niya, ayaw niya pa ng commitment dahil nag-e-enjoy pa raw siyang magpahabol sa mga babaeng halos sambahin siya. Si Zero at Zian, gano'n din. May mga ka-fling pero ayaw pang manligaw. Magpapayaman muna raw sila nang husto.
Mabait silang lahat. While I tended to keep people on edge, they had a knack for putting them at ease, especially with women. Lalo na ang lokong si Zane. His approach was the opposite of mine-more was always merrier in his book. Kung i-co-compute nga ang mga babaeng naikama na niya, probably, half of the city na. And he's proud of it. Alam din 'yon ng dalawa niyang kapatid na lalaki.
"Woah. Men, look. Ang lusog, oh. Yumyum!" Nakangisi si David habang zino-zoom ang screen. "And her ass... bilog na bilog din! Sarap i-spank nito."
"Teka? Hindi ba't kapatid 'to ng kaibigan ni Jazzlene noon?" Nakasilip na si Zero sa screen kaya napuna na rin niya 'yong picture. Akala ko ako lang ang nakakilala. "H'wag n'yong patulan 'yan at baka pag-untugin ko pa sila ng kapatid niya," he added, annoyed.
I could feel his concern toward his sister. Mapang-asar lang sila kay Jazz pero overprotective sila sa kapatid. In fact, noong nalaman nila na niloko si Jazz ng ex-boyfriend nitong Vince ang pangalan, six years ago, at ng best friend nitong si Jenna, sila ang gumawa ng paraan para magkahiwalay ang dalawa.
"Ano na naman 'yang pinagpipiyestahan n'yo?" Napalingon silang lahat sa pagdating ni Jazzlene, maliban sa 'kin. Deretso lang ang tingin ko sa center table dahil narito kami sa maluwang nilang sala.
Hinintay ko siyang makalapit. May dala siyang tray na may lamang pagkain. Newly baked blueberry cookies at lemon juice. Alam kong siya mismo ang nag-bake ng cookies na 'yon. She loves baking. I mean, not just baking. She loves cooking and everything related to food. Kaya rin siguro HRM ang kinuha niyang course.
Habang inihahain niya sa 'min ang meryenda, I took my time to study her. Nakaligo na siya. Nakasuot ng floral pink na pajama at maluwang na white t-shirt. Basa pa ang buhok niya na sinuklay papalikod. No make-ups on, but still, beau-hell no. Mukha siyang manang kapag nasa bahay. Ibang-iba ang hitsura niya kapag nasa labas at kasama ang mga kaibigan niya.
"Nanonood kayo ng p**n, 'no?" Masama ang tingin niya kina David at Zero na naabutan niyang nakatutok sa screen ng cell phone.
Nakatingin pa rin ako sa kaniya. Nakasabit sa balikat niya ang jacket ko na ipinahiram ko sa kaniya kanina bago siya bumaba sa sasakyan.
"P**n? No." Mabilis na umiling si Gerald. "May tinitingnan lang kami. New business." He laughed a bit, pero halatang hindi niya napaniwala si Jazz.
"Business?" Tinawanan niya 'yong dalawa. "Baka monkey busniess. Siguradong babae 'yan. Maniniwala lang akong business 'yan kung si Adam ang nagsabi. Siya ang tunay na business minded. Kayo, puro mga dede at puwet lang ang laman ng mga utak n'yo!"
"Bibig mo, Jazz, a! Umalis ka na nga!" Inis siyang ipinagtabuyan ng panganay na si Zane, pero hindi siya kumilos. Kinuha niya ang jacket kong nasa balikat niya. Alam kong sa 'kin na siya babaling kaya nag-iwas agad ako ng tingin.
"Ito na pala 'yong jacket mo." Inabot ko 'yon at saglit siyang sinulyapan. "Salamat na rin sa pagsundo." Tipid na pagtango lang ang isinagot ko. Agad rin naman siyang tumalikod para iwan na kami.
"Prinsesa, teka!" tawag ni Zane bago pa man makalayo si Jazz.
Huminto siya at nilingon si Zane. "Bakit?"
"Ano'ng katangahan na naman ang nagawa mo kanina at nagpasundo ka? 'Di ba kasama mo mga kaibigan mo? Don't tell me pinagkaisahan ka na naman nila? Niloko ka na naman ba ng boyfriend mo at ipinagpalit ka? Kanino? Kay Camille? Kay Violet? Kay Leigh?"
Nakita ko ang pagkagulat sa mukha niya. Hindi siya nakasagot at napayuko. My eyebrows furrowed and I sensed something. Did she lie? Ang sabi niya sa 'kin kanina no'ng tinanong ko siya, masama raw ang pakiramdam niya. Hindi ba 'yon ang totoong dahilan?
"Hoy, sumagot ka!" Zane raised his voice. Naka-focus na rin ang tingin ng dalawa pa niyang Kuya sa kaniya, naghihintay sa sagot niya. Pero gano'n din ako, si Gerald at David.
Unti-unting umangat ang mukha niya sa amin, pero kay Zane siya nakatingin. "H-Hindi sa kanila. Sa lalaki. Sa lalaki niya 'ko . . . pinagpalit."
Silence.
I don't know how long. Natapos lang ang katahimikan nang marinig na naming lumalakas na ang paghikbi ni Jazz at sunod-sunod na ang pagsinghot nito.
"Lalaki?" Zian asked in disbelief. "Ipinagpalit ka ng boyfriend mo sa kapwa niya may bayag?" Bigla siyang natawa at parang na-amazed sa nalaman.
Bahagyang tumango si Jazz and that's when she broke down. And for some inexplicable reason, I felt an urge to salvage someone and watch them crumble into ashes at my feet.
Tumayo si Zian sa upuan niya at nilapitan ang kapatid. He hugged his sister and patted her back. "H'wag ka nang umiyak. 'Di deserve ng gagong 'yon ang luha mo."
Matapos bumitaw ni Zian, si Zero naman ang tumayo at lumapit. Bumuntonghininga siya bago punasan ang luha ng kapatid. "Hayaan mo na. Marami pa namang lalaki. Ihahanap ka na lang namin nang hindi pumapatol sa kapwa may itlog."
Zane followed suit. Pero sa halip na i-comfort si Jazz, dinuro niya nang bahagya ang noo nito at sinermonan. "Ano'ng sabi ko sa 'yo noon? 'Di ba binalaan na kita sa lalaking 'yon? Noon pa naamoy ko nang hindi straight 'yan. Pero 'di ka nakinig sa 'kin. Pinairal mo 'yang karupukan mo." Napailing siya. "Tapos ngayon para kang kawawang iiyak-iyak?" Pagkasabi niya no'n kinabig niya sa ulo si Jazz para isubsob sa dibdib niya. Sa kabila ng panenermon, niyakap niya rin ito. "H'wag ka nang umiyak. Pangit mo kapag umiiyak ka."
Bumitiw siya sa Kuya niya at mahinang nagsalita habang humihikbi. "H-Huwag n'yo 'kong isusumbong kay Mommy at Daddy." Nagpapaawa niyang binalingan ang dalawa pa niyang Kuya sa tabi.
"Hindi ikaw ang isusumbong ko." Ngumisi si Zian. "Ang magaling mong ex. Moooom! Mommyyyy!"
"Kuya Zian, ano ba!" I saw how Jazz panicked. Parang gusto ko tuloy dagukan si Zian sa ginagawa niya.
"Moooom!"
"Tumigil ka-" Bago pa man niya maabot at matakpan ang bibig ng kuya niya, narinig na sila ng mommy nila.
"Yes?" Palapit na ito sa direksiyon namin. 'Laging seryoso ang mukha ni Attorney Franxine Hart, pero mabait ito. Anak na rin ang turing niya sa akin, sa aming magkakaibigan. "Bakit? Napapa'no kayo?"
"Itong si Jazz, mom, broken," Zian announced. "Ipinagpalit siya ng boyfriend niya."
"Na naman?" Tita Franxine asked in disbelief and turned her gaze to her daughter. She looked at her with pity. "What happened?"
Si Zero ang sumagot sa Mommy nila. "Not with her best friend this time. Sa lalaki, Mom. That Dom is a bisexual."
"Oh, my daughter. Are you okay?" Attorney Hart opened her arms at agad namang yumakap sa kaniya si Jazz.
"I'm not, Mommy. Masakit pa rin . . ." Kung kanina ay bahagya siyang tumigil sa pag-iyak, ngayon ay nagtuloy-tuloy na naman sa pagbagsak ang luha niya.
"Let's go uptairs. Pag-usapan natin 'yan." Binalingan kami ni Attorney Hart nang bumitiw sa kaniya si Jazz. "Boys, iaakyat ko muna si Jazz sa taas. Enjoy lang kayo, ha? At walang aalis sa inyo. Dito na kayo mag-dinner."
"Yes, Tita. Matsala," nakangiting tugon ni Gerald.
"T*ngina talaga ng Dominic Francisco na 'yon. 'Wag kong makakasalubong 'yon, babasagin ko talaga mukha no'n. Tatanga-tanga na nga 'yong kapatid ko, sinaktan pa ng hay*p! May araw rin sa 'kin 'yon." Inabot ni Zane ang isang baso at sinalinan ng lemon juice 'tsaka nilagok.
I took my phone out of my pocket and type a message for my male secretary.
"I need every detail on Dominic Francisco. Get it to me in fifteen minutes."
"Pero teka?" Binalingan ni Zian si Zero. "Seryoso kang ihahanap mo prinsesa natin ng boyfriend? Ano? Pilot din?" Umiling si Zero at bahagyang natawa. Binalingan niya si Gerald. "F*ck. Kay Gerald?" Umiling ulit si Zero, kasunod ang pagbaling kay David. "H*******k! 'Yang si David?!"
Natawa ulit si Zero bago itinutok sa 'kin ang tingin. "Meadows lang ang tatanggapin kong apelyido ng magtatangkang manligaw kay Jazz."
Zane's eyebrows met, mirroring my own reaction. "Gusto mo si Adam para sa kapatid natin?"
"Why not? Si Adam lang ang nakikita kong matino sa tatlong 'to. 'Yang si Gerald at David kasi mana sa 'yo," biro ni Zero. "But Adam? He's responsible. Never heard of him messing around or getting into trouble with women. No issues." He turned to me, a hint of a smirk crossing his face. "Kaya kapag hindi Meadows ang apelyido, puwede nang umalis sa pila."
I shook my head, letting my answer land with finality. "Well... I'm not in line. And I don't plan to be."
CHAPTER FOURADAM MEADOWSMAGKAKAHARAP na kami sa dining table. Magkatabi ang parents nila Zane. Napagigitnaan naman ako nina David at Gerald at sa tapat naman ang tatlo."Malapit na OJT ng kapatid n'yo." Si Attorney Hart.Hindi pa kami nagsisimulang kumain dahil wala pa si Jazz."OJT? Where?" Zane asked."La Vienna Hotel."Nagsalubong ang kilay ni Zian. "La Vienna? Ang layo naman, Mom."He was right. Malayo 'yon dito sa Aloha City. Three hours ang biyahe papunta ro'n. But I understand kung bakit doon mag-o-OJT si Jazz. 'Yon kasi ang pinakakilalang hotel sa bansa. For now."Oo. Kaya nga nag-aalala kami ng dad n'yo kapag nagsimula na siya. Alam n'yo naman 'yang kapatid n'yo. Sa sobrang kabaitan, napakadaling mauto." Napailing si Tita.I agree."Ayoko nga sana s'yang payagan na doon mag-OJT," panimula ni Tito Angelo, ang Daddy nila. "Pero doon din daw kasi mag-o-OJT mga kaibigan niya. Sama-sama raw sila." He shrugged."Kailan?" Zero asked, curious."Three months from now." Si Tita Franxi
CHAPTER FIVEJAZZLENEKASAMA ko sina Camille, Leigh at Violet habang naglalakad kami papunta sa main gate dahil tapos na ang huli naming klase.Hindi na katulad noong una na pinagkakaguluhan si Camille sa campus at dinudumog ng mga estudyanteng gustong magpa-picture sa kaniya. Ngayon ay medyo sanay na ang mga tao na nakikita siya araw-araw kaya parang naging normal na lang din ang buhay niya rito sa university. Pero hindi pa rin nawawala 'yong mga estudyanteng kumakaway sa kaniya at nag-he-hello or hi kapag makasasalubong siya. At dahil down to earth 'tong frenny namin, kahit hindi niya kilala ay binabati niya rin pabalik.Ang pinakamaldita naman sa amin ay si Violet. Pangalan pa lang may pagkamataray na. Si Leigh naman 'yong simpleng tahimik pero maraming ka-fling sa iba't ibang department.At ako... ako lang naman 'yong babaeng isinumpa. 'Yong palaging niloloko. Hindi ko rin alam kung bakit. Ang hirap hanapin ng sagot. I mean, hindi naman ako pangit. Maganda naman din ako tulad ng mg
CHAPTER SIXADAM MEADOWSLUMAPIT akong lalo para maitutok sa mukha ng lalaking may hawak sa braso ni Jazzlene ang baril ko. Ngayon, nanginginig na siya sa takot habang may butil-butil na pawis sa sentido niya."I'm gonna count to three. One... two—"'Tsaka niya pa lang binitiwan si Jazz. And I took the opportunity to grab Jazzlene's arm para ikubli siya sa likuran ko. I covered her with my body habang sa lalaki pa rin ako nakatingin. Sa lalaking hindi pa nadala sa pagkakatanggal niya sa trabaho. Ano pa kaya'ng gusto niyang mangyari sa kaniya? Does he want to die now? I can give it to him if he wants."A-Adam . . ." Naramdaman ko ang paghawak ni Jazzlene sa laylayan ng coat ko. "Baka... b-baka maiputok mo 'yan. Ibaba mo."Without looking back at her, I said firmly, "No. Because I'm gonna kill this man and buried him eight feet under kapag hindi pa siya umalis sa harap ko in three sec—"Hindi ko pa natatapos ang sentence ko nang bigla itong kumaripas nang takbo palayo. Takot naman pala s
CHAPTER SEVENJAZZLENEPUMASOK ako sa kuwarto ng panganay naming si Kuya Zane at naabutan ko siyang nakagayak na. Suot na niya ang pilot uniform at nasa paanan ng kama naman ang suitcase at isang duffel bag. Abala siyang nagta-type sa phone niya kaya hindi niya ako pinansin kahit na alam niyang pumasok ako sa loob. Alam kong sa mga oras na ito ay gumagayak na rin ang dalawa ko pang kuya sa mga sarili nilang kuwarto.Umupo ako sa gilid ng bed niya at ibinagsak ang katawan ko roon at nakadipa ang mga kamay. "Mag-iingat ka palagi. 'Wag kang tatanga-tanga ro'n, a?" sabi ko, dahilan para lingunin niya ako.Kumunot ang noo niya. "Ikaw ang huwag tatanga-tanga rito, lalo na at maiiwan kang mag-isa.""Kasama ko naman si Mommy at Daddy."He scoffed. "Aalis din sila. Sa pagkakaalam ko, next week dahil may case na aasikasuhin si Mom. Kailangan niyang puntahan 'yong client niya at ang alam ko, sa vacation house ng client niya sila mag-stay ni daddy habang nag-he-hearing para malapit lang sila ro'n
CHAPTER EIGHTJAZZLENEINIANGAT ko ang sandok sa bibig ko para tikman kung tama lang ba ang timpla ng niluto kong sinigang para sa hapunan. Ako ang nagluto ngayon dahil wala pa sina Mommy at Daddy. Umalis sila kaninang hapon, bandang alas-tres para mag-grocery at bumili ng stocks ko rito sa bahay dahil sa isang araw na sila aalis.Okay na ang timpla. Binitiwan ko na ang sandok, tinakpan ang kaserola at pinatay ang kalan. Hinugot ko na rin ang rice cooker sa outlet bago ko damputin ang phone ko sa mesa. I was about to leave the kitchen when my phone rang. Si mommy."Hi, mom," I greeted first.Hindi siya agad sumagot. Medyo maingay ang background, may mga nagtatawanan. "Hi, anak, Jazz. Nagluto ka na ba ng dinner?""Opo. Sinigang." Nasa hagdan na ako at paakyat sa taas, sa room ko."'Nak, hindi kami makakauwi agad ng daddy mo. 'Wag mo na kaming hintayin for dinner. Nakorner kasi kami ng mga classmates ko noon at nagkayayaan mag-dinner. Mauna na kayong kumain ng Kuya Adam mo."I rolled my
CHAPTER NINEADAM MEADOWS"Work problem? Women?" tanong ni Dante matapos kong tunggain ang alak sa baso. Bahagya niya pa akong tinawanan. Hindi ko alam kung nang-iinsulto ba siya sa women. Alam niya namang wala akong girlfriend."Work. It's a sh*tty stress." Bukod sa Hart brothers, Gerald at David, tinuturing ko rin siyang kaibigan. Pero sa kanilang lahat, ang Hart brothers at itong si Dante ang masasabi kong nakakausap ko nang mas malalim. Komportable ako sa kanila. Dati ko siyang empleyado na naging kaibigan ko na rin. Hindi siya nagtagal sa kompanya ko dahil kinailangan niyang i-take over ang bar—kinaroroonan namin ngayon—noong nawala ang kuya niya. Dito ang destinasyon ko kapag nai-stress ako at kailangan ng alcohol sa katawan.Habang nagkukuwentuhan kami, I fired off a quick text to Jazz para tanungin kung pauwi na ba siya sa kanila. Alas-singko na ng hapon at alam kong ganitong oras ay tapos na ang klase niya.I wasn't exactly thrilled about taking on babysitting duties, but I'd
CHAPTER TENJAZZLENE"SA sobrang inis ko, hindi ako nagluto ng hapunan namin kahit pa binilinan ako ni Mommy na maghanda ng makakain namin," I finished dramatically before I took a sip of my coffee.Narito kami ngayon ng mga kaibigan ko sa isang coffee shop sa labas ng university dahil breaktime. Inis kong ikinuwento sa kanila ang ginawa ni Adam sa bahay nina Janina. For the record, hindi naman ako basta nagsaya kasama ang friends ko. Bonding namin 'yon na napagkasunduan ng buong block dahil malapit na kaming mag-OJT at hindi kami magkakasama.Kaya naman hanggang ngayon ay inis na inis ako sa ginawa ni Adam. Ang totoo nga ay hindi ko pa siya kinakausap simula pa kagabi matapos niya akong iuwi sa bahay namin. Gumawa ako ng paraan para hindi ko siya makasabay sa pagpasok.I couldn't believe he had the audacity to show up and boss me around like that. Even my Kuyas never treated me like that."Bakit ka ba kasi niya natunton? Akala ko ba hindi mo ipinaalam sa kaniya ang lakad n'yo?" Si Cam
CHAPTER ELEVENADAM MEADOWSTHERE'S a bead of sweat forming on the forehead of the man sitting in front of me, despite the chilly temperature in my office. I should put him out of his misery, but instead, I continue to stare him down."I... the fund... we we're so grateful for your continued investment," he stammered.Dapat lang naman. I've got billions invested throughout the world, a far from insignificant portion of it in his firm. Nag-angat ako ng tingin sa kaniya. My face serious. "I never said I'd continue investing in you," I said, my voice is firm, devoid of any kindness.Nagsimulang gumalaw ang isa niyang paa sa sahig, dinig ko ang pag-tap ng sapatos niya roon and I watched the bead of sweat run down his face, his breathing accelerating by the second."H-Hindi ka ba... satisfied sa performance ng company? Our share price increased by twenty percent this year."Sasagot pa lang sana ako sa kaniya nang mag-vibrate ang mobile phone ko sa ibabaw ng mesa. A text message from Jazzlen
A month later...JAZZLENEIsang linggo na ang lumipas simula nang maikasal kami ni Adam. Hindi enggrande ang naging kasal namin dahil private wedding. Iyon kasi ang gusto namin pareho para sa mas ikatatahimik ng buhay namin. Family and close friends lang namin ang nakasaksi sa pag-iisang dibdib namin. Kabilang na rin doon ang biological father niyang si Darwin. Ayaw sana ni Adam na imbitahin ito, pero ako ang nakiusap sa kaniya, dahil kahit baligtarin ang mundo, ito pa rin ang tunay niyang ama. Then, after ng kasal, bumalik na rin naman ito sa Australia. Si Fritzie naman ay dito sa bansa ipinagpatuloy ang kaniyang pag-aaral.Sa mga kaibigan ko naman, si Leigh lang ang hindi naka-attend sa kasal ko dahil hindi raw siya napayagan sa ini-file niyang vacation leave. Pero ayos lang, naintindihan ko naman dahil bago pa lang siya sa trabaho niya sa Australia. Babawi na lang daw siya sa kapag nakauwi.So far, naging okay naman ang lahat. Kahit lumabas sa news at sa internet ang balitang kasal
BONUS CHAPTER FIVEJAZZLENE"Are you sure? Bakit? May problema ka ba rito sa hotel?" May halong concern ang tono ni Ate Brianna nang banggitin ko sa kaniya ang plano kong pag-re-resign. Plano pa lang naman, hindi pa talaga ako sure. Bahagya akong ngumiti. "Hindi. Walang problema. Ano lang, uh, personal problem," sagot ko, hoping na huwag na siyang mang-ungkat pa. Mukhang nahalata naman niya na hindi ako handang magsabi kaya hindi na siya nang-usisa pa. Pagdating ng lunch break namin, nakatanggap ako ng message kay Adam, pinapupunta niya ako sa office niya para sabayan siyang kumain since narito siya ngayon sa hotel. As usual, pasimple ulit ang pagpunta ko roon. Kunwari ay may inutos sa akin si Sir Mikko, dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin alam ng mga tao rito na may relasyon kaming dalawa. Pagdating ko sa opisina niya, naabutan ko siyang nakapuwesto na roon sa sofa na nasa center. Naihain na rin niya ang pagkain sa salaming mesa kung saan kami lagi kumakain sa tuwing narito ak
CONTENT WARNING:Please note: The following chapter contains s*xual scenes and is intended for mature audiences only! This material is not suitable for minors. Reader discretion is advised. Siyempre, kahit 17 ka pa lang pababa, hindi ka pa rin susunod dahil matigas bungo mo, kaya sige. Forda go!ADAM MEADOWS"Baby, what are you doing?" I asked Jazz habang nakahiga ako sa kitchen counter nila. Nakatali ang mga kamay ko gamit ang bra niya, and I was naked, without a single piece of clothing. Jazzlene was rummaging through the fridge, her bare feet making soft padding sounds against the cool kitchen tiles. She was focused, her eyes scanning the shelves intently. Wala siyang suot na pang-ibaba, tanging 'yong shirt lang na katerno ng pajama niya. Its hem barely covering her hips, and no panties since I had removed them earlier when we were still in the bedroom. Jazzlene's movements were swift yet deliberate, clearly on a mission. Hindi ko alam kung ano'ng hinahanap niya sa fridge. Nagsisi
BONUS CHAPTER THREEADAM MEADOWS I thought I'd finally have Jazz all to myself for an entire week once her parents left for Hawaii. But then her annoying oldest brother showed up. Sa isang araw pa raw uli ang flight nito kaya hindi ko maiuuwi agad si Jazz sa penthouse ko. 'Yon pa naman sana ang balak ko; na doon muna kami habang wala ang parents niya. Now, I'm at their house, sitting in the dining room. Jazz is preparing dinner for us, while Zane and I are seated across from each other at the counter. His arms are crossed as he engages in a silent staring contest with me, occasionally shaking his head and letting out a slight chuckle, na parang nang-iinis. "Something funny?" I glared at him. Daig pa namin ang magkaaway. We weren't like this before Jazz and I started dating. Pero naiintindihan ko naman siya kung bakit hanggang ngayon ay parang hindi niya pa rin ako matanggap. Naalala ko ang seryosong pag-uusap namin last month matapos naming magtulakan sa swimming pool nila sa liko
BONUS CHAPTER TWOJAZZLENE The city lights shimmered through the floor-to-ceiling windows of Adam's penthouse bedroom, casting a gentle glow over the plush surroundings. The air was warm and heavy with the scent of passion as we lay intertwined on his bed, our bodies still humming with the echoes of our intimacy. Nestled in his arms, under the soft blanket, I felt an overwhelming sense of closeness and contentment. "Nahihiya akong umuwi sa bahay bukas. Siguradong pagdududahan ako ni Mommy at Daddy," pabulong kong sabi. Ang una ko kasing paalam sa text ko kay mommy kanina ay ma-la-late ako nang uwi dahil may event sa hotel at kailangan kong mag-overtime. Pero matapos lang ang unang round namin kanina ni Adam, sinabihan niya ako na hindi niya ako kayang pauwiin ngayong gabi, gusto niya pa raw akong makasama, kaya naman napilitan uli akong mag-message kay mommy para sabihing sa hotel na ako mag-overnight. "Alam mo naman ang mga parents, they have the strangest radar." "Then don't bothe
BONUS CHAPTER ONEJAZZLENE"Glass flower two hundred and thirty-one," mahina kong bulong, nakangiti, habang pinagmamasdan ang isang pirasong rose na gawa sa babasagin na inabot sa akin ni Adam matapos kong sumakay sa sasakyan niya. Narito siya sa parking lot ng M-Power Hotel, nauna siya sa akin dito nang bahagya para hindi makita ng mga empleyado na magkasabay kaming uuwi."Do you want me to stop giving you flowers?" tanong niyang dumukwang sa akin para humalik sandali sa labi ko, may bahagyang ngiti sa labi niya."No. Not yet. Stop when we reached one thousand." I giggled. Simula kasi nang bumalik siya galing sa Singapore, naging deretso na uli ang pagbibigay niya sa akin ng bulaklak na gawa sa glass. Two hundred and ten ang huling bilang ko roon pag-alis niya. Medyo marami nang nadagdag."So? Where are we heading now? Your place or mine?" Nginisihan niya ako."Your place. Meadows Tower. Sa penthouse mo. Nami-miss ko na pumunta ro'n." I smiled back."All right. Let's go."Isang buwan
EPILOGUEFive months laterJAZZLENE"Happy anniversary, Mr. and Mrs. Hart.30th wedding anniversary nina Mommy at Daddy ngayon, at dito sa M-Power Hotel ginanap ang celebration. Surprise nila kuya sa kanila ang party na 'to at sila ang sumagot sa lahat ng expenses. Hindi na nila ako hiningan ng share tutal naman ay mas malaki ang suweldo nila sa akin. Lahat ba naman sila piloto. However, hindi nila alam na mayroon akong five million galing kay Adam.Speaking of Adam, limang buwan na siyang wala at wala rin kaming contact sa isa't isa. Sa tuwing tatanungin ko naman sila kuya tungkol sa kaniya, hindi nila ako mabigyan ng sagot dahil hanggang ngayon daw ay deactivated ang lahat ng social media account ni Adam kaya hindi nila rin ito mai-private message.Gano'n din si Fritzie. Minsan kong kinumusta si Adam sa kaniya at ang sabi niya, sa email niya lamang daw nakakausap ang kuya niya. At kapag daw binabanggit niya ako rito ay hindi na raw ito mag-re-reply kaya naman iniwasan niya na raw na
CHAPTER FIFTY-FIVEJAZZLENE"Bakit kasi hindi mo pa patawarin kung okay naman na pala sila ulit ng parents mo?" ani Camille. Magkakatabi kami sa bar counter. Kasama ko sila ni Violet."Ilang buwan na ba siyang nanunuyo sa 'yo?" Si Violet, 'tsaka nito tinungga ang tequila niya."Uh, seven months, I think," sagot ko before I took a sip of mine. "I've also collected two hundred and ten glass flowers from him.""How about the five million? Did you give it back to him?" Violet asked."No. Ayaw niyang ibalik ko." Ilang beses kong hiningi noon kay Adam ang bank account niya para mai-transfer ko ang pera niya pabalik, pero ayaw niyang ibigay. Alam ko na rin kung para saan ang perang 'yon. Actually, noong araw na i-transfer niya 'yon sa akin, pag-uwi ko sa bahay ay naalala ko rin agad ang pustahan namin noon. But I acted clueless. Hanggang ngayon ay inaakala niyang hindi ko pa rin 'yon naaalala."Hayaan mo na." Si Camille. "Huwag mo nang ibalik kay Adam. Tutal, barya lang naman 'yon para sa kan
CHAPTER FIFTY-FOURJAZZLENE"Galing na naman kay Adam?" kunot-noong tanong ni Kuya Zero nang makita niya ako sa sala, inaayos ko ang mga bulaklak na bigay ni Adam sa isang babasaging transparent vase."Oo. Pang-thirty na 'yong binigay sa 'kin ng guwardiya kaninang umaga, equivalent for thirty days. Feeling ko hindi siya titigil hangga't hindi kami nagkakaayos.""Baka mamaya niyan nagkikita kayo nang palihim sa hotel? Malilintikan kayong dalawa sa 'min."I sighed. "Hindi kami nagkikita, monggi. Madalang naman siyang gumawi sa hotel. Base sa narinig ko kay Sir Mikko, twice a week lang dumaraan doon si Adam. Mas madalas siya sa Meadows Group.""Good. Dahil kapag nabalitaan naming ine-entertain mo gago na 'yon, pagbubuhulin ko kayong dalawa."Isang buwan na simula nang magsimula akong pumasok sa M-Power Hotel bilang isa sa mga receptionist. Hindi ako mapagsamantalang tao kaya si Sir Mikko ang kinausap ko at sinabi kong receptionist ang a-apply-an ko. Kaysa mag-back out, ginrab ko na lamang